หนี้แค้นแสนรัก

 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าพ่อไม่รักเธอแต่อย่างน้อยเธอก็ยังมีชั้นนะที่รักเธอ”ป๊อปปี้พูดออกมาทำเอาทุกคนในบ้านอึ้งหัน
ไปมองป๊อปปี้เป็นตาเดียวเพราะไม่คิดว่าผู้ชายฟอร์มจัดอย่างป๊อปปี้จะหลุดคำๆนี้ออกมาให้ฟัง
 
 
“นี่พวกกูไม่ได้หูฝาดอะไรใช่ป่ะเนี่ย”เขื่อนหันไปถามป๊อปปี้ที่นั่งข้างฟางแล้วแซว
 
 
 
“เอ่อ ฟาง กลับบ้านกันป่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือฟางขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่องทันที
 
 
 
“โห อะไรอ่ะ พาเพื่อนชั้นไปๆมาๆ ดูสิ ฟางยังเจ็บตัวจากถูกทำร้ายเมื่อกี้อยู่เลยนะ ไม่สงสารฟาง
หรอ”แก้วที่ท้องโตแล้วก็กอดอกพูด
 
 
 
“ใช่ๆ พี่ฟางน่ะทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย เอาเป็นว่าทานข้าวด้วยกันก่อนนะ นานๆทีจะอยู่กันครบๆสัก
ที”เฟย์ขอร้องแล้วแก้วกับเฟย์ก็เดินมาดึงฟางจากป๊อปปี้
 
 
 
“โถ เพื่อนป๊อปกว่าจะพูดออกมาคำๆนี้ก็เล่นเอาทุกคนเค้าลุ้นแกแทบตาย ต่อไปนี้ไม่ต้องปิดอะไร
แล้วล่ะ รักเค้าก็บอกว่ารักไปเลย ดูอย่างกูดิรักเฟย์ก็บอกว่ารักเฟย์”เขื่อนพูดแล้วกอดคอป๊อปปี้บอ
กรักเฟย์ เฟย์เองหน้าแดงจัด
 
 
 
 
“บ้าหรอพี่เขื่อนมาบอกรักเค้าต่อหน้าทุกคนแบบนี้อ่ะเค้าก็เขินเป็นนะ”เฟย์พูดแล้วยิ้มหวานจนเห็น
ลักยิ้มเล่นเอาเขื่อนหน้าแดงเช่นเดียวกัน
 
 
 
“แหม่ๆมาหวานแบบนี้ได้ไงครับ ถือว่าฉลองที่ไอ้เพื่อนป๊อปมันกล้าบอกรักฟางไอ้เพื่อนเขื่อนครับไป
ซื้อเบียร์มาฉลองครับ”โทโมะพูดขึ้นก่อนจะควักแบงค์พันแต่โดนแก้วดึงกระเป๋าตังค์ไปทันที
 
 
 
 
“ดื่มเบียร์ วันก่อนก็เหล้า นี่ทำงานมาแต่ละวันต้องเทรายได้ลงขวดหมดเลยรึไง”แก้วดุโทโมะ
 
 
 
“ไม่ใช่นะแก้ว วันก่อนเควินกับแบมเค้ามาบอกว่าจะพาแบมไปเที่ยวกับหาครอบครัวเค้าที่ฮ่องกงเลย
ชวนดื่มฉลองนิดๆหน่อยเองนะ”โทโมะรีบพูด
 
 
 
 
“ดื่มฉลอง หึๆแล้วใครที่มอมเควินคืนนั้นแล้วบอกว่ารักแบมจริงต้องกินหมดแก้วๆ นี่โทโมะอย่าทำ
เป็นพี่ชายขี้หวงน้องสาวหน่อยเลย จะงัดไม้ไหนมาพิสูจน์เควินอีกล่ะห้ะ ยังไงเควินเค้าก็เลือกที่จะ
รักแบมไม่ทิ้งแบมนะเข้าใจมั้ย ทีหลังห้ามแกล้งเควินอีก”แก้วสั่งโทโมะทันทีโทโมะพยักหน้ารับคำ
 
 
 
 
“จ้า แต่คืนนี้ขอดริ้งกับพวกเขื่อนพวกป๊อปมันนะแก้ว”โทโมะเดินไปโอบกอดแก้วจากด้านหลังแล้ว
ขอ แก้วยิ้มนิดนึงก่อนจะกระทุ้งศอกสามีไปทีนึง
 
 
 
 
“ดริ้งงั้นหรอ ได้ แต่คืนนี้นอนนอกห้อง แก้วท้องอยู่แก้วไม่อยากให้ลูกดมกลิ่นพ่อขี้เมา อ้อ ถ้ากิน
เหล้านะห้ามให้คนใช้ในบ้านมาทำความสะอาด กินเองเก็บเองเข้าใจมั้ย”แก้วดุโทโมะทันที
 
 
 
 
“555แต่งแล้วหงอเลยหรอวะโทโมะ เสือสิ้นลายซะแล้ว เสือกลัวเมียๆ”เขื่อนแซวโทโมะทันที
 
 
 
 
“ใครบอกล่ะรอคลอดคนนี้ก่อนเถอะจะพาไปฮันนีมูนเปลี่ยนบรรยากาศซะเลย หึๆ”โทโมะยิ้มอย่างมี
แผนการณ์
 
 
 
 
“อะไร รอคลอดอะไร มานี่เลยโทโมะ พยุงแก้วไปเอาของชั้นบนหน่อยสิ กลัวตก”แก้วพูดก่อนจะดึง
โทโมะที่กระซิบอยู่กับเขื่อนตามตัวเธอไป
 
 
 
 
“ส่วนพี่เขื่อนคะ ป่ะเราไปซื้อของมาทำอาหารกันเถอะ”เฟย์พูดแล้วดึงเขื่อนไปอีกทางจึงเหลือป๊อปปี้
และฟางนั่งอยู่แล้วหันไปมองหน้ากัน
 
 
 
 
 
 
“ยังเจ็บท้องอยู่มั้ย”ป๊อปปี้ถามฟาง
 
 
“เมื่อกี้แก้วเอาถุงน้ำร้อนมาประคบไว้ก็ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ”ฟางยิ้มตอบป๊อปปี้ ชายหนุ่มจึงขยับตัวนั่ง
ข้างๆแล้วเอามือกดลงที่ท้องของฟางจนฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บ
 
 
“กะแล้วมันเขียวจริงๆด้วย หนอยไอ้เฮียนั่นมันน่าจะโดนกระทืบให้ตาย”ป๊อปปี้โมโห
 
 
 
“อย่าเลยค่ะ ถ้าคุณป๊อปฆ่าเค้าตายคุณป๊อปก็ต้องเข้าคุกสิคะ”ฟางรั้งแขนป๊อปปี้แล้วพูดออกมา
 
 
 
“แล้วเธอไม่โกรธรึไงที่มันทำร้ายเธอน่ะ ไหนจะเรื่องพ่อของเธอ”ป๊อปปี้พูดพอฟางได้ยินเรื่องของ
พ่อเธอที่หลอกเธอไปหาเฮียเพ้งทำให้ฟางถึงกับซึมลงไป ป๊อปปี้เห็นฟางเศร้าอีกแล้วก็กอดปลอบ
ฟางไว้
 
 
 
“อย่าร้องเลยนะฟางไม่ต้องเศร้าด้วย ถ้าพ่อค้ำกับเราแบบนี้เธอก็มาอยุ่กับชั้นเหมือนเดิมเนี่
ยล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“แต่เค้าเป็นพ่อ จะตัดยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอกนะคะคุณป๊อป”ฟางพูด
 
 
 
“ก็ไม่ได้บอกให้ตัดแต่ถ้าเอาเงินคืนชั้นแล้วออกไปเจอไอ้เฮียนั่นอีกนะเธอเองเท่ากับว่าอยู่ใน
อันตราย ดังนั้นก็อยุ่กับชั้นที่นี่ อยากกลับ้านก็ไปได้ชั้นจะไปส่งหรือไปกับกั้ง โทโมะไม่ก็เฟย์ส่วน
เฟย์ก็ให้อยู่กับไอ้เขื่อนมันก่อนเพื่อกันว่าไอ้เฮียนั่นมันจะแว้งกลับมาทำร้ายเฟย์ด้วย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“แล้วฟางจะอยู่ในฐานะอะไรหรอคะ”ฟางยังถามคำถามคำเดิมทำเอาป๊อปปี้กุมขมับ
 
 
“นี่สรุปว่าชั้นใบ้อะไรไปตั้งเยอะเธอไม่เคยจะจำเลยใช่มั้ยเนี่ย ก็อยู่ในฐานะเมียชั้นไง”ป๊อปปี้พูด
ทำให้ฟางอึ้งแก้มแดงจัด
 
 
 
“แต่ เมียก็ต้องเป็นเมียเก็บแค่เท่านั้นงั้นหรอคะ”ฟางพูดเศร้าๆเพราะจำได้ว่าป๊อปปี้ไม่อยากแต่งงาน
 
 
 
 
“เอะ รึว่าที่เธออยากแต่งงานกับชั้นเพียงเพราะว่าเธอต้องการสมบัติชั้นเหมือนๆกับคนอื่นๆล่ะ”ป๊อปปี้
มองฟางแล้วพูด
 
 
 
“มะ ไม่ใช่นะคะคุณป๊อป ฟางไม่เคยหวังสมบัติอะไรจากคุณเลย ฟางหมายถึงถ้าคนอื่นถามฟางตอบ
เค้าว่าฟางคือเมียคุณแต่เค้าถามถึงทะเบียนสมรสกับงานแต่งงานล่ะคะ แล้วถ้าเกิดฟางมีลูกแล้วถ้า
ลูกเกิดมาล่ะคะ พ่อกับแม่ใช้คนละนามสกุลกันแล้วลูกจะมีปมเอานะคะ ไหนจะถูกเพื่อนล้อที่
โรงเรียนแล้วถ้าลูกคิดมากลูกจะต้องกลายเป็นเด็กมีปัญหาในอนาคตได้นะคะ”ฟางพูดยามเหยียด
เพราะคิดการไกลไว้หลายอย่างทำเอาป๊อปปี้อ้าปากเหวอไม่คิดว่าฟางจะคิดไปถึงจุดนั้น
 
 
 
“เอ่อ ผู้หญิงคนอื่นเค้าคิดการไกลเหมือนกับเธอรึเปล่าเนี่ย ชั้นก็นึกว่าเราจะคบกันแค่เป็นแฟนไป
เรื่อยๆก่อนนิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“แต่คุณได้ฟางไปแล้วนะ ถ้าฟางท้องล่ะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาอย่างน้อยใจ
 
 
 
“อะไรเนี่ยชั้นก็บอกแล้วไงว่าถ้าท้องก็แต่งงานกันไง เอ เธอนิอย่ามาพูดจากไม่รู้เรื่องแบบนี้สิ
คิดมากทำไมยังไงชั้นก็รับผิดชอบอยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูดตามตรง
 
 
 
“รับผิดชอบมันก็แค่แสดงความรับผิดชอบแต่คุณป๊อปไม่อยากแต่งงานมันก็ไม่ต่างอะไรกับคนี่ไม่รัก
กัน ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนักก่อนจะเดินร้องไห้หนีออกไปหลังบ้านโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่ไอ้เพื่อนป๊อปคือพวกกูเนี่ยอุตส่าห์ให้มึงกับฟางสวีทจิ้จ้ะกันนะครับไม่ใช่ทำให้ร้องไห้ ไปง้อฟาง
เลย”โทโมะและแก้วเดินออกมาบ่นให้ป๊อปปี้
 
 
 
“ใช่ นี่ถ้าไม่แอบฟังเนี่ยจะรู้ว่านายน่ะทะเลาะอะไรกับเพื่อนชั้น ผู้หญิงทุกคนเค้าก็อยากแต่งงานใส่
ชุดเจ้าสาวสวยๆยืนเคียงคู่กับคนที่รักทั้งนั้นล่ะ ฟางเค้าฝันอยากจะใส่ชุดเจ้าสาวอยู่กับคนที่เธอรัก
ที่สุดแต่น่าสงสารจริงๆที่คู่ของฟางไม่อยากแต่งงานกับเธอ”แก้วกอดอกว่าป๊อปปี้
 
 
 
“แก้วจ๋าไม่เอาไม่เครียดสิ เด่ยวลูกก็พลอยเครียดไปด้วยหรอก”โทโมะรีบพูด
 
 
 
“ไม่ให้เครียดได้ไงโทโมะ ตัวก็ดูเพื่อนตัวทำกับเพื่อนเค้าดิ ทำเหมือนกันไม่ให้ความสำคัญกับเรื่อง
แต่งงานทำไม หรือว่าต้องให้ท้องโตแบบชั้นก่อนนายถึงจะยอมแต่งกับฟางน่ะห้ะ”แก้วเริ่มโมโห
 
 
 
“ไม่ใช่อย่างงั้น แต่งงานน่ะชั้นแต่งกับฟางแน่ แต่เดี๋ยวก่อนดิ ชั้นพึ่งคบกับฟางเป็นแฟนนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“หรอ แล้วที่ผ่านมานายเห็นเพื่อนชั้นเป็นทาสงั้นสิ จิ้มเพื่อนชั้นมากี่รอบแล้วล่ะห้ะถึงพึ่งมาเป็น
แฟน”แก้วพูดตรงๆทำให้ป๊อปปี้อึ้งหน้าแดง
 
 
 
 
“ไอ้โทโมะนี่แก้วอยู่กับมึงมากใช่มั้ยถึงได้ห่ามขนาดนี้ ไอ้พวกครอบครัวป่าเถื่อน”ป๊อปปี้หันกลับไป
ว่าโทโมะ
 
 
 
“นี่ห้ามว่าโทโมะนะป๊อปปี้ ชั้นไม่ได้ติดนิสัยใคร ชั้นเป็นคนพูดตรงจบป่ะ”แก้วปกป้องโทโมะทันที
 
 
 
“ดีมากจ้ะเมียจ๋า ว่ามันเลยเยอะๆ”โทโมะรีบเห็นดีเห็นงามกับแก้ว
 
 
 
“ไปง้อฟางเดี๋ยวนี้เลยนะ ง้อให้ได้ก่อนข้าวเย็นไม่งั้นอดกินเหล้าที่บ้านนี้ทั้งหมดนี่ล่ะ”แก้วสั่งป๊อปปี้
เล่นเอาโทโมะและป๊อปปี้สะดุ้งมองหน้ากันไม่คิดว่าแก้วจะดุขนาดสั่งเพื่อนสามีได้แบบนี้
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พวกแก้วเรียกไปทานข้าวน่ะ เห็นเฟย์บอกว่าทำแต่ของชอบของฟางทั้งนั้นเลยนะ”ป๊อปปี้เดิน
มาเรียกฟางที่หลังบ้าน
 
 
 
“คืนนี้ฟางจะนอนกับแก้วนะคะ เดี๋ยวคุณป๊อปกลับเองนะคะ”ฟางเดินงอนเข้าไปในบ้านป๊อปปี้เหวอ
พอจะตามไปก็พบว่าฟางหนีไปนั่งห่างป๊อปปี้แล้วไม่พูดด้วยจนทานข้าวเสร็จ
 
 
 
 
 
“นี่งอนชั้นจริงๆหรอฟาง”ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาฟางที่ยืนล้างจานอยู่ในครัว ฟางเมื่อเห็นก็เดินหนีแต่
ป๊อปปี้เดินเข้ามาขวางทำให้ชนกันแล้วฟางปัดมือไปโดนแก้วทำให้แก้วแตก
 
 
 
“ฟางเอามือมาให้ชั้นดูซิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ไม่ต้องมาจับ”ฟางพุดแล้วชักมือตัวเองกลับ
 
 
 
 
 
“ได้ ดื้อนักใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางพาดบ่าขึ้น
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปปล่อยฟางนะ”ฟางดิ้นแรงไม่ได้เพราะเจ็บท้องอยู่
 
 
 
 
 “ไอ้โทโมะบืมห้องแปป”ป๊อปปี้พูดก่อนขึ้นชั้นบนไป
 
 
 
”เห้ย เบาๆกันหน่อบนะเว่ย”โทโมะตะโกนกลับไปแก้ว เฟย์และเขื่อนมองป๊อปปี้ที่อุ้มฟางขึ้นห้องไป
ก็แอบยิ้มขำกับคู่นี้
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้วางฟางลงกับเตียงฟางรีบวิ่งหนีแต่ถูกขวางไว้
 
 
 
“ห้ามหนีไปไหนนะ นี่คือคำสั่งมาทำแผลก่อน”ป๊อปปี้ดุฟางทำให้ฟางกลัวและยอมให้ป๊อปปี้ทำแผล
จนเสร็จ
 
 
 
“เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จก็ทำแผลอีกรอบด้วยนะ เพราะแผลลึกอยู่เหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดเมื่อพันแผลให้
ฟาง
 
 
 
 
“ค่ะ ขอบคุณ ว้าย”ฟางพูดห้วนๆแล้วจะลุกแต่ป๊อปปี้ผลักฟางลงนอนกับเตียงแล้วขึ้นคร่อม
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปจะทำอะไรน่ะปล่อยฟางนะ”ฟางร้องและดิ้นไปมาแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อย
 
 
 
“อยู่เฉยๆไม่งั้นชั้นจะปล้ำเธอที่ห้องไอ้โทโมะมันนี่ล่ะ”ป๊อปปี้ขู่ฟางจึงยอมอยู่นิ่งๆ ป๊อปปี้เห็นว่าฟาง
ไม่ดื้อแล้วก็เปิดเอายานวดมาจากกล่องพยาบาลแล้วเลิกเสื้อของฟางขึ้นเห็นรอยเขียวช้ำที่หน้าท้อง
ขาวของฟางก็โมโหที่เฮียเพ้งทำร้ายฟางแบบนี้ก่อนจะเอายานวดลงที่หน้าท้องฟางอย่างเบามือ
 
 
 
 
“ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเธออีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มจูบที่หน้าท้องที่เขียวช้ำของ
ฟางเนิ่นนานทำให้ฟางหน้าแดงจัดก่อนจะรู้สึกได้ว่าป๊อปปี้กอดเอวเธอไว้และหัวหัวแนบหน้าท้อง
ของเธอไว้
 
 
 
 
 
“คะ คุณป๊อปบ้าฟางงอนคุณอยู่นะคะ”ฟางพูดเท่านั้นป๊อปปี้ก็แอบยิ้มนิดนึงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้ว
ก้มลงจูบฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
“ชั้นน่ะแต่งกับเธอแน่ๆ แต่ไม่ใช่ตอนนี้หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“ทำไมหรอคะมีอะไรรึเปล่า”ฟางถาม ป๊อปปี้ไม่ตอบได้แต่ยิ้มก่อนจะก้มลงจูบปากฟางอีกครั้งแล้วก
อดคนตัวเล็กไว้ไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
 
เห้อ พระเอกเราแม้จะบอกรักไปแล้วแต่กลับไม่ยอมแต่งงานแฮะ  เพราะอะไรน้อ
 
 
ใกล้จบแล้วน้าาา เม้นกับโหวตเยอะๆหน่อยๆๆๆ