รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปขา พรุ่งนี้วันครบรอบแต่งงานของเรา เราไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารอิตาเลียนร้านนี้นะคะ ร้านนี้

เพื่อนหวายบอกว่าเชพมาจากอิตาลีเลย เราไปกันนะพรุ่งนี้”หวายที่ออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำ

เสร็จก็เดินมาอ้อนป๊อปปี้ที่นั่งทำงานที่เตียงนอนทันที

 

 

“พรุ่งนี้หรอ ป๊อปมีประชุมกับลูกค้าอ่ะ”ป๊อปปี้มองดูปฎิทิน แล้วพูด

 

 

“อะไรกัน ตั้งแต่จบมาก็สนใจแต่งานๆๆๆๆ ไม่มีเวลาเหลือให้เมียกัลครอบครัวแล้วนะ”หวายโวยวาย

 

“ก็ตอนเย็นป๊อปกลับมาป๊อปก็มีเวลาให้ครอบครัวแล้วนะ หวายน่ะ ไม่ชอบอยู่กับลูกเลย”ป๊อปปี้พุด

ตามตรง

 

 

“โอ๊ย นี่ตัวเองผิดแล้วจะหาว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นความผิดเพราะหวายงั้นหรอป๊อป”หวายพูดอย่าง

โมโห

 

 

“ไม่ใช่นะหวาย ป๊อปไม่ได้ว่าหวายแบบนั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่ได้ว่าแบบนั้น แต่ป๊อปก็ได้ชื่อว่าว่าหวาย ทำไมหวายมันเป็นแม่ไม่ดีพอแล้วจะปล่อยให้หวาย

เป็นแม่คนทำไม”หวายพูดโมโหแล้วนึกถึงอดีตที่ป๊อปปี้รั้งไม่ให้หวายไปทำแท้ง เธอต้องหมด

อนาคตไปต่อนอกเพราะเด็กนั่นแท้ๆ

 

 

เสียงทะเลาะกันเสียงดังทำให้ยอร์ชนอนไม่หลับตื่นเข้ามาในห้องทันที

 

 

“พ่อฮะ แม่ฮะ ยอร์ชนอนไม่หลับ”ยอร์ชถือหมอนเดินเข้ามากะจะนอนกับพ่อแม่

 

 

“มาทำไม กลับห้องไป๊ ไอ้ตัวปัญหา”หวายหันไปตะคอกใส่ยอร์ช ยอร์ชเบะปากจะร้องไห้ทันที

 

 

“ฮึก แม่หวาย ว่ายอร์ชทำไม”ยอร์ชร้องไห้งอแงเสียงดัง ทำให้ฟางและย่าใหญ่ต้องออกมาตาม

เสียง

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมยอร์ชร้องไห้แบบนี้”ย่าใหญ่และฟางเดินมาถามหวายและป๊อปปี้

 

 

“หวายอย่าว่ายอร์ชสิ ยอร์ชเค้าเป็นลูกเรานะ”ป๊อปปี้พูดพลางกอดปลอบยอร์ชให้หยุดร้องไห้

 

 

“ลูกที่หวายไม่อยากให้มันเกิดมาน่ะสิ”หวายมองและเบะปาก

 

 

 

“หวาย ลูกได้ยินนะ เดี๋ยวลูกก็เสียใจหรอก”ป๊อปปี้ดุหวายเมื่อเห็นว่ายอร์ชร้องไห้หนักกว่าเดิม

 

 

“โอ๊ยได้ยินแล้วทำไม ดีซะอีกสิจะได้รู้ว่ามันเกิดจากความไม่รู้จักป้องกันของป๊อป ที่เอาจนถุงหมด

แล้วยังจะเอาอีก”หวายโวยวายเริ่มโทษป๊อปปี้

 

“ทำไมต้องโทษป๊อปคนเดียวล่ะ ตอนนั้นเองเราก็สนุกกันไม่ใช่รึไง”ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

“โอ๊ย ถ้าไม่เพราะป๊อปหวายคงไม่ต้องเลิกกับโทโมะหรอก”หวายโพล่งชื่อโทโมะขึ้นมาทำเอา

ป๊อปปี้โกรธเลือดขึ้นหน้า

 

 

“แล้วตอนนั้นหวายมาอ่อยป๊อปทำไมล่ะ ทำไมไม่เลือกซื่อสัตย์กับโทโมะคนเดียวล่ะ”ป๊อปปี้เริ่มไม่

ยอมหวายก็เยาะ

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ”หวายโวยวายตบหน้าป๊อปปี้จนหัน

 

 

“ตบป๊อปเลยหรอ ห้ะ”ป๊อปปี้โมโหกระชากหวายมาตะคอก หวายร้องกรี๊ดทั้งเตะทั้งถีบป๊อปปี้แต่

ป๊อปปี้ก็เข็บแต่ไม่ปล่อย น้องยอร์ชก็ร้องไห้หนักขึ้น

 

 

“พอได้แล้ว”ย่าใหญ่ระเบิดอารมณ์ขึ้นทำให้หวายและป๊อปปี้เลิกทะเลาะกัน

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ เพี๊ยะ

 

 

 

“คุณย่า”หวายร้องเมื่อหวายถูกย่าใหญ่ตบหน้าเช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่โดนเหมือนกัน

 

 

 

“ทะเลาะกันให้ลูกดูมันใช้ได้ที่ไหน  โตแล้วเรียนจบกันหมดแล้วนะยังะเอาเรื่องอดีตเลวๆขุดมา

ทะเลาะให้ลูกฟังอีกรึไง รู้ตัวว่าพลาดไปแล้วก็ไม่เคยจะทำตัวแก้ไขให้มันดีขึ้นเลย ที่ยืนร้องไห้ตรงนี้

มันแค่เด็กที่เกิดจากความผิดพลาดงั้นหรอ พูดมาได้ยังไง พวกเธอจะเห็นแก่ตัวเกินไปแล้วนะ”ย่า

ใหญ่ว่าหวายและป๊อปปี้โดยที่ฟางกอดยอร์ชไป

 

 

 

“กรี๊ดดด นี่ก็ร้องไห้อยู่นั่นล่ะ ลำคาญ”หวายร้องก่อนะคว้ากุญแจรถและเสื้อคลุมขับรถออกไป

 

 

“หวาย เดี๋ยวก่อนสิหวาย”ป๊อปปี้รีบวิ่งตามหวายออกไป

 

 

 

“ฮือๆ ยอร์ชเป็นลูกที่พ่อป๊อปแม่หวายไม่อยากให้เกิดมา ฮือๆ”ยอร์ชร้องไห้จ้า

 

 

“ไม่หรอกครับยอร์ช ยอร์ชน่ะเกิดจากความรักของพ่กับแม่นะ”ฟางเช็ดน้ำตาให้ยอร์ชแล้วกอดปลอบ

ไว้

 

 

“แต่แม่หวายบอกยอร์ชมันตัวปัญหา”ยอร์ชสะอึกสะอื้นพูด

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะครับยอร์ช ใครว่ายอร์ชเป็นตัวปัญหาไม่ใช่ซักหน่อย”ฟางบอก ซักพักป๊อปปี้ก็เดินกลับ

เข้ามาในห้อง

 

 

“โตแล้วนะป๊อป บ่าไม่อยากจะพูด รู้ตัวด้วยว่าอะไรควรจะทำไม่ทำ”ย่าใหญ่พุดแล้วก็เดินกลับเข้า

ห้องไปเหลือแค่ฟางที่กอดปลอบยอร์ชอยู่

 

 

“เอายอร์ชมาให้ชั้นนี่ป่ะ เธอไปนอนเถอะ”ป๊อปปี้พูด ฟางมองหน้าไม่ไว้ใจ

 

 

“ยอร์ช พ่อขอโทษนะครับ ที่เมื่อกี้ทำตัวไม่น่ารักให้ยอร์ชเห็นเลย”ป๊อปปี้คุกเข่าตรงหน้าฟางและ

ยอร์ชก่อนจะพูดออกมาแล้วเช็ดน้ำตาให้ลูกชาย

 

 

“ยอร์ชเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่รักจริงหรอครับ ฮือๆ”ยอร์ชร้องไห้ถามทันที

 

 

“ไม่จริงนะ พ่ออ่ะรักยอร์ชจะตาย แม่หวายเองก็ด้วยเมื่อกี้แม่หวายโมโหเลยพูดอะไรไปไม่ดี มา

เดี๋ยวพ่อพาเราไปนอนดีกว่าเนาะ คืนนี้นอนกับพ่อนะครับ”ป๊อปปี้มองยอร์ชที่ตัวเองกล่อมในอ้อม

กอดหลับลงไปก็ลูบผมแล้วจูบลงที่หน้าผากลูกชายอย่างอ่อนโยน ฟางมองแล้วไม่คิดว่าผู้ชายปาก

ร้ายอย่างป๊อปปี้จะรักลูกชายมากขนาดนี้

 

 

“คืนนี้นอนกับยอร์ชหน่อยสิ ชั้นกลัวยอร์ชจะตื่นมากลางดึก”ป๊อปปี้สั่งเล่นเอาฟางหน้าแดงจัดแม้ว่าจะ

มียอร์ชนอนคั่นเธอกับป๊อปปี้ก็จริง แต่ป๊อปปี้เป็นผู้ชายและเธอก็ไม่เคยนอนร่วมเตียงกับผู้ชายคน

ไหนเลย

 

 

“ยังจะชักช้าอีก นอนลงไปดิ”ป๊อปปี้ที่นอนลงแล้วก็รีบสั่งฟาง ฟางจึงรีบนอนลงทันที ป๊อปปี้มองซัก

พักก่อนจะปิดไฟทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าหวายใจเย็นๆ”เพื่อนในกลุ่มพูดกับหวายหลังจากหวายออกมาจากบ้านแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าที่

คอนโดตัวเองแล้วออกมาเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆ

 

 

“ย่าป๊อปตบชั้นต่อหน้าคนอื่นนะแก ให้ชั้นเย็นลงได้ไง”หวายโวยวายพลางดื่มเหล้าจนหมดแก้ว

ครอบครัวของป๊อปปี้รวยอยู่ก็จริงแต่เธอไม่มีความสุขเลยตั้งแต่แต่งงานไปกับป๊อปปี้

 

 

“เอาน่า ทนมาตั้งหลายปีแล้วก็ทนไปเถอะแก มีลูกกับป๊อปไปคนนึงแล้วนะ”เพื่อนหวายพูด

 

 

“ลูกแล้วไง แกชั้นอยากจะหย่าแล้ว”หวายพูดออกมาจากใจโดยไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งบังเอิญ

ได้ยินเข้าพอดี

 

 

“แก หย่าเลยหรอไม่เกินไปหรอ นี่ตลอดเวลาแกไม่รักป๊อปปี้มันรึไง ป๊อปปี้มันรักแกมา

กนะเว่ย”เพื่อนหวายรีบเตือน

 

 

“รักหรอ แต่ไม่เคยตามชั้น อะไรๆก็ลูก รักลูกล่ะสิไม่ว่า”หวายพูดอย่างน้อยใจ

 

 

 

 

“ถ้าหวายเสียใจอยากจะพักหวายก็ออกมาก่อนก็ได้นะ”โทโมะเดินเข้ามานั่งข้างๆหวายก่อนจะยื่น

เตกีล่าให้หวาย

 

 

 

 

“โทโมะ ฮึก ป๊อปปี้เค้าไม่เคยสนใจหวายเลยหลังจากหวายมีลูก”หวายร้องไห้ซบที่อกโทโมะทันที

โทโมะยิ้มอย่างสะใก่อนจะทำเชิงเป็นกอดปลอบหวาย

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะหวาย อยู่กับโทโมะ โทโมะจะไม่ทำให้หวายต้องเสียใจเหมือนไอ้ป๊อปเด็ดขาด”โท

โมะพูดแล้วปลอบหวายก่อนที่ทั้งคู่จะชนแก้วกันอีกหลายแก้วในผับ ดนตรีที่เสียงดังกับเครื่องดื่มที่

ทำให้คนทั้งคู่กรึ่มๆ หวายที่ระบายเรื่องราวทั้งหมดให้โทโมะฟังเริ่มควบคุมสติตัวเองไม่ได้เพราะโท

โมะเองก็ได้ชื่อว่าเป็นคนที่เธอเคยรักก่อนจะแต่งงานกับป๊อปปี้เริ่มโน้มหน้าไปจูบกับโทโมะอย่างร้อน

แรงไม่อายสายตาคนในผับ ก่อนที่หวายจะพาโทโมะมาต่อที่คอนโดตัวเอง

 

 

 

“แฮ่กๆ”เสียงหอบหายใจของคนสองคนที่จูบกันอย่างร้อนแรงเมื่อมาถึงห้องก่อนที่หวายจะจัดการ

ถอดเสื้อผ้าของโทโมะออกจนหมดเช่นเดียวกับโทโมะที่ถอดเสื้อผ้าของหวายออกจนหมดเช่นกัน

โทโมะจัดการขบเม้มที่ยอดอกอวบอิ่มของหวายอย่างหื่นกระหาย และเอานิ้วสอดเข้าไปในโพรง

หวานของหวายปรนเปรอหวายจนพอใจ

 

 

 

“อ๊าโทโมะ หวายไม่ไหวแล้ว ใส่มันเข้ามาในตัวหวายเลย อย่าทรมานหวายแบบนี้เลย”หวายร้อง

ครางลั่นห้องเมื่โทโมะใช้ลิ้นรัวที่กลีบกุหลาบของตัวเองจนหวายสติกระเจิดกระเจิงเอามืดปัดกรอบรูป

แต่งงานตัวเองกับป๊อปปี้ตกลงเตียง ก่อนที่โทโมะจะลุกขึ้นแล้วจัดการสอดแกนกลางเข้าไปในลำตัว

หวายทันที

 

 

 

“อ๊า โทโมะ แรงอีกๆ อ๊า”หวายร้องครางไม่เป็นจังหวะเมื่อโทโมะซอยเร่งจังหวะเข้ามาในลำตัวของ

เธอก่อนที่โทโมะจะพลิกตัวขึ้นมานอนใต้ร่างหวายแล้วให้หวายเป็นคนจัดการ ก่อนจะอัดคลิปที่

หวายกำลังโยกอยู่บนตัวของเขาอย่างเมามันส์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น โทโมะยิ้มพอใจก่อนจะบันทึก

คลิปนั้นลงมือถือก่อนะจัดการปรนเปรอหวายจนเสร็จไปยกหนึ่ง แต่แค่นั้นยังไม่พอ โทโมะเอาแกน

กายตัวเองมาจ่อที่ปากหวาย หวายมองมันอย่างรู้ความหมายแล้วจัดการดูดและเลียมันให้กับโทโมะ

ทันที

 

 

 

“อ๊า หวาย อย่างงั้นล่ะ”โทโมะร้องครางพอใจก่อนจะเอามือถือหวายออกมาแล้วพิมไลน์ส่งไปให้

ป๊อปปี้ว่า ให้มาหาเธอที่คอนโดวันพรุ่งนี้แล้วส่งไป ก่อนจะจัดการบรรเลงเพลงรักที่ร้อนแรงกับหวาย

ต่อไม่มีท่าทีจะหยุดพัก

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ถือช่อกุหลาบแดงช่อโตเคาะห้องเรียกหวายในตอนเช้าวันต่อมา เขาเตรียมแหวนที่เขาซื้อ

ให้หวายไว้เพื่อให้ในวันนี้ วันครบรอบที่เธอกับเขาแต่งงานกัน

 

“อ๊า โทโมะขา แรงอีกค่ะ อ๊า”เสียงของหวายร้องครางในห้องดังลั่นทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

“อ๊า หวาย คุณยังร้อนแรงเหมือนเดิมเลยนะ”เสียงที่คุ้นหูป๊อปปี้ร้องครางสลับกับเสียงหวายทำให้

ป๊อปปี้ใรอช้ารีบไขประตูเข้ามาในห้อง ป๊อปปี้มองสภาพเสื้อที่ของผู้หญิงและผู้ชายที่กระจัดกระจาย

ตั้งแต่ประตูห้อง ยาวไปถึงห้องนอน ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นรูปแต่งงานของตัวเองกับหวายตกลงมาก่อน

จะเงยหน้าไปมองภาพบนเตียงแล้วช๊อคสุดขีด

 

 

 

ตุบ

 

 

 

ช่อดอกไม้และกล่องแหวนถูกปล่อยร่วงหล่นลงพื้นอย่างไม่มีความหมายพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเอ่อ

ล้นขอบตาของป๊อปปี้

 

 

 

“หวาย ไอ้โทโมะ”ป๊อปปี้ค่อยๆพูดขึ้นทำให้สองร่างที่กำลังมีอะไรกันตรงหน้าหันมามองป๊อปปี้อย่าง

ตกใจ

 

 

“ป๊อปปี้ อ๊ะ”หวายพูดและร้องเมื่อถูกโทโมะกระแทกเข้ามาในตัวเธออย่างแรง

 

 

 

 

“สวัสดีเพื่อนรัก”โทโมะพูดอย่างสะใจ

 

 

 

 ตอนหย้าคือตอนที่เปลี่ยนของทั้งป๊อปปี้และก็ฟางน้า ขอเม้นกับโหวตเยอะๆเน้อออ