รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นี่ฟางไม่เข้าใจจริงๆเลย ว่าทำไมต้องเรียกว่ากลับมาจากญี่ปุ่นด้วย ฟางกำลังจะไปเล่นสกีกับ
เพื่อนแท้ๆ”ฟางบ่นยาวเหยียดทันที่ที่เดินออกมาจากผู้โดยสารขาออกที่สนามบินหลังจากได้รับข้อความให้กลับเมืองไทยด่วน
 
 
“เอาน่าฟาง นายใหญ่ท่านคิดถึงหลานสาวสุดที่รักนี่นา ก็กลับๆมาให้ท่านเห็นหน้าบ้างเถอะ”โทโมะ
ผู้ดูแลของฟางพูดขึ้นขณะที่เข็นรถเข็นกระเป๋าของฟางแล้วอดขำไม่ได้ที่เห็นท่าทางหน้างอของเธอ
 
 
“ใช่ค่ะ น้องฟางเองเรียนจบก็ตั้งนานแต่ไม่คิดจะกลับไปเมืองไทยเลยไม่คิดถึงบ้านแย่หรอ
คะ พวกเราคิดถึงน้องฟางนะคะ”ขนมจีนผู้ดูแลฟางอีกคนพูดขึ้นแล้วยิ้มให้กับเธอ
 
 
“ไม่อ่ะค่ะ ฟางเบื่อบรรยากาศที่บ้าน ไม่รู้ว่าบ้านหรือว่าค่ายทหารมีแต่พวกผู้ชายหน้าโหดๆเดินไปมา
เต็มไปหมด เพื่อนๆของฟางไม่กล้ามาที่บ้านแล้วเนี่ย”ฟางพูดพลางส่ายหน้า
 
 
“แต่พวกเราอยากให้คุณฟางกลับมานะครับ”กราฟบอดี้การ์ดของฟางพูดขึ้นหลังจากวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา
 
 
“ก็มีเฮียฟลุ้คไง ถ้าคิดถึงก็ไปหาเฮียแทนฟางก่อนก็ได้แล้วนี่กราฟไปไหนมาทำไมมารับฟางช้า โกรธแล้วนะ”ฟางพูดถึงฟลุ้ค พี่ชายแท้ๆของเธอแล้วอดที่จะบ่นกราฟไม่ได้ที่เขาไม่มาตามนัด ก่อนที่กราฟจะยื่นช่อดอกไม้ให้กับเธอ
 
“เอ่อ ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ พอดีที่ร้านดอกไม้เค้าไม่มีดอกกุหลาบฝรั่งเศสสีแดงที่คุณฟางชอบผมเลยต้องไปหาข้างนอกสนามบิน ขอโทษด้วยนะครับ คุณฟางรีบเดินดีกว่านะครับ เดี๋ยวนายใหญ่จะรอ”กราฟหน้าแดงจัดเมื่อยื่นช่อดอกไม้ให้หญิงสาวก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีทำให้โทโมะและขนมจีนมองดูการกระทำของกราฟก็แอบยิ้ม
 
 
“น่ารักจังเลย จำได้ด้วยว่าฟางชอบดอกอะไร แต่ว่ารอฟางแปปนึงได้มั้ยคะ ฟางขอเข้าห้องน้ำแปปนึง”ฟางพูดจบก็รีบเข้าไปในห้องน้ำ
ทันที โดยไม่ได้สังเกตว่าเธอได้เข้าห้องน้ำชายไป
 
 
 
 
“เห้อ ค่อยยังชั่ว ว้าย นายเป็นใคร หรือว่านายเป็นไอ้โรคจิต อย่าเข้ามานะ นี่แน่ะๆๆๆ”ฟางเปิดประตูเข้า
มาเจอชายคนหนึ่งกำลังรูดซิบกางเกงขึ้นก็ร้องก่อนจะปาข้าวของใส่ชายคนนั้นด้วยความตกใจ
 
 
“โอ้ย นี่เธอ ชั้นเจ็บนะ มาปาข้าวของใส่ชั้นทำไมเนี่ย ฟังกันก่อนสิ”ชายคนนั้นเอามือปัดป้องข้าวของที่ฟางปามาแล้วรีบว่า
 
 
“ยังจะต้องฟังอะไรอีก เป็นผู้ชาจมาเข้าห้องน้ำหญิงแล้วยังจะมารูดซิบกางเกงอีก โรคจิตชัดๆ”ฟางรีบว่าพลางคว้าไม้ถูกพื้นแถวนั้นมาป้องกันตัว
 
 
“เธอนั่นล่ะโรคจิต ยัยเตี้ย”ชายคนนั้นส่ายหน้าเบาๆก่อนจะพูดขึ้น
 
 
“อ๊าย ชั้นไม่ใช่โรคจิตนะ แล้วนี่ชั้นก็ใส่ส้นสูงแล้วนะ ไม่ได้เตี้ยซะหน่อย”ฟางโวยวายแล้วง้างไม้ถูกพื้นหมายจะฟาดชายแปลกหน้า แต่ชายคนนั้นคว้าไว้ได้ทันแล้วดึงไม้ถูพื้นมาจากฟางโยนทิ้งไปอย่างง่ายดาย
 
“อ๋อ ไม่ใช่โรคจิตงั้นหรอ งั้นมานี่”ชายคนนั้นพูดจบก็ลากตัวฟางไปทันที
 
 
“อ๊าย นี่นายทำอะไรชั้นน่ะ นายจะลากชั้นไปปล้ำหรอ อ๊าย ไปโรคจิตวิตถารทำการอุกอาจในที่สาธารณะ”ฟางดิ้นเมื่อโดนชายแปลกหน้าล๊อคตัวให้เดินตามเขาออกไปแล้วพยายามขืนตัวเองและโวยวายไม่หยุด
 
 
“โอ๊ย ถ้าจะปล้ำเธอชั้นปล้ำลิงยังจะดีกว่า เร้าใจกว่าเยอะ แล้วดูนี่ โถฉี่ผู้ชาย แล้วแบบนี้เธอยังจะหาว่าเป็นโรคจิตอยู่มั้ย”ชายคนนั้นลากฟางมาที่โถฉี่ผู้ชายที่อยู่อีกฝั่งนึง ฟางชะงักแล้วเงยหน้ามองชายแปลกหน้าคนนั้น แล้วยิ้มเจื่อนๆ
 
 
 
“ถ้าไม่ชัดงั้นมานี่”ชายคนนั้นลากฟางไปที่หน้าห้องน้ำแล้วชี้ป้ายห้องน้ำชาย ฟางที่หน้าแดงจัดด้วยความอายรู้ความจริงเข้าก็รีบเดินหนี
 
 
 "เดี๋ยว จะหนีไปไหน ไม่โวยวายต่อล่ะ"ชายคนนั้นรียคว้าแขนฟางไว้ก่อนที่จะย้อนถามพลางยักคิ้วกวนๆส่งให้เธอ
 
 
“ก็มันรีบนี่นาใครจะไปทันสังเกตเล่า”ฟางพูดแล้วไม่ยอมมองหน้าชายหนุ่มที่พึ่งโดนเธอกล่าวหาว่าไปเมื่อกี้
 
 "มาโวยวาย ทำร้ายขว้างปาข้าวของใส่ชาวบ้านแบบนี้ มันน่าจับส่งตำรวจซะให้เข็ด" ชายคนนั้นรีบว่าพร้อมเดินเข้ามาหาเธอ
 
 
"อย่าเข้ามานะ ถ้านายเข้ามาชั้นร้องจริงๆด้วย"ฟางตกใจรีบถอยหนีไม่ยอมให้จับตัวพร้อมตั้งการ์ทเตรียมสู่
 
 
“เกิดอะไรขึ้นคะน้องฟาง”ขนมจีนที่เดินตามหาฟางเห็นเหตุการณ์เข้าก็รีบรีบวิ่งมาหาฟางทันที เช่นเดียวกับกราฟและโทโมะ
 
 
“เห้ย แกทำอะไรคุณหนูฟางห้ะ”กราฟพุ่งเข้าไปหาเรื่องชายแปลกหน้าแต่โทโมะและขนมจีนรีบห้ามไว้
 
 
“กราฟอย่าๆ เอ่อ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ฟางพูดปรามกราฟไม่ให้ทำร้ายใคร
 
 "เอ่อ แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นหรอฟาง ทำไมถึงจะมีเรื่องกับเค้าคนนี้"โทโมะเห็นท่าทางเอาเรื่องของกราฟก็พูดขึ้นก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้
 
 
“ผมก็แค่นักดนตรีธรรมดาๆคนนึงที่โดนผู้หญิงประหลาดเข้าห้องน้ำผิดยังไม่พอยังโดนกล่าวหาว่าเป็น
โรคจิตอีกก็แค่นั้นเอง ไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณหนูของพวกคุณเลยนะครับ ผมเองต่างหากที่เป็นฝ่ายเสียหาย แถมจะโดนไใถูพื้นฟาดอีก”ชายคนนั้นพูดก่อนจะเดินไป
หยิบถุงใส่กีต้าร์ที่ทิ้งไว้ในห้องน้ำออกมาแล้วถอนหายใจ
 
 
 
“นี่ ไม่ต้องซ้ำเติมชั้นก็ได้ย่ะ เจอนายแค่นี้ชั้นก็เสียเวลามามากพอแล้ว”ฟางพูดแล้วโวยวายใส่ชายแปลกหน้าไม่หยุด
 
 "พอเถอะค่ะน้องฟางแค่นี้คนก็เริ่มมุงดูแล้วนะคะ"ขนมจีนรีบห้ามฟางเมื่อเห็นรอบข้างมีคนมามุงดูพวกเธอ
 
“หึ คิดว่าคุณยุ่งเป็นคนเดียวรึไง ผมเองก็มีธุระเหมือนกันนั่นล่ะ ไปดีกว่า อยู่กับเรื่องไร้สาระมามากพอแล้ว เสียเวลาทำมาหากินหมด”ชายคนนั้นพูดแล้วเดินออกไป
 
 
 
“นี่นาย กล้าว่าว่าไร้สาระงั้นหรอ ดีตายล่ะอีกตาขี้เก็ก”ฟางตะโกนว่าไล่หลังไปหมายจะเอาเรื่องจนโทผดมะและกราฟต้องรีบหามอีกครั้ง ก่อนที่ฟางจะเดินไปหยิบ
กระเป๋าในห้องน้ำแล้วพบกับอะไรบางอย่าง
 
 
 
“อะไรหรอคะน้องฟาง”ขนมจีนถามขึ้นเมื่อเห็นฟางถือสร้อยล็อกเก็ตเส้นหนึ่งขึ้นมา
 
 
“อ๋อ ของอีตานั่นงั้นหรอ ชื่อป๊อปปี้ หยั่งกับผู้หญิง ไม่เห็นจะเข้ากับหน้าเลย”ฟางพูดเมื่อแกะล็อกเก็ตมาเจอหน้าป๊อปปี้และด้านหน้าร๊อกเก็ตสลักชื่อว่า ป๊อปปี้ แล้วนึกถึงนึกถึงตอนที่ชายแปลกหน้าฉุดกระชากลากเธอไป สร้อยคงจะตกไว้สินะ
 
 
“จะเอาไปคืนเค้ามั้ยคะน้องฟาง ตามไปตอนนี้ยังทัน”ขนมจีนพูด
 
 
“ไม่ล่ะค่ะ อีตานั่นกล้าว่าฟางแบบนั้น ของหายซะบ้างก็ดี ไม่เอาไปคืนให้เสียเวลาหรอก เชอะ”ฟาง
พูดก่อนจะเก็บสร้อยของป๊อปปี้ไว้แล้วเดินออกไป ขนมจีนมองตามฟางแล้วส่ายหน้ากับท่าทางเอาแต่ใจของฟาง
 
 
 
 
 
 
“อ้าว มากันแล้ว คุณฟางง”ฟ้าวิ่งออกมาจากบ้านแล้วโผเข้ากอดฟางทันที
 
“แน่ะ ฟ้า ชั้นบอกแล้วไงให้เรียกพี่ฟางๆ”ฟางพูด
 
 
“แหม ฟ้าไม่กล้าเทียบชั้นหรอกค่ะแค่คุณฟ้ากับพี่โทโมะช่วยชีวิตฟ้าแล้วเอาฟ้ามาเลี้ยงก็นับว่าเป็นบุญคุณ
ที่สุดแล้ว ฟ้าไม่เทียบฐานะหรอกค่ะ”ฟ้าพูดแล้วพลางช่วยบอดี้การ์ดถือกระเป๋าให้ฟาง
 
 
“เอ้า ดูพูดเข้า อย่าคิดแบบนี้สิ ป่ะเข้าไปกันเถอะชั้นนะ ซื้อเครื่องสำอางกับขนมมาฝากฟ้าเยอะเลยนะ”ฟาง
คล้องแขนฟ้าแล้วเดินคุยกันไปอย่าสนุกสนาน
 
 
 
“แต่คุณฟางต้องไปหานายใหญ่นะคะ”ขนมจีนพูดขึ้นแล้วเดินเข้ามาขวางทั้งคู่ ฟางจำใจต้องงปล่อยฟ้าแล้วเดินไปหาปู่ตัวเองที่ห้องนอน
 
 
 
 
 
“คุณปู่คะ ฟางมาแล้วค่ะ”ฟางเดินไปกราบปู่ตัวเองแล้วตรงเข้าไปกอดชายสูงวัย
 
 
“ฟาง ปู่คิดถึงฟางที่สุดเลยรู้มั้ยลูกปู่เหงามากเลยในทุกวันนี้น่ะ”ปู่ของฟางพูดแล้วโผเข้ากอดหลานสาวกลับ
 
 
“แหมๆคุณปู่ ก็มีเฮียฟลุ้คทั้งคนแล้วนะคะ จะมาบ่นเหงาๆแบบนี้ได้ไง”ฟางพูด
 
 
“เหอะ เจ้าฟลุ้คน่ะหรอ หลงลูกหลงเมียจนลืมปู่ไปแล้ว”ปู่พูดถึงฟลุ้คหลานชายคนโตที่อยู่เมืองนอก
และแต่งงานกับคนรักจนมีลูกแล้วกลับไปกลับมาไทย อังกฤษเสมอๆ
 
 
“แต่เฮียก็กลับบ้านมานี่คะ เมื่อเดือนก่อนเฮียเค้าวีดีโอคุยกับฟางบอกว่าจะกลับไปดูแลคุณปู่แล้วนี่เฮียไปไหนซะละคะเนี่ย”ฟางพูดแล้วสอดสายตามองหาฟลุ้คพี่ชายของเธอ
 
 
“งั้นปู่คงต้องให้หนูดูอะไรแล้วล่ะ”ปู่ของฟางถอนหายใจแล้วพูดก่อนจะสั่งให้โทโมะและขนมจีนเอาวีดีโอม้วนหนึ่ง
ออกมาให้ฟาง
 
 
 
“ติดแล้วค่ะฟลุ้คๆ”ภาพในวีดีโอเป็นภาพของแอปเปิ้ลและอันดาลูกเมียของฟลุ้คพี่ชายของเธอ
 
 
“โอเค งั้นฟลุ้คพูดละนะ สวัสดีครับปู่ นี่ฟลุ้คเองนะ ถ้าปู่เห็นวีดีโอเทปนี้แสดงว่าผมเนี่ยพาแอปเปิ้ล
กับอันดากลับไปที่อังกฤษแล้วนะครับ ปู่ไม่ต้องส่งคนไปตามผมหรอก ผมน่ะไม่ได้มีภาระที่จะต้องไป
รับผิดชอบคนในแก้งค์นะครับที่กลับมาเพราะผมอยากใช้ชีวิตปกติสุข ดูแลปู่ อยู่กับเมียกับลูกที่รัก
แต่ปู่อ่ะเล่นบังคับจะให้ผมเป็นหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำแบบนี้ ปู่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบเรื่องพวกนี้ยังจะบังคับ
อีก ผมอเถอะครับปู่ให้ผมได้ดูแลลูกกับเมียผมอย่างสงบเถอะนะครับ ผมสัญญาว่าผมจะหาเงินเอง
ไม่เอาเงินของมังกรดำไปใช้ด้วยเลยก็ได้ ถ้าอยากจะให้คนสืบทอดกิจการจองทังกรดำต่ออาจจะไม่มช่หลานชายที่ไม่เอาไหนอย่างผม ผมคงไม่ไหวจริงๆ ขอโทษนะครับปู่”ฟลุ้คพูดจบก็เดินไปปิดวีดีโอ
 
 
 
“สายเลือดของมังกรดำเดี๋ยวนี้มันคงไม่เข้มข้นเหมือนสมัยก่อนแล้วล่ะ จบกันแล้ว นี่มังกรดำไม่ได้รุ่งเรืองแบบสมัยก่อนแล้วสินะ”ปู่พูดอย่างหมดหวัง
 
 
“มันก็จริงนะคะปู่ สมัยหลังๆเนี่ย ต่างคนต่างมีความคิดเป็นของตัวเอง รักชีวิตตัวเองไม่เอาเรื่องอะไร
มาทำให้ชีวิตตัวเองเสี่ยงหรอกค่ะ ละยิ่งมีลูกมีเมียอีก นี่เห็นว่าพี่แอปเปิ้ลก็ท้องอ่อนๆลูกคนที่2ด้วยนะคะถ้าจะมาใช้ชีวิตเสี่ยงๆแบบนี้จะเป็นอันตรายเอา”ฟางพูด
 
 
“นั่นล่ะ สาเหตุที่ปู่เรียกเรากลับมา”ปู่เงยหน้ามองหน้าฟางแล้วอมยิ้มทำเอาฟางแทบงงเมื่อปู่เปลี่ยนอารมณ์เร็วมาก
 
 
“นี่หมายความว่ายังไงกันคะ ฟาง งงไปหมดแล้ว”ฟางมองหน้าปู่
 
 
 
“ฟางต้องเป็นหัวหน้าแก๊งค์รุ่นที่21ของมังกรดำแทนฟลุ้ค”ปู่พูดจบทำเอาฟางแทบอึ้ง ทรุดลงนั่งกับพื้นแทขไม่เชื่อหู
 
 
“ปู่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฟางเป็นผู้หญิงนะปู่แล้วอีกอย่างเรื่องปกครองใครอย่าให้พูดถึง วิชาสังคมตอน
เรียนน่ะฟางติด0จนม๊ากับป๊าต้องไปขอครูที่โรงเรียนให้ฟางสอบผ่าน ไหนจะเรื่องพวกจับปืน อย่าให้
พูดจับไปเดี๋ยวเล็บหักกันพอดี”ฟางรีบออกตัวปฏิเสธ
 
 
 
“เรื่องนี้ทั้งปู่ทั้งคนในแก๊งค์ก็คิดตัดสินใจอยู่นาน เพราะไม่เคยมีรุ่นไหนที่หัวหน้าแก๊งค์เป็นผู้หญิงเลย”ปู่พูดขึ้น
 
 
“ปู่ก็ให้โทโมะเป็น หรือไม่ก็กราฟเป็นก็ได้นี่คะไม่เห็นจะยาก”ฟางไม่ยอม
 
 
“พวกเค้าไม่ใช่สายเลือดของผู้ก่อตั้ง มีหวังผีบรรพบุรุษเราได้รุมว่าปู่พอดีสิเวลาปู่ตายแล้วไปหาพวกท่าน”ปู่พูด
 
 
“ไม่เอา แต่ฟางไม่ชอบ ฟางไม่อยากเป็น”ฟางไม่ยอมท่าเดียวแล้วหน้างอส่ายหน้า
 
 
“แต่ฟางรู้อะไรมั้ย มีหลายคนเลยนะ ที่ฝันอยากจะเป็น ฝันอยากมีอิสระ แต่ด้วยหน้าที่ที่เค้าต้องรับ
ผิดชอบ สิ่งที่เค้าต้องทำมันทำให้เค้าต้องเก็บความฝันพวกนั้นไว้เพื่อคนข้างหลัง”โทโมะพูด
 
 
“แล้วมังกรดำไม่ดีรึยังไงคะน้องฟาง มังกรดำไม่ใช่เลือกเนื้อ ไม่ใช่สิ่งที่เลี้ยงดูน้องฟางมาหรอคะ
ทุกคนในแก๊งค์รักคุณฟลุ้ครักน้องฟางจนพร้อมจะตายแทนได้เลยนะคะ”ขนมจีนพูดเสริมโทโมะ
 
 
“ที่คุณหนูฟางไม่ชอบ บ่นไม่เอาไม่อยากเป็นเนี่ย คุณหนูฟางเคยลองแล้วหรอครับ พวกเราไม่ได้จะ
จับให้คุณหนูฟางเป็นซะวันนี้พรุ่งนี้เลยซะหน่อย มันต้องผ่านการฝึก การเลือกและความเห็นจากหัว
หน้าแก๊งค์คนก่อนและผู้อาวุโสในแก๊งค์อีกนะครับ”กราฟอธิบายให้ฟัง
 
 
“ฟ้าเองก็ไม่ได้ชอบพวกมาเฟียหรืออะไรที่มีความเสี่ยงแบบนี้หรอกค่ะ แต่เพราะที่นี่คือครอบครัว ที่
นี่เป็นเหมือนพี่น้อง เป็นพ่อแม่แท้ๆของฟ้า ถ้าอะไรที่ช่วยได้ฟ้าก็จะทำ”ฟ้าพูด
 
 
 
“แต่ว่าฟางคงทำไม่ได้แน่ๆ ฟางเป็นผู้หญิง เรื่องการปกครองฟางก็ไม่เข้มแข็งพอ เรื่องการต่อสู้ฟาง
ก็ไม่เป็น เรื่องจับปืนฟางก็ใช้ไม่เป็น”ฟางพูด
 
 
“ของแบบนี้เราฝึกกันได้ ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ใจ ถ้าเราเลือกมันแล้ว ต่อให้มันยากแค่ไหน เราก็จะ
ทำมันได้”ปู่พูด ฟางหันกลับไปมองหน้าปู่ โทโมะ ขนมจีน กราฟและฟ้าแล้วคิด
 
 
“คนอย่างคุณหนูฟางน่ะหรอครับมีหรอที่ทำไม่ได้”กราฟพูดแล้วยิ้มให้ฟาง
 
“ฟ้าเชื่อค่ะว่าถ้าคุณฟางตั้งใจคุณฟางทำได้แน่นอน”ฟ้าพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือฟางเพื่อให้กำลังใจ
 
 
“ถ้าฟางกลัวก็ขอให้ฟางคิดเลยนะว่าพวกเรา และแก๊งค์มังกรดำทุกคนไม่มีวันทอดทิ้งหัวหน้าของ
เค้าเลยซักคน พวกเค้าพร้อมที่จะสู้ไปกับหัวหน้าของเค้า และตายแทนได้”ขนมจีนพูด
 
 
“ค่ะ ฟางจะเป็นหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำ”ฟางพูด ทำเอาทุกคนยิ้มอย่างดีใจ
 
 
 
ตอนแรกเราเอามาลงให้ละนะ อยากรู้ว่ามีความเห็นยังไงกับเรื่องนี้ ฝากช่วยคอมเม้นท์ที
น้าาา