หนี้แค้นแสนรัก
เขียนโดย Chapond
วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.
แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
60) ถูกหลอก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“บ้าชะมัด ทำอะไรกันทำไมไม่รู้จักปิดประตูห้องเล่า”แครอลหงุดหงิดพลางดื่มคอกเทลสีสวยในแก้ว
ไปแล้วหน้าแดงซ่านเมื่อนึกถึงบทรักของพี่เธอกับฟางที่ผ่านมาสดๆร้อนๆเมื่อกี้นี้
“มานั่งอะไรคนเดียวแถวนี้จ้ะ”เสียงหนึ่งพูดขึ้นทำให้แครอลหันไปมองก็พบว่าเป็นเสียงของตูนเพื่อนสมัยเรียนของเธอที่เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับแพนเพื่อนของเขา
“เราเห็นแครอลชอบมาเที่ยวกลางคืนคนเดียวตลอด เอ แล้วไอ้องค์รักษ์ของแคหายไปไหนแล้วล่ะ”แพนพูดถึงธามไททำให้แครอลชะงักแล้วเบือนหน้าหนีไปทันที
“จะไปไหนก็เรื่องของเค้าสิ เค้ากับชั้นไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันนี่”แครอลพูดห้วนๆ
“อ๋อ จริงสิ เดี๋ยวไอ้ธามมันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วนิ เห็นว่าเจอกันที่ผับนี้ล่ะ ดีเลย ไม่มีก้างขวางแล้วชั้นจะได้จีบเธอได้ไง”ตูนพูดแล้วมองแครอลด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
“ตอนนี้ชั้นกำลังฟื้นขึ้นมา ชั้นยังไม่อยากมีใคร โทษที”แครอลพูดแล้วหันไปสั่งเหล้ามาดื่มทันที
“เฮ้ๆ แล้วเธอเป็นอะไรเนี่ย แครอลคนเดิมที่น่ารักเค้าไม่ดื่มเหล้าดุแบบนี้หรอกนะ”แพนพูด
“มีอะไรน่ะก็บอกพวกเราได้นะแค อย่างน้อยเราก็เพื่อนกัน”ตูนยิ้มก่อนที่แพนและตูนจะนั่งขนาบข้าง
แครอลแล้วสั่งเหล้ามาดื่มข้างๆแครอล
“แครอลคนสวยแบบนี้ทำไมไอ้องค์รักษ์ธามมันถึงมองข้ามไปนะ”แพนพูดพลางลูบไล้ไปตามเนื้อตัว
ของแครอลอย่างฉวยโอกาสเพราะตอนนี้แครอลเริ่มเมาแล้ว
“อย่าพูดถึงหมอนั่น หมอนั่นจะมีใครก็ปล่อยไปสิ ไอ้พวกคนผิดคำพูดชั้นไม่สนนน”แครอลที่เมาแล้วเริ่มโวยวาย
“ไม่อาน่า ถึงแม้ไอ้ธามมันจะผิดคำพูดแต่พวกเราน่ะยังอยู่ข้างแครอลนะ”ตูนพูดเมื่แครอลลุกแล้วเซ
จะล้มตูนรีบรับแครอลมาไว้ในอ้อมกอดตัวเองทันที
“อืมม”แครอลที่เมาแล้วเริ่มไม่รู้เรื่องว่าตูนและแพนทำอะไรตัวเองบ้างก่อนจะเผยอรับจูบนั้นจากตูนทันที
“ลวนลามคนเมามันไม่มากไปหน่อยหรอวะ”ธามไทเดินเข้ามาหาตูน แครอลและแพนทันที
“เอ้า องค์รักษ์เจ้าหญิงแครอล วันนี้ไม่ไปดูแลแฟนหรอวะ”แพนเยาะเกี่ยวกับเรื่องป๊อปปี้หญิงทำให้แครอลชะงัก
“ดูน่ะดูแน่แต่พวกแกเลิกลวนลามแครอลได้แล้ว”ธามไทพูดจบก็เดินมาดึงแขนแครอลออกจากตูนทันที
“เห้ย อะไรวะก็เห้นๆกันอยู่ว่าแคกำลังมีความสุขอยู่กับพวกชั้นจะมาแย่งไปซึ่งๆหน้านี่ไม่หน้าด้าน
หน่อยหรอวะ”แพนโวยวาย
“มันจะหน้าด้านก็ตรงพวกแกนี่ล่ะที่ทำแบบนี้ไม่เป็นลูกผู้ชายเอาซะเลย”ธามไทว่า
“หึ ละทีนายทำกับชั้นมันเป็นลูกผู้ชายมากรึไง”แครอลเงยหน้ามองธามไทอย่างเสียใจ
“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นน่าแค ตอนนี้เธอต้องกลับบ้านมีหวังพี่เธอต้องว่าเธอแน่ๆ”ธามไทพูดแต่แครอล
สะบัดแขนหนี
“แล้วไง ป่านนี้พี่ป๊อปก็มีความสุขอยู่กับนังนั่นแล้วไม่สนใจชั้นหรอ ชั้นจะไปไหนกับใครพี่ป๊อปก็ไม่
สนชั้นหรอก พี่ป๊อปมีความสุขได้ชั้นก็มีได้”แครอลพูดก่อนจะประชดด้วยการกลับไปจูบกับตูนต่อ
ทันที
“อ๋อ อยากมากนักหรอ ได้”ธามไทพูดจบก็กระชากแครอลออกมาจากผับทันทีก่อนจะพาแครอลขึ้น
รถแล้วพามาที่บ้านของเขาเอง
“ปล่อยนะไอ้บ้าธาม”แครอลร้องโวยวายเมื่อธามไทอุ้มเธอพาดบ่ามาที่ห้องนอนของเขา
“โอ๊ย เจ็บนะ โยนมาได้ไงเนี่ย”แครอลร้องเมื่อธามไทโยนเธอลงกับเตียงแต่พอจะลุกขึ้นกลับถูก
ผลักลงไปนอนกับเตียง แครอลมองธามไทที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออกก่อนจะโยนไปด้านหลัง
แครอลหน้าแดงเมื่อเห็นธามไทที่ถอดเสื้อเปลือยท่อนบน
“นี่จะมาถอดเสื้ออะไรแถวนี้ถ้าอยากมากก็ไปหาแฟนของนายโน่นสิ อื้อ”แครอลรีบพูดแต่ก็ถูกธาม
ไทรวบตัวมาแล้วจูบปิดปากทันที
“ก็อยากไม่ใช่หรอ ชั้นจะสนองให้นี่ไง สนุกกับคนที่คุ้นเคยดีกว่าไปหาของใหม่ดีกว่านิ”ธามไทพูด
ก่อนจะผลักแครอลล้มลงแล้วซุกไซร้ไปตามตัวของแครอลพลางเอามือล้วงเข้าไปในเดรสสายเดี่ยว
ของแครอลแล้วลูบไล้ตามหน้าขา ลามไปถึงหน้าท้องก่อนจะมาที่หน้าอกและบีบเคล้นมัน
“ยะ อย่า”แครอลดันอกกว้างของธามไทออกไปแต่ไม่เป็นผลเพราะแรงผู้ชายกลับเยอะกว่า แครอล
จึงนอนนิ่งๆแล้วร้องไห้ออกมา
“จะร้องไห้ทำไมในเมื่อเธอเองอยากมากไม่ใช่รึไง”ธามไทลุกขึ้นแล้วมองแครอลที่หลับตาแล้ว
ร้องไห้ออกมา
“ถ้าอยากมากก็ไปทำกับแฟนนายอย่ามาทำแบบนี้กับชั้น”แครอลว่าแล้วตบหน้าธามไทหัน
“งั้นบอกมาสิว่าทำไมถึงทำตัวแบบนี้”ธามไทมองหน้าแครอลพร้อมกับคำถามแครอลนิ่งเงียบไม่ตอบ
“อื้ม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วมองร่างสูงที่นอนกกอดเธออยู่ตอนนี้ก็ยิ้มแล้วเอาหัวซบลงที่
ไหล่ของป๊อปปี้
“ฮัลโหลค่ะพ่อ เอ่อ พ่อคะฟางยังไม่ได้เอาเงินไปให้คุณป๊อปเลยล่ะค่ะ ขอเวลาฟางหน่อยได้มั้ยคะ
พ่อ”ฟางพลิกตัวมารับโทรศัพท์พ่อเธอที่โทรมาก่อนจะนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปคุยต่อที่ห้องน้ำ
“อะไรนะคะพ่อ ไหนว่าเฮียเพ้งเค้าให้เรายมแต่เค้าไม่ได้รีบเอาเงินขนาดนี้นิคะ แล้วเค้าจะยึดบ้านเรา
หรอคะ”ฟางตกใจเมื่อได้ยินโทรศัพท์ว่าเฮียเพ้งรีบเอาเงินคืนไม่อย่างนั้นจะยึดบ้านของเธอและ
ทำร้ายพ่อเธอ
“ค่ะๆ ฟางจะไปคุยกับเฮียเพ้งที่บ้านเราเองค่ะ พ่อรอฟางที่บ้านก่อนนะ”ฟางพูดก่อนจะวางสายแล้ว
รีบอายน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเตรียมตัวจะกลับบ้าน
“เดี๋ยวมานะคะ”ฟางมองป๊อปปี้ที่หับอยู่บนเตียงก็เดินไปหอมแก้มป๊อปปี้แล้วเดินออกไป
“พ่อคะ พ่ออยู่ที่ไหนน่ะ”ฟางขึ้นแท็กซี่มาที่บ้านของเธอแล้วเรียกหาพ่อแต่ต้องแปลกใจที่บ้านเงียบ
มากจึงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านเพื่อเรียกหาพ่อ
“หรือว่าจะอยู่ในห้องนะ”ฟางพูดก่อนจะเปิดประตุห้องนอนของพ่อเธอเข้าไปด้านในแล้วพบว่าเฮีย
เพ้งนั่งอยู่ในห้องนอนของพ่อเธอ
“เฮียมาอยู่ในห้องหนูทำไมคะ แล้วนี่พ่อไปไหนคะ”ฟางถามหาพ่อของเธอทันที
“พ่อของหนูเค้าก็ไปที่สนามบินแล้วน่ะสิจ้ะ”เฮียเพ้งพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินมาหาฟาง
“มะ หมายความว่ายังไงกันแน่คะเฮียที่ว่าพ่อฟางไปที่สนามบินแล้ว”ฟางไม่เข้าใจ
“แหมๆ เพื่อแลกกับที่เฮียจะไม่ทวงเงินค่าไถ่ตัวหนู ก็คือการยกให้หนูมาให้เฮียดูแลไงล่ะจ้ะ จะงง
อะไรละหืม”เฮียเพ้งพูดแล้วเอามือหยาบมาจับที่แก้มแต่ฟางสะบัดหน้าหนีแล้วจะวิ่งหนี แต่ถูกเฮีย
เพ้งกระชากลงไปที่เตียงนอน
“อย่ามาสะดีดสะดิ้งหน่อยเลย ชั้นรู้ละน่าว่าเธอน่ะไม่ได้ซิงแล้ว ไปอยู่บ้านไอ้เจ้าหนี้นั่นตั้งหลาย
เดือนมันจะไม่ทำอะไรเลยก็โง่เต็มที ลูกหนี้สาวๆสวยๆแบบนี้น่ะ”เฮียเพ้งพูดแล้วเอามือลูบไล้ไปที่
ขาขาวของฟาง
“เลว เลวที่สุด”ฟางพูดจบก็ถูกเฮียเพ้งตบหน้าหันจนได้เลือด
“เลวงั้นหรอ ก็ต้องโทษพ่อเธอเองที่ยกเธอให้กับชั้น แต่ก็ดีแล้วนิเพราะแค่นี้ลูกสาวก็เหลวแหลก
แล้ว จะจับใส่ตระกร้าล้างน้ำใหม่ใครมันจะไปเอา มีชั้นนี่ล่ะที่จะเลี้ยงดูเธอต่อเอง เป็นอีหนูชั้นนะ
รับรองมีทั้งบ้านทั้งรถ”เฮียเพ้งพูดอย่างอารมณ์ดี
“ไม่นะ ปล่อย ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยชั้นด้วย”ฟางใช้แรงตัวเองถีบเฮียเพ้งล้มก่อนจะวิ่งแล้วขอให้
คนอื่นช่วย
“ฤทธิ์เยอะนะนั่งนี่”เฮียเพ้งโมโหจิกผมฟางมาแล้วตบคว่ำก่อนจะชกเข้าที่หน้าท้องจนฟางตัวงอทรุด
ลงไปแล้วโยนฟางกลับลงไปที่เตียงอีกครั้ง
“จะร้องไห้ทำไมล่ะจ้ะหนู เฮียไม่ทำหนูเจ็บแน่นอนเฮียจะถนอมหนูเลย อยากได้รถกี่คัน คอนโดมั้ย
เฮียจะประเคนให้หนูเลยถ้าหนูเป็นของเฮีย”เฮียเพ้งพูดจบก็ซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวของฟางแล้ว
ฉีกเสื้อออก
“แต่พอดีว่าเมียชั้นคนเดียว ชั้นดูแลได้ไม่ต้องไปขอใครกิน”ป๊อปปี้พูดจบเฮียเพ้งหันไปมองแต่ก่อน
ที่จะพูดอะไรเฮียเพ้งก็ถูกโคมไฟตั้งพื้นที่ป๊อปปี้ยกมาฟาดใส่เต็มๆ ก่อนจะกระชากเฮียเพ้งออกมา
จากฟางแล้วกระทืบไม่ยั้ง
“ไอ้แก่ตัณหากลับ หื่นมากนักใช่มั้ย”ป๊อปปี้โมโหขึ้นคร่อมต่อยเฮียเพ้งไม่ยั้ง
“คุณป๊อป พอแล้วค่ะ เดี๋ยวเฮียเค้าก็ตายหรอก”ฟางรีบรวบเสื้อตัวเองแล้วรีบวิ่งมาห้ามป๊อปปี้ไม่ให้
ทำร้ายเฮียเพ้งไปมากกว่านี้“จะมาห้ามชั้นทำไม ดูมันเธอสิ”ป๊อปปี้โมโหอยู่ไม่หยุด
“ถ้าคุณป๊อปทำร้ายเฮียเค้าถึงตายคุณป๊อปจะต้องเข้าคุกนะ แล้วฟางจะอยู่ยังไง”ฟางพูดทำให้
ป๊อปปี้หยุดชกเฮียเพ้งแล้วหันไปมองฟางที่ยืนร้องไห้อยู่
“ฮือๆ คุณป๊อป”ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดแน่นทำให้ฟางปล่อยโฮออกมาด้วยความกลัว
“ไม่ต้องร้องแล้วนะ ชั้นมาช่วยแล้ว”ป๊อปปี้กอดปลอบฟางที่ร้องไห้จนตัวสั่น
“พวกแกทำร้ายชั้น ชั้นจะลากพวกแกเข้าคุก”เฮียเพ้งค่อยๆพูดออกมาแล้วพ่นเลือดออกมา
“ไอ่แก่ลามกยังจะปากดีอีกนะ”ป๊อปปี้โมโหกระทืบเฮียเพ้งอีกครั้งจนสลบก่อนจะพาฟางออกมาจาก
บ้านของเธอทันที
“พี่ฟาง”เฟย์ที่กลับมาที่บ้านเห็นสภาพฟางก็วิ่งเข้าไปกอดทันที
“ฮือๆ พ่อหลอกพี่ เฟย์ พ่อหลอกให้พี่มาให้เฮียเพ้ง ฮือๆ”ฟางร้องไห้กอดเฟย์แน่น ป๊อปปี้มองหน้า
กับเขื่อนที่มาส่งเฟย์แล้วสงสาร2พี่น้องคู่นี้มาก
“ทำไมแค่พ่อไม่รักเฟย์คนเดียวก็แย่อยู่แล้วแต่ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้กับพี่ด้วย พี่ฟาง”เฟย์มองฟาง
ที่ถูกเฮียเพ้งตบจนได้เลือดก็สงสารจับใจ
“แล้วเฟย์ล่ะ พ่อไม่ได้หลอกเฟย์มาให้เฮียเพ้งนั่นใช่มั้ย”ฟางถามเฟย์ด้วยความเป็นห่วง เฟย์ส่าย
หน้าทันที
“นี่มันทำเกินไปแล้วนะ นี่ลูกตัวเองแท้ๆยังจะขายลูกกินอีก”เขื่อนโมโหจัดเมื่อฟังฟางเล่าทุกอย่าง
ให้ทุกคนฟังที่บ้านโทโมะ
“พ่อไม่รักฟางเลย ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้ด้วย”ฟางพูดออกมาก่อนน้ำตาจะไหลออกมาไม่หยุด
ป๊อปปี้จึงดันหัวฟางมาซบไหล่ตัวเองทันที
“ถ้าพ่อไม่รักเธอแต่อย่างน้อยเธอก็ยังมีชั้นนะที่รักเธอ”ป๊อปปี้พูดออกมาทำเอาทุกคนในบ้านอึ้งหัน
ไปมองป๊อปปี้เป็นตาเดียวเพราะไม่คิดว่าผู้ชายฟอร์มจัดอย่างป๊อปปี้จะหลุดคำๆนี้ออกมาให้ฟัง
พ่อพี่ฟางนี่ก็ทำกันได้นะ แต่ก็ดีพี่ป๊อปจะได้สารภาพรักออกมาไวๆไง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ