รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
“ตกลงนายเริ่มมองเห็นอะไรลางๆแล้ว่มั้ย”โทโมะเพ่งมองหน้าป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งอยู่ที่โซฟา หลังจากที่
ป๊อปปี้ได้ไปให้หมอรักษาตาของเขาเป็นประจำเป็นเวลาอาทิตย์กว่าแล้วป๊อปปี้ก็ยังไม่หาย
 
 
“ก็เห็นนะ เห็นเป็นเงาๆ เห็นแสงมัวๆแต่ยังไม่ค่อยชัดน่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“โห งี้ก็ทำการบ้านกับเมียเฮียไม่ได้อ่ะดิ”เขื่อนที่เตรียมตัวเป็นว่าที่เจ้าบ่าวก็มากระแซะแซวป๊อปปี้
เบาๆ ป๊อปปี้หน้าแดงจัดแล้วนึกถึงบทรักที่ภรรยาสาวกับเขาเมื่อคืนนี้
 
 
 
“ตาบอดแต่ใช้การได้ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้แต่งมาตั้งนานละยังไม่เห็นจะมีวี่แววป่องบ้างเลย โถ
เพลย์บอยสิ้นท่าแล้วหรอเนี่ย”ป๊อปปี้รีบโบ้ยไปทางโทโมะทันที
 
 
“ของแบบนี้เค้าเรียกว่าช้าๆได้พร้าเล่มงามต่างหากโว่ย”โทโมะพูดซักพักฟาง เฟย์ และแก้วก็เดิน
เข้ามาพร้อมกับยอร์ช แม๊ค ฮานะและน้องฟิวที่ถูกฟางอุ้มแล้วเดินมาหาหนุ่มๆ
 
 
 
“อะไรคะ เม้าท์อะไรคะบอกมานะ”แก้วเดินนำสาวๆมาแล้วนั่งลงข้างๆโทโมะก่อนจะพูดขึ้น
 
 
“เปล่านี่ก็แค่คุยเรื่องงานแต่งงานน่ะ ละก็เห็นโทโมะบ่นๆนิว่าอยากมีน้องให้ฮานะๆ”เขื่อนพูดแล้วเหล่
ไปมองทางแก่ว
 
 
 
“ฮานะอยากมีน้องมั้ยคะ”โทโมะอุ้มฮานะขึ้นแล้วถาม ฮานะจึงพยักหน้าแทนคำตอบ
 
 
“อะไรๆ ฮานะต้องบอกพ่อด้วยสิคะว่าเคลียร์งานให้เสร็จก่อนเถอะ ค่อยพูดเรื่องนี้”แก้วพูดกับฮานะ
แทนโทโมะ
 
 
 
“’งั้นกลับไปก็มีมันเลยละกันเพราะว่าพี่เคลียร์งานทุกอย่างเสร็จแล้ว”โทโมะพูดแล้วโอบเอวแก้ว
ทันที
 
 
 
“พี่โทโมะ มาพูดตรงนี้ได้ไงเล่า ลูกๆหลานๆก็อยู่กันเต็มเลยนะ”แก้วแก้มแดงแล้วหยิกโทโมะเบาๆ
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะเฟย์ ถ้าแต่งแล้วเดี๋ยวพี่จะรีบปั๊มให้ทันเฮียเค้าเลยเนาะ”เขื่อนพูด
 
 
“พอเลยค่ะพี่เขื่อนๆ ร้านอาหารทางโรงแรมโทรไปคอนเฟิร์มเรื่องจำนวนแขกแวรึยัง เฟย์เคลียร์เรื่อง
ดอกไม้กับของตกแต่งในงานแต่งของเรากับฟางแล้วก็แก้วจนหัวหมุนแล้วนะ”เฟย์พูด
 
 
 
“จ้าๆ เดี๋ยวจะโทรเดี๋ยวนี้ล่ะจ้า ไม่งอนนะจ้ะ เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปเอาของที่ชำร่วยในงานให้เลย เฟยืจะ
ได้พักไงจ้ะ”เขื่อนพูดแล้วเดินไปนวดไหล่เฟย์เบาๆ
 
 
“น่ารักจังเลยผู้ชายคนนี้”เฟย์พูดแล้วลูบแก้มเขื่อนเบาๆ
 
 
“ไม่ต้องน่ารักแล้วจ้ะ รักพี่เลยดีกว่า รับรองผู้ชายคนนี้ไม่ทำให้เฟย์เสียใจแน่นอน”เขื่อนพูดแล้วก
อดเฟย์จากด้านหลังโยกตัวไปมาเบาๆ
 
 
 
“แค่กๆ โอ้ย หวานโว่ยๆ พวกหวานเลี่ยนเนี่ยๆ ไปเตรียมงานแต่งงานตัวเองเลยป่ะ”โทโมะพูด
 
 
“อะไรพี่โทโมะถ้าอิจฉาก็หันไปหาแก้วสิ แก้วเคลียร์สามีแกหน่อยๆ”เฟย์แซวกลับ
 
 
“อะไรยะ ไปเลยๆ ไปจัดการงานแต่งของตัวเองเลยป่ะ ทั้งคู่นั่นล่ะ”แก้วพูดแล้วแอบยิ้มนิดๆ
 
 
“แต่คิดไปคิดมาพี่ก็อยากมีน้องให้ฮานะจริงๆนะ”โทโมะพูดกระซิบใกล้ๆหูแก้ว จนแก้วเขินก่อนจะ
แอบตีแขนโทโมะเบาๆ
 
 
 
“บ้า ของแบบนี้ต้องพูดกัน2คน มาพูดอะไรตรงนี้”แก้วกระซิบบอกโทโมะกลับไป โทโมะก็ยิ้มก่อน
แก้วจะทำสัญญาณว่าคืนนี้แน่นอน
 
 
“อะ แฮ่ม อะไรกันเนี่ยหวานจนลืมรึเปล่าว่ามีฟาง คุณป๊อปและลูกๆอยู่น่ะ”ฟางพูด
 
 
“แหมๆ ถึงพวกชั้นจะหวานนะใครจะไปหวานได้ดหมือนคู่เธอล่ะ สวีทกันแทบทุกคืนน่ะ”แก้วแซว
กลับทำเอาฟางแก้มแดงขึ้นทันที
 
 
 
“เอาล่ะๆ แก้วแซวฟางมากเดี๋ยวฟางก็ไม่เป็นอันกล่อมน้องฟิวให้นอนพอดี ฮานะอยากกินขนมมั้ย
ครับ พ่อซื้อเค้กมาน่ะ เดี๋ยวเราไปแกะทานกันเนาะ”โทโมะชูเค้กให้ฮานะที่แก้วกำลังติดโบว์ให้บน
หัวอยู่ ฮานะพยักหน้าก่อนจะรีบวิ่งตามโทโมะไปแก้วเห็นดังนั้นก็ตามสามีและลูกออกไปบ้าง
 
 
 
“อยากกินเค้กมั่งอ่าแม่ฟาง”แม๊คพูด
 
 
“ใช่ๆ แม๊คเคยบอกว่าแม่ฟางอ่ะชอบทำขนมเค้ก แม่ฟางทำให้ยอร์ชกินหน่อยสิครับ น้าๆๆ”ยอร์ชรี
บอ้อนฟาง
 
 
“เอาสิครับเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ฟางจะทำขนมเค้กให้ทานเนาะ”ฟางพูดแม๊คกับยอร์ชร้องดีใจจนน้องฟิว
ร้องไห้ออกมา
 
 
 
“แม่ฟางเดี๋ยวยอร์ชดูน้องเองก็ได้ฮะ”ยอร์ชบอกก่อนจะอุ้มน้องฟิวมาแล้วกล่อมให้หลับแทนฟาง
ฟางเมื่อว่างแล้วก็เดินมานั่งข้างป๊อปปี้ที่พยายามดูภาพสีต่างๆเพื่อปรับสภาพสายตา
 
 
 
“ไหนดูซิ ว่ารักษาเองไปถึงไหนละคะ ให้ฟางช่วยมั้นคะ”ฟางพูด
 
 
“ไม่เป็นไรหรอก ฟางไปดูลูกๆเถอะ เดี๋ยวจะไปซนที่ไหนกันอีก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“เอ แล้วนี่เกลไปไหนแล้วล่ะคะ นี่ก็ถึงเวลาพาคุณป๊อปไปทานยาแล้ว”ฟางพูดถึงเกลที่มาเป็น
พยาบาลพิเศษดูแลป๊อปปี้ เพราะเนื่องจากเธอต้องดูแลน้องฟิวที่พึ่งคลอดมา ไหนะแม๊คและยอร์ช
อีก ย่าใหญ่เลยจ้างนางพยาบาลพิเศษมาดูแลป๊อปปี้แทนไปก่อน
 
 
 
“ได้ยินว่าจะออกไปส่งคุณย่าที่วัดน่ะ เป็นนางพยาบาลที่เก่งเหมือนกันนะเนี่ย ขับรถเป็นด้วย ดู
คล่องแคล่วเชียว”ป๊อปปี้ชมเกลจนฟางหน้าตึง
 
 
 
“แน่ะๆ ถึงชั้นจะเห็นไม่ชัดแต่ชั้รูนะว่าเธอหน้าบูด แก้มป่องไม่พอใจน่ะ ไม่ทำหน้าบูดสิ เดี๋ยวหน้าแก่
นะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วเล่นแก้มของฟางแล้วบีบไปมา
 
 
 
“อ๊าย คุณป๊อปอ่ะ ไม่งอนไม่หวงแล้วก็ได้ แก้มยุ้ยหมดแล้ว”ฟางพูดแล้วเอามือจับแก้มตัวเอง
 
 
 
“555นี่ไม่ต้องมองเห็นก็รู้ว่าเมียน่ะกำลังน้อยใจ ชั้นเก่งใช่มั้ยล่ะ ให้รางวัลหน่อยสิๆ”ป๊อปปี้อ้อน
 
 
 
“บ้าหรอ ลูกอยู่เยอะแยะ ฟางโทรหาเกลดีกว่า”ฟางพูดก่อนจะกดโทรศัพท์โทรออกหาเกลพอแอบ
เห็นป๊อปปี้ทำหน้าจ๋อยก็แอบหอมแก้มป๊อปปี้ไปฟอดนึงทันที
 
 
 
“นั่นแน่ แม่ฟางแอบหอมแก้มพ่อป๊อป”ยอร์ชแซว
 
 
 
“พอเลยๆ ยอร์ชอ่ะ ให้นี่น้องหลับแล้วใช่มั้ยครับ มาเดี๋ยวแม่ฟางพาน้องไหนอนที่เปลดีกว่า”ฟางพูด
ก่อนจะอุ้มฟิวมาจากยอร์ชพาไปนอนที่เปลนอนของเด็กทันที
 
 
 
 
“พี่ยอร์ชเราไปเตะบอลที่สวนกันดีกว่า”แม๊คชวนยอร์ชก่อน2หนุ่มจะวิ่งตามกันไปที่สวนเพื่อไปเตะ
ฟุตบอล
 
 
“เด็กๆอย่าซนนะ วันก่อนก่อนได้ยินว่ายคุณย่าทวดเอาต้นไม้ดอกกไม้มาลงกระถางใหม่น่ะ ระวังทำ
กระถางของย่าทวดแตกนะครับ”ป๊อปปี้พูดเพราะข้างๆสวนเป็นเรือนกระจกที่ย่าใหญ่ชอบเพาะปลูก
ต้นไม้ดอกไม้ตรงนั้น
 
 
 
“ไปดูลูกดีกว่า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอาศัยการฟังเสียงและแสงที่เขาเริ่มมองเห็นชัดแต่เลือนราง เดิน
ออกไปตามแม๊คกับยอร์ช
 
 
“พี่ยอร์ชเตะเบาๆนะแม๊คขี้เกียจวิ่งไกล”เสียงของแม๊คตะโกนบอกยอร์ชที่กำลังจะง้างขาเตะ
 
 
 
“คราวน้ะออมแรงเศษ1ใน4ของพี่ละกันนะ เตรียมรับลูกดีๆล่ะ”เสียงยอร์ชตะโกนกลับบอกแม๊คก่อน
จะเตะฟุตบอลไปอย่างแรงแต่คำนวนพลาดไปแทนที่จะลงที่แม๊คลูกฟุตบอลกลับลอยไปชนกับเสา
ไฟและเด้งชนกับกระถางต้นไม้ที่ย่าใหญ่พึ่งซื้อมาใหม่ทำให้กระถางมันโงนเงนทำท่าจะล้ม
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
ป๊อปปี้เดินมาตรงนั้นทำให้กระถางใบใหญ่หล่นใส่ป๊อปปี้เต็มๆ
 
 
 
“พ่อป๊อป”แม๊คและยอร์ชตกใจก่อนจะรีบเรียกทุกๆคน
 
 
“คุณป๊อป ตายแล้ว”ฟางร้องอย่างตกใจ
 
 
 
“พี่ป๊อป พี่โทโมะช่วยพาพี่ป๊อปไปที่โรงพยาบาลด่วนเลยค่ะ”แก้วพูดก่อนทั้งหมดจะพาป๊อปปี้ไปส่ง
ที่โรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปอย่าเป็นอะไรนะคะ ฮือๆ”ฟางนั่งกุมมือป๊อปปี้ที่สลบไม่ได้สติอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลหลัง
จากทำแผลเสร็จโดยที่หัวของป๊อปปี้มีผ้าพันแผลพันรอบ
 
 
 
“พวกเราของโทษครับแม่ฟางที่เล่นอะไรซนๆแบบนี้อีกแล้ว”ยอร์ชพูดแทนแม๊ค
 
 
“ไม่เป็นไรครับแม๊ค ยอร์ช มันเป็นอุบัติเหตุ แม่เข้าใจไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นหรอกครับ”ฟางหัน
ไปบอกแม๊คและยอร์ช 2หนุ่มวิ่งไปกอดฟางแน่น
 
 
 
“พ่อป๊อปจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ”แม๊คพูดแล้วกอดฟางแน่นเช่นเดียวกับยอร์ช
 
 
“ครับพ่อป๊อปจะไม่เป็นไร เด็กไม่ต้องกลัวนะครับ”ฟางพูด
 
 
 
“ตอนนี้พ่อป๊อปเค้าอยู่โรงพยาบาลแล้วนะครับเด็กๆไม่ต้องกลัว พ่อป๊อปของพวกเราน่ะเข้มแข็งจะ
ตาย เค้าไม่มีทางยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก แผลแค่นี้ทำอะไรพ่อป๊อปของพวกเราไม่ได้หรอก”โท
โมะชันเข่านั่งคุยกับแม๊คและยอร์ชเพื่อปลอบไม่ให้เด็กๆร้องไห้อีก
 
 
 
“ใช่ครับ พ่อป๊อปเข้มแข็งมาก ไม่มีทางจะยอมแพ้อะไรแบบนี้หรอก และอีกอย่างคุณลุงหมอก็บอก
แล้วว่าพ่อป๊อปไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง พ้นอันตรายแล้วนะครับ”ฟางพูด
 
 
“แม๊ค ยอร์ชเดี๋ยวกลับบ้านไปอาบน้ำก่อนนะคะแล้วค่อยกลับมาเฝ้าพ่อป๊อปใหม่”แก้วพูด
 
 
“คุณแก้วพาแม๊คกับยอร์ชไปเถอะค่ะ ฟางจะเฝ้าคุณป๊อปเองฝากเอาเสื้อผ้ามาให้ด้วยนะคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
ทันทีที่แก้ว โทโมะรับแม๊คกับยอร์ชกลับบ้านไปอาบน้ำและเอาเสื้อผ้ามาให้ฟาง ฟางก็หันไปนั่งมอง
คนตัวสูงที่หลับอยู่ก็ลูบผมชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“อย่าเป็นอะไรนะคะ เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว ฟางกับลูกรอคุณอยู่นะ”ฟางพูดแล้วลุกขึ้นจูบที่หน้าผาก
ป๊อปปี้อย่างอ่อนโยนก่อนจะเลื่อนลงมาจูบที่ปากของชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน
 
 
 
“ฟางเคยฟังนิทานสมัยเด็กๆที่แม่ชบาชอบเล่าให้ฟางฟังว่าเจ้าชายจะจุมพิตเจ้าหญิงให้ฟื้นจากการ
หลับใหล แต่นี่ชีวิตจริง และฟางเองก็คงไม่ใช่เจ้าชาย คุณป๊อปไม่ใช่เจ้าหญิงคุณคงจะฟื้นไม่ได้
เหมือนในนิทานสินะคะ”ฟางพูดแล้วกุมมือที่จับมือป๊อปปี้ไว้ก่อนที่มือของป๊อปปี้ที่ฟางจับไว้จะ
กระตุกและบีบมือฟาง
 
 
 
“คุณป๊อป คุณป๊อปฟื้นแล้วใช่มั้ยคะ”ฟางเงยหน้าถามป๊อปปี้ทันที
 
 
 
“อืมม ปวดหัว”ป๊อปปี้หลับตาร้องครางออกมาด้วยความเจ็บ ทำเอาฟางยิ้มทั้งน้ำตาที่ดีใจที่ชายหนุ่ม
ฟื้น
 
 
 
“ค่อยๆนะคะ พยาบาลพึ่งทำแผลให้คุณไป อาจจะเจ็บบ้างนะคะ”ฟางพูดแล้วประคองป๊อปปี้นั่งลง
 
 
 
“ฟะ ฟาง ร้องไห้ทำไมเนี่ย”ป๊อปปี้ลืมตาแล้วกระพริบตาถี่ๆก่อนจะหันไปเห็นฟางแล้วพูดออกมา
 
 
 
 
“คะ คุณป๊อป”ฟางอึ้งเมื่อถูกป๊อปปี้เอามือมาปาดน้ำตาให้ก็โผเข้ากอดป๊อปปี้ด้วยความดีใจ
 
 
 
 
 
ขอโทษน้า ช่วงนี้เน็ตไม่ค่อยดีเลยทำให้เล่นเน็ตส่วนมากเล่นในมือถืออ่ะ
 
 
ตอนหน้าตอนจบเป็นตอนพิเศษแล้วนะอย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะ