exo 3 ตัวป่วน ก๊วนอลเวง

 
 
 
กลางใบไม้ร่วงยามหน้าหนาวหนุ่มน้อยหน้ามนคนหน้าใส (ไม่ใช่และ) หนุ่มน้อยตากลมโตนั่งทำการบ้านอย่างตั้งใจ ด้วยหวังว่าวันนึงจะช่วยงานคนที่เขารักให้ได้ แต่ความรักเขาถูกกั้นด้วยคำว่าพี่น้อง
โรงเรียนจุนโฮเวลา 17.00 น."เสี่ยวลู่ พี่มารับแล้ว"น้ำเสียงขึ้นจมูกนิดๆอันเป็นเอกลักษณ์ของพี่ชายผม ท่านประธานโอเซฮุนประธานกรรมการบริษัทผลิตยายักษ์ใหญ่ของไทย o industryผมหันไปมองด้วยแววตาดีใจนี่แหละคนที่ผมรักมารับผมแล้วแต่ก็ต้องใจหายทันทีเมื่อพี่เซฮุนมากับว่าที่คู่หมั้นคริสติน่า หญิงสาวเลอโฉม ผู้พบเจอกับพี่เซฮุนโดยบังเอิญและตามติดชีวิตพี่เค้าทุกอย่างก้าวผมล่ะรำคาญแทน"สวัสดีจ๊ะเสี่ยวลู่ วันนี้โดดเรียนอีกล่ะสิ ได้ข่าวว่าสอบตกไปซ่อมยังจ๊ะ"ผมโดนอีกแล้ว เเหม่ะ แม่คนนี้ชอบแขวะผมอยู่เรื่อย ไม่เคยรู้ความจริงหรอกพี่เซฮุนเริ่มขมวดคิ้วตอนแม่ที่นี่เริ่มแขวะผม เพราะพี่เค้ารู้ว่าผมไม่ชอบแม่คนนี้อย่างรุนแรง"อ่อ ตกหรอครับ 24 ตัวยังไม่แก้ แถมโดดทุกคาบด้วย"ตอแหลมาผมตอแหลกลับแม่คนนี้มาป่วนเปี้ยนได้เกือบปีแล้วอีกไม่กี่วันผมจะจบ ม.หก พร้อมกับเพื่อนๆแต่ก็ไปสมัครเรียนต่อกับเพื่อนสนิทอีกสองคนไว้แล้วคือ ไอ้ไค กับ ไอ้แบคไม่รู้ตอนเรียนมหาลัยแม่นี้จะตามไปกัดผมอีกหรือเปล่า"พี่ ผมกลับเองได้ไม่ต้องมารับ พาคู่หมั้นของพี่ไปหาผักตบชวาแทะเถอะครับ""ผักตบน้อยไป ขี้เล็บ รังแค ให้พี่เค้าแทะก็ได้พี่เค้าเป็นแมลงสาบ"ผมกำลังจะแขวะอยู่พอดีบังเอิญมีคนฝีปากดีมาต่อให้"สวัสดีครับพี่เซฮุน และ ตัวไรเนี่ย เอิ่ม ขอโทษน่ะครับคนรึเปล่า"นี่แหละฝีปากเจ้าแบคฮยอนเพื่อนปากคัตเตอร์ของผม แม่งด่ากระจุย ซุยกระจายแต่มันมีประโยชน์ตอนแบบนี้แหละ"ฟิ๊วววววววววววว ปุ๊ก"ลูกบอลจากกลางสนามตกโดนหัวแม่นั้นพอดี "ว๊ายยยยยยยย อะไรเนี่ย เซฮุนค่ะช่วยด้วยคะ เด็กพวกนี้แกล้งคริสซี่"กระแหน่ะกระแหน่แม่นี้เริ่ดอย่าบอกใคร แถมชื่อดันมาเหมือนชื่อเฮียคริสอีก ผมล่ะสงสารเฮีย"เอิ่ม คุณครับชื่อคริสซี่หรอครับชื่อคุณเหมือนชื่อโรคริดสีดวงเลยอ่ะ"แบคฮยอนนายสุดยอดมากวันจันทร์เดี๋ยวพาไปเลี้ยง แต่ละคำช่างบาดปากบาดใจซะเหลือเกิน ผมชอบๆ"ขอโทษ น่ะคร้าบบบบบบบ คุณแมลงทับช่วยส่งบอลให้ผมหน่อยยยยยยยยยยยยยย"นี่ก็เสียงเจ้าไคเด็กกิจกรรมหมอนี้เก่งกิจกรรมทุกอย่างการเรียนก็ใช้ย่อยง่ายๆแม่งเพอร์เฟ็ควันนี้มันเตะบอลอยู่ที่สนามหญ้าข้างตึก  ม.หก คงเห็นแม่นี้ก่อกวนผมเลยส่งลูกรักมาเยี่ยมเยียนเศียรของคุณคริสซี่    แถมเรียกคุณคริสซี่เป็นแมลงทับมีหวังแม่นี่ฉุนตาย"เอ๊า เสี่ยวลู่ เค้าเรียกเธอส่งบอลอ่ะจ๊ะ ฉายาใหม่หรอ แม่แมลงทับ คิคิคิคิคิ"เสียงหัวเราะของคุณเธอช่างทำลายสมาธิการจัดเก็บกระเป๋าเสียจริงผมมองชุดตัวเอง เสื้อขาว เกงดำ ผมคือแมลงทับเหรอ เหมือนตรงไหน?"ป้าๆป้าอ่ะแหละแมลงทับ ใช้หยิบบอลไม่ได้เรื่อง กลับไปเคี้ยวหมากไป๊"ไคมันเดินมาชี้คุณคริสซี่แล้วบอกว่าแกเป็นแมลงทับ ผมว่ามันก็เหมาะน่ะเสื้อกะกระโปรงสีเขียวๆเหลือบน้ำเงิน มันช่างสะท้อนแสงสีสดใส ผมนึกว่ามางานรวมพันธุ์แมลงแห่งชาติิ"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เซฮุนค่ะดูสิเด็กพวกนี้แกล้งคริสซี่ คริสซี่ไม่ยอมน่ะค่ะ เซฮุนต้องจัดการ"แม่นั้นออดอ้อนออเซาะประจบเก่งปานหมาขอกระดูกมันทำให้เจ้าแบคและไคหน้าเปลี่ยนสีกันเลยทีเดียวสงสัยฉุนจัด ระวังไว้น่ะเจ๊แมลงทับ โดนไอ้สองตัวจัดหนัก ใครก็ช่วยไม่ได้ ^_^"พี่เซฮุน"แบคพูดเสียงแข็ง พร้อมชี้ไปที่ตัวพี่เค้า สัญญาณนี้ทำให้พี่เซฮุนถึงกับสะดุ้งเพราะแบคฮยอนคนนี้เคยเล่นงานพี่เซฮุนมาแล้วในข้อหาอยู่แต่กับยายแมลงทับจนไม่สนใจผม มันบุกไปด่าพี่เซฮุนถึงบริษัทจนผมต้องขอให้มันเลิก ครั้งนั้น พี่เซฮุนไม่กล้าเข้าบริษัทไปสามเดือนเพราะ อายพนักงาน"พี่ พาคู่หมั้นพี่กลับไปได้เลยครับ ไปหาอะไรอร่อยๆกินเถอะ เสี่ยวลู่น่ะพวกผมดูแลได้อ๊อเกือบลืม พี่แมลงทับรับตะกร้อครอบปากไหมครับ เดี๋ยวไปกัดคนอื่นอีก"ไคบอกพี่เซฮุนเหมือนพี่เซฺฮุนทำหน้าเศร้าๆน่ะผมไม่ชอบหน้าเศร้าๆของพี่เขาเลย แต่เจ๊คริสซี่หน้าเหวอไปแล้วเจอไอ้สองตัวเข้าไป"ไม่ วันนี้พี่มารับเสี่ยวลู่ เสี่ยวลู่ต้องกลับพร้อมพี่"พี่เซฮุนเดินมาจับมือผมเตรียมลากผมตามพี่เค้าไปที่รถ"งั้นพี่รอแปป"ไคจับตัวผมดึงไว้แล้วปัดมือพี่เซฮุนออก แหม่ะไอ้นี้รู้ใจผมจริงๆ แต่ก็เสียดายอยากให้จับนานๆ"ใช่ พี่รอที่นี่ สามนาทีเดี๋ยวมา"แบคฮยอนเดินไปหยิบกระเป๋าผมยื่นให้พี่เซฮุนหน้าห้องน้ำข้างตึกเรียน"ฮัลโหล พี่คริสเหรอครับ ผมแบคน่ะครับ"เห้ย ต่อสายเฮียเลยเรอะ โหแม่งแน่ว่ะ"มีไรครับแบค เสี่ยวลู่เป็นอะไรหรือเปล่า"เสียงเฮียคริสเล็ดลอดออกมา แสดงว่าเฮียห่วงผม น่าดีใจแหะลูกสามคนพ่อแม่ตายเมื่อ หกปีที่แล้วแต่ทุกวันนี้ก็ยังดูแลยังรักกันดีอยู่่"เฮียครับ ผมขอไปค้างบ้านเฮียได้ไหมครับ เผอิญมีงานใหญ่ส่งท้ายรุ่นผมหน่ะครับ มันต้องวางแผนน่าจะค้างประมาณสองอาทิตย์ครับ" เห้ย!!!เอาจริงดิ งานส่งท้ายมันอีกตั้งเดือนนึง รีบเรอะ"ไอ้ บะ อานอีกอานอ่าอะอัดอ๊ะ"ผมพูดได้ไม่ชัดเพราะไคมันปิดปากผมอยู่ ไอ้พวกนี้มันวางแผนอะไรกันอยู่น่ะ"ได้สิ มีหลายห้องเลือกเอาเลย ตามสบาย พี่อนุญาติ ใครขัดไล่ออกจากบ้านได้เลย ฝากดูแลบ้านด้วยน่ะพี่กลับดึก"ห๊ะ อนุญาติ เฮียก็บ้าจี้ตามพวกมัน มันโกหกน่ะเฮีย ไอ้พวกนี้มันมีแผนเยอะจะตายผมชักห่วงความปลอดภัยทางชีวิตและทรัพย์สินของเจ๊แมลงทับแล้วสิ"ได้เลยครับเฮียขอบคุณมากครับ"แบคฮยอนกดตัดสายพร้อมกับเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าดีดนิ้ว"ป๊อก"แสดงว่าทุกอย่างเข้าแผน บ้านผมจะกลายเป็นทะเลเพลิงแล้วเหรอ ไม่น่ะ!ไม่!"พวกแกคิดจะทำไรกัน ห๊ะ เจ๊นั้นแค่รังควานนิดนึงแกจะเอาถึงตายรึไง"ผมโวยวายใหญ่ ไอ้พวกนี้ชอบทำอะไรแบบไม่ค่อยปรึกษา แต่ก็ดีน่ะยัยนี้จะได้หายๆไปจากชีวิตผมซักที"เออน่ะอีกไม่เกิน อาทิตย์ ยัยเจ๊นั้น ออกจากชีวิตแกแน่นอน"ไคกับแบคฮยอนยืนยันนอนยันว่ายัยนี่ไปแน่ๆผมไม่ค่อยเชื่อหรอกคราวนั้นที่จิ๊กโก๋มาหาเรื่องผมแบคฮยอนสั่งทหารมาคุ้มกันผม 24 ชั่วโมงนานร่วม 10 เดือน ส่วนเจ้าไคก็ยืมกระเป๋าผมไปดัดแปลงติดอาวุธทั้งมิดไซส์ปากกาหัวรบนิวเคลียร์ ที่ช็อตไฟฟ้าแบบอัตโนมัติ และปืนกล 0.7 มิลลิเมตรอีกสามกระบอกง่ายๆว่ามันห่วงผมยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกหล้า"แล้วพ่อแม่แกอ่ะ ไม่ด่าเอาเรอะ มาข้างบ้านกูตั้งสองอาทิตย์"ผมถามแบบเงียบๆเถียงพวกแม่งไม่ได้เดะพาลด่าผมอีก"เออ แปป"เจ้าสองตัวแยกย้ายไปคุยโทรศัพท์กันคนละทางหนึ่งนาทีผ่านไป"ป่ะกลับ"มันทั้งสองมาดึงผมกลับไปหาพี่เซฮุนผมก็เดินตามไปแต่โดยดีง่ายๆไม่อยากโดนพวกมันด่า ด่าเจ็บด้วย"อ้าว เด็กๆทำไรมาจ๊ะ ไปสูบบุหรี่มาหรอจ๊ะ"อิเจ๊นี่ก็กัดผมกะเพื่อนไม่เลิกถ้าเป็นตัวผู้ผมต่อยปากแตกไปแล้วเนี่ย"ไค บอกแล้วไงว่าให้ใส่ๆตะกร้อครอบปากที่ปากเจ๊แมลงทับจะได้ไม่ไปกัดไปเห่าคนอื่น"แบคฮยอนลงมือประชันฝีปากอีกครั้ง สุดยอด!เพื่อนผมไม่เป็นสองรองใครจริงๆ"พี่ เรากลับกันเหอะ สองตัวนี้ ไปค้างบ้านเราด้วยน่ะ"ผมเดินไปกอดคอพี่เซฮุนพร้อมกระซิบข้างหูผมทำประจำ เหอะๆๆๆๆๆ ก็กลิ่นตัวพี่เค้าหอมอ่า ผมผิดเรอะ"ไม่ได้น่ะค่ะ คริสซี่ไม่ยอม "เจ๊แมลงทับโวยวายทันทีที่ได้ยินว่าไคกับแบคจะไปค้างด้วย แหม่ะๆจะปล้ำพี่ผมอ่ะดิ ฝันไปเถอะวันนี้ผมพามือปราบระดับเทพมาด้วยคงยากอ่ะ"เอ๊ะ ไค เมื่อกี้เราคุยกะเฮียคริส เฮียคริสบอกว่าใครขัดให้ฆ่าได้เลยนิ ใช่ม๊ะ(เฮียคริส:ให้ไล่ออกไม่ได้ให้ฆ่าเว้ย/แบค:นิดนึงเฮียนิดนึง)"แบคฮยอนตั้งใจถามไคเสียงดังเพื่อจะให้เจ๊แมลงทับได้ยินดูเหมือนแม่นั้นหน้าถอดสีไปเลยกลัวตายล่ะสิ"ป่ะๆกลับ ขอโทษน่ะครับ ป้า! ช่วยเอามือเหี่ยวๆออกไปจากแขนพี่ผมด้วย"เอาอีกแล้ว ไคเล่นเจ๊แกอีกแล้ว เจ๊แมลงทับคงอกแตกตายพอดีเจอไอ้แสบสองตัวทีก็ไม่น่ารอดแล้วน่ะที่บ้านยังมีแม่บ้านพ่อบ้านที่ปกป้องผมกันเต็มที่แม่นี้จะเหลือรอดไปไหมเนี่ยไคพูดเสร็จก็ปัดมือยัยนั้นออกแล้วมันจับแขนพี่เค้าแทน"กรี๊ดดดดดด อุ๊ อี๊ดดดดดดดดดดด"ไคหยิบหน้ากากป้องกันสารเคมีมาใส่ให้แม่นี้หลังจากเจ๊แก กรี๊ดออกมาเหอะๆ ของเล่นเยอะฝีปากแยะ แพ้ไม่เป็นจริงๆพวกนี้ กูรักมึงตายเลยที่บ้าน 3 ตัวป่วน เวลา 18.23 น."เห้ยมึงจะเอาอะไรใส่ว่ะเสื้อผ้าก็ไม่มีให้เปลี่ยน"ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ(ไรท์เตอร์:แต่งตัวยัง/เสี่ยวลู่:เสร็จแล้วอดดูไปเหอะๆๆๆ)เห็นพวกมันใส่ชุดนักเรียนนอนแผ่บนเตียงผมมันไม่เหม็นตัวเองบ้างรึไงน่ะ"แปป ดิ เดะมันก็มา"แบคฮยอนนอนเช็คเฟสอยู่บนเตียงนอนผมหันหัวไปปลายเตียงแถมห้อยลงมาอีกคนนอนป่าวว่ะเนี่ย"ใช่ๆอีกแปปนึง รอหน่อยๆ"ไคเสริมคำพูดของแบคขณะที่มันเล่นคอมผมอยู่ไม่คิดจะทำงานทำการบ้านบ้างรึไงน่ะ ไอ้พวกขี้เกียจ3 นาทีผ่านไป"ป่ะไปรอหน้าบ้าน เดะของมาแล้ว"อยู่ดีๆแบคมันก็พูดขึ้นมา ตกอกตกใจหมด ไคก็เลิกเล่นเกมแล้วไปรอหน้าประตูห้องแบคมันก็จูงผมเดินออกไปลานกว้างหน้าบ้านด้วยหน้าบ้านสามตัวป่วน"ไหนว่ะ ของพวกมึง มารอหน้าบ้านทำยังกะแม่งจะผุดมาจากใต้ดินเหมือนดอกเห็ดถ้าไม่มีอะไรกูจะไปทำการบ้านแล้วน่ะ"ผมเริ่มหงุดหงิดที่พวกมันลากออกมาตอนหัวค่ำทั้งๆที่เป็นเวลาทำการบ้านของผมจริงๆก็ไม่อยากเจอยัยเจ๊คริสซี่เกาะแกะพี่เซฮุน ตอนหัวค่ำนิดๆทั้งสองจะออกมาหนุงหนิงๆกันตามประสาคนรัก"ไงจ๊ะเด็กๆมามั่วสุมไรกัน ดูดเนื้อหรอจ๊ะ(เนื้อตามประสาของคนรู้เยอะหมายถึงกัญชาน่ะครับ)"นั่นไงไม่ทันขาดคำ อีเจ๊มาอีกและ กัดไม่เลิกจริงๆถ้าไม่ใช่แฟนพี่เซฮุนน่ะผมชกตาเขียวไปแล้วเสียงแหลมเล็กของเจ๊แกทำลายสมองผมหมด หึ้ย!!!!!"สวัสดีครับเจ๊ส้ม แปลงร่างจากแมลงทับเป็นผลส้มแล้วหรอครับ เปลี่ยนชุดไวจังเลยผมอยากเอามีดผ่าผลส้มจะได้คั้นน้ำเสียๆทิ้งน่ะครับ"แบคฮยอนเปิดฉากสงครามฝีปากด้วยคำพูดแสบๆคันๆของมันสงสัยเรื่องนี้อีกยาว เหอะๆ "พี่เซฮุน มาหาผมหน่อย อ๊ะๆเจ๊ยืนอยู่นั้นแหละ"ไคเรียกพี่เซฮุน พี่เซฮุนก็มาแต่โดยดีไรว่ะมันเพื่อนผมรึพ่อพี่เค้ากันแน่เนี่ย     พี่ๆผมก็บ้าจี้ตามมันกันจัง""พึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงไร? ผมมองขึ้นท้องฟ้ายามเย็นตอนนี้มันมีประกายแสงสีส้มอ่อนๆของท้องฟ้าหน้าหนาวอากาศเย็นๆถ้าได้กอดกับใครสักคนคงมีความสุขน่าดู อ่อ ต้นเสียงคือ ฮ. นี่เอง แต่มาทำไร -..-"เจ๊เตรียมหัวไว้น่ะ"ไคตะโกนลั่น ฮ.ลำนั้นบินไปเหนือหัวยัยเจ๊คริสซี่ แล้วก็ค้างอยู่แบบนั้น"อ๊ายยยย ผมฉันยุ่งหมดแล้วววววววว"ยัยเจ๊นั้นร้องลั่น เหอะๆไอ้พวกนี้เล่นแรงแหะ เอา ฮ. มาบินเล่นแม่งรวยนักรึไง ลมจากใบพัด ฮ.ก็แรงใช่ย่อย พัดซะหัวยัยนั้นยุ่งไปหมดดูดีๆนึกว่ามาม่า ทั้งยุ่งทั้งหยิก"เซฮุนช่วยด้วยค่ะเด็กพวกนี้แกล้งคริสซี่"ยัยเจ๊นั้นจะวิ่งมาเกาะแขนพี่เซฮุน"นู้น เข้าบ้านไป ถ้าไม่ไปจะเอาขึ้น ฮ.กลับฐานไปด้วย ไปเลยน่ะ"แบคฮยอนตะโกนใส่ยัยเจ๊นั้น เห้อ มันแน่จริงๆเพื่อนผม ยัยเจ๊นั้นคงเลิกตามพี่เซฮุนไปอีกวันสองวันเพราะไอ้พวกนี้ขวางทาง"แบคฮยอนเรียก H04 ลงจอดได้"แบคฮยอนพูดใส่โทรศัพท์ เป็นทั้งโทรศัพท์ทั้งวอประโยชน์ครบเครื่องจริงๆแบบนี้ต้องให้พี่ๆซื้อให้บ้างและ"คุณหนูครับของมาส่งแล้วครับ" ทหารนายหนึ่งวิ่งลงมาบอกแบคฮยอน แล้วก็ช่วยกันขนลงมาวางและทำความเคารพสุดยอด! ทหารนับสิบทำความเคารพไอ้แบค เด็กอายุ 18 มันจะเจ๋งกันไปถึงไหนแต่ละตัว"ฝากบอกคุณพ่อด้วยน่ะ อยู่ที่นี่ปลอดภัยดี วันไหนงานเรียบร้อยแล้วจะกลับไป"แบคฮยอนบอกทหารพวกนั้นก่อนที่จะเดินออกห่าง ฮ. ทหารพวกนั้นวิ่งขึ้น ฮ.แล้วก็บินจากไป"เอาล่ะหน้าที่เราและ พี่เซฮุนช่วยผมด้วยน่ะ"ไคเดินไปจับแขนพี่เซฮุนพร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนเต็มที่ แม่เจ้าถึงขัั้นออดอ้อนทางสายตา พี่เซฮุนใจอ่อนจะตายแน่นอนว่าพี่เค้าต้องช่วย"ป่ะๆเก็บของ"ผมบอกให้รีบเก็บของเดี๋ยวเฮียคริสกลับมาจะบ่นเอา ของก็เท่าที่ดูๆก็มี เสื้อผ้า ขนม นมเนย สารพัดสงสัยกะจะอยู่ยันชาติหน้าห้องเสี่ยวลู่ ณ บ้านสามตัวป่วน"บ้านแกเนี่ยน้ำอุ่นสบายจังเลย"ไคโพกผ้าเช็ดหัวอยู่พร้อมกับเดินออกมาจากห้องน้ำแหงล่ะ สบายสิ ตังไม่เสียไงไอ้กบฏ"ลู่ แกไม่คิดจะไล่ยายคริสซี่ออกไปจากชีวิตรึไงกัน    มันทำกะแกมากไปน่ะเว้ย"แบคฮยอนพูดขึ้นมาแต่สายตามันมองออกไปนอกหน้าต่างดูฟ้ามืดๆมันดูอะไรของมัน?"ไม่อ่ะ เค้าอยากอยู่อยากทำไรก็เชิญ กูไม่ซีเรียส"ผมตอบไปพรางทำการบ้านไปพรางเห้อคิดไม่ออกเลยการบ้าน ออกไปเดินเล่นดีกว่า"เดะกูมาน่ะ สูดอากาศแปปนึง ถ้าจะไปด้วยกันก็ตามมา"ผมเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวตัวโปรดเป็นเสื้อฮูดสีแดงจำได้ว่าหน้าหนาวปีที่แล้วพี่เซฮุนให้เสื้อตัวนี้เป็นของขวัญแก่ผม"แหม่ะๆมีตัวเดียวรึไงเสื้อกันหนาวอ่ะ ปีที่แล้วใส่เกือบทุกวันปีนี้จะใส่กี่วันหรอ "ไคมันแซวผมอ้าวก็คนที่ผมรักให้ทั้งที่ก็ต้องใส่หน่อย มันอุ่นสบายมากๆเลยล่ะ"เดี๋ยวตามไปน่ะจ๊ะ คุณที่รักของเซฮุน"ที่รักของเซฮุน อ๊ากกกกกก พูดถูกใจจริงๆเลย น่าโดดจุ๊บแก้มสักสามทีแต่ทำไมดีใจเกินหน้าเกินตา คงเป็นทุนเดิมมั้งที่ผมชอบพี่เซฮุนมากกว่าสถานะพี่่"บิด เอาเข้าไป บิดอีก เห้ย บิดอยู่ได้ มึงจะไปเดินเล่นไม่ใช่เรอะจะไปก็ไปเดะตามไป ไอ้สึดแซวนิดแซวหน่อย บิดยังกะไส้เดือนโดนขี้เถ้า"ไคมันดุผม ทำไมบิดไม่ได้เรอะ ก็แค่เขินที่เรียกว่าที่รักของเซฮุนนั้นแหละ อิอิลานกว้าง บ้านสามตัวป่วนอากาศดีจริงๆนั่งเล่นที่สนามหญ้าข้างๆบ้านรับลมเย็นๆ โคตรมีความสุขเลย"เสี่ยวลู่จ๊ะ "เอ๊ะเสียงยัยคริสซี่นิ"ครับ"ผมกำลังหันไปมอง แต่รู้สึกเหมือนโดนตัวอะไรกัดที่แขนไม่รู้"ตายซะเถอะไอ้เด็กบ้า"เห้ยงูเห่า อีเจ๊นั้นจับงูเห่ามากัดผม แย่แล้ว ทำไงดี"เซฮุนต้องเป็นของฉัน ถ้าไม่มีแกเซฮุนก็หมดภาระไปอย่างนึง"แม่นี้ทำไมร้ายขนาดนี้น่ะ ไม่ได้การแล้ว อีกสักพักพิษคงเข้าสู่หัวใจ "อ่ะนี้ เอาไปดูก่อนตายซะ แม่นั้นโยนงูเห่าตัวเมื่อกี้มาให้แต่ดูเหมือนมันตายแล้วน่ะตายแล้วจริงๆด้วย แม่นี้จิตใจทำด้วยอะไรกัน ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า แล้วภาพข้างหน้าผมก็ดับวูบไปลานกว้าง บ้าน 3 ตัวป่วนsehun :ผมเดินออกมาสูดอากาศข้างนอกหวังจะเจอเสี่ยวลู่บ้าง  เราไม่ค่อยได้คุยกันตั้งแต่คริสซี่มาตามติดชีวิตผมทำไมผมไม่ไล่เธอน่ะเหรอเพราะพ่อเธอเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทเธอขู่ผมไว้ว่าเธอไม่คบกับเธอ บริษัทผมจะพังพินาศ ผมเลยจำใจคบไปเอ๊ะเสี่ยวลู่นิ ทำไมมานอนที่สนามหญ้า ผมเดินไวขึ้นเพราะกลัวจะเกิดเหตุไม่ดีขึ้นหลังไวๆเมื่อกี้ใครน่ะ อ่อคริสซี่นี่เองเธอเดินเข้าบ้านอย่างร่าเริง สบายใจไรมาอีกล่ะเนี่ย"เสี่ยวลู่ๆ"ผมเดินมาสะกิดเสี่ยวลู่ แล้วพลิกให้เสี่ยวลู่หันหน้ามา "งู!!!!!!!"ผมตะโกนลั่นบ้าน แต่มาดูอีกทีมันตายแล้ว เสี่ยวลู่กำซากงูไว้แน่นแต่แขนอีกข้างมีจุดแดงๆสองจุดแสดงว่า... ตายล่ะ"ไค แบคฮยอน อยู่ไหนมาช่วยพี่หน่อยเร็ว"ผมตะโกนเรียกทั้งสองคน   แปปนึงทั้งคู่ก็วิ่งออกมาจากบ้าน"มีอะไรครับพี่"ไควิ่งมาถึงก่อน แล้วถามแบบตื่นตกใจ"เสี่ยวลู่โดนงูเห่ากัด โทรหาเฮียคริสน่ะบอกให้หาเซรุ่มงูเห่าเตรียมไว้"ผมสั่งไคให้จัดการเรื่องเซรุ่ม ที่โรงบาลของเฮียน่าจะมีอยู่น่ะ"พะ พี่ มีอะไร เรียกพวกผมมา "แบคฮยอนวิ่งตามมาทีหลังดูท่าจะเหนื่อยมาก "แบคฮยอน มีรถรึ ฮ. ที่ใกล้ที่สุดอยู่แถวนี้ไหม"ผมถามแบคฮยอน"แปป พี่"แบคฮยอนควักมือถือออกมา"มีครับ อีีก ครึ่งนาทีจะมาถึง"แบคฮยอนพูดขึ้นมาทั้งที่ก้มหาข้อมูล"หาทางพาเสี่ยวลู่ไปโรงบาลให้เร็วที่สุดทำไง"ผมถามเจ้าสองตัวนั้น" พี่ ที่โรงบาลเฮียคริส มีเซรุ่มอยู่ เรื่องไปยังไงให้เร็วที่สุดรอรถมาก่อนพี่ เดะผมจัดการเอง"ไควิ่งกลับมาหลังจากคุยโทรศัพท์ผ่านไปแวบนึง"รถมาแล้ว ทำไงต่อ ไค"ผมถามไคพร้อมกับอุ้มเสี่ยวลู่ขึ้นรถดีน่ะเนี่ยที่สายของแบคฮยอนอยู่แถวนี้พอดีไม่งั้นคงรอนานกว่านี้แน่"พี่กับแบคขึ้นไปรอบนรถเลยครับ"ไคสั่งผม ผมอุ้มเสี่ยวลู่ขึ้นรถ แบคก็มานั่งข้างๆผ่านไปอีกแวบนึง(เสี่ยวลู่:ทำไรอยู่ว่ะกูจะตายแล้ว T^T)ไคขึ้นรถมานั่งข้างคนขับ"ออกรถได้เลยครับ"ไคบอกคนขับรถให้ออกรถ แค่สตาร์ตเครื่องเท่านั้นแหละ"เหวอออออออออ ช้าหน่อยยยยยย ช้าหน่อยยยยยยยยยย"แบคฮยอนตะโกนลั่น ผมเกือบตะโกนไปแล้วรถธรรมดาๆไหงเร็วได้ขนาดนี้นึกว่านั่งเครื่องบินเจ๊ท มันสุดยอดเลย แบบนี้คงไปส่งเสี่ยวลู่ทันเวลาโรงพยาบาลMAMA"ถึงแล้ว ไปเร็ว"ผมอุ้มเสี่ยวลู่ลงจากรถ ดีน่ะเฮียส่งคนมารอรับหน้าทางเข้า หวังว่าเสี่ยวลู่จะไม่เป็นอะไรน่ะแล้วบุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงเสี่ยวลู่ไป"แหวะ อุ๊ แหวะ ไค ที่หลัง มึงห้ามทำแบบนี้อีกน่ะ ไม่ถงไม่ถามสุขภาพกูซักคำ แหวะ...."แบคฮยอนอ้วกแตกสงสัยเมารถจัด แต่มันก็น่าเมาอยู่หรอก รถวิ่งเร็วมากแถมเลี้ยวทีก็ส่ายไปส่ายมาผมก็มึนๆหัวอยู่น่ะ ไปเฝ้าเสี่ยวลู่ดีกว่า แล้วผมก็วิ่งตามบุรุษพยาบาลที่เข็นเตียงเสี่ยวลู่ไป10 นาทีต่อมา หน้าห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลMAMA"ไอ้เซฮุน อยู่ไหนว่ะ"ตายล่ะเสียงเฮียเรียกผมไปหา โดนบ่นไรอีกเนี่ย"ครับเฮีย น้องโดนงูกัดเป็นไงบ้างครับ"ผมเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปหาเฮียพร้อมถามอาการน้องเวลาเฮียดุโคตรน่ากลัวเลย"แน่ใจน่ะว่าน้องโดนงูกัด แผลก็ไม่มีเจาะเลือดดูก็ไม่มีพิษงูในกระแสเลือด"ห๊ะ! ก็ผมเห็นตำตาว่ามีแผลเขี้ยวงูแถมในมือเสี่ยวลู่ก็กำงูเห่าไว้  ทำไมเฮียพูดแบบนี้เนี่ย งง มึน อึน"ผมเห็นรอยแผลเขี้ยวงูบนแขนน้องน่ะเฮีย"ผมแย้งเฮียด้วยความตกใจ เห็นเต็มตาบอกว่าไม่มีอะไร"ก็มันไม่มีอ่ะแต่ก็ฉีดเซรุ่มดักไว้แล้ว อีกวันสองวันค่อยกลับบ้านน่ะ เดี๋ยวย้ายไปพักที่ห้องข้างๆห้องทำงานพี่"เฮียบอกผมด้วยน้ำเสียงธรรมดา ไม่ดุแล้ว เหอะๆรอด! สักพักก็มีคนเข็นเตียงเสี่ยวลู่ออกมาเฮียก็เดินตามออกมาด้วยแล้วก็ไปที่ห้องพักของเสี่ยวลู่ห้อง a12-35 โรงพยาบาล MAMAผมนั่งเฝ้าเสี่ยวลู่มาได้แปปนึงล่ะ ไม่มีทีท่าจะฟื้น เห้อ แปลกงูกัดแต่ไม่มีแผล แถมไม่มีพิษด้วย เสี่ยวลู่ทำได้ไง"โอ๊ย" อะไรตกใส่หัวผมน่ะ กล่อง? กล่องไรหว่า มันมาได้ไงอ่ะ ข้างบนก็ฝ้าธรรมดาไม่มีรูหรือช่องอะไรเลยผมเปิดกล่องดูเจอกระดาษใบนึงมีข้อความเขียนไว้ด้วย               คนๆนี้พิเศษยิ่งนัก ฉันขอล่ะกันมาขงมาขออะไรเนี่ย นี่มันน้องผม ผมไม่ให้หรอก แต่ว่ากระดาษมาจากไหนน่ะ เฮ้ย มีขนนกสีดำติดมาด้วย ช่างเหอะ ของเล่นมั้ง"พี่!!! ไอ้ลู่เป็นไงบ้าง"ไคกับแบคเปิดประตูเข้ามาถามผม มันเอากระเป๋าใส่ไรกันมาอ่ะ"ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว เอากระเป๋ามาทำไมกัน""มาเฝ้ามันไง ผมสังหรณ์ใจว่าคนที่ทำคือยัยคริสซี่แฟนพี่อ่ะ"แบคฮยอนตอบเสียงเชิงสงสัยคริสซี่เนี่ยน่ะจะฆ่าเสี่ยวลู่ บ้าไปแล้วไม่มีทาง "อย่ากล่าวหามั่วๆน่ะมันไม่ดี""ผมเห็นพี่คริสซี่ไปคุยกะเสี่ยวลู่สักพักเสี่ยวลู่ก็ล้มลงไปส่วนพี่คริสซี่ก็วิ่งเข้าบ้าน"แบคฮยอนชี้แจงแถลงไขให้ผมเข้าใจ มันก็จริงน่ะผมก็เห็นคริสซี่เดินเข้าบ้านไปตอนที่เสี่ยวลู่นอนอยู่ที่พื้นสนามหญ้า"มันไม่มีหลักฐาน อย่าไปกล่าวหาเขาเลย ฝากดูแลเสี่ยวลู่ด้วย พี่จะไปบ้าน"ผมเก็บของ กำลังจะเดินออกจากห้อง"ได้ครับพี่ แต่ผมเชื่อครับว่าพี่คริสซี่พยายามฆ่าเสี่ยวลู่"แบคฮยอนยังยืนยันหนักแน่นผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าคริสซี่ไม่ได้ฆ่าเสี่ยวลู่ "เซฮุน แกจะไปไหน" มีคนเรียกผมตอนที่กำลังเดินออกจากห้อง ผมหันไปหาต้นเสียงถึงว่าทำไมเสียงคุ้นๆเสียงเฮียนี่เอง"กลับบ้านอ่ะเฮีย ไปจัดของแล้วจะมาเฝ้าน้อง"ผมรอเฮียคริสที่กำลังเดินมาหาผมแล้วผมก็กอดคอเฮียคริสเดินไปด้วยกัน(พี่รึอะไรว่ะ)"กลับด้วยกันป่ะล่ะ ง่วงพอดีจะกลับไปนอนซะหน่อย"เฮียถามผม เสียงแกส่อมากว่าง่วงขนาดหนักเวลาคุยกันตาแกเริ่มจะปิดแล้ว"เฮีย แบบนี้เอากุญแจมาเลย เดี๋ยวผมขับให้"ผมล้วงหากุญแจในกระเป๋าเฮีย เฮียดิ้นไปดิ้นมาตอนผมล้วงสงสัยจักจี้มั้ง"ฝากด้วยล่ะกันถึงบ้านปลุกพี่ด้วย"เฮียคริส ตาหรี่ลงไปอีกนิด เราเดินมาถึงรถของเฮียเฮียแกเปิดประตูเข้าไปแล้วหลับเลย อะไรจะหลับเร็วขนาดนั้น สงสัยง่วงจริงไรจริงบ้านสามตัวป่วน"เฮีย ถึงบ้านแล้ว"ผมปลุกเฮียคริส ขับรถกลับมาได้ยินแต่เสียงกรนตลอดทางให้ตายสิไปอดหลับอดนอนมาจากไหน"เฮียยยย ตื่นนนนน""ถึงแล้วเรอะ ขอบใจมาก"ผมและเฮียลงจากรถ ล็อคประตูผมกำลังล็อคประตูอยู่แล้วก็จะพาเฮียขึ้นห้อง(ไรท์เตอร์:ห้องไรอ่ะ >///</เซฮุน:ห้องนอนพาเฮียไปนอน คิดไรเนี่ย/ไรท์เตอร์:เปล๊าาาาาาาา)"ตุ๊บ!!!!!!!"เสียงไรผมหันกลับมาอีกที เฮียหายไปแล้ว ผมรีบวิ่งมาดูเฮียอ้าวไหงไปนอนกับพื้นซะล่ะ=_=ผมเดินไปแบกเฮียเข้าบ้าน โยนแกลงบนเตียงของเฮียแล้วก็เดินกลับห้องระหว่างทางผมเห็นคริสซี่นั่งดื่มน้ำชากับอ่านหนังสืออยู่ เอาว่ะลองใจสักหน่อยผมเดินเข้าไปหาเธอ "เสี่ยวลู่ โดนงูกัด"ผมเริ่มลองใจคริสซี่ดูว่ามีพิรุธกับเรื่องนี้ไหม"จริงเหรอค่ะ เป็นยังไงบ้างค่ะ"คริสซี่สายตาแวววาวเหมือนภูมิใจมาก(ไม่มีใครรู้ว่าผมจบปริญญาโทเกี่ยวกับจิตวิทยา)"เสี่ยวลู่ จากไปแล้ว"ผมเริ่มบีบน้ำตาดราม่าแบบหนังน้ำเน่า"เสียใจด้วยน่ะค่ะเซฮุน ฉันขอตัวก่อนน่ะ"คริสซี่มาปลอบผมแล้วรีบเดินเข้าห้องของเธอไป ชักจะมีพิรุธน้ำตาไหลพรากๆปลอบนิดนึง=_=ผมเดินไปแอบฟังเสีบงในห้องของคริสซี่ เผื่อเธอคุยอะไรลับๆ"พ่อค่ะ อีกไม่นาน O INDUSTRY จะเป็นของเราคะ วันนี้หนูลงมือกำจัดน้องของเซฮุนไปแล้วเหลือแค่พี่ใหญ่ที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาล"   ห๊ะ สุดท้ายเธอก็เป็นคนทำจริงๆแบบที่แบคฮยอนบอกไว้ ผมช็อคกับสิ่งที่ได้ยินคนต่อไปคือเฮียสิน่ะ ผมเดินกลับห้องล็อคกลอน พร้อมกับต่อสายตรงหาแบคฮยอน"ฮัลโหลแบคฮยอน พี่อยากได้บ้านที่ปลอดภัยสุดๆให้เฮียหน่อยหาให้พี่ได้มั้ย"ผมต่อสายตรงหาแบคฮยอน ถ้าให้เฮียอยู่ที่บ้านไม่ปลอดภัยแน่ๆ"มีครับพี่ เดะผมเตรียมให้ สักสิบนาที ฮ.จะไปรับน่ะครับ"แบคฮยอนนัดเวลาอีกสิบนาที ผมต้องจัดการเฮียก่อนสิน่ะผมต้องจับเฮียอาบน้ำ เปลี่ยนชุด จัดกระเป๋าให้เฮียอีก ตายแน่เซฮุนเอ๊ย"เฮีย ไปอาบน้ำ""หือ แปปนึงงงงง เฮ้ยจะพาพี่ไปไหน"ผมลากเฮียไปห้องน้ำจัดการอาบน้ำให้เสร็จสรรพเอาคนหลับไปอาบน้ำทำไมลำบากแบบนี้ ตัวก็ใหญ่ หนักก็หนักถูสบู่ก็ยากมือนึงต้องประคองไว้อีกมือต้องถูสบู่ให่เฮียแก ง่ายๆเปียกหมดทั้งคนอาบให้และคนถูกอาบหลังจากอาบน้ำให้แกเสร็จก็ต้องแต่งตัว เฮียไปบ้านคนอื่นต้องเรียบร้อยนิดนึงผมจัดการใส่เสื้อผ้าให้เฮียเป็นเสื้อยืดแขนสั้นกะเกงขาสามส่วน น่าจะเหมาะน่ะ งานต่อไปจัดกระเป๋าเอาไปสักสามสี่ชุดดีกว่า"พึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียง ฮ.มาแล้วจัดกระเป๋าเสร็จพอดี ผมพยุงเฮียด้วยมือข้างนึงอีกข้างนึงถือกระเป๋าเดินทางหน้าบ้านสามตัวป่วน"จะพาเฮียไปไหนค่ะเซฮุน"ตายล่ะคริสซี่เห็นพอดีแผนจะแตกไหมรึเธอจะฆ่าเฮียตอนนี้เลย"ท่านเซฮุนครับคุณหนูแบคฮยอนให้มารับท่านคริสครับ"แม่เจ้าสวรรค์โปรด ทหารของแบคฮยอนเดินเข้ามารับ รอดตัวไปเซฮุนเอ๊ย   ผมยื่นกระเป๋าเฮียให้ทหารคนนั้นไปแล้วบอกให้เค้ามาช่วยประคองเฮียคริส"แบคฮยอนบอกให้เฮียไปดูทำเลสร้างโรงบาลใหม่น่ะครับสองสามวันถึงกลับ"ผมตอบไปด้วยยิ้มไปด้วยให้คริสซี่เธอก็ยิ้มตอบกลับมาแล้วเดินขึ้นห้องไปผมเดินไปที่ ฮ. "อย่าพากลับมาจนกว่าทั้งผมและแบคฮยอนโทรไปบอก พาเค้าไปเที่ยวเล่นให้เต็มที่อยากได้อะไรตามใจหน่อยน่ะ ฝากด้วย ขอบคุณมาก"ผมบอกทหารเหล่านั้น"ได้ครับ คุณเซฮุน"ทหารรับปาก ทำความเคารพผมแล้วขึ้น ฮ. ไปผมไปหาเสี่ยวลู่กะพวกนั้นดีกว่าโรงพยาบาล MAMAผมขึ้นไปที่ห้องพักของเสี่ยวลู่เปิดประตูเข้าไป"อ้าว พ่อแม่พี่น้องของเสียงหน่อย กรี๊ดดดดดดดดดดดดด""เพลงต่อไปดิ้นให้กระดูกหลุดไปเลย"ห๊ะ บอกทีว่าห้องพักคนไข้รึผับ มีเปิดเพลงกัน แดนซ์กัน คนที่ยืนบนเตียงนั้นเสี่ยวลู่นิ ดิ้นใหญ่เลยข้างๆเครื่องเสียงก็เจ้าไค ที่เต้นข้างๆเตียงก็แบคฮยอน   ไม่เกรงใจคนไข้คนอื่นบ้างเลย"อ้าว เพื่อนๆรุ่นใหญ๋มาแล้ว พี่เซฮุน!!!"ไคยังคงเมามันส์กับการเป็นดีเจ เพลงมันก็น่าเต้นดีน่ะ   แต่ผมเต้นไม่ออก"คริสซี่เป็นคนจะฆ่าเสี่ยวลู่""ห๊ะ!!!!!!!!จริงเหรอพี่"สามตัวนั้นหยุดดิ้นกระทันหันแล้วนั่งลงตั้งใจฟังเหมือนเด็กนั่งเงียบเพื่อให้ครูเล่านิทาน"พี่ไปได้ยินมาว่าเค้าจะฆ่าเสี่ยวลู ่ฆ่าเฮียคริส แล้วจะยึดบริษัทของพี่"ผมพูดเสียงอ่อยๆทั้งๆที่ไม่ไม่อยากพูดมันเจ็บจี๊ดซี๊ดซ๊าดมากเลย ดีกับเราแต่หวังอย่างอื่น    (เยอะไปและเซฮุน)"ผมรอดมาก็ดีแล้วนิพี่ จะไปเครียดทำไม"เสี่ยวลู่ตอบผมด้วยน้ำเสียงสดใส"ใช่ๆเฮียคริสก็ไปอยู่ที่ฐานผมแล้ว"แบคฮยอนพูดเสริมขึ้นมาแต่ผมก็ยังไม่หายเศร้า"ชักเริ่มไม่ดีแล้วสิพี่"อยู่ดีๆไคที่มองจากหน้าต่างลงไปข้างล่างก็พูดขึ้นมา"หวอออออออออออออออออออออ"เสียงไซเรนดังสนั่นจนพวกเราต้องอุดหู จบ!!!!!ตอนต่อไป เสียงไซเรนดังขึ้นมันเกิดเหตุอะไรกัน ข้อความที่เซฮุนอ่านเกี่ยวข้องอย่างไรกับเสี่ยวลู่และชีวิตของเสี่ยวลู่ เฮียคริส กับบริษัทของเซฮุน จะรอดพ้นจากเงื้อมมือของคริสซี่ได้หรือไม่ติดตามได้ในตอน  "พี่เป็นใคร"