รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ตกลงนายเริ่มมองเห็นอะไรลางๆแล้ว่มั้ย”โทโมะเพ่งมองหน้าป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งอยู่ที่โซฟา หลังจากที่

ป๊อปปี้ได้ไปให้หมอรักษาตาของเขาเป็นประจำเป็นเวลาอาทิตย์กว่าแล้วป๊อปปี้ก็ยังไม่หาย

 

 

“ก็เห็นนะ เห็นเป็นเงาๆ เห็นแสงมัวๆแต่ยังไม่ค่อยชัดน่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“โห งี้ก็ทำการบ้านกับเมียเฮียไม่ได้อ่ะดิ”เขื่อนที่เตรียมตัวเป็นว่าที่เจ้าบ่าวก็มากระแซะแซวป๊อปปี้

เบาๆ ป๊อปปี้หน้าแดงจัดแล้วนึกถึงบทรักที่ภรรยาสาวกับเขาเมื่อคืนนี้

 

 

 

“ตาบอดแต่ใช้การได้ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้แต่งมาตั้งนานละยังไม่เห็นจะมีวี่แววป่องบ้างเลย โถ

เพลย์บอยสิ้นท่าแล้วหรอเนี่ย”ป๊อปปี้รีบโบ้ยไปทางโทโมะทันที

 

 

“ของแบบนี้เค้าเรียกว่าช้าๆได้พร้าเล่มงามต่างหากโว่ย”โทโมะพูดซักพักฟาง เฟย์ และแก้วก็เดิน

เข้ามาพร้อมกับยอร์ช แม๊ค ฮานะและน้องฟิวที่ถูกฟางอุ้มแล้วเดินมาหาหนุ่มๆ

 

 

 

“อะไรคะ เม้าท์อะไรคะบอกมานะ”แก้วเดินนำสาวๆมาแล้วนั่งลงข้างๆโทโมะก่อนจะพูดขึ้น

 

 

“เปล่านี่ก็แค่คุยเรื่องงานแต่งงานน่ะ ละก็เห็นโทโมะบ่นๆนิว่าอยากมีน้องให้ฮานะๆ”เขื่อนพูดแล้วเหล่

ไปมองทางแก่ว

 

 

 

“ฮานะอยากมีน้องมั้ยคะ”โทโมะอุ้มฮานะขึ้นแล้วถาม ฮานะจึงพยักหน้าแทนคำตอบ

 

 

“อะไรๆ ฮานะต้องบอกพ่อด้วยสิคะว่าเคลียร์งานให้เสร็จก่อนเถอะ ค่อยพูดเรื่องนี้”แก้วพูดกับฮานะ

แทนโทโมะ

 

 

 

“’งั้นกลับไปก็มีมันเลยละกันเพราะว่าพี่เคลียร์งานทุกอย่างเสร็จแล้ว”โทโมะพูดแล้วโอบเอวแก้ว

ทันที

 

 

 

“พี่โทโมะ มาพูดตรงนี้ได้ไงเล่า ลูกๆหลานๆก็อยู่กันเต็มเลยนะ”แก้วแก้มแดงแล้วหยิกโทโมะเบาๆ

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะเฟย์ ถ้าแต่งแล้วเดี๋ยวพี่จะรีบปั๊มให้ทันเฮียเค้าเลยเนาะ”เขื่อนพูด

 

 

“พอเลยค่ะพี่เขื่อนๆ ร้านอาหารทางโรงแรมโทรไปคอนเฟิร์มเรื่องจำนวนแขกแวรึยัง เฟย์เคลียร์เรื่อง

ดอกไม้กับของตกแต่งในงานแต่งของเรากับฟางแล้วก็แก้วจนหัวหมุนแล้วนะ”เฟย์พูด

 

 

 

“จ้าๆ เดี๋ยวจะโทรเดี๋ยวนี้ล่ะจ้า ไม่งอนนะจ้ะ เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปเอาของที่ชำร่วยในงานให้เลย เฟยืจะ

ได้พักไงจ้ะ”เขื่อนพูดแล้วเดินไปนวดไหล่เฟย์เบาๆ

 

 

“น่ารักจังเลยผู้ชายคนนี้”เฟย์พูดแล้วลูบแก้มเขื่อนเบาๆ

 

 

“ไม่ต้องน่ารักแล้วจ้ะ รักพี่เลยดีกว่า รับรองผู้ชายคนนี้ไม่ทำให้เฟย์เสียใจแน่นอน”เขื่อนพูดแล้วก

อดเฟย์จากด้านหลังโยกตัวไปมาเบาๆ

 

 

 

“แค่กๆ โอ้ย หวานโว่ยๆ พวกหวานเลี่ยนเนี่ยๆ ไปเตรียมงานแต่งงานตัวเองเลยป่ะ”โทโมะพูด

 

 

“อะไรพี่โทโมะถ้าอิจฉาก็หันไปหาแก้วสิ แก้วเคลียร์สามีแกหน่อยๆ”เฟย์แซวกลับ

 

 

“อะไรยะ ไปเลยๆ ไปจัดการงานแต่งของตัวเองเลยป่ะ ทั้งคู่นั่นล่ะ”แก้วพูดแล้วแอบยิ้มนิดๆ

 

 

“แต่คิดไปคิดมาพี่ก็อยากมีน้องให้ฮานะจริงๆนะ”โทโมะพูดกระซิบใกล้ๆหูแก้ว จนแก้วเขินก่อนจะ

แอบตีแขนโทโมะเบาๆ

 

 

 

“บ้า ของแบบนี้ต้องพูดกัน2คน มาพูดอะไรตรงนี้”แก้วกระซิบบอกโทโมะกลับไป โทโมะก็ยิ้มก่อน

แก้วจะทำสัญญาณว่าคืนนี้แน่นอน

 

 

“อะ แฮ่ม อะไรกันเนี่ยหวานจนลืมรึเปล่าว่ามีฟาง คุณป๊อปและลูกๆอยู่น่ะ”ฟางพูด

 

 

“แหมๆ ถึงพวกชั้นจะหวานนะใครจะไปหวานได้ดหมือนคู่เธอล่ะ สวีทกันแทบทุกคืนน่ะ”แก้วแซว

กลับทำเอาฟางแก้มแดงขึ้นทันที

 

 

 

“เอาล่ะๆ แก้วแซวฟางมากเดี๋ยวฟางก็ไม่เป็นอันกล่อมน้องฟิวให้นอนพอดี ฮานะอยากกินขนมมั้ย

ครับ พ่อซื้อเค้กมาน่ะ เดี๋ยวเราไปแกะทานกันเนาะ”โทโมะชูเค้กให้ฮานะที่แก้วกำลังติดโบว์ให้บน

หัวอยู่ ฮานะพยักหน้าก่อนจะรีบวิ่งตามโทโมะไปแก้วเห็นดังนั้นก็ตามสามีและลูกออกไปบ้าง

 

 

 

“อยากกินเค้กมั่งอ่าแม่ฟาง”แม๊คพูด

 

 

“ใช่ๆ แม๊คเคยบอกว่าแม่ฟางอ่ะชอบทำขนมเค้ก แม่ฟางทำให้ยอร์ชกินหน่อยสิครับ น้าๆๆ”ยอร์ชรี

บอ้อนฟาง

 

 

“เอาสิครับเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ฟางจะทำขนมเค้กให้ทานเนาะ”ฟางพูดแม๊คกับยอร์ชร้องดีใจจนน้องฟิว

ร้องไห้ออกมา

 

 

 

“แม่ฟางเดี๋ยวยอร์ชดูน้องเองก็ได้ฮะ”ยอร์ชบอกก่อนจะอุ้มน้องฟิวมาแล้วกล่อมให้หลับแทนฟาง

ฟางเมื่อว่างแล้วก็เดินมานั่งข้างป๊อปปี้ที่พยายามดูภาพสีต่างๆเพื่อปรับสภาพสายตา

 

 

 

“ไหนดูซิ ว่ารักษาเองไปถึงไหนละคะ ให้ฟางช่วยมั้นคะ”ฟางพูด

 

 

“ไม่เป็นไรหรอก ฟางไปดูลูกๆเถอะ เดี๋ยวจะไปซนที่ไหนกันอีก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“เอ แล้วนี่เกลไปไหนแล้วล่ะคะ นี่ก็ถึงเวลาพาคุณป๊อปไปทานยาแล้ว”ฟางพูดถึงเกลที่มาเป็น

พยาบาลพิเศษดูแลป๊อปปี้ เพราะเนื่องจากเธอต้องดูแลน้องฟิวที่พึ่งคลอดมา ไหนะแม๊คและยอร์ช

อีก ย่าใหญ่เลยจ้างนางพยาบาลพิเศษมาดูแลป๊อปปี้แทนไปก่อน

 

 

 

“ได้ยินว่าจะออกไปส่งคุณย่าที่วัดน่ะ เป็นนางพยาบาลที่เก่งเหมือนกันนะเนี่ย ขับรถเป็นด้วย ดู

คล่องแคล่วเชียว”ป๊อปปี้ชมเกลจนฟางหน้าตึง

 

 

 

“แน่ะๆ ถึงชั้นจะเห็นไม่ชัดแต่ชั้รูนะว่าเธอหน้าบูด แก้มป่องไม่พอใจน่ะ ไม่ทำหน้าบูดสิ เดี๋ยวหน้าแก่

นะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วเล่นแก้มของฟางแล้วบีบไปมา

 

 

 

“อ๊าย คุณป๊อปอ่ะ ไม่งอนไม่หวงแล้วก็ได้ แก้มยุ้ยหมดแล้ว”ฟางพูดแล้วเอามือจับแก้มตัวเอง

 

 

 

“555นี่ไม่ต้องมองเห็นก็รู้ว่าเมียน่ะกำลังน้อยใจ ชั้นเก่งใช่มั้ยล่ะ ให้รางวัลหน่อยสิๆ”ป๊อปปี้อ้อน

 

 

 

“บ้าหรอ ลูกอยู่เยอะแยะ ฟางโทรหาเกลดีกว่า”ฟางพูดก่อนจะกดโทรศัพท์โทรออกหาเกลพอแอบ

เห็นป๊อปปี้ทำหน้าจ๋อยก็แอบหอมแก้มป๊อปปี้ไปฟอดนึงทันที

 

 

 

“นั่นแน่ แม่ฟางแอบหอมแก้มพ่อป๊อป”ยอร์ชแซว

 

 

 

“พอเลยๆ ยอร์ชอ่ะ ให้นี่น้องหลับแล้วใช่มั้ยครับ มาเดี๋ยวแม่ฟางพาน้องไหนอนที่เปลดีกว่า”ฟางพูด

ก่อนจะอุ้มฟิวมาจากยอร์ชพาไปนอนที่เปลนอนของเด็กทันที

 

 

 

 

“พี่ยอร์ชเราไปเตะบอลที่สวนกันดีกว่า”แม๊คชวนยอร์ชก่อน2หนุ่มจะวิ่งตามกันไปที่สวนเพื่อไปเตะ

ฟุตบอล

 

 

“เด็กๆอย่าซนนะ วันก่อนก่อนได้ยินว่ายคุณย่าทวดเอาต้นไม้ดอกกไม้มาลงกระถางใหม่น่ะ ระวังทำ

กระถางของย่าทวดแตกนะครับ”ป๊อปปี้พูดเพราะข้างๆสวนเป็นเรือนกระจกที่ย่าใหญ่ชอบเพาะปลูก

ต้นไม้ดอกไม้ตรงนั้น

 

 

 

“ไปดูลูกดีกว่า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอาศัยการฟังเสียงและแสงที่เขาเริ่มมองเห็นชัดแต่เลือนราง เดิน

ออกไปตามแม๊คกับยอร์ช

 

 

“พี่ยอร์ชเตะเบาๆนะแม๊คขี้เกียจวิ่งไกล”เสียงของแม๊คตะโกนบอกยอร์ชที่กำลังจะง้างขาเตะ

 

 

 

“คราวน้ะออมแรงเศษ1ใน4ของพี่ละกันนะ เตรียมรับลูกดีๆล่ะ”เสียงยอร์ชตะโกนกลับบอกแม๊คก่อน

จะเตะฟุตบอลไปอย่างแรงแต่คำนวนพลาดไปแทนที่จะลงที่แม๊คลูกฟุตบอลกลับลอยไปชนกับเสา

ไฟและเด้งชนกับกระถางต้นไม้ที่ย่าใหญ่พึ่งซื้อมาใหม่ทำให้กระถางมันโงนเงนทำท่าจะล้ม

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

ป๊อปปี้เดินมาตรงนั้นทำให้กระถางใบใหญ่หล่นใส่ป๊อปปี้เต็มๆ

 

 

 

“พ่อป๊อป”แม๊คและยอร์ชตกใจก่อนจะรีบเรียกทุกๆคน

 

 

“คุณป๊อป ตายแล้ว”ฟางร้องอย่างตกใจ

 

 

 

“พี่ป๊อป พี่โทโมะช่วยพาพี่ป๊อปไปที่โรงพยาบาลด่วนเลยค่ะ”แก้วพูดก่อนทั้งหมดจะพาป๊อปปี้ไปส่ง

ที่โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปอย่าเป็นอะไรนะคะ ฮือๆ”ฟางนั่งกุมมือป๊อปปี้ที่สลบไม่ได้สติอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลหลัง

จากทำแผลเสร็จโดยที่หัวของป๊อปปี้มีผ้าพันแผลพันรอบ

 

 

 

“พวกเราของโทษครับแม่ฟางที่เล่นอะไรซนๆแบบนี้อีกแล้ว”ยอร์ชพูดแทนแม๊ค

 

 

“ไม่เป็นไรครับแม๊ค ยอร์ช มันเป็นอุบัติเหตุ แม่เข้าใจไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นหรอกครับ”ฟางหัน

ไปบอกแม๊คและยอร์ช 2หนุ่มวิ่งไปกอดฟางแน่น

 

 

 

“พ่อป๊อปจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ”แม๊คพูดแล้วกอดฟางแน่นเช่นเดียวกับยอร์ช

 

 

“ครับพ่อป๊อปจะไม่เป็นไร เด็กไม่ต้องกลัวนะครับ”ฟางพูด

 

 

 

“ตอนนี้พ่อป๊อปเค้าอยู่โรงพยาบาลแล้วนะครับเด็กๆไม่ต้องกลัว พ่อป๊อปของพวกเราน่ะเข้มแข็งจะ

ตาย เค้าไม่มีทางยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก แผลแค่นี้ทำอะไรพ่อป๊อปของพวกเราไม่ได้หรอก”โท

โมะชันเข่านั่งคุยกับแม๊คและยอร์ชเพื่อปลอบไม่ให้เด็กๆร้องไห้อีก

 

 

 

“ใช่ครับ พ่อป๊อปเข้มแข็งมาก ไม่มีทางจะยอมแพ้อะไรแบบนี้หรอก และอีกอย่างคุณลุงหมอก็บอก

แล้วว่าพ่อป๊อปไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง พ้นอันตรายแล้วนะครับ”ฟางพูด

 

 

“แม๊ค ยอร์ชเดี๋ยวกลับบ้านไปอาบน้ำก่อนนะคะแล้วค่อยกลับมาเฝ้าพ่อป๊อปใหม่”แก้วพูด

 

 

“คุณแก้วพาแม๊คกับยอร์ชไปเถอะค่ะ ฟางจะเฝ้าคุณป๊อปเองฝากเอาเสื้อผ้ามาให้ด้วยนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

ทันทีที่แก้ว โทโมะรับแม๊คกับยอร์ชกลับบ้านไปอาบน้ำและเอาเสื้อผ้ามาให้ฟาง ฟางก็หันไปนั่งมอง

คนตัวสูงที่หลับอยู่ก็ลูบผมชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะคะ เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว ฟางกับลูกรอคุณอยู่นะ”ฟางพูดแล้วลุกขึ้นจูบที่หน้าผาก

ป๊อปปี้อย่างอ่อนโยนก่อนจะเลื่อนลงมาจูบที่ปากของชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

“ฟางเคยฟังนิทานสมัยเด็กๆที่แม่ชบาชอบเล่าให้ฟางฟังว่าเจ้าชายจะจุมพิตเจ้าหญิงให้ฟื้นจากการ

หลับใหล แต่นี่ชีวิตจริง และฟางเองก็คงไม่ใช่เจ้าชาย คุณป๊อปไม่ใช่เจ้าหญิงคุณคงจะฟื้นไม่ได้

เหมือนในนิทานสินะคะ”ฟางพูดแล้วกุมมือที่จับมือป๊อปปี้ไว้ก่อนที่มือของป๊อปปี้ที่ฟางจับไว้จะ

กระตุกและบีบมือฟาง

 

 

 

“คุณป๊อป คุณป๊อปฟื้นแล้วใช่มั้ยคะ”ฟางเงยหน้าถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“อืมม ปวดหัว”ป๊อปปี้หลับตาร้องครางออกมาด้วยความเจ็บ ทำเอาฟางยิ้มทั้งน้ำตาที่ดีใจที่ชายหนุ่ม

ฟื้น

 

 

 

“ค่อยๆนะคะ พยาบาลพึ่งทำแผลให้คุณไป อาจจะเจ็บบ้างนะคะ”ฟางพูดแล้วประคองป๊อปปี้นั่งลง

 

 

 

“ฟะ ฟาง ร้องไห้ทำไมเนี่ย”ป๊อปปี้ลืมตาแล้วกระพริบตาถี่ๆก่อนจะหันไปเห็นฟางแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

“คะ คุณป๊อป”ฟางอึ้งเมื่อถูกป๊อปปี้เอามือมาปาดน้ำตาให้ก็โผเข้ากอดป๊อปปี้ด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

ขอโทษน้า ช่วงนี้เน็ตไม่ค่อยดีเลยทำให้เล่นเน็ตส่วนมากเล่นในมือถืออ่ะ

 

 

ตอนหน้าตอนจบเป็นตอนพิเศษแล้วนะอย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะ