หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 "อะไรนะ มาบอกลา นี่พ่อเธอไม่รู้หรอว่าเรา2คนแต่งงานกันไปแล้วน่ะ"ป๊อปปี้ได้ยินก็โวยวายตกใจ

 

 

"ค่ะ ท่านทราบเรื่องหมดแล้ว และรู้ส่า พวกเราถูกคลุมถุงชนเพื่อนแต่งงานกันโดยไม่จดทะเบียน พ่อเค้าเลยขอมห้ฟางไปอยู่กับเค้าเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่เค้าไม่ได้อยู่กับฟาง"ฟสงพูดแล้วเศร้าลงไป

 

 

“อ๋อ เดี๋ยวนี้นี่ได้ที่เกาะใหม่แล้วล่ะสิเลยคิดจะตีจากที่นี่ไป เหอะ พวกคนจนพอได้ที่เกาะใหม่ก็รีบทิ้งคนเก่า”แครอลว่า

 

 

 

“ไม่ใช่นะคะ ฟางไม่ได้มีเสี่ยเลี้ยงแต่เค้าเป็นเพื่อนพ่อฟางเค้าบอกเค้าจะมาช่วยฟางกับพ่อทำงานเท่านั้น”ฟางรีบพูด

 

 

 

“เหอะ มีหรอคนที่เข้ามาช่วยแล้วไม่ต้องเอาอะไรเข้าแลกคนสมัยนี้ไม่มีหรอกจะให้อะไรฟรีๆ”แครอลว่าแล้วนึกถึงที่เธอยอมธามไทแลกกับแผนทำร้ายฟางก็ซึมลงไป

 

 

“แต่เฮียเพ้งเค้าเป็นผู้ใหญ่เค้าคงไม่ทำร้ายอะไรฟางหรอกค่ะ อย่างน้อยก็เห็นแก่หน้าพ่อที่เป็นเพื่อนเฮียเค้ามานาน”ฟางพูดแม้ว่าเมื่อกี้จะถูกลวนลามแต่เธอคิดว่าพ่อคงไม่ยอมให้เฮียเพ้งทำอะไรเธอมากกว่านั้นแน่ๆ

 

 

 

“ขึ้นชื่อผู้ชายไว้ใจไม่ได้หรอก”แครอลว่าก่อนจะเดินเชิดเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

“จะไปเมื่อไหร่ล่ะ ตอนนี้เลยมั้ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินปึงปังเข้าไปในบ้าน ฟางแทบเหวอรีบเดินตามป๊อปปี้เข้ามาทันที

 

 

 

“ฟางไม่ได้จะไปซะเดี๋ยวนี้เลยนี่คะคุณป๊อป ไหนจะงานที่สวนอีก”ฟางเดินตามป๊อปปี้เข้ามาแล้วพูด

 

 

 

“แล้วไง ถึงไม่ไปวันนี้มันก็ต้องไปอยู่ดี ไม่ไปเก็บกระเป๋าซะล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหนีฟางไป

 

 

 

“นี่คุณป๊อปเองก็อยากให้ฟางไปจากคุณมากงั้นสินะคะ”ฟางพูดออกมาแล้วมองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่ไม่มองเธอเลยอย่างตัดพ้อ

 

 

 

 

“ชั้นว่าเธอนั่นล่ะ ที่อยากไป อิสระมารอเธอตรงหน้าแล้วนิ คิดจะมาก็มา ไปก็ไป โดยไม่สนใจว่าจะมีคนเสียใจแค่ไหน”ป๊อปปี้พูดออกมาทำเอาฟางใจเต้น

 

 

 

“คิดว่าฟางเองก็ไม่รู้สึกรึไงคะ ฟางเองก็ตัดสินใจลำบากเหมือนกันนะ”ฟางพูดแล้วเดินตามป๊อปปี้มาเรื่อยๆ

 

 

 

“ทำไม ทำอย่างกับอยากจะเป็นทาสชั้นไปชั่วชีวิตอย่างงั้นล่ะ โอกาสและอิสรภาพของเธอมารอตรง

หน้าแล้วนี่ไง กลับไปแล้วไปใช้ชีวิตแสนสบายกับครอบครัวเธอซะ”ป๊อปปี้ไล่

 

 

 

“ถ้าคุณป๊อปอยากให้ฟางไปฟางไปก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวฟางไปเก็บกระเป๋าแล้วก็ได้"ฟางพูดประชดกลับไป ทำให้ป๊อปปี้มองด้วยสายตาน้อยใจแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ฟางมองการกระทำที่ป๊อปปี้หนีหน้าเธอตลอดแล้วยิ่งน้อยใจเดินตามป๊อปปี้เข้ามาในห้องนอนชายหนุ่มทันที

 

 

 

“ต่อไปนี้คุณจะได้สบายใจไม่มีคนมากวนใจคุณทุกๆวันแบบนี้

ฟางซักทีนะคะ ถ้าฟางไม่อยู่แล้วคุณดูแลตัวเองดีๆนะคะ ทานข้าวให้ตรงเวลาด้วยปล้วก็อย่าโหมทำงานจนดึกเดี๋ยวจะเสียสุขภาพเอา”ฟางพูดเศร้าๆแล้วหันหลังเดินออกไป

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

ป๊อปปี้เดินเข้าไปกอดฟางจากด้านหลังทันที

 

 

 

 

“ยัยบ้า เข้ามากวนใจชั้น มาวุ่วายในชีวิตชั้นทุกวันแบบนี้แล้วก็ทิ้งกันไปง่ายๆ เธอนี่มัยใจร้ายชะมัด”ป๊อปปี้พูดออกมาทำเอาฟางที่กลั้นน้ำตาไว้ก็น้ำตาไหลออกมา

 

 

 

“ก็คุณป๊อปไล่ให้ฟางไปแล้ว ฟางก็ไปสิคะ”ฟางสะอื้นร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

“เธอนี่มันยัยโรคจิตรึไง ชอบให้ชั้นทรมาน จับเธอเป็นทาสไปชั่วชีวิตแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้พูดแต่ไม่ยอมปล่อยฟาง

 

 

 

“ฟางเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงต้องยอมคุณ ยอมแค่คนเดียวแบบนี้ คุณเป็นเจ้าชีวิตของฟางนะ

คะ ถ้าคุณอยากให้ฟางไป ฟางก็ไปตามคำสั่งคุณ”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้พลิกฟางมาสบตากับเขา

ทำให้ป๊อปปี้เห็นว่าฟางเองตอนนี้ร้องไห้อยู่ก็เอามือหนาปาดน้ำตาให้ฟางทันที

 

 

 

“ถ้าชั้นอยากให้อยู่ล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ฟางอยากอยู่นะคะ แต่ฟางก็อยากอยู่กับพ่อด้วยฟางไม่ได้เจอพ่อมาหลายปี ท่านเองก็แก่มากแล้วไปอยู่ที่นั่นตัวคนเดียว ฟาวต้องกลับไปดูแลท่าน”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

 

“ถ้าอยู่ที่นี่ในฐานะทาสไม่ได้ก็อยู่ที่นี่ในฐานะเมียชั้นสิเมียที่ถูกต้องตามกฏหมายทุกอย่าง"ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางที่กำลังเศร้าอยู่รีบเงยหน้ามองป๊อปปี้แล้วตาโตตกใจ

 

 

 

 

 

“ใช่ที่เราแต่งงานกันเพราะรสามค้องการของคุณย่า และเลือกจะไม่จดทะเบียนเพื่อแสดงให้ห็นว่าเธอไม่ต้องการสมบัติก็จริง และเป็นเพราะเธอที่ทำให้ชั้นเปลี่ยนไป”ป๊อปปี้พูดขึ้นยิ่งทำให้ฟางหน้าแดงไปอีก

 

 

 

“เปลี่ยนไป?"ฟางสงสัย

 

 

 

“ชั้นถามเธอหน่อยสิ ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมาเธอคิดยังไงกับชั้น เกลียดชั้นรึเปล่าา”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางนิ่ง

 

 

 

 

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนฟางคงจะบอกทันทีเกลียด อ๊ะ อย่ามองฟางแบบนั้นสิ ก็คุณร้ายกับฟางตลอดนิ แต่เมื่ออยู่ด้วยกันฟางกลับเข้าใจคุณว่าที่คุณทำไปเพราะคุณแค้นพ่อ

ฟางมาก และเห็นคุณเหงาและโดดเดี่ยวแค่ไหนในตลอดเวลาที่ผ่านมา ฟางเลยไม่อยากไปจากคุณเลย”ฟางพูดทำเอาป๊อปปี้หน้าแดงจัด

 

 

 

 

“ถ้าเธอคิดแบบนี้ก็ดี ชั้นจะได้รู้ว่าเราคิดเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดจบทำให้ฟางหน้าแดงจัดก่อนจะถูก

ป๊อปปี้ขโมยจูบอีกครั้งแล้วป๊อปปี้ค่อยๆซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวของฟางอย่างซุกซน

 

 

 

“คุณป๊อปไม่เอานะคะ อย่าทำแบบนี้สิ”ฟางตกใจปนเขินเมื่อป๊อปปี้ซุกซนกับตัวเองเหลือเกิน

 

 

 

“ก็ถ้าเราคิดตรงกันงั้นชั้นขอรั้งเธอด้วยวิธีแบบนี้ได้มั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

 

“อ๊าย คุณป๊อปจั้กจี้ค่ะ อย่าทำตรงนั้น”ฟางหัวเราะคิกคักเมื่อถูกมือของป๊อปปี้ซุกซนกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แน่นะเฟย์ว่าแฟนเราอยู่ที่ห้องอ่ะทำไมถึงไม่รับสายเรานะ”กั้งถามเฟย์เมื่อนั่งอยู่ป็นเพื่อนกันด้านล่างคอนโด

 

 

“นั่นน่ะสิคะทำไมไม่รับสายก็ไม่รู้”เฟย์พูด

 

 

 

“อ๊ะ นั่นมันนายธามไทกับแฟนนิ”กั้งพูดแล้วชี้ไปทางธามไทที่เหมือนกำลังทะเลาะกับป๊อปปี้ก่อนจะโผเข้ากอดป๊อปปี้หญิงซึ่งเธอสะบัดตัวหนี

 

 

 

 

“เราไม่มีอะไรกันจริงๆนะป๊อปปี้เชื่อธามสิ”ธามไทพูดเมื่อป๊อปปี้ชูรูปในมือถือธามไทอย่างหัวเสีย

 

 

 

“ไหนบอกว่าแค่เพื่อนแต่ทำไมเก็ยรูปไว้ตั้งหลายรูปคะ มีโน้ตในมือถือเรื่องวันเกิดอีก เพื่อนคนนี้

สำคัญกับธามมากใช่มั้ย”ป๊อปปี้ถามอย่างหัวเสีย

 

 

 

“เอ่ เราสนิทกันมาตั้งแต่เรียนแล้วป๊อปปี้ แต่ธามคบกับป๊อปปี้เป็นแฟนธามรักป๊อปปี้จริงๆนะ”ธามไทพูด

 

 

 

“ป๊อปปี้รู้ค่ะว่าธามรัก แต่ป๊อปปี้อยากรู้ว่าลึกลงไปในใจของธามน่ะ มีป๊อปปี้เต็มร้อยรึเปล่า มีแค่ป๊อปปี้แค่คนเดียว”ป๊อปปี้พูดออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะยื่นมือถือให้กับธามไท

 

 

 

“เราห่างกันสักพักเถอะนะคะธาม ให้เรา2คนทบทวนว่าเรายังมีกันในรึเปล่า”ป๊อปปี้หญิงพูดแล้วก็เดินจากไป

 

 

 

“ที่แฟนนายพูดมันก็จริงนะ ชั้นเห็นด้วย”กั้งพูดทำให้ธามไทหันไปมองกั้งและเฟย์

 

 

“แต่ชั้นเลือกคยกัยป๊อปปี้ไปแล้วจะให้ชั้นไปคิดถึงใครได้ยังไงล่ะ”ธามไทพูด

 

 

“ถ้านายเลือกป๊อปปี้แฟนนายก็จริงแต่ถ้าลึกลงไปนายมีใครในนั้นนายก็ควรเคลีย์กับหัวใจนายก่อน”กั้งพูด

 

 

 

“ชั้นได้ยินข่าวจากพี่เขื่อนว่าแครอลเค้าเที่ยวกลางคืนแทบทุกคืนแถมยังเมาหัวราน้ำ พี่ป๊อปห้ามแล้ว

ไม่ฟังพวกเรามองไม่เห็นใครนอกจากนาย ก็หวังว่านายจะปรามแครอลได้”เฟย์พูด

 

 

“ถ้าเรื่องนั้นมันคงเป็นไปไม่ได้หรอกที่แครอลจะเสียใจเพราะชั้นเพราะแครอลไม่ได้รักชั้น ชั้นขอตัว

ก่อนนะ”ธามไทพูดแล้วเดินจากไป เฟย์และกั้งถอนหายใจแล้วมองหน้ากัน

 

 

"ปวดหัวกับพี่น้องบ้านนี้จังเลยพี่กั้ง ระวังนะชอบสาวบ้านนี้ระวังจะเจอเรื่องปวดหัว"เฟย์ถอยหายใจก่อนจะพูดแซวกั้งทำให้กั้งหมั่นไส้ขยี้ผมร่างบางไป

 

 

 

“นี่ยืนห่างแฟนชั้นหน่อยก็ได้นะ”เขื่อนกอดอกแล้วพูดขึ้น

 

 

“พี่เขื่อน นี่อย่าหึงสิ จำไม่ได้หรอว่านี่พี่กั้งเป็นแฟนกับโบว์น้องพี่ป๊อปปี้นะ”เฟย์พูดเขื่อนจากหน้าบูดรีบยิ้มทันที

 

 

 

“เมื่อกี้พี่ไปหาเฟย์ที่บ้านเจอพ่อเฟย์ด้วยท่านบอกว่าเฟย์หนีเที่ยวน่ะพี่ไม่เชื่อพอมาดูมือถือเห็นเฟย์

โทรหาพี่ตั้งหลายสาย พี่เลยว่าต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ๆ เกิดอะไรชึ้นรึเปล่า โทษทีน้าที่ลืมมือถือไว้ในรถอ่ะ”เขื่อนพูดด้วยความเป็นห่วงคนรักทำให้เฟย์ซึ้งใจ

 

 

 

 

“ฮือๆ พี่ขื่อนพ่อไม่รักเฟย์เลย”เฟย์ร้องไห้โผเข้ากอดเขื่นทันที

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะเฟย์ แม้ใครไม่รักเฟย์แต่เฟย์ก็ยังมีพี่ มีพี่ฟางที่รักเฟย์มากเหมือนกันนะ”เขื่อนพูด

แล้วกอดปลอบเฟย์ซะยกใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปคงนอนแล้วล่ะมั้ง ดีเลยออกไปกินเหล้าแก้เซ็งดีกว่า”แครอลเดินออกมานอกห้องในชุด

เที่ยวกลางคืนก่อนจะเดินผ่านที่ห้องของป๊อปปี้

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณป๊อป อ๊ะ”เสียงของฟางร้องครางถี่ยิบทำให้แครอลชะงักก่อนจะเดินไปใกล้ๆห้องป๊อปปี้แล้ว

บิดกุญแจพบว่าห้องไม่ได้ล๊อคก็เปิดเข้าไปในห้องช้าๆ

 

 

 

“อ๊า ฟาง อดทนไว้นะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”ป๊อปปี้เองก็เร่งสะโพกโถมใส่ฟางไม่หยุดก่อนจะร้องครางด้วย

กันทั้งคู่ แครอลอึ้งและหน้าแดงจัดเมื่อเห็นภาพของป๊อปปี้และฟางกำลังมีอะไรกันก็รีบปิดประตูห้องทั้งคู่ทันที

 

 

 

 

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าพระเอกนางเอกจะทำอะไรอะไรต้องล๊อคประตูให้ดีซะก่อนนะ

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะ