หนี้แค้นแสนรัก
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.
แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) โดนแค่นี้ยังน้อยไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“สวัสดีตอนเช้าจ้าฟาง”โบว์ทักฟางในตอนเช้าขณะที่โบว์กลับมาจากใส่บาตรกับพ่อของเธอ
“ค่ะ”ฟางยิ้มรับก่อนจะกระชับคอเสื้อแล้วติดกระดุมเม็ดบนไว้
“วันนี้ฟางไปเป็นเพื่อนโบว์หน่อยนะไปช่วยโบว์เลือกของหน่อย”โบว์ยิ้ม
“จะดีหรอคะ แล้วคุณป๊อปเค้าจะไม่ว่าหรอ”ฟางกังวลถึงป๊อปปี้ เขาต้องโวยวายแน่ๆถ้ารู้ว่าเธอไปกับโบว์
“ก็ ถึงพี่ป๊อปจะบอกว่าฟางเป็นแค่ทาสแต่ฟางก็แต่งงานกับพี่ป๊อปแล้วนะเท่ากับว่าฟางเป็นพี่สะใภ้ของโบว์ นี่ก็ไม่มีงานบ้านอะไรต้องทำแล้วนี่นา ละอีกอย่างพี่ป๊อปเค้าไปบริษัทกลับมาเย็นๆโน่น ป่ะ ไปกันๆ”โบว์พูดก่อนจะชวนฟางไปเที่ยวห้างด้วยกัน
“เดี๋ยวเราไปร้านโน้นกันต่อนะ เค้ากำลังเซลล์พอดีเลย”โบว์สนุกสนานกับการช้อปปิ้งกับฟางแล้วชี้
ไปตรงร้านต่างๆที่เซลล์
“เอ่อ อะไรคะ”ฟางถามเมื่อโบว์ชูสร้อยสองเส้นให้ฟางเลือก เส้นหนึ่งรูปกุหลาบกับอีกเส้นเป็นรูป
กระต่ายสีชมพู
“ให้เลือก ฟางชอบอันไหนหรอ”โบว์ถาม
“ชอบกระต่ายค่ะ ว่าแต่คุณโบว์ถามทำไมหรอคะ”ฟางถาม
“ก็เอาให้ฟางไง ของขวัญวันแต่งงานให้พี่สะใภ้ คิดเงินค่ะ”โบว์ยิ้มก่อนจะเอาสร้อยคอรูปกระต่ายสีชมพูไปคิดเงินแล้วเดินนำไปอีกร้าน
“จะดีหรอคะคุณโบว์ฟางว่ามันไม่เหมาะหรอกค่ะ”ฟางแย้ง
“ฟาง โบว์น่ะไม่มีพี่สาวเลยนะ มีแต่พี่แบงค์ พี่ป๊อปเป็นพี่ชาย แล้วนี่พี่ชายแท้ๆก็ดันไปเรียนเมือง
นอกไม่กลับมาซักที ช้อปก็ช้อปคนเดียว เหงาจะตายได้ฟางมาอยู่ด้วยเนี่ยล่ะ ดีที่สุดเลย”โบว์ยิ้มก่อ
นะชวนฟางไปนั่งที่ร้านกาแฟในห้างเพื่อพัก
“เดี๋ยวโบว์เลี้ยงเองนะ ไม่ต้องห่วง”โบว์บอกก่อนจะสั่งกาแฟมาเผื่อฟาง
“เอ๊ะ นั่นใช่แฟนคุณป๊อปไม่ใช่หรอคะ”ฟางพูดแล้วชี้ไปที่หวายที่นั่งทานข้าวกับหนุ่มลูกครึ่งคนหนึ่ง
อย่างสนิทสนม
“โห เป็นอย่างที่กอสซิบของสังคมไฮโซพูดกันจริงๆว่าหวายแอบควงนายแบบลูกครึ่ง”โบว์หันไปมองแล้วพูด
“เอ๋ แล้วคุณป๊อปล่ะคะ”ฟางสังสัย
“จริงๆแล้วพี่ป๊อปแอบเป็นคนน่าสงสารนะยัยนั่นรักแค่เงินของพี่ป๊อปเท่านั้นล่ะ”โบว์พูดก่อนจ้ะองมอง
หวายที่ฉอเลาะกับหนุ่มลูกครึ่งอย่างสนิทสนมแล้วนึกแค้นแทนพี่ชาย
“ฟางไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะคะ”ฟางบอกก่อนจะลุกขึ้นเป็นจังหวะเดียวกับที่หนุ่มลูกครึ่งของหวาย
กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำพอดีทำให้ฟางและหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นชนกันทันที
“Oh sorry”หนุ่มลูกครึ่งคนนั้นพูดพลางประคองกอดฟางไว้เพื่อไม่ให้ฟางล้มลงไปกองกับพื้น
“แก นังฟาง มาอยู่ที่นี่ได้ไง”หวายเดินเข้ามาหาเรื่องฟางทันที
“อ้าว หวาย ยูรู้จักกันด้วยหรอ”หนุ่มลูกครึ่งถามหวาย
“แน่นอน ยัยนี่มันเป็นคนใช้บ้านเพื่อนไอเอง ทีนี้ก็ปล่อยได้แล้วกวิน”หวายว่าก่อนจะดึงกวินออกมา
จากฟางทันที
“โห เพื่อน พูดมาไงพี่หวาย ว่าเป็นเพื่อนกับพี่ป๊อป โบว์ไม่อยากจะคิดเลยถ้าพี่ป๊อปมาได้ยินจะทำ
ยังไงกับพี่”โบว์เดินมาหาฟางได้ยินเข้าก็เปิดฉากว่าทันที
“ป๊อปไม่มีวันเชื่อน้องโบว์หรอกค่ะเพราะป๊อปเค้ารักพี่ เค้าเชื่อพี่ทุกอย่าง”หวายว่า
“งั้นโบวะทำให้พี่ป๊อปเชื่อ ป่ะฟางไปกันเถอะ”โบว์ว่าก่อนจะจูงมือฟางหนีพวกหวายไป
“มองนานไปแล้วนะกวิน หวายหึง”หวายหันไปมองกวินที่มองฟางตาเป็นมัน
“ครับๆ ไม่ได้มองซักหน่อยนะ ป่ะหวายเรานั่งกันต่อเถอะ”กวินพูดก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะตามเดิม หวาย
มองฟางและโบว์ที่กลับไปนั่งที่โต๊ะแล้วโบว์ยื่นกล่องสร้อยให้ฟางแล้วยิ้มให้กันก่อนจะถ่ายรูปนั้นไว้
“หึ ไม่มีวันที่ป๊อปจะเชื่อพวกเธอหรอก”หวายยิ้มเยาะอย่างมีแผนการ
“ฮัลโหลมายเฟรนด์ชั้นกลับมาแล้ว”เขื่อนเดินเข้ามาพร้อมกับของฝากจากสเปนหลังจากไปเที่ยวมา
“เอามาเลยของฝาก”โทโมะที่มาดื่มเหล้าบ้านป๊อปปี้ก็ทวงของฝากจากเขื่อน
“ไอ้นี่ก็งกจัง รวยอยู่แล้วยังจะงกอยากได้ของฝากอีก”เขื่อนบ่นอุบ
“ได้ไง ที่ชั้นฝากซื้อน่ะเพื่อสาวๆของชั้นเลยนะ”โทโมะพูดก่อนจะรับพวกน้ำหอมมาให้พิมและแบมที่บ้าน
“แล้วแกซื้อพวกกำไล สร้อยมาทำไมเยอะแยะวะ”ป๊อปปี้มองในถุงที่เขื่อนเอามาด้วยมีแต่กำไลและสร้อย
“เอามาให้สาวๆน่ะ เพราะสาวๆเค้าต้องการความรัก”เขื่อนยิ้มก่อนจะนึกถึงสาวๆที่ตัวเองชอบไปเที่ยว
กลางคืนแล้วพาไปนอนด้วยบ่อยๆ
“พี่เขื่อนสวัสดีค่ะ พี่โทโมะสวัสดีค่ะ”โบว์เอาของมาคืนป๊อปปี้ก็ทักเขื่อนและโทโมะ
“น้องโบว์ มานี่ม้ะ พี่ซื้อของมาก เอาไปเลยสร้อยเส้นนี้”เขื่อนเอาสร้อยในถุงให้โบว์เส้นนึงทันที
“ป๊อปขา มิสยู”หวายเดินเข้ามาในบ้านก็มากอดป๊อปปี้ก่อนจะหอมป๊อปปี้แล้วนั่งตักชายหนุ่มทันที
“แหม คนร้อนตัวนี่มาไวจริงๆ”โบว์เหล่มองหวายแล้วแขวะ
“อะไรคะน้องโบว์ ไปเที่ยวมาวันนี้สนุกมั้ยคะ”หวายทักทันที
“แน่นอนค่ะ ได้เห็นอะไรดีๆเยอะเลย”โบว์ยิ้มเยาะ
“ใช่ค่ะ เห็นเยอะเลย แล้วนี่ฟางไปไหนหรอคะ”หวายถามถึงฟาง
“ฟางก็ทำงานบ้านหลังบ้านนี่คะ อ๊ะนั่นมาพอดีเลย ฟาง”โบว์พูดก่อนจะโบกมือทักฟางที่กำลังเอาน้ำ
แข็งและแก้วมาให้ป๊อปปี้ โทโมะ และเขื่อน
“ว้าว คนนี้สินะที่โทโมะบอกน่ารักจังเลยอ่ะ ชื่อฟางหรอจ้ะ”เขื่อนรีบทักทันที
“เป็นไงอยู่ที่นี่สบายดีรึเปล่า”โทโมะทักฟางแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน หวายมองแล้วหงุดหงิดที่เขื่อน
และโทโมะสนใจฟาง
“แหมหล่อน เนื้อหอมจริงๆเลยนะมีแต่ผู้ชายมารุมล้อม แล้วนี่แอ๊บรึเปล่าว่าเป็นคนเรียบร้อยดูสิติด
กระดุมซะถึงเม็ดบนสุดเลย”หวายแขวะเมื่อเห็นฟางคีบน้ำแข็งใส่แก้วให้โทโมะและเขื่อน ฟางสะอึก
นึกถึงเมื่อคืนที่ป๊อปปี้บุกห้องนอนเธอก็หน้าแดงหันไปสบตาป๊อปปี้ที่เหล่มองฟางพอดีแล้วดื่มเหล้า
เงียบๆไม่พูดกับฟาง
“เรียบร้อยน่ารักก็เหมาะกับเค้าดีออกนิหวาย อ่ะ ชั้นเอาให้นะ”เขื่อนพูดก่อนจะเอาสร้อยข้อมือเส้น
หนึ่งใส่ที่แขนฟาง
“อ่อย”ป๊อปปี้พูดสั้นๆ
“แหม ก็ได้ไปเที่ยวด้านนอกมาทั้งวันแล้วยังไม่พอใจอีกหรอจ้ะฟาง ที่เห็นอยู่กับผู้ชายหล่อๆด้านนอก ตอน
กลางวันล่ะเห็นกอดกับฝรั่งกลมเชียว”หวายเยาะ
“ฟางเปล่านะคะ”ฟางรีบบอก
“เปล่าอะไรชั้นเห็นกับตา”หวายว่า
“พี่หวายพูดปกปิดความผิดตัวเองรึเปล่าคะ เพราะคนที่ฟางกอดน่ะเค้าคือ”โบว์จะปกป้องฟาง
“นี่ค่ะป๊อป หวายจับได้ว่าทาสสาวของคุณน่ะแอบหนีเที่ยว โดยมีน้องสาวคุณพาไปด้วย”หวายรีบชู
รูปในมือถือที่ตัวถ่ายมาให้ป๊อปปี้ทันที
“นี่โบว์พายัยนี่หนีเที่ยวมาหรอ พี่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ายุ่งกับยัยนี่”ป๊อปปี้ลุกขึ้นว่าโบว์ทันที
“ก็ไปซื้อของกันตามประสาผู้หญิง ยังไงฟางเค้าต้องไปซื้อของสดเข้าบ้านอยู่แล้วไม่เห็นเป็นอะไรเลย”โบว์พูด
“คนใช้ของป๊อปนี่ดีเนาะ น้องสาวเจ้านายซื้อสร้อยให้กันด้วย อีกหน่อยยัยนี่น่ะต้องหาทางปอกลอกสมบัติป๊อปผ่านน้องโบว์
แน่ๆ”หวายพูด
“พี่หวายอย่ามากล่าวหากันนะ”โบว์ว่า
“พอได้แล้ว โบว์ พี่ขอสั่งห้ามเลยนะว่าต่อไปนี้น่ะอย่ายุ่งกับยัยนี่ ถ้าไม่เลิกยุ่งนะ พี่จะให้คุณลุง
ส่งตัวโบว์ไปอยู่อเมริกากับคุณย่าแน่ๆ”ป๊อปปี้ว่าโบว์ฮึดฮัดก่อนะเดินหนีป๊อปปี้ไปพ้นๆ
“ส่วนเธอมานี่ พวกนายกินกันไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวชั้นมา”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางให้เดินตามตัว
เองไปอย่างแรง
“คุณป๊อปคะ ฟางเจ็บ”ฟางร้องมาตลอดทางที่ป๊อปปี้พาเลาะมาที่บ้านเล็กๆหลังบ้านของตัวเองก่อน
จะผลักฟางลงกับพื้นไม้ของบ้าน
“ที่นี่ที่ไหนคะคุณป๊อป คุณพาฟางมาที่นี่ทำไมกัน”ฟางมองไปรอบๆที่สกปรกและเก่ามาก
“ที่นี่จะเป็นที่ขังทาสที่หนีเที่ยวไปคืนนี้”ป๊อปปี้พูด ฟางรีบวิ่งไปเกาะแขนป๊อปปี้ทันที
“ไม่เอานะคะคุณป๊อป ฟางไม่อยู่ ให้ฟางทำความสะอาดบ้านทั้งหมดก็ได้ แต่ฟางไม่ชอบความมืด
ฟางกลัว”ฟางพยายามร้องขอป๊อปปี้
“ความกลัวของเธอคือความสุขของชั้น”ป๊อปปี้พูดสั้นๆก่อนจะผลักฟางล้มลง ฟางรีบลุกแล้วรั้งแขน
ป๊อปปี้ไว้
“ไม่เอานะคะคุณป๊อป ฮือๆ ไม่เอา”ฟางร้องไห้ขอป๊อปปี้
“ปล่อย อย่ามาเกาะชั้น น่ารำคาญ”ป๊อปปี้รำคาญผลักฟางกระแทกชนเสาอย่างแรงจนฟางล้มลง
“ฮึก ฮือๆ”ฟางค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วจับลงที่หน้าผากพบว่าเลือดเธอออก
“ทำถึงขนาดนี้เลยหรอคะ ฮือๆ”ฟางอึ้งที่ตัวเองเลือดออกก็ร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้ชะงักมองฟางที่หัว
แตกก็ตกใจ
“สมน้ำหน้า อยากมาทำตัวน่ารำคาญดีนัก”ป๊อปปี้ว่าฟาง แต่ก็แอบลอบมองฟางที่ยืนร้องไห้อยู่แล้ว
เอามือกดแผลตัวเองไว้ไม่ให้เลือดไหลออกมา
“ฮือๆ แค่ฟางไปกับคุณโบว์ฟางก็โดนคุณทำจนหัวแตก งั้นต่อไปคุณก็คงเอามีดมาแทงฟางเลยสิ
คะ”ฟางร้องไห้ไม่หยุด
“ชั้นไม่มีวันทำหรอกเพราะไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นฆาตกรเหมือนกับพ่อเธอ”ป๊อปปี้เยาะ
“แต่นี่คุณทำมันก็พอๆกัน ไม่ต่างจากพวกฆาตกรเลย”ฟางร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ว่าชั้นใช่มั้ย ได้งั้นคืนนี้ก็นอนที่นี่ละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็ผลักฟางล้มลงก่อนจะปิดประตูห้องล๊อคขังฟาง
“ไม่เอา ฮือๆ คุณป๊อปปล่อยฟางนะ ฟางไม่ชอบห้องนี้ มันมืด มันน่ากลัว ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนักแล้ว
วิ่งไปทุบประตูปึงปังขอให้ป๊อปปี้เปิดประตูให้ตัวเอง
“ขังฟางไว้แบบนี้ไม่เกินหน่อยหรอพี่ป๊อป”โบว์เห็นป๊อปปี้เดินออกมาจากบ้านเล็กหลังบ้านก็ว่า
“แล้วไงอ่ะ อยากทำผิด ก็ต้องโดนลงโทษ”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินขึ้นมาบนบ้านแล้ว
หยิบกล่องปฐมพยาบาลลงมาโบว์มองก็ตกใจ
“พี่ป๊อป นี่ทำร้ายฟางจนเลือดตกยางออกเลย ใจร้ายเกินไปแล้วนะ”โบว์โวยวาย
“เงียบเถอะน่า พี่เป็นเจ้าชีวิตยัยนั่นแล้วมีสิทธิจะทำอะไรก็ได้”ป๊อปปี้พูด
“แต่ฟางเค้าก็คน เค้ามีหัวใจ ร้องไห้แล้วเจ็บเป็นนะพี่ป๊อป”โบว์พูด
“อ่ะ เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงเอากุญแจไปเปิดให้ยัยนั่นแล้วทำแผลให้ยัยนั่นด้วยล่ะแล้วไม่ต้องเอายัยนั่น
ขึ้นมาที่บ้านเอาไปส่งที่ห้องยัยนั่นเลย อ้อ อย่าบอกล่ะว่าพี่เป็นคนสั่ง”ป๊อปปี้พูดจบก็ยัดกุญแจห้อง
และกล่องพยาบาลใส่มือโบว์ก่อนจะเดินกลับไปนั่งกินเหล้ากับเขื่อน โทโมะ หวายด้านนอกบ้านต่อ
หาช่วงน่ารักๆให้พระเอกนางเอกได้แล้วน้า ตอนหน้าๆๆๆๆ
อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
