Favorite friend คนนี้แหละเพื่อนคนโปรดของผม
10.0
เขียนโดย eyez
วันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.59 น.
9 chapter
30 วิจารณ์
14.45K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 17.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) it's special feeling
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เหยยย แก้ววว เย็นนี้กินเค้กร้านหมูน้อยเบเกอรี่หน้าโรงเรียนป๊าววว?"ฟางเดินมานั่งข้างๆฉันที่กำลังลอกการบ้านอยู่
"กินดิ่เหวยยย"เฟย์เดินมาสมทบ อะไรกันยัยพวกนี้ การบ้านฉันยังไม่เสร็จเลยนะเว้ยยย=[]=
"ใครถามแกยะเฟย์?ฉันรู้ว่าแกจะไปน่า = ='"ฟางตอบอย่างหงุดหงิด
"เชอะ-3-"
"ว่าไงแก้ว จะไปป่ะ?"ฟางวกกลับเข้าประเด็นมาถามฉันต่อ ทำให้ฉันหงุดหงิดละสายตาจากกองการบ้านขึ้นมาตอบ
"ไม่ได้หรอก ฉันมีเรียนพิเศษ"
"โถ่ ได้ข่าวว่าเรียนตั้งหกโมงครึ่งไม่ใช่เหรอ"ฟางเซ้าซี้ เอ้ะ เราก็มอหกกันละนะ เตรียมเอ็นเข้ามหาลัยกันได้เเล้วมั้งเนี๊ยะ-____-
"ไม่ไปปปปปปป จบนะ ฉันจะไปนอนรอเรียนที่หอฉันก็ได้ย่ะ"ฉันพูด ฉันมีหอนะใกล้ที่เรียนพิเศษด้วยเเจ่มเลยช้ะ วันนี้เปิดคอร์สด้วยยยย>W<
"โถ่แก้วววว T^T"ฟางก็ยังไม่หยุดเซ้าซี้
"เออน่าฉันไปเป็นเพื่อนได้นะยะฟาง"เฟย์สะกิดไหล่ฟาง
"เง้้อออ T.T"ฟางก็ยังทำหน้าบูดและงอเเงเหมือนเดิม
"โอ้ยยย ฉันไปนั่งตรงอื่นละ ไว้เจอกันคาบห้า"ฉันหอบการบ้านกองโตไปนั่งงริมม้าหินอ่อนข้างๆตึกเก่า ตรงนี้สงบมากๆเลย ฉันเลยชอบเเหละ
"หนีเพื่อนมาอีกละสิ"เควิน เเฟนเก่าของฉันที่นั่งอยุ่ก่อนเเล้วถาม
"อย่ามาทำรู้ดี"ฉันหันหน้าไปมองอย่างอื่นอย่างเก็บอาการ
"คิดถึงฉันเหรอ"คนถามยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ม...ไม่...ไม่เลย..สักนิด"กรี๊ดดดดด ทำไมใจถึงเต้นรัวเพราะคำพูดเเค่นี้นะ แก้วววววTT
"เหรอ"
เขาต้องรู้ๆแน่ๆว่าฉันยังรักเขาอยู่ ฉันเลิกกับเขามาจะปีครึ่งละ แต่ฉันก็ยังลืมเขาไม่ได้สัดที จนฉันคิดว่าฉันรักใครไม่ได้อีกแล้ว เพราะตลอดเวลา...ฉันเอาแต่รักเขา จนไม่สนใจใครเลย ฉันรักเขาจริงๆ
"ขอตัวนะ"ฉันจะไปทำที่อื่น ขืนทำที่นี่ไม่ต้องทำกันพอดีเถอะ!
"อืม"
...อยากดึงเข้ามากอดจังเลยวุ้ย!!! =//=
เลิกเรียน
"แยกกันตรงนี้นะเฟย์ ฟาง กินเค้กให้อร่อย ไว้เจอกัน"ฉันโบกมือลาเเล้วเตรียมไปรอรถเมล์
"โอเคเพื่อน"เฟย์ ฟางบอกมือให้ฉัน
ฉันยืนรอรถ นั่งรอรถ ตีลังการอรถ ก็ยังไม่มีวี่เเววจะมา
"อ่าว แก้ว"เควินนนน!!!เขามาอีกแล้วว
"เควินมาได้ไง"
"ฉันมีเรียนวิทย์ต่อน่ะ เเล้วนี่จะไปไหน"
"เรียนคณิต"
"โอเค บาย"เขาพูดเเค่นั้นแล้วก็ทิ้งฉันไป
เอาเถอะ แค่นี้ก็ฟินละสุดที่รัก <3
ณ หอพักหญิงล้วน
"ฮัลโหลเฟรน"ฉันเปิดประตูห้องเข้าไปอย่างอารมณ์ดี
"เออดี"ยาหยีเพื่อนรับประจำห้องกวนส้นเท้าทันทีที่ฉันมาถึง
"แล้ว...ไอ้เนเน่ไปไหนซะละ-_-"ฉันถามถึงเพื่อนร่วมห้องอีกคนหนึ่ง
"ไปเรียนดิ่วะ"มันจะรีบไปทำไมของมันนะเนี่ยยยย
"เออ-________-"ฉันทำหน้าเขม่นใส่ยาหยี
"แล้วนี่เป็นไรกลับมาลั้ลลาเฮฮาปาท่องโก๋เชียว"ต๊ายยย นี่ฉันไม่เก้บอาการเลยรึเนี่ย?
"วันนี้ก่อนกลับบ้านเควินมาคุยกับฉันด้วยเเหละ>,<"ฉันเล่าฉอดๆ
"ไอ้หน้าเกย์นั่นน่ะนะ"อยากจิตบปากยัยบ้านี่จัง= ='
"เออย่ะ"
"อย่ามาโม้ ไปเรียนไปๆ"ยาหยีหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
"เชอะ จำไว้เหอะ :P" ฉันเอาชีสที่เรียนพิเศษแล้วข้ามถนนไปรอเรียนทันที
ณ ที่เรียนพิเศษ ncp
"โย่ว"ฉันทักเพื่อนร่วมห้องเรียนพิเศษ
"นึกว่าจะไม่มาซะละ"เนเน่กวน ยัยนีอยุ่โรงเรียนก็อยุ่ห้องเดียวกับฉันค่ะเราก็เลยหอบกันมาเรียนที่นี่ด้วยกันซะเลย
"โถ่น่า"ฉันทำหน้ามู่ๆแล้วถือโทรศัพท์ไปนั่งอัพโน่นอัพนี่ต่ออย่างอารมมณ์บ่จอย
"ฮัลโหล โทโมะ" เฟิร์นทักคนที่ชื่อโทโมะอย่างมั่นๆ เขาเป็นคนผิวขาว จมูกโด่ง ตามฉบับพระเอกนิยายเเจ่มใสนั่นแหละไปจิตนาการกันเอา- - เขาอยู่โรงเรียนเซนต์ดอโรงเรียนเอกชนของลูกคุณหนูน่ะท่าจำไม่ผิด เหอะ =[]=
"อ่าห้ะ หวัดดี"จริงๆเราเปิดคอร์สมาได้สองวันละ เเต่ยังไม่ได้ทำความรู้จักกันเท่าไรน่ะ
ฉันไม่สนใจอะไรนั่งเล่นโทรศัพท์ต่อ
โทโมะฟุ่บหลับไกับโต๊ะนั่งรอ เอ้ะ!!!นั่นกระดิ่งนี่นา หึหึ เสร็จฉัน อยากแกล้งคนพอดี
ฉันย่องเบาๆไปถือกระดิ่งแล้วเอาไปสั่นใส่คนทีหลับอยู่จนสะดุ้ง คิคิ
"ฮ่าๆๆๆ"ฉันหัวเราะท่าทีของโทโมะที่ตกใจจนสะดุ้ง
"เธอ= ="โทโมะมองอย่างคาดโทษ
"โทษที :P"
โทโมะยักไหล่เชิงไม่ถือสาแล้วฟุ่บลงไปอีก คิดเหรอว่าฉันจะยอม หึหึหึหึ
กริ๊งงงงง
"เฮ้ยยย!"คราวนี้โทโมะอุทาน ฮ่าๆๆ ก้ากกๆๆๆ
"ก้ากกกๆ"
"=___="คราวนี้โทโมะแย่งกระดิ่งในมือฉันไปแล้วฟุ่บต่อ
...ไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาฟ้ะ?
"เฮ้ เอาคืนมาได้ละ"
"..."เงียบบบ = =
"สัญญาว่าจะไม่แกล้ง"
"..."เงียบคูณสาม
"เฮ้ยหลับเเล้วเหรอ"
"..."เงียบอีกแล้ววววว ตายเเล้วเหรอวะ
"ขอคืนเถอะนะ ฉันไม่แกล้งนายแล้วจริงๆ"ฉันเว้าวอนต่อคนที่นอนฟุ่บบนโต๊ะ
เพื่อนในที่เรียนมองอย่างสนอกสนใจ = =
โทโมะเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉัน...
"อยากได้ก็หอมแก้มสิ ไม่งั้นก็จูบก็ได้"
"ฮิ้วววววววววววววววววววววว"ทั้งห้องเฮฮากับคำพูดของหมอนี่
ส่วนฉันน่ะเหรอ
ช๊อคเเล้วค่ะขอตายเลยล่ะกัน หัวใจเต้นรัวทั้งๆที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครนอกจากเควินมาก่อน กลับมาเต้นรัวต่อประโยคเพียงประโยคเดียวของผู้ชายคนนี้
What the kitty???? TTOTT
To U <3
สวัสดีค่ะ...นี่ฟิคเรื่องที่สอง ก็พึ่งเปิดเรื่องมาไม่รู้จะชอบกับรึเปล่า ยังไงก็ฝากติดตาม ฝากเม้นเน้ออออ รักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ <3
"กินดิ่เหวยยย"เฟย์เดินมาสมทบ อะไรกันยัยพวกนี้ การบ้านฉันยังไม่เสร็จเลยนะเว้ยยย=[]=
"ใครถามแกยะเฟย์?ฉันรู้ว่าแกจะไปน่า = ='"ฟางตอบอย่างหงุดหงิด
"เชอะ-3-"
"ว่าไงแก้ว จะไปป่ะ?"ฟางวกกลับเข้าประเด็นมาถามฉันต่อ ทำให้ฉันหงุดหงิดละสายตาจากกองการบ้านขึ้นมาตอบ
"ไม่ได้หรอก ฉันมีเรียนพิเศษ"
"โถ่ ได้ข่าวว่าเรียนตั้งหกโมงครึ่งไม่ใช่เหรอ"ฟางเซ้าซี้ เอ้ะ เราก็มอหกกันละนะ เตรียมเอ็นเข้ามหาลัยกันได้เเล้วมั้งเนี๊ยะ-____-
"ไม่ไปปปปปปป จบนะ ฉันจะไปนอนรอเรียนที่หอฉันก็ได้ย่ะ"ฉันพูด ฉันมีหอนะใกล้ที่เรียนพิเศษด้วยเเจ่มเลยช้ะ วันนี้เปิดคอร์สด้วยยยย>W<
"โถ่แก้วววว T^T"ฟางก็ยังไม่หยุดเซ้าซี้
"เออน่าฉันไปเป็นเพื่อนได้นะยะฟาง"เฟย์สะกิดไหล่ฟาง
"เง้้อออ T.T"ฟางก็ยังทำหน้าบูดและงอเเงเหมือนเดิม
"โอ้ยยย ฉันไปนั่งตรงอื่นละ ไว้เจอกันคาบห้า"ฉันหอบการบ้านกองโตไปนั่งงริมม้าหินอ่อนข้างๆตึกเก่า ตรงนี้สงบมากๆเลย ฉันเลยชอบเเหละ
"หนีเพื่อนมาอีกละสิ"เควิน เเฟนเก่าของฉันที่นั่งอยุ่ก่อนเเล้วถาม
"อย่ามาทำรู้ดี"ฉันหันหน้าไปมองอย่างอื่นอย่างเก็บอาการ
"คิดถึงฉันเหรอ"คนถามยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ม...ไม่...ไม่เลย..สักนิด"กรี๊ดดดดด ทำไมใจถึงเต้นรัวเพราะคำพูดเเค่นี้นะ แก้วววววTT
"เหรอ"
เขาต้องรู้ๆแน่ๆว่าฉันยังรักเขาอยู่ ฉันเลิกกับเขามาจะปีครึ่งละ แต่ฉันก็ยังลืมเขาไม่ได้สัดที จนฉันคิดว่าฉันรักใครไม่ได้อีกแล้ว เพราะตลอดเวลา...ฉันเอาแต่รักเขา จนไม่สนใจใครเลย ฉันรักเขาจริงๆ
"ขอตัวนะ"ฉันจะไปทำที่อื่น ขืนทำที่นี่ไม่ต้องทำกันพอดีเถอะ!
"อืม"
...อยากดึงเข้ามากอดจังเลยวุ้ย!!! =//=
เลิกเรียน
"แยกกันตรงนี้นะเฟย์ ฟาง กินเค้กให้อร่อย ไว้เจอกัน"ฉันโบกมือลาเเล้วเตรียมไปรอรถเมล์
"โอเคเพื่อน"เฟย์ ฟางบอกมือให้ฉัน
ฉันยืนรอรถ นั่งรอรถ ตีลังการอรถ ก็ยังไม่มีวี่เเววจะมา
"อ่าว แก้ว"เควินนนน!!!เขามาอีกแล้วว
"เควินมาได้ไง"
"ฉันมีเรียนวิทย์ต่อน่ะ เเล้วนี่จะไปไหน"
"เรียนคณิต"
"โอเค บาย"เขาพูดเเค่นั้นแล้วก็ทิ้งฉันไป
เอาเถอะ แค่นี้ก็ฟินละสุดที่รัก <3
ณ หอพักหญิงล้วน
"ฮัลโหลเฟรน"ฉันเปิดประตูห้องเข้าไปอย่างอารมณ์ดี
"เออดี"ยาหยีเพื่อนรับประจำห้องกวนส้นเท้าทันทีที่ฉันมาถึง
"แล้ว...ไอ้เนเน่ไปไหนซะละ-_-"ฉันถามถึงเพื่อนร่วมห้องอีกคนหนึ่ง
"ไปเรียนดิ่วะ"มันจะรีบไปทำไมของมันนะเนี่ยยยย
"เออ-________-"ฉันทำหน้าเขม่นใส่ยาหยี
"แล้วนี่เป็นไรกลับมาลั้ลลาเฮฮาปาท่องโก๋เชียว"ต๊ายยย นี่ฉันไม่เก้บอาการเลยรึเนี่ย?
"วันนี้ก่อนกลับบ้านเควินมาคุยกับฉันด้วยเเหละ>,<"ฉันเล่าฉอดๆ
"ไอ้หน้าเกย์นั่นน่ะนะ"อยากจิตบปากยัยบ้านี่จัง= ='
"เออย่ะ"
"อย่ามาโม้ ไปเรียนไปๆ"ยาหยีหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
"เชอะ จำไว้เหอะ :P" ฉันเอาชีสที่เรียนพิเศษแล้วข้ามถนนไปรอเรียนทันที
ณ ที่เรียนพิเศษ ncp
"โย่ว"ฉันทักเพื่อนร่วมห้องเรียนพิเศษ
"นึกว่าจะไม่มาซะละ"เนเน่กวน ยัยนีอยุ่โรงเรียนก็อยุ่ห้องเดียวกับฉันค่ะเราก็เลยหอบกันมาเรียนที่นี่ด้วยกันซะเลย
"โถ่น่า"ฉันทำหน้ามู่ๆแล้วถือโทรศัพท์ไปนั่งอัพโน่นอัพนี่ต่ออย่างอารมมณ์บ่จอย
"ฮัลโหล โทโมะ" เฟิร์นทักคนที่ชื่อโทโมะอย่างมั่นๆ เขาเป็นคนผิวขาว จมูกโด่ง ตามฉบับพระเอกนิยายเเจ่มใสนั่นแหละไปจิตนาการกันเอา- - เขาอยู่โรงเรียนเซนต์ดอโรงเรียนเอกชนของลูกคุณหนูน่ะท่าจำไม่ผิด เหอะ =[]=
"อ่าห้ะ หวัดดี"จริงๆเราเปิดคอร์สมาได้สองวันละ เเต่ยังไม่ได้ทำความรู้จักกันเท่าไรน่ะ
ฉันไม่สนใจอะไรนั่งเล่นโทรศัพท์ต่อ
โทโมะฟุ่บหลับไกับโต๊ะนั่งรอ เอ้ะ!!!นั่นกระดิ่งนี่นา หึหึ เสร็จฉัน อยากแกล้งคนพอดี
ฉันย่องเบาๆไปถือกระดิ่งแล้วเอาไปสั่นใส่คนทีหลับอยู่จนสะดุ้ง คิคิ
"ฮ่าๆๆๆ"ฉันหัวเราะท่าทีของโทโมะที่ตกใจจนสะดุ้ง
"เธอ= ="โทโมะมองอย่างคาดโทษ
"โทษที :P"
โทโมะยักไหล่เชิงไม่ถือสาแล้วฟุ่บลงไปอีก คิดเหรอว่าฉันจะยอม หึหึหึหึ
กริ๊งงงงง
"เฮ้ยยย!"คราวนี้โทโมะอุทาน ฮ่าๆๆ ก้ากกๆๆๆ
"ก้ากกกๆ"
"=___="คราวนี้โทโมะแย่งกระดิ่งในมือฉันไปแล้วฟุ่บต่อ
...ไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาฟ้ะ?
"เฮ้ เอาคืนมาได้ละ"
"..."เงียบบบ = =
"สัญญาว่าจะไม่แกล้ง"
"..."เงียบคูณสาม
"เฮ้ยหลับเเล้วเหรอ"
"..."เงียบอีกแล้ววววว ตายเเล้วเหรอวะ
"ขอคืนเถอะนะ ฉันไม่แกล้งนายแล้วจริงๆ"ฉันเว้าวอนต่อคนที่นอนฟุ่บบนโต๊ะ
เพื่อนในที่เรียนมองอย่างสนอกสนใจ = =
โทโมะเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉัน...
"อยากได้ก็หอมแก้มสิ ไม่งั้นก็จูบก็ได้"
"ฮิ้วววววววววววววววววววววว"ทั้งห้องเฮฮากับคำพูดของหมอนี่
ส่วนฉันน่ะเหรอ
ช๊อคเเล้วค่ะขอตายเลยล่ะกัน หัวใจเต้นรัวทั้งๆที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครนอกจากเควินมาก่อน กลับมาเต้นรัวต่อประโยคเพียงประโยคเดียวของผู้ชายคนนี้
What the kitty???? TTOTT
To U <3
สวัสดีค่ะ...นี่ฟิคเรื่องที่สอง ก็พึ่งเปิดเรื่องมาไม่รู้จะชอบกับรึเปล่า ยังไงก็ฝากติดตาม ฝากเม้นเน้ออออ รักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ <3
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ