เล่ห์รักซาตาน

10.0

เขียนโดย ป็อปคอร์น

วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.53 น.

  14 ตอน
  25 วิจารณ์
  26.56K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2556 22.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ทีเจมาติวให้แจมตามที่ฟางสั่ง ฟางมองทั้งคู่อย่างพอใจ
"คิดจะจับคู่น้องตัวเองให้เพื่อนก็บอกมาเถอะ"ป๊อปปี้เดินมาข้างๆ
"ก็ใช่ไง ฉันอยากให้น้องได้รักคนดีๆ"
"เธอกำลังจะหาว่าฉันไม่ดีงั้นสิ"ป๊อปปี้มองหน้า
"ใช่ ยิ่งกว่าคำว่าไม่ดีซะอีกนะ"ฟางตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว
"ปากดีนักนะ"ชายหนุ่มบีบปลายคางเธอแน่นด้วยความโมโห
"ทำไม ก็เอาสิ อยากทำอะไรก็ทำ"
"อย่ามาท้าฉัน เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง"ป๊อปปี้ว่าแต่ฟางกลับเหยียดยิ้มใส่
"คนอย่างนายต่อให้ต้องกระทำชั่วมากกว่านี้ ฉันก็รู้ว่านายทำได้..."
"ฟาง!"ป๊อปปี้บีบแรงขึ้นจนเธอรู้สึกเจ็บแต่ก็ไม่ยอมร้องออกมา
"ทำสิ ทำเลย ฉันรู้ว่าคนอย่างนายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย"
"ฉันก็เกลียดเธอไม่ลง ฉันก็อยากเกลียดเธอแทบตาย..."
เสียงมือถือป๊อปปี้ดังขึ้นจึงทำให้เขาต้องปล่อยเธอแล้วรับสาย
"ฮัลโหล ป๊อปพูดครับ"
(ฮึก...ฮือ...ป๊อป นี่ฟ้านะ)
"......"ป๊อปปี้เงียบ ฟางแอบชำเลืองมอง
(ฟ้า...ฟ้าถูกข่มขืน ฮึก....)
"ใคร...ใครทำ ฟ้า"ป๊อปปี้ตกใจมาก เมื่อรู้ว่าคนรักเก่าโดนทำร้าย
(ฮือ...ฟ้าไม่รู้)
"ใจเย็นๆนะครับ ค่อยๆคิด"
(ฟ้าอยากเจอป๊อปได้ไหม)
"แล้วฟ้าอยู่ที่ไหนล่ะ"เขาถาม
(อยู่ที่คอนโด...ป๊อปจำได้ใช่ไหม)
"ฟ้า ใจเย็นๆนะ แล้วเจอกันครับ"ป๊อปปี้วางสายก่อนจะหันมามองฟาง
"ฉันเห็นนะว่าเธอมองฉัน"ป๊อปปี้อมยิ้มนิดๆ
ล"ฉันเข้าบ้านดีกว่า ไม่อยากอยู่กับคนหลงตัวเอง"ฟางเดินออกไป
"หึ"ป๊อปปี้มองตามสักพักจึงออกไปหาฟ้า
ณ คอนโดของฟ้า
"ฮือ...ป๊อปปี้"ฟ้าโผเข้ากอดทันทีที่ชายหนุ่มมาถึง
"เป็นยังไงบ้าง เล่าให้ป๊อปฟังหน่อยได้ไหม"
"ฟ้า ฮึก....ฟ้ามันโง่เอง"ฟ้าฟูมฟาย
"อย่าโทษตัวเองสิ"ป๊อปปี้ปลอบใจ
"ฮือ...ฟ้ากลัว กลัวมันมาทำร้ายฟ้าอีก"
"ไม่ต้องกลัวนะ ยังไงฟ้าก็ยังมีป๊อป"ป๊อปปี้ยิ้มให้
"อืม"ฟ้าก้มหน้านิ่ง
"ฟ้านิ่งซะนะ อะไรผ่านไปแล้วก้อปล่อยไป"
"แต่...นั่น มันเป็นครั้งแรกของฟ้า"
"โธ่...ฟ้า"ป๊อปปี้ดึงฟ้ามากอดแล้วลูบผมเบาๆ
"ฮึก..."ฟ้าร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนผลอยหลับไปในที่สุด
เช้าวันรุ่งขึ้น
"ตาป๊อปไปไหนมา"ปริยฉัตรถามทันทีเมื่อเจอลูกชาย
"ไปหาฟ้าครับแม่"
"ไปทำไม"นางมองหน้าผู้เป็นลูก
"เหอะ..จะไปทำอะไรล่ะ ก็คงไปนอนด้วยกันน่ะสิ"ฟางเดินมายิ้มเยาะ
"นี่ถ้าเธอเป็นผู้ชายฉันจะชกหน้าเธอไปล่ะ"
"ดูทำหน้าเข้าสิ ทำอย่างกับไปกินรังแตนที่ไหนมา"ฟางว่า
"ฉันยังไม่มีอารมณ์มาเถียงกับเธอหรอกนะ แม่ครับ.. ป๊อปขอตัว"
ป๊อปปี้เดินขึ้นข้างบนไป ฟางจะตามไปหาเรื่องต่อ
"หนูฟาง น้าว่าปล่อยตาป๊อปไปก่อนเถอะ อย่าเพิ่งไปกวนเขาเลย"
ฃ"ทำไม แกมีสิทธอะไรมาห้ามฉัน"
"ฟาง ก้าวร้าวอีกแล้วนะ"พีรดลมาได้ยินเข้าพอดี
"พ่อเป็นงี้ตลอด พ่อเข้าข้างแต่พวกมัน"ฟางโกรธมาก
"ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าแกต้องเคารพคุณปริยฉตรกับตาป๊อปยังไง"
"ฟางไม่ทำค่ะ ชัดไหมคะ"ฟางเดินออกไป พีรดลได้แต่มองตามด้วยความ
กลุ้มใจสุดๆ
 
ฟางดื้อจังเลย ฮ่าๆ สงสารป๊อปกะแม่ ทำดีด้วยฟางยังไม่เหนค่าเลย-_-
py'ยังไงก้อฝากติดตามด้วยนะคร้า เม้นบวกโหวต แล้วสันยาว่าจะ
มาอัพให้อีก

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา