exo 3 ตัวป่วน ก๊วนอลเวง

โรงเรียนจุนโฮ

เวลา 17.00 น.




"เสี่ยวลู่ พี่มารับแล้ว"น้ำเสียงขึ้นจมูกนิดๆอันเป็นเอกลักษณ์ของพี่ชายผม ท่านประธานโอเซฮุน

ประธานกรรมการบริษัทผลิตยายักษ์ใหญ่ของไทย o industry




ผมหันไปมองด้วยแววตาดีใจนี่แหละคนที่ผมรักมารับผมแล้วแต่ก็ต้องใจหายทันทีเมื่อพี่เซฮุนมากับว่าที่คู่หมั้น

คริสติน่า หญิงสาวเลอโฉม ผู้พบเจอกับพี่เซฮุนโดยบังเอิญและตามติดชีวิตพี่เค้าทุกอย่างก้าวผมล่ะรำคาญแทน




"สวัสดีจ๊ะเสี่ยวลู่ วันนี้โดดเรียนอีกล่ะสิ ได้ข่าวว่าสอบตกไปซ่อมยังจ๊ะ"

ผมโดนอีกแล้ว เเหม่ะ แม่คนนี้ชอบแขวะผมอยู่เรื่อย ไม่เคยรู้ความจริงหรอก

พี่เซฮุนเริ่มขมวดคิ้วตอนแม่ที่นี่เริ่มแขวะผม เพราะพี่เค้ารู้ว่าผมไม่ชอบแม่คนนี้อย่างรุนแรง





"อ่อ ตกหรอครับ 24 ตัวยังไม่แก้ แถมโดดทุกคาบด้วย"

ตอแหลมาผมตอแหลกลับแม่คนนี้มาป่วนเปี้ยนได้เกือบปีแล้วอีกไม่กี่วันผมจะจบ ม.หก พร้อมกับเพื่อนๆ

แต่ก็ไปสมัครเรียนต่อกับเพื่อนสนิทอีกสองคนไว้แล้วคือ ไอ้ไค กับ ไอ้แบค

ไม่รู้ตอนเรียนมหาลัยแม่นี้จะตามไปกัดผมอีกหรือเปล่า




"พี่ ผมกลับเองได้ไม่ต้องมารับ พาคู่หมั้นของพี่ไปหาผักตบชวาแทะเถอะครับ"



"ผักตบน้อยไป ขี้เล็บ รังแค ให้พี่เค้าแทะก็ได้พี่เค้าเป็นแมลงสาบ"

ผมกำลังจะแขวะอยู่พอดีบังเอิญมีคนฝีปากดีมาต่อให้



"สวัสดีครับพี่เซฮุน และ ตัวไรเนี่ย เอิ่ม ขอโทษน่ะครับคนรึเปล่า"

นี่แหละฝีปากเจ้าแบคฮยอนเพื่อนปากคัตเตอร์ของผม แม่งด่ากระจุย ซุยกระจาย

แต่มันมีประโยชน์ตอนแบบนี้แหละ




"ฟิ๊วววววววววววว ปุ๊ก"ลูกบอลจากกลางสนามตกโดนหัวแม่นั้นพอดี 




"ว๊ายยยยยยยย อะไรเนี่ย เซฮุนค่ะช่วยด้วยคะ เด็กพวกนี้แกล้งคริสซี่"

กระแหน่ะกระแหน่แม่นี้เริ่ดอย่าบอกใคร แถมชื่อดันมาเหมือนชื่อเฮียคริสอีก ผมล่ะสงสารเฮีย




"เอิ่ม คุณครับชื่อคริสซี่หรอครับชื่อคุณเหมือนชื่อโรคริดสีดวงเลยอ่ะ"

แบคฮยอนนายสุดยอดมากวันจันทร์เดี๋ยวพาไปเลี้ยง แต่ละคำช่างบาดปากบาดใจซะเหลือเกิน ผมชอบๆ



"ขอโทษ น่ะคร้าบบบบบบบ คุณแมลงทับช่วยส่งบอลให้ผมหน่อยยยยยยยยยยยยยย"

นี่ก็เสียงเจ้าไคเด็กกิจกรรมหมอนี้เก่งกิจกรรมทุกอย่างการเรียนก็ใช้ย่อยง่ายๆแม่งเพอร์เฟ็ค

วันนี้มันเตะบอลอยู่ที่สนามหญ้าข้างตึก  ม.หก คงเห็นแม่นี้ก่อกวนผม

เลยส่งลูกรักมาเยี่ยมเยียนเศียรของคุณคริสซี่    แถมเรียกคุณคริสซี่เป็นแมลงทับมีหวังแม่นี่ฉุนตาย





"เอ๊า เสี่ยวลู่ เค้าเรียกเธอส่งบอลอ่ะจ๊ะ ฉายาใหม่หรอ แม่แมลงทับ คิคิคิคิคิ"

เสียงหัวเราะของคุณเธอช่างทำลายสมาธิการจัดเก็บกระเป๋าเสียจริง

ผมมองชุดตัวเอง เสื้อขาว เกงดำ ผมคือแมลงทับเหรอ เหมือนตรงไหน?




"ป้าๆป้าอ่ะแหละแมลงทับ ใช้หยิบบอลไม่ได้เรื่อง กลับไปเคี้ยวหมากไป๊"

ไคมันเดินมาชี้คุณคริสซี่แล้วบอกว่าแกเป็นแมลงทับ ผมว่ามันก็เหมาะน่ะ

เสื้อกะกระโปรงสีเขียวๆเหลือบน้ำเงิน มันช่างสะท้อนแสงสีสดใส ผมนึกว่ามางานรวมพันธุ์แมลงแห่งชาติ




ิ"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เซฮุนค่ะดูสิเด็กพวกนี้แกล้งคริสซี่ คริสซี่ไม่ยอมน่ะค่ะ เซฮุนต้องจัดการ"

แม่นั้นออดอ้อนออเซาะประจบเก่งปานหมาขอกระดูกมันทำให้เจ้าแบคและไคหน้าเปลี่ยนสีกันเลยทีเดียว

สงสัยฉุนจัด ระวังไว้น่ะเจ๊แมลงทับ โดนไอ้สองตัวจัดหนัก ใครก็ช่วยไม่ได้ ^_^




"พี่เซฮุน"แบคพูดเสียงแข็ง พร้อมชี้ไปที่ตัวพี่เค้า สัญญาณนี้ทำให้พี่เซฮุนถึงกับสะดุ้งเพราะแบคฮยอนคนนี้เคย

เล่นงานพี่เซฮุนมาแล้วในข้อหาอยู่แต่กับยายแมลงทับจนไม่สนใจผม มันบุกไปด่าพี่เซฮุนถึงบริษัท

จนผมต้องขอให้มันเลิก ครั้งนั้น พี่เซฮุนไม่กล้าเข้าบริษัทไปสามเดือนเพราะ อายพนักงาน




"พี่ พาคู่หมั้นพี่กลับไปได้เลยครับ ไปหาอะไรอร่อยๆกินเถอะ เสี่ยวลู่น่ะพวกผมดูแลได้

อ๊อเกือบลืม พี่แมลงทับรับตะกร้อครอบปากไหมครับ เดี๋ยวไปกัดคนอื่นอีก"

ไคบอกพี่เซฮุนเหมือนพี่เซฺฮุนทำหน้าเศร้าๆน่ะผมไม่ชอบหน้าเศร้าๆของพี่เขาเลย แต่เจ๊คริสซี่หน้าเหวอไปแล้ว

เจอไอ้สองตัวเข้าไป





"ไม่ วันนี้พี่มารับเสี่ยวลู่ เสี่ยวลู่ต้องกลับพร้อมพี่"พี่เซฮุนเดินมาจับมือผมเตรียมลากผมตามพี่เค้าไปที่รถ



"งั้นพี่รอแปป"ไคจับตัวผมดึงไว้แล้วปัดมือพี่เซฮุนออก แหม่ะไอ้นี้รู้ใจผมจริงๆ แต่ก็เสียดายอยากให้จับนานๆ



"ใช่ พี่รอที่นี่ สามนาทีเดี๋ยวมา"แบคฮยอนเดินไปหยิบกระเป๋าผมยื่นให้พี่เซฮุน




หน้าห้องน้ำข้างตึกเรียน




"ฮัลโหล พี่คริสเหรอครับ ผมแบคน่ะครับ"เห้ย ต่อสายเฮียเลยเรอะ โหแม่งแน่ว่ะ



"มีไรครับแบค เสี่ยวลู่เป็นอะไรหรือเปล่า"เสียงเฮียคริสเล็ดลอดออกมา แสดงว่าเฮียห่วงผม น่าดีใจแหะ

ลูกสามคนพ่อแม่ตายเมื่อ หกปีที่แล้วแต่ทุกวันนี้ก็ยังดูแลยังรักกันดีอยู่



่"เฮียครับ ผมขอไปค้างบ้านเฮียได้ไหมครับ เผอิญมีงานใหญ่ส่งท้ายรุ่นผมหน่ะครับ มันต้องวางแผน

น่าจะค้างประมาณสองอาทิตย์ครับ" เห้ย!!!เอาจริงดิ งานส่งท้ายมันอีกตั้งเดือนนึง รีบเรอะ



"ไอ้ บะ อานอีกอานอ่าอะอัดอ๊ะ"ผมพูดได้ไม่ชัดเพราะไคมันปิดปากผมอยู่ ไอ้พวกนี้มันวางแผนอะไรกันอยู่น่ะ




"ได้สิ มีหลายห้องเลือกเอาเลย ตามสบาย พี่อนุญาติ ใครขัดไล่ออกจากบ้านได้เลย ฝากดูแลบ้านด้วยน่ะพี่กลับดึก"

ห๊ะ อนุญาติ เฮียก็บ้าจี้ตามพวกมัน มันโกหกน่ะเฮีย ไอ้พวกนี้มันมีแผนเยอะจะตาย

ผมชักห่วงความปลอดภัยทางชีวิตและทรัพย์สินของเจ๊แมลงทับแล้วสิ



"ได้เลยครับเฮียขอบคุณมากครับ"แบคฮยอนกดตัดสายพร้อมกับเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า

ดีดนิ้ว"ป๊อก"แสดงว่าทุกอย่างเข้าแผน บ้านผมจะกลายเป็นทะเลเพลิงแล้วเหรอ ไม่น่ะ!ไม่!



"พวกแกคิดจะทำไรกัน ห๊ะ เจ๊นั้นแค่รังควานนิดนึงแกจะเอาถึงตายรึไง"

ผมโวยวายใหญ่ ไอ้พวกนี้ชอบทำอะไรแบบไม่ค่อยปรึกษา แต่ก็ดีน่ะยัยนี้จะได้หายๆไปจากชีวิตผมซักที



"เออน่ะอีกไม่เกิน อาทิตย์ ยัยเจ๊นั้น ออกจากชีวิตแกแน่นอน"

ไคกับแบคฮยอนยืนยันนอนยันว่ายัยนี่ไปแน่ๆผมไม่ค่อยเชื่อหรอกคราวนั้นที่จิ๊กโก๋มาหาเรื่องผม

แบคฮยอนสั่งทหารมาคุ้มกันผม 24 ชั่วโมงนานร่วม 10 เดือน ส่วนเจ้าไคก็ยืมกระเป๋าผมไปดัดแปลงติดอาวุธ

ทั้งมิดไซส์ปากกาหัวรบนิวเคลียร์ ที่ช็อตไฟฟ้าแบบอัตโนมัติ และปืนกล 0.7 มิลลิเมตรอีกสามกระบอก

ง่ายๆว่ามันห่วงผมยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกหล้า




"แล้วพ่อแม่แกอ่ะ ไม่ด่าเอาเรอะ มาข้างบ้านกูตั้งสองอาทิตย์"

ผมถามแบบเงียบๆเถียงพวกแม่งไม่ได้เดะพาลด่าผมอีก



"เออ แปป"เจ้าสองตัวแยกย้ายไปคุยโทรศัพท์กันคนละทาง



หนึ่งนาทีผ่านไป



"ป่ะกลับ"มันทั้งสองมาดึงผมกลับไปหาพี่เซฮุนผมก็เดินตามไปแต่โดยดีง่ายๆไม่อยากโดนพวกมันด่า ด่าเจ็บด้วย



"อ้าว เด็กๆทำไรมาจ๊ะ ไปสูบบุหรี่มาหรอจ๊ะ"อิเจ๊นี่ก็กัดผมกะเพื่อนไม่เลิกถ้าเป็นตัวผู้ผมต่อยปากแตกไปแล้วเนี่ย



"ไค บอกแล้วไงว่าให้ใส่ๆตะกร้อครอบปากที่ปากเจ๊แมลงทับจะได้ไม่ไปกัดไปเห่าคนอื่น"

แบคฮยอนลงมือประชันฝีปากอีกครั้ง สุดยอด!เพื่อนผมไม่เป็นสองรองใครจริงๆ



"พี่ เรากลับกันเหอะ สองตัวนี้ ไปค้างบ้านเราด้วยน่ะ"ผมเดินไปกอดคอพี่เซฮุนพร้อมกระซิบข้างหู

ผมทำประจำ เหอะๆๆๆๆๆ ก็กลิ่นตัวพี่เค้าหอมอ่า ผมผิดเรอะ



"ไม่ได้น่ะค่ะ คริสซี่ไม่ยอม "

เจ๊แมลงทับโวยวายทันทีที่ได้ยินว่าไคกับแบคจะไปค้างด้วย แหม่ะๆจะปล้ำพี่ผมอ่ะดิ ฝันไปเถอะ

วันนี้ผมพามือปราบระดับเทพมาด้วยคงยากอ่ะ




"เอ๊ะ ไค เมื่อกี้เราคุยกะเฮียคริส เฮียคริสบอกว่าใครขัดให้ฆ่าได้เลยนิ ใช่ม๊ะ

(เฮียคริส:ให้ไล่ออกไม่ได้ให้ฆ่าเว้ย/แบค:นิดนึงเฮียนิดนึง)"

แบคฮยอนตั้งใจถามไคเสียงดังเพื่อจะให้เจ๊แมลงทับได้ยินดูเหมือนแม่นั้นหน้าถอดสีไปเลยกลัวตายล่ะสิ



"ป่ะๆกลับ ขอโทษน่ะครับ ป้า! ช่วยเอามือเหี่ยวๆออกไปจากแขนพี่ผมด้วย"



เอาอีกแล้ว ไคเล่นเจ๊แกอีกแล้ว เจ๊แมลงทับคงอกแตกตายพอดีเจอไอ้แสบสองตัวทีก็ไม่น่ารอดแล้วน่ะ

ที่บ้านยังมีแม่บ้านพ่อบ้านที่ปกป้องผมกันเต็มที่แม่นี้จะเหลือรอดไปไหมเนี่ย

ไคพูดเสร็จก็ปัดมือยัยนั้นออกแล้วมันจับแขนพี่เค้าแทน




"กรี๊ดดดดดด อุ๊ อี๊ดดดดดดดดดดด"ไคหยิบหน้ากากป้องกันสารเคมีมาใส่ให้แม่นี้หลังจากเจ๊แก กรี๊ดออกมา

เหอะๆ ของเล่นเยอะฝีปากแยะ แพ้ไม่เป็นจริงๆพวกนี้ กูรักมึงตายเลย




ที่บ้าน 3 ตัวป่วน 

เวลา 18.23 น.




"เห้ยมึงจะเอาอะไรใส่ว่ะเสื้อผ้าก็ไม่มีให้เปลี่ยน"ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ

(ไรท์เตอร์:แต่งตัวยัง/เสี่ยวลู่:เสร็จแล้วอดดูไปเหอะๆๆๆ)เห็นพวกมันใส่ชุดนักเรียนนอนแผ่บนเตียงผม

มันไม่เหม็นตัวเองบ้างรึไงน่ะ




"แปป ดิ เดะมันก็มา"แบคฮยอนนอนเช็คเฟสอยู่บนเตียงนอนผมหันหัวไปปลายเตียงแถมห้อยลงมาอีก

คนนอนป่าวว่ะเนี่ย



"ใช่ๆอีกแปปนึง รอหน่อยๆ"

ไคเสริมคำพูดของแบคขณะที่มันเล่นคอมผมอยู่ไม่คิดจะทำงานทำการบ้านบ้างรึไงน่ะ ไอ้พวกขี้เกียจ






3 นาทีผ่านไป




"ป่ะไปรอหน้าบ้าน เดะของมาแล้ว"

อยู่ดีๆแบคมันก็พูดขึ้นมา ตกอกตกใจหมด ไคก็เลิกเล่นเกมแล้ว

ไปรอหน้าประตูห้องแบคมันก็จูงผมเดินออกไปลานกว้างหน้าบ้านด้วย




หน้าบ้านสามตัวป่วน




"ไหนว่ะ ของพวกมึง มารอหน้าบ้านทำยังกะแม่งจะผุดมาจากใต้ดินเหมือนดอกเห็ด

ถ้าไม่มีอะไรกูจะไปทำการบ้านแล้วน่ะ"

ผมเริ่มหงุดหงิดที่พวกมันลากออกมาตอนหัวค่ำทั้งๆที่เป็นเวลาทำการบ้านของผม

จริงๆก็ไม่อยากเจอยัยเจ๊คริสซี่เกาะแกะพี่เซฮุน ตอนหัวค่ำนิดๆทั้งสองจะออกมาหนุงหนิงๆกันตามประสาคนรัก




"ไงจ๊ะเด็กๆมามั่วสุมไรกัน ดูดเนื้อหรอจ๊ะ(เนื้อตามประสาของคนรู้เยอะหมายถึงกัญชาน่ะครับ)"

นั่นไงไม่ทันขาดคำ อีเจ๊มาอีกและ กัดไม่เลิกจริงๆถ้าไม่ใช่แฟนพี่เซฮุนน่ะผมชกตาเขียวไปแล้ว

เสียงแหลมเล็กของเจ๊แกทำลายสมองผมหมด หึ้ย!!!!!




"สวัสดีครับเจ๊ส้ม แปลงร่างจากแมลงทับเป็นผลส้มแล้วหรอครับ เปลี่ยนชุดไวจังเลย

ผมอยากเอามีดผ่าผลส้มจะได้คั้นน้ำเสียๆทิ้งน่ะครับ"

แบคฮยอนเปิดฉากสงครามฝีปากด้วยคำพูดแสบๆคันๆของมันสงสัยเรื่องนี้อีกยาว เหอะๆ 



"พี่เซฮุน มาหาผมหน่อย อ๊ะๆเจ๊ยืนอยู่นั้นแหละ"ไคเรียกพี่เซฮุน พี่เซฮุนก็มาแต่โดยดี

ไรว่ะมันเพื่อนผมรึพ่อพี่เค้ากันแน่เนี่ย     พี่ๆผมก็บ้าจี้ตามมันกันจัง




""พึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงไร? ผมมองขึ้นท้องฟ้ายามเย็นตอนนี้มันมีประกายแสงสีส้มอ่อนๆของท้องฟ้าหน้าหนาว

อากาศเย็นๆถ้าได้กอดกับใครสักคนคงมีความสุขน่าดู อ่อ ต้นเสียงคือ ฮ. นี่เอง แต่มาทำไร -..-



"เจ๊เตรียมหัวไว้น่ะ"ไคตะโกนลั่น ฮ.ลำนั้นบินไปเหนือหัวยัยเจ๊คริสซี่ แล้วก็ค้างอยู่แบบนั้น




"อ๊ายยยย ผมฉันยุ่งหมดแล้วววววววว"ยัยเจ๊นั้นร้องลั่น เหอะๆไอ้พวกนี้เล่นแรงแหะ เอา ฮ. มาบินเล่น

แม่งรวยนักรึไง ลมจากใบพัด ฮ.ก็แรงใช่ย่อย พัดซะหัวยัยนั้นยุ่งไปหมดดูดีๆนึกว่ามาม่า ทั้งยุ่งทั้งหยิก




"เซฮุนช่วยด้วยค่ะเด็กพวกนี้แกล้งคริสซี่"ยัยเจ๊นั้นจะวิ่งมาเกาะแขนพี่เซฮุน



"นู้น เข้าบ้านไป ถ้าไม่ไปจะเอาขึ้น ฮ.กลับฐานไปด้วย ไปเลยน่ะ"

แบคฮยอนตะโกนใส่ยัยเจ๊นั้น เห้อ มันแน่จริงๆเพื่อนผม ยัยเจ๊นั้นคงเลิกตามพี่เซฮุนไปอีกวันสองวัน

เพราะไอ้พวกนี้ขวางทาง




"แบคฮยอนเรียก H04 ลงจอดได้"แบคฮยอนพูดใส่โทรศัพท์ เป็นทั้งโทรศัพท์ทั้งวอ

ประโยชน์ครบเครื่องจริงๆแบบนี้ต้องให้พี่ๆซื้อให้บ้างและ




"คุณหนูครับของมาส่งแล้วครับ" ทหารนายหนึ่งวิ่งลงมาบอกแบคฮยอน แล้วก็ช่วยกันขนลงมาวางและทำความเคารพ

สุดยอด! ทหารนับสิบทำความเคารพไอ้แบค เด็กอายุ 18 มันจะเจ๋งกันไปถึงไหนแต่ละตัว




"ฝากบอกคุณพ่อด้วยน่ะ อยู่ที่นี่ปลอดภัยดี วันไหนงานเรียบร้อยแล้วจะกลับไป"แบคฮยอนบอกทหารพวกนั้น

ก่อนที่จะเดินออกห่าง ฮ. ทหารพวกนั้นวิ่งขึ้น ฮ.แล้วก็บินจากไป



"เอาล่ะหน้าที่เราและ พี่เซฮุนช่วยผมด้วยน่ะ"ไคเดินไปจับแขนพี่เซฮุนพร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนเต็มที่ แม่เจ้า

ถึงขัั้นออดอ้อนทางสายตา พี่เซฮุนใจอ่อนจะตายแน่นอนว่าพี่เค้าต้องช่วย



"ป่ะๆเก็บของ"ผมบอกให้รีบเก็บของเดี๋ยวเฮียคริสกลับมาจะบ่นเอา ของก็เท่าที่ดูๆก็มี เสื้อผ้า ขนม นมเนย สารพัด

สงสัยกะจะอยู่ยันชาติหน้า





ห้องเสี่ยวลู่ ณ บ้านสามตัวป่วน




"บ้านแกเนี่ยน้ำอุ่นสบายจังเลย"ไคโพกผ้าเช็ดหัวอยู่พร้อมกับเดินออกมาจากห้องน้ำ

แหงล่ะ สบายสิ ตังไม่เสียไงไอ้กบฏ



"ลู่ แกไม่คิดจะไล่ยายคริสซี่ออกไปจากชีวิตรึไงกัน    มันทำกะแกมากไปน่ะเว้ย"


แบคฮยอนพูดขึ้นมาแต่สายตามันมองออกไปนอกหน้าต่างดูฟ้ามืดๆมันดูอะไรของมัน?




"ไม่อ่ะ เค้าอยากอยู่อยากทำไรก็เชิญ กูไม่ซีเรียส"ผมตอบไปพรางทำการบ้านไปพราง

เห้อคิดไม่ออกเลยการบ้าน ออกไปเดินเล่นดีกว่า




"เดะกูมาน่ะ สูดอากาศแปปนึง ถ้าจะไปด้วยกันก็ตามมา"ผมเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวตัวโปรดเป็นเสื้อฮูดสีแดง

จำได้ว่าหน้าหนาวปีที่แล้วพี่เซฮุนให้เสื้อตัวนี้เป็นของขวัญแก่ผม




"แหม่ะๆมีตัวเดียวรึไงเสื้อกันหนาวอ่ะ ปีที่แล้วใส่เกือบทุกวันปีนี้จะใส่กี่วันหรอ "ไคมันแซวผม

อ้าวก็คนที่ผมรักให้ทั้งที่ก็ต้องใส่หน่อย มันอุ่นสบายมากๆเลยล่ะ



"เดี๋ยวตามไปน่ะจ๊ะ คุณที่รักของเซฮุน"ที่รักของเซฮุน อ๊ากกกกกก พูดถูกใจจริงๆเลย น่าโดดจุ๊บแก้มสักสามที

แต่ทำไมดีใจเกินหน้าเกินตา คงเป็นทุนเดิมมั้งที่ผมชอบพี่เซฮุนมากกว่าสถานะพี่





่"บิด เอาเข้าไป บิดอีก เห้ย บิดอยู่ได้ มึงจะไปเดินเล่นไม่ใช่เรอะจะไปก็ไปเดะตามไป ไอ้สึด

แซวนิดแซวหน่อย บิดยังกะไส้เดือนโดนขี้เถ้า"

ไคมันดุผม ทำไมบิดไม่ได้เรอะ ก็แค่เขินที่เรียกว่าที่รักของเซฮุนนั้นแหละ อิอิ






ลานกว้าง บ้านสามตัวป่วน






อากาศดีจริงๆนั่งเล่นที่สนามหญ้าข้างๆบ้านรับลมเย็นๆ โคตรมีความสุขเลย

"เสี่ยวลู่จ๊ะ "เอ๊ะเสียงยัยคริสซี่นิ



"ครับ"ผมกำลังหันไปมอง แต่รู้สึกเหมือนโดนตัวอะไรกัดที่แขนไม่รู้



"ตายซะเถอะไอ้เด็กบ้า"เห้ยงูเห่า อีเจ๊นั้นจับงูเห่ามากัดผม แย่แล้ว ทำไงดี



"เซฮุนต้องเป็นของฉัน ถ้าไม่มีแกเซฮุนก็หมดภาระไปอย่างนึง"แม่นี้ทำไมร้ายขนาดนี้น่ะ ไม่ได้การแล้ว

 อีกสักพักพิษคงเข้าสู่หัวใจ 



"อ่ะนี้ เอาไปดูก่อนตายซะ แม่นั้นโยนงูเห่าตัวเมื่อกี้มาให้แต่ดูเหมือนมันตายแล้วน่ะ

ตายแล้วจริงๆด้วย แม่นี้จิตใจทำด้วยอะไรกัน ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า แล้วภาพข้างหน้าผมก็ดับวูบไป





ลานกว้าง บ้าน 3 ตัวป่วน

sehun :



ผมเดินออกมาสูดอากาศข้างนอกหวังจะเจอเสี่ยวลู่บ้าง  เราไม่ค่อยได้คุยกันตั้งแต่คริสซี่มาตามติดชีวิตผม


ทำไมผมไม่ไล่เธอน่ะเหรอเพราะพ่อเธอเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท

เธอขู่ผมไว้ว่าเธอไม่คบกับเธอ บริษัทผมจะพังพินาศ ผมเลยจำใจคบไป

เอ๊ะเสี่ยวลู่นิ ทำไมมานอนที่สนามหญ้า ผมเดินไวขึ้นเพราะกลัวจะเกิดเหตุไม่ดีขึ้น

หลังไวๆเมื่อกี้ใครน่ะ อ่อคริสซี่นี่เองเธอเดินเข้าบ้านอย่างร่าเริง สบายใจไรมาอีกล่ะเนี่ย




"เสี่ยวลู่ๆ"ผมเดินมาสะกิดเสี่ยวลู่ แล้วพลิกให้เสี่ยวลู่หันหน้ามา 



"งู!!!!!!!"ผมตะโกนลั่นบ้าน แต่มาดูอีกทีมันตายแล้ว เสี่ยวลู่กำซากงูไว้แน่น

แต่แขนอีกข้างมีจุดแดงๆสองจุดแสดงว่า... ตายล่ะ



"ไค แบคฮยอน อยู่ไหนมาช่วยพี่หน่อยเร็ว"

ผมตะโกนเรียกทั้งสองคน   แปปนึงทั้งคู่ก็วิ่งออกมาจากบ้าน



"มีอะไรครับพี่"ไควิ่งมาถึงก่อน แล้วถามแบบตื่นตกใจ



"เสี่ยวลู่โดนงูเห่ากัด โทรหาเฮียคริสน่ะบอกให้หาเซรุ่มงูเห่าเตรียมไว้"

ผมสั่งไคให้จัดการเรื่องเซรุ่ม ที่โรงบาลของเฮียน่าจะมีอยู่น่ะ



"พะ พี่ มีอะไร เรียกพวกผมมา "แบคฮยอนวิ่งตามมาทีหลังดูท่าจะเหนื่อยมาก 



"แบคฮยอน มีรถรึ ฮ. ที่ใกล้ที่สุดอยู่แถวนี้ไหม"ผมถามแบคฮยอน



"แปป พี่"แบคฮยอนควักมือถือออกมา



"มีครับ อีีก ครึ่งนาทีจะมาถึง"แบคฮยอนพูดขึ้นมาทั้งที่ก้มหาข้อมูล



"หาทางพาเสี่ยวลู่ไปโรงบาลให้เร็วที่สุดทำไง"ผมถามเจ้าสองตัวนั้น



" พี่ ที่โรงบาลเฮียคริส มีเซรุ่มอยู่ เรื่องไปยังไงให้เร็วที่สุดรอรถมาก่อนพี่ เดะผมจัดการเอง"

ไควิ่งกลับมาหลังจากคุยโทรศัพท์





ผ่านไปแวบนึง



"รถมาแล้ว ทำไงต่อ ไค"ผมถามไคพร้อมกับอุ้มเสี่ยวลู่ขึ้นรถ


ดีน่ะเนี่ยที่สายของแบคฮยอนอยู่แถวนี้พอดีไม่งั้นคงรอนานกว่านี้แน่



"พี่กับแบคขึ้นไปรอบนรถเลยครับ"ไคสั่งผม ผมอุ้มเสี่ยวลู่ขึ้นรถ แบคก็มานั่งข้างๆ





ผ่านไปอีกแวบนึง

(เสี่ยวลู่:ทำไรอยู่ว่ะกูจะตายแล้ว T^T)




ไคขึ้นรถมานั่งข้างคนขับ



"ออกรถได้เลยครับ"ไคบอกคนขับรถให้ออกรถ แค่สตาร์ตเครื่องเท่านั้นแหละ



"เหวอออออออออ ช้าหน่อยยยยยย ช้าหน่อยยยยยยยยยย"แบคฮยอนตะโกนลั่น ผมเกือบตะโกนไปแล้ว

รถธรรมดาๆไหงเร็วได้ขนาดนี้



นึกว่านั่งเครื่องบินเจ๊ท มันสุดยอดเลย แบบนี้คงไปส่งเสี่ยวลู่ทันเวลา







โรงพยาบาลMAMA





"ถึงแล้ว ไปเร็ว"ผมอุ้มเสี่ยวลู่ลงจากรถ ดีน่ะเฮียส่งคนมารอรับหน้าทางเข้า หวังว่าเสี่ยวลู่จะไม่เป็นอะไรน่ะ

แล้วบุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงเสี่ยวลู่ไป



"แหวะ อุ๊ แหวะ ไค ที่หลัง มึงห้ามทำแบบนี้อีกน่ะ ไม่ถงไม่ถามสุขภาพกูซักคำ แหวะ...."

แบคฮยอนอ้วกแตกสงสัยเมารถจัด แต่มันก็น่าเมาอยู่หรอก รถวิ่งเร็วมากแถมเลี้ยวทีก็ส่ายไปส่ายมา

ผมก็มึนๆหัวอยู่น่ะ ไปเฝ้าเสี่ยวลู่ดีกว่า แล้วผมก็วิ่งตามบุรุษพยาบาลที่เข็นเตียงเสี่ยวลู่ไป






10 นาทีต่อมา หน้าห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลMAMA






"ไอ้เซฮุน อยู่ไหนว่ะ"ตายล่ะเสียงเฮียเรียกผมไปหา โดนบ่นไรอีกเนี่ย



"ครับเฮีย น้องโดนงูกัดเป็นไงบ้างครับ"ผมเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปหาเฮียพร้อมถามอาการน้อง

เวลาเฮียดุโคตรน่ากลัวเลย




"แน่ใจน่ะว่าน้องโดนงูกัด แผลก็ไม่มีเจาะเลือดดูก็ไม่มีพิษงูในกระแสเลือด"

ห๊ะ! ก็ผมเห็นตำตาว่ามีแผลเขี้ยวงูแถมในมือเสี่ยวลู่ก็กำงูเห่าไว้  ทำไมเฮียพูดแบบนี้เนี่ย งง มึน อึน




"ผมเห็นรอยแผลเขี้ยวงูบนแขนน้องน่ะเฮีย"ผมแย้งเฮียด้วยความตกใจ เห็นเต็มตาบอกว่าไม่มีอะไร




"ก็มันไม่มีอ่ะแต่ก็ฉีดเซรุ่มดักไว้แล้ว อีกวันสองวันค่อยกลับบ้านน่ะ เดี๋ยวย้ายไปพักที่ห้องข้างๆห้องทำงานพี่"

เฮียบอกผมด้วยน้ำเสียงธรรมดา ไม่ดุแล้ว เหอะๆรอด! สักพักก็มีคนเข็นเตียงเสี่ยวลู่ออกมา

เฮียก็เดินตามออกมาด้วยแล้วก็ไปที่ห้องพักของเสี่ยวลู่



ห้อง a12-35 โรงพยาบาล MAMA




ผมนั่งเฝ้าเสี่ยวลู่มาได้แปปนึงล่ะ ไม่มีทีท่าจะฟื้น เห้อ แปลกงูกัดแต่ไม่มีแผล แถมไม่มีพิษด้วย เสี่ยวลู่ทำได้ไง

"โอ๊ย" อะไรตกใส่หัวผมน่ะ กล่อง? กล่องไรหว่า มันมาได้ไงอ่ะ ข้างบนก็ฝ้าธรรมดาไม่มีรูหรือช่องอะไรเลย


ผมเปิดกล่องดูเจอกระดาษใบนึงมีข้อความเขียนไว้ด้วย



               คนๆนี้พิเศษยิ่งนัก ฉันขอล่ะกัน




มาขงมาขออะไรเนี่ย นี่มันน้องผม ผมไม่ให้หรอก แต่ว่ากระดาษมาจากไหนน่ะ เฮ้ย มีขนนกสีดำติดมาด้วย 

ช่างเหอะ ของเล่นมั้ง




"พี่!!! ไอ้ลู่เป็นไงบ้าง"ไคกับแบคเปิดประตูเข้ามาถามผม มันเอากระเป๋าใส่ไรกันมาอ่ะ



"ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว เอากระเป๋ามาทำไมกัน"



"มาเฝ้ามันไง ผมสังหรณ์ใจว่าคนที่ทำคือยัยคริสซี่แฟนพี่อ่ะ"แบคฮยอนตอบเสียงเชิงสงสัย

คริสซี่เนี่ยน่ะจะฆ่าเสี่ยวลู่ บ้าไปแล้วไม่มีทาง 



"อย่ากล่าวหามั่วๆน่ะมันไม่ดี"



"ผมเห็นพี่คริสซี่ไปคุยกะเสี่ยวลู่สักพักเสี่ยวลู่ก็ล้มลงไปส่วนพี่คริสซี่ก็วิ่งเข้าบ้าน"

แบคฮยอนชี้แจงแถลงไขให้ผมเข้าใจ มันก็จริงน่ะผมก็เห็นคริสซี่เดินเข้าบ้านไปตอนที่เสี่ยวลู่นอนอยู่ที่พื้นสนามหญ้า




"มันไม่มีหลักฐาน อย่าไปกล่าวหาเขาเลย ฝากดูแลเสี่ยวลู่ด้วย พี่จะไปบ้าน"ผมเก็บของ กำลังจะเดินออกจากห้อง



"ได้ครับพี่ แต่ผมเชื่อครับว่าพี่คริสซี่พยายามฆ่าเสี่ยวลู่"แบคฮยอนยังยืนยันหนักแน่น

ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าคริสซี่ไม่ได้ฆ่าเสี่ยวลู่ 




"เซฮุน แกจะไปไหน" มีคนเรียกผมตอนที่กำลังเดินออกจากห้อง ผมหันไปหาต้นเสียง

ถึงว่าทำไมเสียงคุ้นๆเสียงเฮียนี่เอง



"กลับบ้านอ่ะเฮีย ไปจัดของแล้วจะมาเฝ้าน้อง"

ผมรอเฮียคริสที่กำลังเดินมาหาผมแล้วผมก็กอดคอเฮียคริสเดินไปด้วยกัน(พี่รึอะไรว่ะ)



"กลับด้วยกันป่ะล่ะ ง่วงพอดีจะกลับไปนอนซะหน่อย"

เฮียถามผม เสียงแกส่อมากว่าง่วงขนาดหนักเวลาคุยกันตาแกเริ่มจะปิดแล้ว




"เฮีย แบบนี้เอากุญแจมาเลย เดี๋ยวผมขับให้"ผมล้วงหากุญแจในกระเป๋าเฮีย เฮียดิ้นไปดิ้นมาตอนผมล้วง

สงสัยจักจี้มั้ง




"ฝากด้วยล่ะกันถึงบ้านปลุกพี่ด้วย"เฮียคริส ตาหรี่ลงไปอีกนิด เราเดินมาถึงรถของเฮีย

เฮียแกเปิดประตูเข้าไปแล้วหลับเลย อะไรจะหลับเร็วขนาดนั้น สงสัยง่วงจริงไรจริง




บ้านสามตัวป่วน




"เฮีย ถึงบ้านแล้ว"ผมปลุกเฮียคริส ขับรถกลับมาได้ยินแต่เสียงกรนตลอดทาง

ให้ตายสิไปอดหลับอดนอนมาจากไหน"เฮียยยย ตื่นนนนน"





"ถึงแล้วเรอะ ขอบใจมาก"ผมและเฮียลงจากรถ ล็อคประตูผมกำลังล็อคประตูอยู่แล้วก็จะพาเฮียขึ้นห้อง


(ไรท์เตอร์:ห้องไรอ่ะ >///</เซฮุน:ห้องนอนพาเฮียไปนอน คิดไรเนี่ย/ไรท์เตอร์:เปล๊าาาาาาาา)




"ตุ๊บ!!!!!!!"เสียงไรผมหันกลับมาอีกที เฮียหายไปแล้ว ผมรีบวิ่งมาดูเฮีย

อ้าวไหงไปนอนกับพื้นซะล่ะ=_=



ผมเดินไปแบกเฮียเข้าบ้าน โยนแกลงบนเตียงของเฮียแล้วก็เดินกลับห้องระหว่างทาง

ผมเห็นคริสซี่นั่งดื่มน้ำชากับอ่านหนังสืออยู่ เอาว่ะลองใจสักหน่อย

ผมเดินเข้าไปหาเธอ 




"เสี่ยวลู่ โดนงูกัด"ผมเริ่มลองใจคริสซี่ดูว่ามีพิรุธกับเรื่องนี้ไหม

"จริงเหรอค่ะ เป็นยังไงบ้างค่ะ"คริสซี่สายตาแวววาวเหมือนภูมิใจมาก(ไม่มีใครรู้ว่าผมจบปริญญาโทเกี่ยวกับจิตวิทยา)



"เสี่ยวลู่ จากไปแล้ว"ผมเริ่มบีบน้ำตาดราม่าแบบหนังน้ำเน่า



"เสียใจด้วยน่ะค่ะเซฮุน ฉันขอตัวก่อนน่ะ"คริสซี่มาปลอบผมแล้วรีบเดินเข้าห้องของเธอไป ชักจะมีพิรุธ

น้ำตาไหลพรากๆปลอบนิดนึง=_=




ผมเดินไปแอบฟังเสีบงในห้องของคริสซี่ เผื่อเธอคุยอะไรลับๆ


"พ่อค่ะ อีกไม่นาน O INDUSTRY จะเป็นของเราคะ วันนี้หนูลงมือกำจัดน้องของเซฮุนไปแล้วเหลือแค่พี่ใหญ่ที่เป็น

เจ้าของโรงพยาบาล"   ห๊ะ สุดท้ายเธอก็เป็นคนทำจริงๆแบบที่แบคฮยอนบอกไว้ ผมช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน

คนต่อไปคือเฮียสิน่ะ ผมเดินกลับห้องล็อคกลอน พร้อมกับต่อสายตรงหาแบคฮยอน





"ฮัลโหลแบคฮยอน พี่อยากได้บ้านที่ปลอดภัยสุดๆให้เฮียหน่อยหาให้พี่ได้มั้ย"

ผมต่อสายตรงหาแบคฮยอน ถ้าให้เฮียอยู่ที่บ้านไม่ปลอดภัยแน่ๆ




"มีครับพี่ เดะผมเตรียมให้ สักสิบนาที ฮ.จะไปรับน่ะครับ"

แบคฮยอนนัดเวลาอีกสิบนาที ผมต้องจัดการเฮียก่อนสิน่ะ

ผมต้องจับเฮียอาบน้ำ เปลี่ยนชุด จัดกระเป๋าให้เฮียอีก ตายแน่เซฮุนเอ๊ย




"เฮีย ไปอาบน้ำ"

"หือ แปปนึงงงงง เฮ้ยจะพาพี่ไปไหน"ผมลากเฮียไปห้องน้ำจัดการอาบน้ำให้เสร็จสรรพ

เอาคนหลับไปอาบน้ำทำไมลำบากแบบนี้ ตัวก็ใหญ่ หนักก็หนัก

ถูสบู่ก็ยากมือนึงต้องประคองไว้อีกมือต้องถูสบู่ให่เฮียแก ง่ายๆเปียกหมดทั้งคนอาบให้และคนถูกอาบ

หลังจากอาบน้ำให้แกเสร็จก็ต้องแต่งตัว เฮียไปบ้านคนอื่นต้องเรียบร้อยนิดนึง

ผมจัดการใส่เสื้อผ้าให้เฮียเป็นเสื้อยืดแขนสั้นกะเกงขาสามส่วน น่าจะเหมาะน่ะ งานต่อไปจัดกระเป๋า

เอาไปสักสามสี่ชุดดีกว่า







"พึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียง ฮ.มาแล้วจัดกระเป๋าเสร็จพอดี ผมพยุงเฮียด้วยมือข้างนึงอีกข้างนึงถือกระเป๋าเดินทาง




หน้าบ้านสามตัวป่วน




"จะพาเฮียไปไหนค่ะเซฮุน"ตายล่ะคริสซี่เห็นพอดีแผนจะแตกไหมรึเธอจะฆ่าเฮียตอนนี้เลย




"ท่านเซฮุนครับคุณหนูแบคฮยอนให้มารับท่านคริสครับ"

แม่เจ้าสวรรค์โปรด ทหารของแบคฮยอนเดินเข้ามารับ รอดตัวไปเซฮุนเอ๊ย   ผมยื่นกระเป๋าเฮียให้ทหารคนนั้นไป


แล้วบอกให้เค้ามาช่วยประคองเฮียคริส



"แบคฮยอนบอกให้เฮียไปดูทำเลสร้างโรงบาลใหม่น่ะครับสองสามวันถึงกลับ"ผมตอบไปด้วยยิ้มไปด้วยให้คริสซี่

เธอก็ยิ้มตอบกลับมาแล้วเดินขึ้นห้องไป




ผมเดินไปที่ ฮ. "อย่าพากลับมาจนกว่าทั้งผมและแบคฮยอนโทรไปบอก พาเค้าไปเที่ยวเล่นให้เต็มที่



อยากได้อะไรตามใจหน่อยน่ะ ฝากด้วย ขอบคุณมาก"ผมบอกทหารเหล่านั้น



"ได้ครับ คุณเซฮุน"ทหารรับปาก ทำความเคารพผมแล้วขึ้น ฮ. ไป

ผมไปหาเสี่ยวลู่กะพวกนั้นดีกว่า







โรงพยาบาล MAMA



ผมขึ้นไปที่ห้องพักของเสี่ยวลู่เปิดประตูเข้าไป

"อ้าว พ่อแม่พี่น้องของเสียงหน่อย กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"




"เพลงต่อไปดิ้นให้กระดูกหลุดไปเลย"

ห๊ะ บอกทีว่าห้องพักคนไข้รึผับ มีเปิดเพลงกัน แดนซ์กัน คนที่ยืนบนเตียงนั้นเสี่ยวลู่นิ ดิ้นใหญ่เลย

ข้างๆเครื่องเสียงก็เจ้าไค ที่เต้นข้างๆเตียงก็แบคฮยอน   ไม่เกรงใจคนไข้คนอื่นบ้างเลย





"อ้าว เพื่อนๆรุ่นใหญ๋มาแล้ว พี่เซฮุน!!!"ไคยังคงเมามันส์กับการเป็นดีเจ เพลงมันก็น่าเต้นดีน่ะ

   แต่ผมเต้นไม่ออก




"คริสซี่เป็นคนจะฆ่าเสี่ยวลู่"



"ห๊ะ!!!!!!!!จริงเหรอพี่"สามตัวนั้นหยุดดิ้นกระทันหันแล้วนั่งลงตั้งใจฟังเหมือนเด็กนั่งเงียบเพื่อให้ครูเล่านิทาน




"พี่ไปได้ยินมาว่าเค้าจะฆ่าเสี่ยวลู ่ฆ่าเฮียคริส แล้วจะยึดบริษัทของพี่"ผมพูดเสียงอ่อยๆทั้งๆที่ไม่ไม่อยากพูด

มันเจ็บจี๊ดซี๊ดซ๊าดมากเลย ดีกับเราแต่หวังอย่างอื่น    (เยอะไปและเซฮุน)




"ผมรอดมาก็ดีแล้วนิพี่ จะไปเครียดทำไม"เสี่ยวลู่ตอบผมด้วยน้ำเสียงสดใส



"ใช่ๆเฮียคริสก็ไปอยู่ที่ฐานผมแล้ว"แบคฮยอนพูดเสริมขึ้นมาแต่ผมก็ยังไม่หายเศร้า

"ชักเริ่มไม่ดีแล้วสิพี่"



อยู่ดีๆไคที่มองจากหน้าต่างลงไปข้างล่างก็พูดขึ้นมา



"หวอออออออออออออออออออออ"เสียงไซเรนดังสนั่นจนพวกเราต้องอุดหู 




จบ!!!!!

ตอนต่อไป เสียงไซเรนดังขึ้นมันเกิดเหตุอะไรกัน ข้อความที่เซฮุนอ่านเกี่ยวข้องอย่างไรกับเสี่ยวลู่
และชีวิตของเสี่ยวลู่ เฮียคริส กับบริษัทของเซฮุน จะรอดพ้นจากเงื้อมมือของคริสซี่ได้หรือไม่
ติดตามได้ในตอน  "พี่เป็นใคร"