หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

“อืมมม”แก้วลืมตาตื่นมาตอนเช้าวันใหม่ก่อนจะบิดขี้เกียจแล้วสังเกตว่าโทโมะไม่ได้นอนอยู่แล้วก็รีบ

สำรวจตัวเองทันทีว่าเมื่อคืนโทโมะลักหลับเธอรึเปล่า

 

 

“เสื้อผ้าก็ครบ แปลว่าหมอนั่นไม่ได้ทำอะไรเราจริงๆ”แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะลุกไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยน

เสื้อผ้ามาก็แปลกใจที่ไม่เห็นโทโมะในห้องนอนก่อนจะเดินลงมาชั้นล่าง

 

 

 

“โทโมะ นายอยู่ไหนน่ะ”แก้วพูดแล้วร้องเรียกหาโทโมะ ก่อนจะเห็นน้ำส้มและโพสอิทที่เขียนว่าให้เธอ

 

 

“โทโมะ นายได้ยินชั้นมั้ย”แก้วเมื่อดื่มน้ำส้มเสร็จก็เดินออกมาด้านนอกแล้วเรียกโทโมะ ก่อนจะเดิน

ไปที่ท้ายด้านท้ายเกาะแล้วเห็นโทโมะกำลังรับของสดจากชาวประมงก่อนชาวประมงจะขับเรืออกไป

 

 

 

“อ้าว ตื่นแล้วหรอ พอดีว่าของสดมาน่ะเลยไม่ได้เรียก”โทโมะพูดก่อนจะยกลังของสดไปที่บ้านโดย

มีแก้วเดินตามมาติดๆ

 

 

“แล้วทำไมไม่บอกให้คนงานเข้ามาช่วยละคะ มายกเองแบบนี้ทำไม”แก้วพูดแล้วกอดอกมอง

 

“ก็มาฮันนีมูนกับเมียทั้งทีก็ขอสวีทกันส่วนตัว2คนหน่อยสิจ้ะเมียจ๋า”โทโมะพูดแซว

 

 

“คนบ้า เมียที่3ของนายล่ะสิชั้นน่ะ”แก้วพูดแล้วเดินหนีโทโมะวางของแล้วเดินมากอดแก้วจากด้านหลัง

 

 

“รึว่าจะเป็นเมียที่1”โทโมะพูดแก้วรีบพลิกตัวมาสบตากับโทโมะ

 

 

“แล้วพิมกับแบมละคะ”แก้วพูด

 

“ก็เอ่อ คือ”โทโมะอึกอัก

 

 

 

“ถ้ายังจัดการเรื่องนี้ไม่ได้ก็อย่าเรียกเมีย อ้อ แล้วแก้วก็จะยืนยันเหมือนเดิม ว่าจะไปเมื่อเงินครบนะ

คะ”แก้วเดินหนีโทโมะไปนั่งที่ริมชายหาดทันที

 

 

 

“ลูกพ่อ ติดไวๆเถอะ แม่เค้าจะได้หนีพ่อไปไหนไม่ได้”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม”เขื่อนขยับตัวไปแล้วพบว่าเฟย์นอนหลับอยู่ข้างๆก็ลุกขึ้นมามองเฟย์ที่หลับอยู่ก็อมยิ้มแล้ว

นึกถึงสาวแรงอย่างเฟย์เวลานอนหลับนี่ก็น่ารักเหมือนเด็กเลยแฮะ

 

 

“อืออ ตื่นแล้วหรอคะ”เฟย์ขยี้ตาแล้วลืมตามองเขื่อน เขื่อนรีบเบือนหน้าหนีทันที

 

 

“หิวมั้ยเดี๋ยวพี่ไปหาอะไรให้กิน”เขื่อนพูด

 

 

“ค่ะ งั้นเฟย์ไปอาบน้ำก่อนนะคะ”เฟย์พูดจบก็หอมแก้มเขื่อนแล้วใส่ผ้าเช็ดตัวเข้าห้องงน้ำไป เขื่อน

จึงลุกไปใส่เสื้อคลุมอาบน้ำแล้วลุกมาทำอาหารเช้าให้เฟย์

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

“ครับ มีน”เขื่อนเดินมาเปิดประตูแล้วตกต้องใจที่เห็นมีนยืนอยู่

 

 

“แม่บ้านที่นี่บอกว่าพี่เขื่อนพาผู้หญิงขึ้นคอนโด สภาพแบบนี้คงพึ่งจะตื่นจากสงครามสวาทล่ะสิท่า

ไหนคะ มันอยู่ไหน”มีนมองเขื่อนก่อนจะว่าแล้วบุกเข้าไปในห้อง

 

 

“มีน เราเลิกกันแล้วนะทำไมมีนถึงยังมาจ้างแม่บ้านคอนโดพี่เป็นม้าเร็วให้มีนแบบนี้”เขื่อนว่ามีน

 

 

 

“แล้วจะทำไม มีนก็แค่พูดเล่นๆว่าเลิกกัน พี่เองนั่นล่ะ คงจะอยากเลิกกับมีนล่ะสิแล้วไปหานังหน้า

ด้านที่มารอนอนกับพี่พวกนี้”มีนว่า

 

 

 

“ก็เพราะมีนเป็นแบบนี้ไง พี่เลยเบื่อ มีนเราจบกันแล้วนะมีน”เขื่อนพูด

 

 

“แต่มีนไม่ยอมจบใครจะทำไม ไหน วันนี้ขอตบนังหน้าด้านที่มานอนกับพี่หน่อยซิ”มีนบุกเข้าไปใน

ห้องนอนเขื่อน เขื่อนตกใจรีบตาม

 

 

 

“มีนออกไปได้แล้ว อย่ามาก่อเรื่องที่นี่”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

“ใครมาคะพี่เขื่อน มะ มีน”เฟย์เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วอึ้งเมื่อเห็นมีน เช่นเดียวกับมีนที่อึ้งที่เห็น

เฟย์ออกมาจากห้องน้ำในสถาพสวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำ

 

 

 

“แก นังเฟย์กะแล้วว่าแกจะต้องเป็นแมวขโมยยุ่งกับแฟนชั้น”มีนพูดจบก็กระโจนเข้าไปตบเฟย์ทันที

 

 

“ปล่อยนะมีน แกเองเลิกกับพี่เขื่อนแล้วไม่ใช่หรอ”เฟย์ดิ้นไปมา มีนไปฟังตบหน้าเฟย์ไปทันทีซ้าย

ขวา

 

 

 

“ชั้นไม่เลิกใครจะทำไม แกนังเพื่อนทรยศ”มีนว่าก่อนจะตบเฟย์ไม่ยั้ง

 

 

“พอได้แล้วมีน อย่าทำเฟย์นะ”เขื่อนผลักมีนล้มลงกับพื้นแล้วประคองเฟย์ขึ้นมา

 

 

 

“พี่เขื่อนกล้าทำมีนงั้นหรอ”มีนโวยวาย

 

“ใช่ เพราะว่าเราไม่หยุดบ้ายังไงล่ะ”เขื่อนว่า

 

 

 

“ดี งั้นแกนังเฟย์ แกกับชั้นเห็นดีกัน อย่าหวังว่าแกจะมีชีวิตต่อไปนี้สงบสุข”มีนคาดโทษก่อนจะเดิน

ออกไปจากห้องเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

“เดินทางดีๆนะคะคุณสุธีร์ ขับรถดีๆนะคะคุณโบว์”ฟางโบกมือให้โบว์ที่ขับรถไปส่งพ่อของเธอที่สนามเพื่อไปเยี่ยมย่าสมรที่อเมริกา

 

 

 

“โบกมือขนาดนี้ยัดตัวเองใส่กระเป๋าไปกับโบว์เลยมั้ยห้ะ”ป๊อปปี้มองฟางแล้วพูด ฟางหันไปสบตา

ชายหนุ่มก็หน้าแดงแล้วนึกถึงคืนนั้นที่ป๊อปปี้จูบมาราธอนกับเธอก็รีบเบือนหน้าหนีวิ่งไปทันที ป๊อปปี้

ส่ายหน้าก่อนจะรีบเดินฟางไป

 

 

 

“นี่จะไปน่ะ”ป๊อปปี้คว้าแขนฟางไว้ได้

 

 

“เอ่อ ก็ไปทำงานไงคะ ป้าพรมีงานให้ฟางต้องช่วยทำตั้งเยอะ”ฟางรีบพูดไม่สบตาป๊อปปี้

 

 

“ป้าพรมีคนช่วยแล้ว เธอน่ะมานี่เลย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงตัวฟางมากับเขา

 

 

“คุณป๊อปคะไม่เอานะฟางไม่ไป”ฟางดิ้น

 

 

 

“ลืมไปแล้วรึไง เธอเป็นเมียชั้น มานี่เลย”ป๊อปปี้พูดเล่นเอาฟางหยุดดิ้นก่อนจะถูกป๊อปปี้พาฟางมาที่ห้างแห่งหนึ่ง

 

 

 

“คุณป๊อปพาฟางมาทำไมคะเนี่ย”ฟางมองแปลกๆ

 

 

“เธอทำขนมเป็นใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูด ฟางพยักหน้าป๊อปปี้จึงพาฟางมาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้าง

 

 

 

“อยากกินขนม ทำขนมให้ชั้นกินหน่อย เอ้า ยืนงงอะไรล่ะซื้อของสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินเข็นรถเข็น

แล้วให้ฟางซื้อวัตถุดิบทำขนม ฟางทั้งทำตามและงงในเวลาเดียวกัน แต่ก็ไม่พูดอะไรเดินซื้อของไป

เรื่อยๆจนเสร็จแล้วเดินไปคิดเงินกับป๊อปปี้

 

 

“อยากกินบราวนี่ทำให้กินด้วยนะ”ป๊อปปี้พูดลอยๆขณะเดินถือของกับฟาง

 

 

“นี่ไงคะ บราวนี่ทำไมไม่ซื้อกิน ไม่กลัวฟางจะใส่ยาพิษลงไปหรอคะ”ฟางพูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ร้านขนม

 

 

“ถ้าชั้นตายชั้นจะเป็นผีมาหลอกเธอ คอยดูสิ”ป๊อปปี้พูดขู่

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ห้องฟางมีพระคุณป๊อปเข้าไม่ได้หรอก”ฟางหันไปพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มแอบ

ขำกับฟางก่อนจะตีหน้านิ่งปกติ

 

 

 

“แหม ตอนนี้คุยกับชั้นเป็นปกติ เลิกหลบหน้าชั้นแล้วรึไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เอ่อ คือ ก็ฟางไม่มีทางเลือกหรอกค่ะเพราะฟางมากับคุณถ้าไม่คุยกับคุณละจะคุยกับใครล่ะ”ฟาง

นึกได้รีบพูด

 

 

 

“งั้นดี งั้นชั้นจะลากเธอมากับชั้นทุกวันนี่ล่ะ อยากรู้เธอจะทำยังไง555 โอ๊ยพูดละหิว ไปกินข้าวกับ

ชั้นเดี๋ยวนี้นี่คือคำสั่ง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลากฟางเข้าไปในร้ายอาหารญี่ปุ่นทันที

 

 

 

“คุณป๊อปอ่ะ จอมเผด็จการที่สุดเลย”ฟางที่โดนป๊อปปี้ลากมาด้วยก็ร้องแต่ก็ยอมไปกินข้าวกับป๊อปปี้

โดยดี

 

 

 

 

 เฟย์แย่แล้วๆๆๆๆ ส่วนป๊อปกับฟางก็เอิ่มมม เป็นอย่างงี้ล่ะ

 

 

สวัสดีปีใหม่นะทุกคน พอดีรีบปั่นละรีบเอามาลงให้เลยน่ะอย่าลืมเม้นกับโหวตเหมือนเดิม

น้าาาา