น้องเกรียนตัวร้าย x พี่ชายตัวแสบ

 ผมเดินวนไปมาในห้องแคบๆ เล่นนู้นดูนี้เพื่อให้ลืมเรื่องที่ผมคิดก่อนหน้าเพราะถ้านึกอะไรออกสักอย่างแล้วปวดหัวสุดๆอ่ะ =^=

 “เลิกเดินซะทีเว้ยมึนหัว”

 “สู้ผมปะละผมปวดเลย” ผมหันไปตอกกลับโดยอัตโนมัติ ก็ทำไมอ่ะ บอกให้หาอะไรทำแก้จะได้ไม่บ่นปวดหัวเอง เค้าม่ายรู้ม่ายชี้

 “ไม่ใช่ให้เดินไปเดินมาเว้ย นี้ความจำเสื่อหรือเอ๋อนี้”

 “ผมไม่เอ๋อซะหน่อย!”

 “แล้วที่ทำเนี่ยไม่เรียกว่าเอ๋อแล้วเรียกว่าอะไร”

 “ไม่มีชื่อเรียก ไว้รู้แล้วจะบอก!” เออ เจอเกรียนใส่แบบนี้งิ๊ดเลยไง มันมาเองนะไอ้เวลาจะตอกกลับแต่ละครั้งเนี่ย จะว่าไปผมน่ะ...

 “อึก...” ผมยกมือขึ้นกุมขมับข้างนึงส่วนอีกข้างคว้าขอบประตูเข้าไปยังห้องครัวไว้ ผมนะเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว เอาแต่ใจ ชอบเอาชนะ แล้วก็คิดเสมอว่าตัวเองไม่ผิด

 “นึกอะไรออกอีกละ” น้ำเสียงหงุดหงิดไม่น้อยถามอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์

 “ปกติแล้วผมเป็นคน...อึก ผม...”

 “พอเลยไม่ต้องพูดละ ถ้านึกอะไรที่ไม่ใช่ที่อยู่ออกก็เงียบไปเลย”

 “โหดร้าย =^=”

 “กับเด็กแบบแกเท่านั้นแหละ”

 “ผมไม่เด็กนะ”

 “อายุเท่าไหร่เหอะ”

 “นี้คุณความจำเสื่อมด้วยคนป่ะเนี่ย คิดว่าผมจำได้เหรอ”

 “-*- (อึ้ส!)” ผมเดาอารมณ์เดือดปุดนึงได้จากสายตา สนุกดีแฮะ โดนผมตอกใส่เงียบเลยดิ ตั้งแต่ผมดีขึ้นจนพอต่อปากต่อคำได้พี่แกก็โดนผมสวนกลับจนเงิบไปหลายรอบและ

 “มองไมอีกอ่ะ กลัวผมโดนลงมาจากฟ้าอีกคนรึไง”

 “เป็นเรื่องที่กลัวที่สุดในชีวิตถ้าบนโลกมีแกอีกคน”

 “อารมณ์ประมานเดี๋ยวรักไม่ไหวว่างั้น”

 “ไอ้...” ฮ่าๆๆๆ ด่าไม่ออกเงิบเลยดิ รอบนี้ขอราชันย์โฉบไปกินก่อนเด้อ ^O^

“พ่อแม่เลี้ยงแกไหวได้ไงเนี่ย ขนาดอยู่กับแกไม่ถึงยี่สิบชั่วโมงยัง...”

 “งั้นก็แค่กับลุงละนะ” ผมย้อนสรใส่เต็มๆ เอาดิถ้าผมเด็กพี่แกก็ลุงเลยอ่ะ เจ้าของห้องตอนนี้เดินมากระชากตัวผมเหวี่ยงลงบนที่นอนแล้วขึงตัวผมไว้ เฮ้ยนี้อย่าบอกนะว่าเล่นมากพี่แกจริงจังเกิดอารมณ์เนี่ย O . o

 “พี่ๆใจเย็นผมพูดเล่น อ๊ะ!” เสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ถูกถกขึ้นจนเห็นลอยแผลซึ่งคาดว่าระหว่างที่ร่วงลงมาผมอาจจะกระแทกอะไรสักอย่าง

 “ไม่ใช่แผลกระแทกแน่ นี้ต้องโดนอะไรเกี่ยวมา”

 “ยะ...อย่าเปิดคาไว้ดิ”

 “ทำไม ทำเป็นอาย ฉันไม่พิศวาสแกง่ายๆหรอก”

 “คือเปิดสูงไปมั้ย” เพราะแผลมันอยู่แค่ตรงหน้าท้องแต่พี่แกเปิดขึ้นมาจะเกยคอผมอยู่แล้ว ลมหายใจของผมมันแปรปรวนแปลกๆแฮะ แล้วทำไมหน้ามันร้อนละเนี่ยครับ - -

 “แผลมันอยู่แค่ท้อง แต่รอยช้ำมันยาวมาถึงนี้”

 “ฮึ้ย!” ผมถึงกับเด้งตัวขึ้นมา เพราะพี่แกเล่นจิ้มกลางอกซ้ายเฉียดยอดอกผมนิสสสสสสเดียว โหยเฉียด ถ้าโดนนี้มีครางกันบ้างและ เอ้ย...บ้า ผมเนี่ยนะ ไม่ๆๆๆๆ

 “เอาอีกแล้วไอ้หน้าแบบนี้ เห็นฉันเป็นพวกโรคจิตคิดไม่ซื่อกับไอ้เด็กที่ร่วงลงมาจากท้องฟ้ารึไง” คือย้ำจังเลยว่าผมมาจากไหน อย่าให้รู้ต้นต่อว่าใครมันโยนผมลงมานะ จะลากมากราบเท้าพี่แกให้ดู ผมกัดฟันแน่นเพรารู้สึกเหมือนขาดอากาศเล็กน้อย หน้าใกล้กันแค่คืบอย่างนี้ผมคงมีพื้นหายใจหรอกครับ

 “ถ้าจะใกล้ขนาดนี้จูบผมเลยดีกว่ามั้ย”

 “จูบแกคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำ”

 “โหดร้าย นิดนึงก็ไม่ได้ =^=”

.

.

.

Chu ♥!

 “เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!” ผมมันบ้าเอง โอเคผมขอโทษ ผมมันพวกชอบยุเอง T^T ผมอยากตะโกนคำพวกนี้ดังๆเพื่อกลับไปล้างอดีต ริมฝีปากร้อนดูดดุลอย่างรุนแรงบวกกับลิ้นที่ตวัดหยอกล้อลิ้นผมเล่น กันลิ้นขาดเลยได้มั้ยเนี่ย แง่งๆ T^T

 “อึก!” ไหนว่าเฉียดไง! ไหนตอนแรกมันเฉียดไง ทำไมคราวนี้พี่แกใช้นิ้วเย็นกดวนไปซะงั้นละ อื้ยยยยย ผมจะบ้าตายโครตพ่อโครตแม่ที่ไหนก็ได้ช่วยผมที โฮรรรร TxT

 “อั่ก...ดะ...เดี๋ยวดิพี่” ผมพยายามดิ้นแต่แรงกวนตีนพี่แกหายไปพร้อมกับเสียงที่ถูกกลืนเมื่อกี้ อิ๋บอ๋ายแล้วไง T^T

 “แหม...แล้วไอ้ที่กวนตีนฉันเมื่อกี้หายไปไหนแล้วละ ไอ้เด็กที่ชื่อราชันย์เมื่อกี้น่ะ ไหง๋ตอนนี้เหลือแต่ราชันย์น้อยนอนครางหงิงๆตรงนี้ซะละ” รอยยิ้มของผู้ถือครองชัยชนะฉีกกว้างบนใบหน้าที่หน้าเอาอภิมหาสหะบาทาทาบลงไป

 “เออยกนี้ผมยอมก็ได้”

 “ยอมฉันยกนึงเองเหรอ”

 “ความหายเชิงไหนเนี่ย!”

 “เชิงนี้ไง...”

 “อ๊ะ!” แม่งก้มลงละเลงลิ้นวนรอบยอดอกผมเบาๆ จงใจแกล้งกันนิหว่าจริงๆแม่งไม่คิดอะไรกับผมซะหน่อย โธ่ ตั้งสติสิเว้ยราชันย์ ราชันย์ ราชานนนนนย์ T[]T

 “พอดีกว่า สงสารเด็ก”

 “ไม่เด็กนะวะ...”

 “จ๋าจ้ะ ^ ^” เออ ยอมไว้ยกนึง เดี๋ยวรอบหน้าอย่าให้พลาดพ่อจะเอาให้เงิบหัวติดดินเลยคอยดู ฮึ้ย T^T เป็นไงมั่งเม็ดทับทิมลูกพ่อ ฮรือ.....

 “โอดครวญไปก็เท่านั้น ยังไงก็แกเสียไปแล้วนิ จูบแรก”

 “อ๊ากกก ย้ำทำซอสมะเขือเทศเหรอครับ!” ผมจะพ่นไฟได้อยู่แล้วนะ ทำกับผมไว้แสบนัก ฮึ้ยๆๆๆๆ จะร้องไห้แล้วนะเว้ย T^T

 “แล้วผมไม่เห็นจะจำได้เลยว่าจูบแรก อาจจะมีก่อนหน้าแล้วก็ได้”

 “ฮึ ถ้านี้ไม่ใช่จูบแรกแกคงไม่ทรุดขนาดนี้หรอก นี้ยังไม่เอาจริงเลยด้วยซ้ำ จูบเด็กที่ร่วงมาใส่ไม่ลง”

 “เอ้ยคำก็ร่วงลงมาจากฟ้า สองคำก็ร่วงลงมาจากฟ้า ผมชื่อราชันย์นะโรคจิตมากมั้ยเนี่ยที่ชื่อสั้นๆมีไม่เรียกอยากเรียกยาวๆ”

 “มีปัญหามั้ยครับที่รัก” ขนลุกเว่อ T^T

 “ฮ่าๆๆๆ วอนท์เองนะ” ไม่เอาแล้วคราบๆ พาผมออกไปจากที่นี้ที ใครพาออกไปได้ผมยอมเป็นเมียเลยเอา สาบานต่อหน้าหลอดไฟ โฮรรรร (โอดครวญสุดชีวิต) !