รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำอะไรคะคุณป๊อป”ฟางเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ที่นั่งอ่านหนังสือที่เป็นอักษรเบรล์อยู่ก็ทักขึ้น
 
 
 
“ไม่อยากจะนึกเลยนะ ถ้าชั้นตาบอดไปตลอดทั้งชีวิตชั้นต้องอ่านหนังสือแบบนี้จริงๆน่ะหรอ”ป๊อปปี้
ปิดหนังสือแล้ววางลงที่โต๊ะตามเดิมก่อนจะรับน้ำส้มมาจากฟาง
 
“แล้วก็ไปซื้อมาอีกนะคะ ชอบรึไง”ฟางพูด
 
 
 
“ก็ดีนะ ถ้าตาบอดแล้วเธอเทคแคร์ชั้นแบบนั้นเกือบทุกคืนชั้นยอมตาบอดตลอดชีวิตเลย”ป๊อปปี้ดื่ม
น้ำส้มแล้วแอบกระแซะฟางเล่นๆเพื่อยั่วเธอ
 
 
 
“บ้า ตาดีๆไม่ชอบชอบตาบอด ไม่อยากเห็นหน้าน้องฟิวรึไงคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างเอียงอาย
 
 
 
“เออ จริงสิน้องฟิวไปไหนเนี่ย”ป๊อปปี้พูดพลางมองหาลูกชายคนเล็กที่ตอนนี้อายุได้5เดือนแล้ว
 
 
“เห็นเมื่อกี้เล่นกับพวกพี่โทโมะกับแก้วที่สวนนะคะ”ฟางบอก
 
 
 
 
“อ้วกกกก”แก้ววิ่งผ่านหน้าป๊อปปี้และฟางไปอ้วกแพท้องที่ห้องน้ำ
 
 
 
“อ่ะ เลิกสวีทๆเอาลูกไปเลี้ยงก่อน ฝากฮานะด้วยนะ”โทโมะรีบอุ้มน้องฟิวมาให้ป๊อปปี้ก่อนจะฝากฮา
นะไว้ที่ฟางแล้วรีบวิ่งตามไปดูอาการของแก้ว
 
 
 
“สงสัยครั้งนี้พี่โทโมะกับยัยแก้วคงจะสมหวังแล้วล่ะมั้ง”เฟย์เดินเข้ามานั่งที่โวฟาตรงข้ามฟาง
 
 
 
“เฟย์จ๋าค่อยๆเดินสิจ้ะเดี๋ยวกระเทือนถึงลูก”เขื่อนรีบมาประคองดูแล
 
 
 
“บ้าเรอะพี่เขื่อน เฟย์พึ่งท้องได้3เดือนเองนะไม่ต้องห่วงเวอร์ขนาดนั้นหรอก”เฟย์พูดแล้วตีแขน
เขื่อนเบาๆ
 
 
 
“เอ้า ก็เค้าเป็นห่วงเมียเค้านินา และอีกอย่างเค้าก็ตื่นเต้นมากด้วยกับท้องแรกของเมีย”เขื่อนรีบอ้อน
 
 
 
“ค่า รู้แล้วค่ะว่าห่วงแล้วตัวเองล่ะ แพ้ท้องแทนเค้าน่ะ กินมะม่วงดองมั้ยเค้าให้คุณละเอียดไปซื้อมา
ให้เพียบเลยนะ”เฟย์พูดก่อนจะเดินไปเอาจานมะม่วงดองมาให้เขื่อน
 
 
 
“น่ารักจังเมียใครรู้ใจไปหมดต้องให้รางวัลละ มาให้เค้าหอมทีๆ”เขื่อนพูดแล้วรีบหอมแก้มเฟย์ซ้ายที
ขวาที
 
 
 
 
“น้อยหน่อยๆ ละนี่ลูกเฮียไปไหนหมดเนี่ยแม๊คกับยอร์ชน่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ฮือๆๆ”เสียงเด็กผู้หญิงวิ่งร้องไห้เข้ามาในบ้านตามด้วยเจ้า2แสบแม๊คยอร์ชที่วิ่งตามเข้ามาติดๆ
 
 
“หนู เป็นอะไรคะทำไมถึงร้องไห้แบบนี้”ฟางถามเด็กหญิงคนนั้น
 
 
 
“พวกนั้นค่ะ พวกนั้นแกล้งอันดา ฮือๆ”อันดาร้องไห้แล้วชี้ไปทางแม๊คกับยอร์ชที่วิ่งตามาติดๆ
 
 
“พี่ยอร์ชแม๊คบอกแล้วนะว่าอย่าแกล้งพี่เค้าๆพี่เค้าร้องไห้เลย”แม๊คพูด
 
 
 
 
“โห ก็ยัยนี่มาพังฐานลับพวกเรานะแม๊คต้องลงโทษ”ยอร์ชไม่ยอมพร้อมกับกอดอกว่าอันดาทำให้
อันดายิ่งร้องไห้
 
 
 
“ไม่เอาสิครับยอร์ช น้องเค้าเป็นผู้หญิงนะแกล้งแบบนี้ได้ไง”ฟางดุลูกชายคนโต
 
 
 
“แม่ฟางยอร์ชไม่ได้แกล้งอะไรแรงเลยนะ นี่ถือว่ายังเบา”ยอร์ชพูด
 
 
“เด็กบ้าเปิดกระโปรงเนี่ยนะเบา ใจร้ายที่สุด”อันดาเถียงยอร์ช
 
 
“หา อะไรนะ ยอร์ชไปเปิดกระโปรงน้องเค้าทำไมเนี่ย”ฟางตกใจรีบพูด
 
 
“สมน้ำหน้าอยากใส่กระโปรงบานๆมาทำไมล่ะ นี่ถือว่าเป็นการลงโทษที่เธอมาทำฐานลับของเราพัง
ไม่ขอโทษหรอก เชอะ”ยอร์ชพูดแล้ววิ่งมานั่งข้างป๊อปปี้แล้วกินคุ้กกี้ในจาน
 
 
 
“ถอดแบบพ่อมาเป้ะ”เขื่อนมองยอร์ชที่พึ่งแกล้งอันดาแล้วพูด
 
 
 
“พี่ยอร์ชแต่พี่เค้าร้องไห้นะครับ เค้าเป็นผู้หญิงไปขอโทษเค้าเถอะ”แม๊คเดินไปดึงมือยอร์ชอ้อนให้
ลุกขึ้น
 
 
“นี่น่ะถอดแม่มาเด้ะ”เฟย์มองแม๊คที่ไปอ้อนยอร์ชแล้วพูด
 
 
 
“เออ ว่าแต่หนูเป็นใครเนี่ยมาทำอะไรที่บ้านน้าครับ แล้วพ่อแม่หนูไปไหนเอ่ย”ป๊อปปี้ถาม
 
 
“หนูชื่ออันดาค่ะ หนูมากับแม่กับแด้ดดี้แต่แม่หวายหายไปไหนก็ไม่รู้”อันดาพูดพลางมองหาแม่
 
 
“อะไรนะครับ แม่หนูชื่ออะไรนะ”ป๊อปปี้ตกใจ
 
 
 
“อยู่นี่เองนึกว่าหายไปไหน ว้ายอันดาทำไมร้องไห้แบบนี้ล่ะคะใครแกล้งหนู”หวายเดินเข้ามาในบ้าน
แล้วพูด
 
 
 
“หวาย/แม่หวาย”ทุกคนในบ้านตกใจเมื่อเห็นหวายเดินเข้ามาหาอันดาเช่นเดียวกับยอร์ช
 
 
“ทำไมคุณหวายถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ”ฟางมองหวายอย่างตกใจก่อนจะนั่งใกล้ป๊อปปี้ทันที
 
 
“มาเมืองเที่ยวเมืองไทยน่ะเลยว่าจะแวะมาหาลูก นี่ไม่ต้องนั่งชิดป๊อปปี้ขนาดนั้นหรอกย่ะ ชั้นกับเค้า
จบกันนานแล้ว”หวายพูดก่อนจะมองฟางแล้วส่ายหน้าอย่างเอือมๆ
 
 
“แม่หวายขาอันดาโดนอีตานี่เปิดกระโปรง”อันดาวิ่งไปฟ้องหวาย
 
 
“ยอร์ชไปแกล้งน้องเค้าทำไมครับเนี่ย”หวายถามขึ้น
 
 
“แม่หวายแม่หวายเป็นแม่ยอร์ชนะ ยัยนี่เป็นใครน่ะ ออกห่างแม่หวายเลยนะ”ยอร์ชมองอย่างไม่
พอใจก่อนจะลุกขึ้นไปดึงอันดาออกจากหวาย ป๊อปปี้ตกใจรีบลุกมาดูบอร์ชกับอันดาไม่ให้ทะเลาะกัน
อีกเนี่ย
 
 
 
“เสียงดังอะไรกันเนี่ย เมียชั้นอ้วกไม่ออกเลยเห็นมั้ย”โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับ
ประคองแก้วแล้วชะงักเมื่อออกมาเห็นหวาย
 
 
“มีอะไรกันรึเปล่าแล้วน้องคนนี้เป็นใครกัน”แก้วถาม
 
 
“หวาย นี่ลูกหวายแล้วหวายไปมีน้องเค้าตอนไหนเพราะดูท่าแล้วน้องคนนี้อายุเท่าๆยอร์ชเลย
นะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“เอาล่ะๆ ถามกันจังเลย เด็กคนนี้คือลูกหวายค่ะ เป็นลูกบุญธรรมของหวายกับกวินเค้า”หวายพูด
 
 
 
“Hey อันดาใครแกล้งหนูคะ”กวินเดินเข้ามาในบ้านแล้วรีบถามลูกสาวทันที
 
 
“อีตานี่ค่ะ แล้วแถมยังบอกอีกว่าเป็นลูกแม่หวายอีกคนน่ะค่ะแด้ดดี้”อันดาชี้ไปที่ยอร์ชก่อนจะถูก
กวินอุ้มขึ้น
 
 
“แม่หวายยอร์ชไม่ยอมนะ แม่หวายต้องมียอร์ชคนเดียวสิ”ยอร์ชงอแง
 
 
“ยอร์ชโตแล้วนะลูกนี่น่ะเป็นลูกบุญธรรมที่แม่มารับเลี้ยงแล้วว่าจะพาไปอยู่ด้วยกันที่อเมริกา ก็แม่
คิดถึงเรานิ เราเล่นอยู่กับพ่อแม่กับกวินสามีใหม่แม่ก็เหงาเลยกลับมาหาเด็กบุญธรรมมาเลี้ยงไว้ซัก
คนไงครับ แต่แม่หวายรักเราเหมือนเดิมนะยอร์ช”หวายพูดก่อนจะหอมแก้มยอร์ชซ้ายขวาสลับกันไป
มา
 
 
 
“อ๊ากก แม่หวาย ยอร์ชรู้แล้วค้าบๆว่าแม่หวายรักยอร์ช พอแล้ว ยอร์ชแก้มช้ำหมด”ยอร์ชร้อง
 
 
“เอ้า เมื่อกี้ยังงอแง อย่างงี้ต้องโดน”หวายพูดแล้วหอมแก้มยอร์ชไม่หยุดป๊อปปี้หัวเราะเมื่อแม่ลูก
เจอกัน
 
 
“นั่นลูกเธออีกคนหรอฟาง”หวายถามขึ้นเมื่อละจากยอร์ชขึ้นมา
 
 
“ค่ะ ชื่อน้องฟิวตอนนี้ก็5เดือนแล้ว”ฟางตอบพลางเล่นกับฟิว
 
 
“ว้าว ป๊อปปี้ลูกดกจัง นี่3คนแล้วกะจะมีกี่คนกันจ้ะ”หวายแซว
 
 
“รอบนี้ไม่ติดเลยสงสัยได้แค่3คนแค่นี้ล่ะมั้ง”ป๊อปปี้พูดแล้วแอบเหล่ไปที่ฟาง
 
 
“เอ้า นี่ลืมไปแล้วรึไงฟางท้องได้เพราะอะไร”โทโมะมานั่งข้างๆป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
 
“ก็เพราะกู ทำไมวะ คิดว่าท้องกับใครๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบถลกแขนเสื้อจะเอาเรื่องโทโมะ
 
 
 
“พอเลย หยุด ทะเลาะตั้งแต่เป็นแฟนกับหวายจนกูแต่งงานกับแก้วจนแก้วท้องเนี่ย ไม่คิดจะเลิกทะ
เลาะรึไงไอ้พี่เขย”โทโมะรีบเอามือปัดป้องก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
“พอเลย ทั้งคู่นั่นล่ะรึจะต้องให้บิดหูทั้งคู่ห้ะ”หวายดุโทโมะและป๊อปปี้เสียงเข้ม โทโมะและป๊อปปี้
เงียบทันที
 
 
 
“ที่จะบอกว่าที่ฟางท้องได้เพราะว่าแต่ละครั้งนี่ฟางงอนมึงไม่ใช่หรอครับคุณเพื่อน แต่ช่วงหลังมึงรัก
กับฟางดีมันจะไปติดอะไรต้องสร้างสถานการณ์ดิ”โทโมะพูด
 
 
 
“ไอ้นี่ ทะลึ่งหาเรื่องให้กูกับเมียทะเลาะกัน”ป๊อปปี้พูด
 
 
“เอ้า นี่จะบอกอะไรให้นะที่แก้วท้องติดคราวนี้น่ะ เพราะวันก่อนงอนไงๆ ลืมว่าจะต้องไปรับฮานะด้วย
กัน ก็เลยจัดให้ชุดใหญ่ให้หายงอน แต่ก็ดีนะ ติดเลย”โทโมะพูดแล้วมองไปทางแก้วที่แย่งเขื่อนกิน
มะม่วงดองอย่างไม่มีใครยอมใคร
 
 
 
“แต่อยากมีอีกคนมั้ยล่ะป๊อปหวายช่วยได้นะ”หวายพูดแล้วยิ้มๆเจ้าเล่ห์
 
 
“รอบนี้ถ้าฟางงอนหนีนี่โทษหวายนะ”ป๊อปปี้พูดหวายหัวเราะก่อนจะถูกหวายหอมแก้มไปทีนึง
ทำเอาฟางที่เล่นกับน้องฟิวตาโตตกใจก่อนจะรีบลุกขึ้นฝากน้องฟิวไว้ที่เฟย์แล้วเดินมาหาป๊อปปี้ทันที
 
 
“ทำอะไรกันน่ะ ต่อหน้าคนอื่นตั้งเยอะตั้งแยะเลยนะคะ”ฟางโวยวาย
 
“ทักทานยกันน่า คิสกันขำๆ”หวายพูดแล้วเดินออกไปกับยอร์ชเพื่อไปเล่นกันที่สวน
 
 
 
“แก้วจ๋า ไปที่สวนกันมั้ย ฮานะลูกไปกินไอติมกัน”โทโมะพูดแล้วโอบเอวแก้วเดินออกไปกับฮานะ
 
 
“เฟย์จ๋า มะม่วงดองหมดแล้วอ่ะ ไปเอาเพิ่มที่ครัวดีกว่าเนอะ”เขื่อนพูด
 
 
 
“ฟาง เฟย์ยืมน้องฟิวไปเล่นก่อนนะ อยากซ้อมเลี้ยงลูกน่ะ”เฟย์พูดแล้วยิ้มๆก่อนจะเดินออกไปกับ
เขื่อนและน้องฟิว
 
 
 
 
“แม๊ค นั่งทำไมอ่ะ มาช่วยพี่ยอร์ชหน่อย ยัยกระโปรงบานจะพังฐานลับอีกแล้วนะ”ยอร์ชวิ่งกลับเข้า
มาเรียกแม๊ค
 
 
 
“ได้เลยพี่ยอร์ช แต่อย่าแกล้งพี่อันดาแรงนะ เดี๋ยวพี่เค้าร้องไห้”แม๊คบอกก่อนจะรีบวิ่งออกไป จนใน
บ้านเหลือแค่ป๊อปปี้กับฟาง2คนเท่านั้น
 
 
 
“รู้งานกันดีมาก รู้ทั้งบ้านเลย”ป๊อปปี้มองทุกๆคนที่เป็นใจออกไปจากบ้านกันหมดแล้วพูดเบาๆ
 
 
 
 
“ไม่ไปหาคุณหวายละคะ เพื่อน อุตส่าห์เยี่ยมลูกที่เมืองไทยทั้งที”ฟางหน้าหงิกแล้วพูดขึ้น
 
 
“ฟางงง นี่งอนหรอ รึว่าหึงชั้นเนี่ย”ป๊อปปี้รีบเดินไปอ้อนฟางแต่ฟางสะบัดตัวเดินหนี
 
 
 
“เปล่าค่ะ คุณป๊อปไปสนุกกับทุกคนด้านนอกเถอะค่ะ ฟางปวดหัว”ฟางเดินงอนจะขึ้นไปชั้นบนป๊อปปี้
ส่ายหน้าก่อนจะอาศัยจังหวะฟางเผลอรวบตัวฟางขึ้นอุ้มแล้วฟางขึ้นไปบนห้องนอนทันที
 
 
 
“คุณป๊อปปล่อยฟางเลยนะ”ฟางดิ้น แต่ป๊อปปี้ไม่ปล่อยพาไปที่เตียงแล้ววางพาลงบนเตียงก่อนจะขึ้น
คร่อมฟางอย่างรวดเร็ว
 
 
 
“เอ้า เมียงอนนินา งานนี้ต้องง้อ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆก่อนจะก้มลงจะหอมแก้มฟาง ฟางเบี่ยงหนีแต่ป๊อปปี้
ดันหน้าฟางมาประจันกันแล้วก้มลงจูบแทนที่จะแค่หอมแก้มตอนแรก
 
 
 
 
“ยังจะงอนอีกมั้ยล่ะ หืม ถ้าไม่น่ะ ชั้นจะเริ่มแล้วนะ”ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอามือ
หน้าสอดเข้าไปในกระโปรงเดรสของเธออย่างจาบจ้วง
 
 
 
 
“พอเลย จะบ้าหรอ คนออกเต็มบ้านมาทำอะไรแบบนี้ได้ไง”ฟางร้องห้ามแล้วขืนมือป๊อปปี้ไว้สุดฤทธิ์
 
 
 
“เอ้า ก็มาง้อไง เห็นเมียงอนหน้าหงิกก็กลัวว่าจะหนีไปอีก คราวนี้ไม่ไหวจะตามไปแล้วนะ”ป๊อปปี้
พูดอ้อนๆ
 
 
 
“ไม่ตามก็ไม่ต้องตามสิ คราวนี้นะฟางจะหนีไปอยู่ขั้วโลกเลย”ฟางพูดอย่างงอนๆ
 
“ไปขั้วโลกไปแต่งงานกับหมีขั้วโลกรึไง”ป๊อปปี้ส่ายหน้า
 
 
“ก็ดีนะคะ เปลี่ยนบรรยากาศดี”ฟางพูดยั่วป๊อปปี้
 
 
 
“ดีเลย งั้นก่อนจะหนีไปหาหมีขั้วโลกงั้นขอพ่อหมีตัวหนีจัดการวอร์มร่างกายให้ก่อนเลยละ
กัน”ป๊อปปี้พูดจบก็จูบฟางอีกครั้งก่อนจะเลื่อนลงมาซุกไซร้ไปตามตัวฟาง
 
 
 
 
“อ๊าย คุณป๊อปคนบ้า กลางวันแสกๆอยู่เลยคนก็อยู่เยอะด้วย เลิกหื่นเลยนะ หมีลามก”ฟางดิ้น
ขลุกขลักไม่ยอมท่าเดียว
 
 
 
“เอ้า นี่ไม่รู้จริงดิว่าพวกเค้าเปิดทางให้เรามาทำน้องให้ยอร์ช แม้ค ฟิวเชียวนะ”ป๊อปปี้พูดอย่างเจ้า
เล่ห์
 
 
 
“รู้ค่ะรู้ แต่นี่มันกลางวันนะ จะบ้าหรอ คนเค้าก็เขินเป็นนะ”ฟางพูดแล้วหน้าแดงยิ้มๆ
 
 
 
“งั้นก็ทำกลางคืนได้งั้นสิ แต่ ไม่เอาอ่ะ พอถึงกลางคืนแล้วฟางก็หายงอนพอดีแบบนี้มันจะติดหรอ
ลูกน่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“คนบ้า แค่3คนไม่เหนื่อยเลี้ยงรึไง”ฟางพูดแล้วตีแขนป๊อปปี้เบาๆ
 
 
“เอาน่า ยังไม่ได้ลูกสาว ชั้นน่ะไหวเสมอล่ะ น้ำยามันดี”ป๊อปปี้พูดเจ้าเล่ห์ฟางเขินจัดพลิกตัวหนี
 
 
 
 
“รักฟางนะครับ”ป๊อปปี้ล้มตัวนอนข้างๆก่อนจะพลิกตัวมากอดฟางไว้แล้วกระซิบเบาๆข้างหู
 
 
 
“รักเหมือนกันนะคะ”ฟางพลิกตัวมาพูดก่อนจะจูบป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน
 
 
 
“ก็ดี งั้นเรามาเริ่มกันเลยไม่ไหวละ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขึ้รคร่อมฟางอีก
ครั้ง                                    
 
 
 
 
“คนบ้า เค้าเขินนะ แต่แค่รอบเดียวนะเดี๋ยวไปดูลูกต่อ”ฟางพูดแต่ก็ยอม ป๊อปปี้ยิ้มดีใจก่อนจะจูบฟาง
ที่หน้าผากด้วยความรักและเริ่มจัดการเพิ่มน้องให้กับยอร์ช แม๊คและน้องฟิวทันที
 
 
 
 
 
 
จบแล้วจ้าาาาา
 
 
ขอบคุณมากน้าที่ติดตามเรื่องนี้มากันอ่ะ
 
 
อย่าลืมติดตามอีก2เรื่องของเรานะกำลังสนุกเลย
 
 
แต่เรื่องหน้าอยากได้แนวไหนนี่มาบอกกันได้นะจ้ะ