ดั่งดวงหฤทัย (Ver.PF,TK,KF)

*ใครงงตอนแรก ลองอ่านบทนำก่อนน่ะค่ะ
 
 
ณ ชายแดน 3 แคว้น
 
"หยุด หยุดก่อนนน !!"เสียงทหารที่นำเสด็จเจ้าหญิงพรปวีณ์ดังขึ้น จึงทำให้ทั้งขบวนหยุด
 
"หยุดทำไมกัน"นางสนมของเจ้าหญิงถามทหาร
 
"ขบวนนำตกหลุมอยู่ข้างหน้า กำลังซ่อมอยู่คิดว่าน่าจะซ่อมเสร็จประมาณค่ำๆ เอ้า ! พวกเราไปช่วยกันหน่อย"ทหารตะโกนเรียกหมู่ทหารที่อยู่รายล้อมเจ้าหญิงให้ไปช่วยซ่อมขบวนข้างหน้า
 
"เจ้าลงไปดูเถอะ เราอยู่ได้ไม่เป็นไร"เสียงของเฟย์ เจ้าหญิงพรปวีณ์สั่งนางสนมให้ไปช่วยดูรถขบวนข้างหน้า
 
"เอ่อ เพค่ะ"นางสนมทั้งสองที่อยู่บนรถขบวนจึงรีบไปช่วยพวกทหารข้างหน้า จนในขบวนเหลือแต่เฟย์เพียงคนเดียว เฟย์รีบลงจากรถแล้ววิ่งหนีออกไปทันที
 
สักครู่ต่อมา...
 
"เฮ้อ กว่าจะเสร็จเนอะ"นางสนมคนหนึ่งพูด "ใช่ๆ เล่นเอาเหนื่อยแทบแย่"นางสนมอีกคนหนึ่งพูดขึ้นอีก แล้วรีบเดินมาหาเฟย์ แต่แล้วกลับไม่พบใครอยู่บนรถเลยแม้แต่คนเดียว
 
"ว้ายยย ตายแล้ว เจ้าหญิงหายไป เจ้าหญิงหายไป ทหารออกตามหาเร็วเข้า"นางสนมทั้งสองช่วยกันตะโกนเรียกทหารเพื่อมาตามหาเฟย์ แล้วเหล่าทหารจึงรีบออกตามหาทันที
 
 
ด้านเฟย์ ที่วิ่งหนีลงมาจากรถนั้นได้วิ่งหนีเข้ามาในเขตของพันธุรัฐ ซึ่งระแวกนั้นเป็นเขตพระตำหนักป้อมปืนซึ่งมีเขื่อน เจ้าฟ้าชายภัทรดนัยเป็นผู้ดูแลที่นั้นเพราะมักใช้ที่นั่นเป็นสถานที่ฝึกซ้อมการทหาร เฟย์ที่วิ่งหนีเข้ามา กลับโดนกับดักตาข่ายที่เจ้าชายทำไว้เพื่อไว้ดักจับศัตรูที่ลักลอบเข้ามา 
 
"กรี๊ดดดด !"เฟย์ร้องเพราะตนถูกกับดัก จนทหารแถวนั้นรีบวิ่งมาดู
 
"เจ้าเป็นใคร ?"ทหารที่ช่วยเฟย์ออกจากตาข่ายแล้วก็รีบซักถาม
 
"เอ่อ คือ ฉัน ฉัน.."เฟย์ไม่กล้าตอบออกไปว่าตัวเองเป็นใคร เพราะกลัวว่าทหารจะจับเธอกลับไปยังแคว้นทานตะ หรือไม่ก็ส่งตัวไปให้แคว้นกาสิก เธอจึงเลือกที่จะไม่ตอบ แล้วรีบวิ่งหนี
 
"ทหารฉันถาม ทำไมไม่ตอบ"เขื่อน เจ้าฟ้าชายภัทรดนัยที่ออกมาล่าสัตว์ก็ผ่านมาเห็นเข้าจึงรีบวิ่งมาตัดหน้า
 
"อย่าน่ะ อย่าทำอะไร ฉะ ฉัน"เฟย์ตกใจสุดขีด จึงเป็นลมไป เขื่อนจึงรีบไปประคองทันที
 
"อ้าว เป็นลมไปซ่ะล่ะ เดี๋ยวฉันพาขึ้นตำหนักเอง"เขื่อนบอกทหาร แล้วอุ้มเฟย์เข้าไปตำหนักป้อมปืน
 
ณ ห้องรับรอง
 
เฟย์ลืมตาช้าๆ แล้วมองไปรอบห้อง ซึ่งเป็นห้องที่เธอไม่คุ้นตาสักเท่าไหร่ แล้วเห็นเขื่อนยืนมองเธออยู่ เฟย์จึงรีบลุกขึ้นเพื่อที่จะวิ่งหนี แต่แล้วตนเองก็เซจนจะล้ม เขื่อนจึงเข้าไปประคอง
 
"เอ๊ะ เธอนี่ยังไง เอะอะก็จะวิ่งหนีอย่างเดียว"เขื่อนที่ประคองเฟย์อยู่ก็ดุเฟย์ เฟย์จึงรีบสะบัดตัวออกจากเขื่อน
 
"อย่าแตะต้องตัวเรา"เฟย์พูด แล้วเอามือลูบแขนตัวเอง
 
"นี่ เจ้าฟ้าชายภัทรดนัย ทำไมจะจับตัวเจ้าไม่ได้"ทหารองครักษ์ของเขื่อนพูดขึ้นเฟย์จึงตกใจ
 
"มกุฎราชกุมารแห่งพันธุรัฐ"เฟย์พูด แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้ง
 
"ใช่ ฉันเอง แล้วเธอล่ะเป็นใคร แต่งตัวก็ไม่เหมือนคนพันธุรัฐ รู้รึป่าวว่าแถวนั้นเป็นเขตป่าชายแดน 3 แคว้น"เขื่อนพูดเสียงดัง ทำเอาเฟย์ตกใจแล้วตกใจอีก
 
"เอ่อ คือ.."เฟย์พูดตะกุกตะกัก
 
"ตกลงจะบอกหรือไม่บอก ว่าเธอเป็นใคร"เขื่อนพูดเสียงเรียบ พลางลอบมองเฟย์ที่ทำหน้าเหมือนกลัวเขาสุดๆ แล้วหันหน้าไปมองวิวริมหน้าต่าง
 
"เอ่อ คือฉัน ฉันพรปวีณ์"เฟย์พูดออกไป เล่นเอาเขื่อนที่มองวิวหน้าต่างอยู่รีบหันขวับทันที
 
"เจ้าหญิงแห่งทานตะ"เขื่อนอุทานออกมา...
 
 
 
ฝากติดตามต่อตอนหน้าด้วยน่ะค่ะ เม้นต์โหวตให้ด้วยน้า