รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

ปลายปากกาถูกเซ็นลงในใบหย่าของป๊อปปี้ที่อำเภอ ฟางมองป๊อปปี้และหวายที่เซ็นใบหย่ากันและ

อดหดหู่ไม่ได้ ใบหน้าของป๊อปปี้มีรอยฟกช้ำจากการชกต่อยกับโทโมะ

 

 

“ฮือๆ พ่อป๊อป แม่หวาย”ยอร์ชยืนร้องไห้ตรงนั้นฟางเองอดสงสารยอร์ชไม่ได้

 

 

“ต่อไปนี้ยอร์ชอยู่กับพ่อ2คนนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดยอร์ชไว้พยายามซ่อนน้ำตาตัวเอง

 

 

“ไม่เอา ยอร์ชอยากให้แม่หวายอยู่ด้วย”ยอร์ชร้องไห้จ้า แล้วจะไปหาหวาย

 

 

“ยอร์ช ไปอยู่กับพ่อเถอะ แม่เลี้ยงแกไม่ได้หรอก”หวายพูดสั้นๆก่อนจะเดินไปควงโทโมะที่ยิ้มอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

“คงจะสะใจมากใช่มั้ยที่ทำลายครอบครัวคนอื่นแบบนี้น่ะไอ้โทโมะ”ป๊อปปี้เดินไปว่าโทโมะทันที

 

 

“หึ อย่าทำเป็นพูดดีหน่อยเลยมึงเองไม่ใช่หรอที่แย่งหวายไปจากกู แล้วมันแปลตรงไหนที่กูจะทวง

ของๆกูคืน”โทโมะพูดเยาะเย้ยป๊อปปี้หลังจากออกมาจากอำเภอ

 

 

“ไอ้โทโมะ ไอ้เลว”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากโทโมะไปต่ายทันที โทโมะล้มคว่ำแล้วเช็ดเลือดที่ปาก

ก่อนจะจัดการต่อยป๊อปปี้กลับอย่างไม่กลัวทั้งคู่ชกต่อยกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร

 

 

 

 

“พอได้แล้วค่ะ คุณป๊อปปี้ คุณหวายห้ามพวกเค้าที”ฟางพูดพลางบอกหวายที่กอดอกไม่รู้ร้อนรู้หนาว

อะไร

 

 

“หาเรื่องต่อยกันเองก็ปล่อยเค้าไปสิ ยุ่งทำไม โตๆกันแล้ว”หวายว่า

 

“พ่อ ฮืออออ”ยอร์ชยืนร้องไห้จ้า ทำให้ป๊อปปี้ที่ชกต่อยกับโทโมะได้ยินเสียงก็หยุดชะงัก

 

“ยอร์ชลูก”ป๊อปปี้มองยอร์ชที่ร้องไห้แล้วปล่อยมือจากคอเสื้อโทโมะ

 

“เสร็จกูละ”โทโมะพูดแล้วง้างหมัดจะต่อย

 

“พอได้แล้ว”ฟางร้องแล้ววิ่งไปขวางทำให้ฟางโดนหมัดโทโมะเข้าจังๆ

 

“ยัยบ้า มาขวางทำไม มึงทำเด็กในบ้านกูหรอ”ป๊อปปี้รีบประคองฟางก่อนจะหันไปเดือดใส่โทโมะ

แล้วง้างหมัดจะต่อยโทโมะกลับ

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“เลิกบ้ารึยัง ถ้าไม่เลิกน่ะ ก็อายเค้าคนอื่นเค้าบ้างนะป๊อป พอได้แล้ว”หวายตบหน้าป๊อปปี้หันก่อนจะ

วิ่งไปประคองโทโมะทันที ป๊อปปี้มองภาพหวายดูแลโทโมะอย่างเจ็บปวด

 

 

“หวาย อย่าไปนะหวาย”ป๊อปปี้วิ่งไปกอดหวายทันทีที่หวายเดินไปกับโทโมะ

 

 

“โอ๊ย เราหย่ากันแล้ว ปล่อยหวาย”หวายร้องโวยวาย

 

 

“แล้วป๊อปกับยอร์ชจะอยู่ยังไงล่ะ”ป๊อปปี้ขอร้องหวาย

 

 

“งั้นก็จำเอาไว้เลยนะ ว่าตลอดเวลาที่หวายแต่งงานกับป๊อปปี้ไปน่ะ หวายเบื่อ หวายต้องทนเป็นแม่

คนทั้งๆที่หวายยังไม่พร้อม หวายไม่ชอบ หวายอึดอัด เข้าใจมั้ยว่าหวายไม่ชอบ”หวายสะบัดป๊อปปี้

แล้วตบหน้าชายหนุ่มอีกครั้งก่อนจะตะคอกใส่ป๊อปปี้

 

 

“แต่ป๊อปรักหวายมากนะ”ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะพูดั้งน้ำตา โทโมะมองภาพนั้นด้วยความสะใจ

 

“ผู้หญิงไม่รักแล้วจะรั้งไว้ทำไม ไม่หน้าด้านหน่อยรึไง”โทโมะเยาะใส่ป๊อปปี้

 

 

 

“แต่คนที่แย่งของคนอื่นมา มันก็เรียกหน้าด้านเหมือนกันนะคะ แม้ว่าเมื่อก่อนเค้าจะเคยเป็นแฟนคุณ

ก็ตามแต่การที่คุณทำแบบนี้มันก็เหมือนกับการหน้าด้านแย่งภรรยาคนอื่นมาเป็นของตัวเอง”ฟางที่

เหลืออดพูดขึ้น โทโมะมองฟางขึ้นด้วยแววตาอ่อนลงเพราะเลือดที่มุมปากจากแรงหมัดของเขา

ทำให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เลือดออกเลยรึ

 

 

“แกกล้าว่าโทโมะหรอ นังขอทาน”หวายปรี้ดแตกตบหน้าฟางจนล้ม โทโมะตกใจจะเข้าไปประคอง

 

“ปล่อยค่ะ”ฟางหันไปจ้องหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่อง แวบแรกโทโมะมองสายตาดุภายในใบหน้า

หวานของฟางทำให้เขารู้สึกผิดวูบลงไปทันที

 

 

“โทโมะ จะไปดูมันทำไม ไปได้แล้ว”หวายโวยวายแล้วดึงโทโมะไป

 

 

“แม่หวาย ฮือๆ”ยอร์ชร้องไห้วิ่งตามรถไป ฟางรีบเข้าไปห้าม แล้วกอดปลอบยอร์ชไว้

 

 

“กลับบ้านเถอะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนจะพาฟางกับยอร์ชกลับบ้านไป

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะป๊อป”ย่าใหญ่เห็นป๊อปปี้แต่งตัวใหม่แล้วออกไปข้างนอก

 

“ให้ผมออกไปเถอะครับย่า ถ้าผมจมอยู่ที่เดิมผมต้องบ้าตายแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดจบก็ขับรถออกไปจาก

บ้านอย่างรวดเร็ว

 

 

“ย่าทวด วันนี้ยอร์ชนอนกับย่าทวดนะครับ”ยอร์ชที่ทานข้าวเย็นเสร็จแล้วก็มาอ้อนย่าใหญ่พลางหาว

วอดๆ

 

“ค่ำแล้วรึเนี่ย ละเอียดก็ลากลับบ้านด้วย ฟางเก็บของคนเดียวได้นะ”ย่าใหญ่พูด

 

 

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฟางนั่งรอซักรอเปิดประตูให้คุณป๊อปด้วยเลยค่ะ”ฟางตอบก่อนที่ย่าใหญ่จะขึ้นไปนอน

กับยอร์ช ฟางจึงจัดการล้างจานและทำความสะอาดโต๊ะทานข้าวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินตรวจทั่วๆ

บ้าน

 

“จะเที่ยงคืนแล้วหรอเนี่ยทำไมคุณป๊อปไม่มาอีกนะ”ฟางมองที่ระตูบ้านแล้วหาว

 

 

“ง่วงแล้วก็ไปนอนสิ จะมารอคนชั่วๆอย่างมันทำไม”โทโมะพูดขึ้นจากด้านหลังฟางหันไปมองก็ตกใจ

 

“พี่ เอ้ย คุณเข้ามาในบ้านได้ยังไงคะ ออกไปนะ”ฟางร้องก่อนจะไล่โทโมะ

 

 

“อย่าตีพี่นะ พี่มาดี พี่แค่จะมาดูแผลเราเฉยๆ ไม่เชื่อดูสิพี่พกมาด้วยนะ”โทโมะพูดก่อนจะชูพวกยา

ที่เขาซื้อมาให้ฟางดู ฟางที่เห็นยาและท่าทางโทโมะก็วางไม้กวาดที่คว้าได้เมื่อกี้ลง

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณท่านให้ฟางประคบยาไปแล้ว”ฟางตอบ

 

 

“เอ่อ น้องฟาง พี่ขอโทษนะ วันนี้”โทโมะพูดออกมาจากใจอย่งรู้สึกผิด

 

 

“ช่างเถอะค่ะ อย่าขอโทษฟางเลย คนที่พี่ต้องขอโทษคือคุณป๊อปปี้คนที่พี่แย่งเมียเค้ามาไงคะ”ฟาง

พูดตามตรง

 

 

“พี่ผิดมากรึไง แค่อยากให้มันเจ็บบ้าง อย่างที่มันเคยแย่งหวายไปจากพี่”โทโมะพูดอย่างอัดอั้น

 

“ผิดค่ะ เพราะคุณป๊อปกับคุณหวายเค้าแต่งงานกันแล้วนะคะแถมยังมีลูกแล้วอีกด้วย”ฟางพูดให้

เหตุผล

 

 

“แต่หวายเต็มใจหย่ากับไอ้ป๊อป ถึงไม่มีสุดท้ายยังไงมันก็ไปไม่รอดอยู่ดี”โทโมะพูดตามตรงเพราะ

สังเกตจากหวายที่สารภาพกับตัวเองเมื่อคืนก่อน

 

 

 

 

 

“มึงมาทำอะไรที่บ้านกู”ป๊อปปี้พูดขึ้นที่ประตูบ้าน โทโมะและฟางหันไปมองป๊อปปี้ในสภาพเมามาย

ยืนที่ประตูบ้าน

 

 

“คะ คุณป๊อปมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะทำไมฟางไม่ได้ยินเสียงรถ”ฟางรีบถาม

 

 

“ก็เพราะมัวแต่ออดอ้อนผู้ชายไง เลยไม่ได้ยินเสียงรถชั้น ทำไม นี่คงนัดมันเข้ามาล่ะสิ”ป๊อปปี้ว่า

ฟางทันที

 

 

“น้องฟางจะนัดไม่นัดยังไงกูก็มาหาน้องฟางอยู่แล้วมึงจะทำไม”โทโมะออกรับแทนฟาง

 

“นี่สรุปนัดกันมาจริงๆสินะ เธอนี่มันต้องการผู้ชายมากขนาดนี้เลยหรอห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟางอีก

 

 

“อย่าว่าน้องฟางนะ”โทโมะโวยวาย

 

“ทำไมมึงชอบยัยนี่รึไง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“เออ กูชอบน้องฟาง”โทโมะตอยตามตรง ฟางอึ้ง

 

 

“มึงเอาหวายไปคนนึงแล้ว ทำไมมึงไม่รู้จักพอวะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“ก็แค่เกมส์ล้างแค้นมึงแล้วจะทำไม แต่น้องฟางกูชอบจริงๆ”โทโมะพูดออกมา ป๊อปปี้อึ้งปนเดือดจัด

ง้างหมัดจะชกโทโมะฟางรีบเข้าไปห้าม

 

 

“พอเถอะค่ะ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ พี่คะ พี่กลับไปก่อนเถอะค่ะ ถ้าพี่ชอบฟางจริงถือว่านี่คือ

คำขอร้องของฟาง”ฟางหันไปขอร้องโทโมะเพราะไม่อยากให้มีเรื่องกัน

 

“นี่เพราะน้องฟางขอนะ ไม่งั้นมึงเจอดีแน่”โทโมะคาดโทษก่อนจะเดินออกจากบ้านไปตามทางเดิม

ที่มา ฟางมองตามเมื่อพบว่าโทโมะไปแล้วจริงๆก็รีบปิดประตูบ้านแล้วจะขึ้นไปนอน แต่ถูกป๊อปปี้คว้า

ตัวมาและกระชากเข้าห้องนอนตัวเองทันที

 

 

 

 

“คุณป๊อปปล่อยฟาง ฟางจะกลับไปนอนแล้วค่ะ”ฟางพูด

 

“ทำไมผู้หญิงถึงได้หลงไอ้โทโมะนักหนา มันมีอะไรดี ทั้งหวายและก็เธอถึงได้ไปติดมันนัก”ป๊อปปี้

ตะคอกใส่ฟาง

 

 

“ฟางไม่ได้ชอบเค้านะคะคุณป๊อป”ฟางพูด

 

 

“ไม่ต้องมาแก้ตัว ดี มันบอกมันชอบเธอใช่มั้ย เดี๋ยวมันก็มาเอาเธอไปอีกคนเหมือนกับมันเอาหวาย

ไปจากชั้น งั้นชั้นจะให้มันลิ้มลองรสชาติที่เหลือเดนจากชั้นละกัน”พูดจบป๊อปปี้ก็เหวี่ยงฟางลงไปที่

เตียงแล้วขึ้นคร่อมก่อนจะซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวของฟาง โดยมือหนึ่งรวบมือฟางไว้ทั้ง2ข้างใน

มือเดียวอีกมือหนึ่งก็ขยำสะโพกสวยของฟาง

 

 

 

“ฟางเจ็บนะคะ อื้ออ”ฟางร้องแต่ก็ถูกจูบปิดปากจากป๊อปปี้ จูบแรกที่แสนจะป่าเถื่อนและโหดร้าย

ทำให้ฟางถึงกับน้ำตาไหลด้วยความกลัว

 

 

 

 

แควก

 

 

ชุดนอนสีชมพูหวานฉีกออกเป็นริ้วๆขาดวิ่นเผยให้เห็นอกสวยที่ไม่ได้ใส่บราเวลานอนของฟาง ป๊อปปี้

มองอย่างหื่นกระหายก่อนจะก้มลงจูบและขบกัดไปที่อกสวยโดยไม่สนใจว่าฟางจะร้องด้วยความเจ็บ

อย่างไรจนทั่วอกสวยและลำคอของฟางมีแต่รอยที่ป๊อปปี้ตีตราจอง

 

 

“อย่าทำหนูเลย หนูกลัวแล้ว ฮืออ”ฟางรีบยกมือไหว้ขอร้องป๊อปปี้ แต่อารมณ์ที่โกรธจัดของชาย

หนุ่มไม่สนใจอะไรทั้งนั้นก็ถอดเข็มขัดตัวเองขึ้นมารัดมือของฟางทั้งสองข้าง ก่อนจะถอดกางเกง

ออกเผยให้เห็นแกนกลางความเป็นชายของชายหนุ่ม

 

 

 

“อมมันเดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางหลับตาปี๋ไม่ยอมก็จัดการบีบปากกับจมูกฟางจนหญิงสาวอ้า

ปากอมแกนกลางของชายหนุ่มไป ก่อนจะจับหัวฟางแล้วกระแทกมันเข้าออกหลายๆครั้ง จนฟาง

แทบสำลักกับน้ำสีขาวขุ่นที่ไหลออกมา

 

 

 

“แค่กๆ ฮืออ”ฟางร้องไห้และพ่นน้ำเหล่านั้นออกมา แต่ยังไม่ทันจะทำอะไรหลังจากป๊อปปี้ถอนแกน

กลางออกจากปากฟาง ชายหนุ่มถอดเสื้อเชิ้ตออกจนร่างกายเปลือยเปล่าก่อนจะจัดการฉีกชุดนอน

ออกมาจากร่างบางของฟางอย่างไม่ไยดีว่าเนื้อผ้ามันจะบาดเนื้อตัวฟางจนแดงเป็นรอยเท่าไหร่ก็ตาม

 

 

 

“อ๊ะ เจ็บค่ะ เอาออกไป ฮือๆ”ฟางร้องเมื่อสิ่งแปลกปลอมถูกยัดเข้าไปในร่างกายจนมิดด้าม ก็ร้องไห้

ด้วยความกลัวและขอร้องให้ป๊อปปี้หยุดแต่ไม่มีท่าทีว่าป๊อปปี้จะหยุดมัน และโยกสะโพกเข้าออก

ด้วยความเร็วและแรงโดยไม่สนว่าคนด้านล่างตัวเองจะเจ็บซักเท่าไหร่ เลือดบริสุทธ์ไหลออกมาจน

เลอะเตียงนอนผสมกับคราบขาวขุ่นที่ไหลออกมา

 

 

 

 

“ฮือๆ พะ พอได้แล้ว ฟะ ฟางเจ็บ ฟางกลัวแล้ว”ฟางร้องไห้หนักขอร้องให้ป๊อปปี้ปล่อย ชายหนุ่มที่

ไม่สนใจร่างบางก็โยกสะโพกต่อไปก่อนจะจัดการปลดเข็มจัดที่มัดมือฟางออก ฟางเมื่อเป็นอิสระ

แล้วก็จัดการใช้มือเล็กนั้นข่วนไปทั่วหน้าอกกว้างของป๊อปปี้และดันหวังว่าชายหนุ่มจะเอาแกนกลาง

ออกไปจากตัวเอง แต่แรงอันน้อยนิดของผู้หญิงมีหรอจะสู้ผู้ชายได้ ฟางจึงได้แต่ฝังรอยเล็บไว้ที่แผ่น

หลังป๊อปปี้จนเลือดออก

 

 

 

“อึก”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางพยายามดิ้นหนีกัดเข้าที่หัวไหล่ป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้ไม่ปล่อยกับกระแทกฟางต่อ

ไปเรื่อยแล้วกัดที่อกสวยของฟาง

 

 

“ฟางเจ็บ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาแล้วเริ่มเหนื่อยที่จะขัดขืนป๊อปปี้อีกต่อไปเพราะร้องไปก็หยุด

ป๊อปปี้ไม่ได้

 

 

“อ๊า”ป๊อปปี้ร้องครางออกมาพลางฉีดสายธารสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวฟางอีกครั้ง ฟางกระตุกเกร็งแล้ว

เผลอผวากอดปีอปปี้แน่นเมื่อถูกฉีดบางอย่สงเข้าไปในตัว

 

 

“ฮึก ฮือๆ”เมื่อฟางถูกปล่อยเป็นอิสระ ฟางก็นอนกอดซากเสื้อผ้าที่เหลือน้อยนิดติดตัวเองแล้วนอน

ขดจนตัวงอเหมือนกุ้งเพราะเจ็บที่ท้องน้อยตัวเอง

 

 

 

 

“จะร้องไห้เป็นนางเอกละครทำไมห้ะ หนวกหูโว้ย”ป๊อปปี้ที่หันหลังให้ฟางได้ยินเสียงฟางก็หันมา

ตะคอกใส่ฟางยิ่งทำให้ฟางร้องไห้หนักกว่าเดิม

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

“ป๊อป ย่าได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ในห้องป๊อปซะดังเลย เกิดอะไรขึ้นเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ”ย่าใหญ่

เคาะประตูห้องป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มตกใจหันไปมองฟางที่ยังนอนสะอึกสะอื้นด้วยความกลัวป๊อปปี้

อยู่

 

 

“เงียบดิ เดี๋ยวย่าใหญ่ก็เข้ามาในห้องได้หรอก”ป๊อปปี้ดุฟาง ฟางไม่ยอมหยุดร้องไห้เพราะกลัวป๊อปปี้

มาก

 

 

 

คลิก

 

 

 

“ป๊อปปี้ หนูฟาง”ย่าใหญ่เปิดประตูห้องจากกุญแจสำรองที่มีอยู่เขามาก็ช๊อคกับภาพที่เห็น ป๊อปปี้และ

ฟาง

 

 

 วงแตกสิงานนี้ พึ่งหย่าแท้ๆ

 

อยากรู้เป็นไงเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆน้าาาาา