หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

วันต่อมา

 

 

“อ้าวคุณฟาง พึ่งตื่นหรอคะ มาทานข้าวก่อนค่ะเดี๋ยวพวกนี้พวกเราจัดการเอง ใกล้จะเสร็จแล้ว”แม่บ้านที่บ้านป๊อปปี้ทักฟางที่ตื่นมาในตอนเช้ามาช่วยพวกเขาเตรียมอาหาร

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะให้ฟางช่วยเถอะนะ”ฟางตอบ พลางทำจมูกฟุตฟิตเหมือนคัดจมูก

 

 

“เป็นหวัดก็ไปพักก็ได้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อย่างน้อยคุณฟางก็เป็นเมียคุณป๊อป”แม่บ้านพูดอย่างเกรงใจ

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะฟางยังไหว และอีกอย่างฟางกับเค้าก็แค่แต่งงานในนามเท่านั้น ที่พามาที่นี่ก็เพราะจะให้ฟางรับใช้เค้าอยู่แล้ว”ฟางบอกก่อนจะเดินเข้าไปช่วยพวกแม่บ้านเตรียมอาหารเช้าให้ป๊อปปี้และโบว์

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้าง”โบว์ที่มาทานข้าวบ้านป๊อปปี้ทักฟางที่จัดโต๊ะอยู่ด้วยความเป็นห่วง

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่ขอบคุณคุณโบว์มากนะคะที่เมื่อคืนช่วยฟางออกมาแถมทำแผลให้ฟางอีก”ฟางขอบคุณโบว์ที่เข้าไปไขกุญแจให้เธอเมื่อคืนและเป็นคนทำแผลและพาไปส่งที่ห้องให้

 

 

“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แล้วนี่ไหวป้ะเนี่ยทำไมหน้าซีดๆจังไปพักก่อนมั้ย”โบว์ถามเมื่อเห็นฟางหน้าตาซีดเซียว

 

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฟางยังไหว”ฟางบอกกับโบว์

 

 

 

“ก็ดี ถึกๆแบบนี้จะได้ไม่อยู่ให้ชั้นล้างแค้นให้สะใจ”ป๊อปปี้ได้ยินก็รีบว่าเมื่อก่อนจะเดินลงมาจากชั้นบน

 

“วันนี้พี่ป๊อปไม่ไปไหนหรอคะ”โบว์ถาม

 

 

“ไม่อ่ะ วันนี้พี่จะทำงานอยู่ที่บ้านนี่ล่ะ จะได้อยู่ดูยัยนี่เพราะกลัวว่าจะหนีเที่ยวอีก”ป๊อปปี้จ้องฟางไม่กระพริบ

 

 

“โธ่ พี่ป๊อปความผิดโบว์เองถ้าจะขังนะพี่ก็ขังโบว์ด้วยสิ”โบว์พูด

 

 

“อย่ามาท้าพี่นะโบว์”ป๊อปปี้มองหน้าโบว์

 

 

“ไม่พูดกับพี่ป๊อปแล้ว”โบว์งอนก่อนจะนั่งกินข้าวต่อไป ฟางยืนรอให้ทุกคนกินข้าวเสร็จก็ยกถ้วยไป

เก็บ แต่ตอนนั้นเองก็หน้ามืดไม่มีแรงทันที

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

“นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะ ชอบปาข้าวของบ้านชั้นรึไง”ป๊อปปี้เดินเข้าไปเอาเรื่องฟาง

 

“ฟางขอโทษค่ะ มือมันลื่น”ฟางก้มจะเก็บเศษถ้วย

 

 

“ไม่ต้องจับเดี๋ยวก็ทำพังอีก”ป๊อปปี้กระชากฟางขึ้นทำให้เศษถ้วยที่กำลังจะจับมาปาดมือฟางจนเลือดออก

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บ”ฟางสะบัดมือแล้วกุมแผลที่มือไว้

 

 

“ดี นี่ถือว่าแลกกับถ้วยชั้นที่แตกไปนะ”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะเดินไป แม่บ้านรีบมาเก็บเศษถ้วยและพา

ฟางไปทำแผลทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วช่วยค่ะ”แก้วเดินไปช่วยแม่บ้านบ้านโทโมะถือของเข้ามา

 

 

“ทำงานดีนี่ให้คุ้มกับค่าข้าวค่าน้ำ ไม่ต้องนั่งกินนอนกิน”แบมกลับจากช้อปปิ้งมาก็แขวะแก้วทันที

 

 

“ชั้นทำงานดีกว่านอนอยู่เฉยๆ ทำสวยไปวันๆ”แก้วว่ากลับอย่างไม่กลัวแบม

 

 

“เหอะ แกคิดว่าแกเป็นใครที่โทโมะเค้าจะซื้อเธอมาเป็นอีหนูอีกคนแล้วแกมาด่ามาว่าชั้นที่มาก่อน

แบบนี้น่ะ”แบมโวยวาย

 

 

“เอ้าก็เธอมาแขวะชั้นก่อนทำไม ชั้นมีปาก ชั้นก็ด่าคนเป็นเหมือนกัน”แก้วว่า

 

 

“งั้นชั้นตบ”แบมพูดจบก็ง้างมือตบแก้วทันที

 

 

“ตบหรอ ได้”แก้วชกแบมเต็มๆเข้าที่ดั้ง

 

 

“เห้ย พอๆ หยุดได้แล้ว”โทโมะวิ่งกลับมาที่บ้านแล้วห้ามทั้งคู่ที่ซัดกันนัวเนีย

 

“โทโมะขา มันชกแบม เลือดออกด้วย”แบมเข้าไปอ้อนโทโมะแล้วร้อง

 

 

“มันตบชั้นก่อนนะ”แก้วโวยวายบ้าง

 

 

“แต่เธอแรงเยอะกว่าแบมนะ แล้วเธอก็ชกแบมจนเลือดออกเนี่ย”โทโมะกอดปลอบแบมพลางซับ

เลือดให้

 

 

“ก็ยัยนั่นพูดจาหาเรื่องก่อนนิ”แก้วบอก

 

 

“ต่ำ”แบมว่าแก้วง้างหมัดจะเข้าไปชก โทโมะรีบเอี้ยวตัวแบมหลบทันที

 

 

“พอแล้ว พอได้แล้ว”โทโมะห้ามแต่แก้วไม่หยุดบ้าชายหนุ่มจึงผลักแก้วล้มลงชนแก้วหัวชนเหลี่ยม

โต๊ะอย่างแรง

 

 

 

“ไอ้บ้า ทำร้ายผู้หญิง”แก้วแตะที่หน้าผากแล้วพบว่าเลือดออกก็จะเข้าไปเอาเรื่องโทโมะ

 

 

 

“แก้ว หยุดก่อน พอได้แล้วๆ”พิมวิ่งออกมาจากครัวหลังจากที่แม่บ้านบอกว่าแบมและแก้วมีเรื่อง

ทะเลาะกันก็เข้ามาห้ามไม่ให้แก้วทำร้ายโทโมะ

 

 

“มันทำชั้นนะพิม ไอ้หน้าตัวเมีย”แก้วด่าว่าโทโมะทำให้โทโมะฉุนจัด

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

แก้วหน้าหันไปตามแรงตบของโทโมะ พิมอึ้งส่วนแบมก็ยิ้มอย่างสะใจ

 

 

“พิม พาแก้วไปทำแผลด้วย”โทโมะพูดจบก็เดินหนีขึ้นไปด้านบน

 

 

“หึ สมน้ำหน้า อยากบ้าเหมือนหมาบ้าดีนัก”แบมเยาะเย้ยก่อนจะเดินตามโทโมะไป

 

 

“แก้วไม่ป็นไรนะ”พิมพาแก้วไปทำแผล

 

 

 

 

“ชั้นเกลียดหมอนั่น ถ้าชั้นมีเงินเยอะๆนะ ชั้นจะออกไปจากที่นี่”แก้วพูดแล้วปาดน้ำตาแห่งความ

โกรธที่โทโมะทำร้ายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหน”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นฟางทำท่าจะออกไปข้างนอก

 

“เอาขยะไปทิ้งค่ะ ฟางไม่หนีเที่ยวหรอก”ฟางพูดพลางเอาขยะไปทิ้งแล้วเดินกลับมา

 

 

“ขยันดีนี่ งั้นไปทำความสะอาดที่สระน้ำหน่อยสิ เมื่อคืนปาร์ตี้หนักน่ะ”ป๊อปปี้พูด ฟางถอนหายใจ

ก่อนจะเดินเอาพวกไม้กวาดไม้ถูพื้นมาทำความสะอาดตรงบริเวณที่ป๊อปปี้และเพื่อนกินเลี้ยงกันเมื่อ

คืน เพราะป๊อปปี้สั่งเอาไว้ว่าให้ฟางมาเก็บ

 

 

 

“เอ้า เมื่อเช้ายังมีแรงก็ทำให้มันไวๆหน่อย ขี้เกียจรึไง”ป๊อปปี้กระดิกเท้าบนเก้าอี้ยาวสบายมองฟางที่ถูพื้นอยู่

 

 

 

“โอ๊ะๆ เกะกะชะมัด”ป๊อปปี้ลุกไปเตะถังน้ำที่ขวางทางให้น้ำซักผ้าถูพื้นหกหมดตรงที่ที่ฟางถูแล้ว

 

 

 

“คุณป๊อปคะ นั่นฟางถูไปแล้วนะคะ”ฟางมองพื้นที่เลอะสกปรกอีกครั้งแล้วพูดกับป๊อปปี้

 

 

“ก็ถังมันเกะกะวางไม่เป็นที่เอง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

“แต่ฟางทำความสะอาดอยู่คุณก็เห็น ถ้าคุณไม่ทำอะไรแล้วดีแต่ว่าแต่แกล้งฟางคุณก็กลับไปในบ้าน

เถอะค่ะ ฟางจะได้ทำตรงนี้เสร็จแล้วไปทำอย่างอื่น”ฟางว่าป๊อปปี้จึงเตะถังน้ำใบนั้นกระเด็นลงสระน้ำทันที

 

 

 

“ไปเก็บมาเลย เธอทำชั้นโมโหจนต้องเตะถังน้ำนั่นไป ไปเก็บมา”ป๊อปปี้ชี้ไปทางถังน้ำที่ตกสระน้ำไป

 

 

“คุณมันบ้า คุณทำแบบนี้ได้ยังไงกัน สระน้ำสกปรกเพราะน้ำของไม้ถูพื้นหมดแล้วนะ”ฟางว่า

 

 

“จะกลัวอะไรมีทาสที่ถึกๆอย่างเธอเนี่ย ล้างสระต่อจากทำความสะอาดตรงนี้ยังได้ ไปเอามา”ป๊อปปี้

พูดก่อนจะตะคอกฟาง ฟางเม้มปากแน่นก่อนจะเดินไปที่ริมสระแล้วเอาไม้ยาวๆมาเขี่ยเอาถังน้ำ

 

 

 

“อึ้บๆ”ฟางยื่นแขนจะเอาถังน้ำ แต่จู่ๆโลกก็หมุนโงนเงนไปหมดเหมือนพื้นที่ฟางเกาะอยู่มันลอยได้

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

ร่างบางของฟางตกลงไปในน้ำ ป๊อปปี้มองด้วยความตกใจก่อนจะวิ่งไปดูฟาง

 

 

 

“เฮ้ ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ เธอต้องทำงานต่อ”ป๊อปปี้เรียกฟางที่จมดิ่งลงไปในสระน้ำ ป๊อปปี้มองนิ่งคิดว่า

ฟางจะมาไม้ไหน แต่กลับพบว่าฟางจมดิ่งไม่ถีบตัวเองขึ้นมา

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

ป๊อปปี้รีบกระโดดน้ำลงไปช่วยฟางแล้วอุ้มฟางขึ้นมานอนกับพื้น ก่อนปั๊มหัวใจให้ฟาง แต่ฟางไปยอมฟื้นมา

 

 

 

“เฮ้ๆ”ป๊อปปี้ตบหน้าฟางเบาๆก่อนจะตัดสินใจผายปอดฟางทันที

 

 

 

“แค่กๆ”ฟางไอออกมา ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงเมื่อเห็นว่าฟางยังไม่เป็นอะไรก็ลุกขึ้นออกห่างแล้วกอดอกยืน

มองฟาง

 

 

 

 

“เอ้า ลุกขึ้นสิ อย่ามาสำออย”ป๊อปปี้ว่าฟาง ฟางลืมตาแล้วกระพริบตาถี่ๆก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมามอง

ป๊อปปี้ที่ตัวเปียกเหมือนกับเธอ ตรงนี้ไม่มีใคร เธอขึ้นมาจากน้ำได้เพราะเขางั้นหรอ ป๊อปปี้ช่วยชีวิตเธอ

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฟาง”ฟางบอกป๊อปปี้ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วจะไปเอาไม้ถูกพื้นมา

ทำความสะอาดพื้น

 

 

 

 

“อย่ามาทำเป็นซาบซึ้งอะไรหน่อยเลย ชั้นแค่ไม่อยากให้มีศพของลูกฆาตกรมาตายในบ้านชั้นต่าง

หากล่ะ”ป๊อปปี้พูดออกมาพลางมองฟางที่เดินตัวเปียกไปเอาไม้ถูพื้น เสื้อขาวบางที่เปียกลู่จนแนบ

เนื้อเห็นไปทุกสัดส่วนเห็นชั้นในสีเข้ม ผิวขาวที่โดนแสงแดดนั้นดูทำให้ฟางน่ามองจนเขาแทบไม่ละสายตากับภาพตรงหน้า

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

ก่อนที่ป๊อปปี้จะคิดอะไรต่อ คนตัวเล็กก็เป็นลมล้มลงไปกองกับพื้นต่อหน้าต่อตาป๊อปปี้

 

 

“ยัยบ้า ตัวร้อนจี๋เลย”ป๊อปปี้พูดเมื่อเดินมาดูอาการฟางเมื่อแตะตัวแล้วพบว่าฟางตัวร้อนจี๋

 

 

 

“เอาไงดีวะ”โบว์ก็ดันไปดูหนังกับเพื่อนด้วย ป้าแม่บ้านก็ไปตลาด เด็กในบ้านกับคนขับรถก็เอาลูกไป

หาหมอมีเขาและเธอ2คนที่นี่

 

 

 

“ห้องยัยนี่แคบชะมัด”ป๊อปปี้อุ้มฟางมาที่ห้องของฟางก่อนะวางลงที่ฟูกที่นอนแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อ

หยิบเสื้อผ้าใหม่ให้ฟาง ป๊อปปี้ตัดสินใจถอดเสื้อผ้าฟางออก

 

 

 

“ยัยนี่ซ่อนรูปชะมัด”ป๊อปปี้หน้าแดงเมื่อสภาพกึ่งเปลือยของฟางอยู่ตรงหน้า ชุดชั้นในของฟางเปียก

หมด ป๊อปปี้จึงเอาผ้าเช็ดตัวใส่ให้ฟางก่อนจะถอดชุดชั้นใจฟางออกจนหมดแล้วใส่เสื้อผ้าให้ฟางใหม่

ก่อนจะวางฟางนอนลงกับที่นอนแล้วห่มผ้าให้

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย”ป๊อปปี้เดินไปสำรวจห้องของฟางแล้วมองดูรูปถ่ายฟางในห้อง รูปที่ฟางเรียนจบยัยนี่เรียน

ที่เดียวกับเขางั้นหรอ รูปที่เธอถ่ายกับครอบครัวตอนเด็กๆ รูปฟางกับเฟย์ตอนเด็กๆถ่ายคู่กัน

 

 

 

 

“พ่อ”ฟางเพ้อเรียกพ่อตัวเองป๊อปปี้เดินไปดูอาการฟางใกล้ๆ

 

 

 

“รีบๆหายล่ะยัยบ้า”ป๊อปปี้กระซิบลงข้างหูฟางก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

 

 

 ผู้ชายใจร้ายคนนี้เมื่อไหร่จะใจดีกับนางเอกเราก็ไม่รู้เนาะๆๆๆๆ

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะ