เล่ห์รักซาตาน

แก้วกำลังเดินมาโรงเรียนจู่ๆก็ถูกรถที่ขับมาเฉี่ยวชนจากด้านหลัง ทำให้เธอ

ล้มลงไปที่พื้น

"โอ๊ย...ไอ้บ้า ขับรถบ้าอะไรเนี่ย"แก้วรีบดูข้อเท้าของตัวเองด้วยความเจ็บ

"ฉันน่ะขับมาดีๆ เธอนั่นแหละเดินไม่ระวัง"โทโมะลงมาจากรถ

"อ้าว..ไมพูดงี้อ่ะ"แก้วมองหน้าเขา

"ทำไมล่ะ หึ...พูดความจริงทั้งนั้น"

"ไอ้ทุเรศ"แก้วหยิบก้อนกรวดแถวๆนั้นมาเขวี้ยงใส่เขา

"ทำไม ต้องการอะไร จะให้ฉันรับผิดชอบเหรอ"

"คุณต้องจ่ายมาหนึ่งพัน ค่าทำขวัญของฉัน"

"อยากได้เงินก็บอกกันดีๆ"โทโมะควักเงินประมาณสามพันกว่าๆโยนใส่แก้ว

"อย่าให้เจออีกนะ"เธอหยิบเงินที่หล่นพื้นขึ้นมาก่อนจะพยุงตัวเองออกไป

"เหอะ"โทโมะขับรถออกไป

ป๊อปปี้กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง จู่ๆก็มีสายเข้า เบอร์ไม่คุ้นเท่าไหร่

"ฮัลโหลครับ ป๊อปปี้พูดครับ"

(อ่ะคร้าบ รู้แล้วว่าเบอร์แก)

"เสียงนี้มัน...ไอ้เจฟ! เฮ้ย...นี่แกจริงๆเหรอวะ"

(เอออ่ะดิ ดีใจล่ะสิท่า)

ล"เออ ดีใจมาก คิดถึงเงินสามหมื่นที่แกยืมฉันไป"

(โห...ไอ้บ้า คิดถึงเงิน)

"ฮ่าๆล้อเล่นเว้ย"

(แล้วนี่แกอยู่ไหนวะ ฉันขึ้นไปหาแกที่เชียงรายไม่เห็นเจอ)

"จะเห็นได้ไง แม่ฉันพาฉันมาอยู่กับสามีใหม่ของแม่น่ะ"

(แล้วเป็นไงบ้าง)

"ก็ดี แต่มันไม่ดีตรงที่..."ป๊อปปี้กำลังจะคุยต่อ แต่มีเสียงดังขัดขึ้น

"พี่ป๊อปคะ"แจมส่งเสียงเรียกเขา

"เออ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ว่างๆจะโทรกลับ"ป๊อปปี้กดวางก่อนจะไปเปิดประตู

คุยกับแจม

"พี่ป๊อปคะ ช่วยพี่ฟางด้วย พี่ฟางตัวร้อนจี๋เลย"

"แล้วทุกคนไม่อยู่กันเหรอ"ป๊อปปี้ถาม

"เร็วๆเถอะค่ะ"แจมลากเขาไปที่ห้องของฟาง

"ตัวร้อนจริงๆด้วย"ป๊อปปี้มาดูอาการฟางที่นอนหลับอยู่บนเตียง

"งั้นแจมฝากพี่ฟางไว้กับพี่ป๊อปได้ไหมคะ"

"แล้วแจมจะไปไหนล่ะ"ป๊อปปี้ถาม

"ไปติวกับพี่ทีเจค่ะ"แจมบอก

"แล้วทำไมไม่ให้แฟนเขาดูแลกันเอง"

"พี่ทีเจน่ะเหรอคะ"แจมงง

"ก็ใช่น่ะสิ"

"คิกๆพี่คงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ พี่สองคนเขาเป็นเพื่อนกัน"

"เหรอ...อืม แจมรีบไปเถอะ พี่ดูแลยัยนี่เองก็ได้"

"ค่ะ ฝากด้วยนะคะ"แจมเดินออกไปยิ้มๆ เธอดูออกว่าเขาเเอบมีใจให้ฟาง

"เฮ้อ..."ป๊อปปี้มองดูหญิงสาวที่นอนไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียง เขาเอื้อมมือไป

อังหน้าผากเธอ ก่อนจะถอนหายใจอีกครั้ง แล้วเผยยิ้มออกมา

หมดฤทธิ์แล้วสินะ ยัยบ้า..

"แม่...แม่ขา ฟางกลัว"คนตัวเล็กนอนตัวสั่น ป๊อปปี้รีบไปประคองกอดไว้

"ฉันอยู่นี่ ฟาง ไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครทำอะไรเธอหรอก"

"ฮึก...ทุกคนเกลียดฟาง"ฟางเริ่มเพ้อ

"ถ้าเธอไม่ร้ายกับฉันก่อน ฉันก็คงไม่ร้ายใส่เธอหรอก"ป๊อปปี้มองร่างบาง

มที่หลับไปอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นไปหาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ฟาง

"เฮ้อ...นี่ก็สี่ทุ่มล่ะ ไปไหนกันเนี่ย"ป๊อปปี้ว่าก่อนจะมองฟางที่เริ่มรู้สึกตัว

"นะ..นาย"ฟางตกใจ รีบลุกพรวดทันที

"หึ ฉันคงไม่ใจร้ายทำอะไรคนป่วยหรอกน่า"

"นะ..นี่นายทำอะไรฉันบ้าง"ฟางสำรวจตัวเองทันที

"เปล่า บ้าอะไร นายมันโรคจิต"เธอวีนทันที เมื่อเห็นว่าชุดที่ตัวเองใส่

ไม่เหมือนเดิม

"ถ้าเธอไม่หยุดพูดนะ ฉันจะปล้ำเธอ"

"อะ...ไอ้บ้า"ฟางนิ่งทันที เงียบไปสักพัก ป๊อปปี้ก็ถามขึ้น

"หิวรึเปล่า"

"ไม่หิว"ฟางบอกแต่จริงๆก็หิว

"ไม่หิวก็ต้องกิน นอนไปเดี๋ยวฉันไปทำข้าวต้มให้"ป๊อปปี้ออกไป

ฟางค่อยๆล้มตัวลงนอนก่อนจะหลับตาลง

อัพแล้วนร้า  ป๊อปกะฟางใครจะรักใครก่อน ฮ่าๆ

"