รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วมองคนที่เธอกอดทั้งคืนแล้วก็ยิ้ม แล้วมองป๊อปปี้ที่หลับอยู่ก่อนจะ
เอามือมาจับที่แก้มของเขาอย่างอ่อนโยน
 
 
 
“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกได้ว่ามือของคนตัวเล็กที่เขานอนกอดอยู่เลื่อนมาจับที่หน้า
ป๊อปปี้เอามือขึ้นมาจับมือของฟางอย่างอ่อยโยนก่อนจะจับมือข้างหนึ่งมาจูบทำให้ฟางหน้าแดงจัด
 
 
 
“พอก่อนค่ะ เดี๋ยวลงไปทานข้าวไม่ทันนะ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เคลื่อนตัวมาจะจูบฟาง
 
 
 
“ก็ใครล่ะ หืม ที่มายั่งชั้นเกือบทั้งคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย นี่อารมณ์ยังค้างอยู่เลยนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“คนบ้า ฟางก็แค่อยากให้คุณไม่คิดมากเลยทำแบบนี้ต่างหากล่ะ”ฟางเขินหน้าแดงแล้วแอบมองตา
ของป๊อปปี้แม้เขาจะมองไม่เห็นเธอแต่สายตาคู่นี้ก็ยังคงมีเสน่ห์เหมือนเดิม
 
 
 
“งั้นทีหลังชั้นจะคิดมาบ่อยๆดีกว่า ชอบจัง วิธีนี้ของเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วอมยิ้มเล่นเอาฟางหน้าแดงจัด
 
 
 
“พอแล้วอ่ะ ฟางจะไปอาบน้ำแล้ววว”ฟางพยายามขืนตัวไม่ให้ป๊อปปี้ซุกไซร้
 
 
“ทำคนอื่นมีอารมณ์ตั้งแต่เช้าแล้วจะหนีไปงั้นหรอ หึๆ ไม่ให้หนีไปหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะหอมแก้ม
ฟางซ้ายทีขวาที
 
 
 
 
“พี่ป๊อป ย่าให้มาบอกว่าวันนี้จะพาไปหาหมอนะ ว้าย”แก้วเปิดประตูเข้ามาต้องร้องเมื่อเห็นฟางและ
ป๊อปปี้นัวเนียกันบนเตียงและที่ตัวทั้งคู่นั้นไม่ใส่อะไรเลย
 
 
 
“คุณแก้ว”ฟางหน้าแดงจัดรีบเอาผ้าห่มขึ้นมาผิด ส่วนป๊อปปี้ลุกขึ้นนั่งโผล่พ้นผ้าห่มมาแค่ครึ่งตัวแล้ว
มองหาแก้ว
 
 
“ทีหลังจะเข้ามานี่เคาะประตูด้วยดิ ถึงพี่จะมองไม่เห็นแต่พี่ก็อยากมีเวลาส่วนตัวมั่งนะครับบ”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
“ปะ ไปแล้วก็ได้ โห ฟาง คืนดีกันแล้วนี่ไวไฟกันจัง คนตาบ้าก็ไม่เว้นนะฟางงงง”แก้วยังแซวไม่เลิก
 
 
 
“คุณแก้ว ไปเลยนะคะ ฟางจะอาบน้ำแล้ว”ฟางหน้าแดงเขินจัด
 
 
“คนตาบอดก็ไม่เว้นนะ เมียใครเนี่ย”ป๊อปปี้เอาผ้าห่มมาห่มตัวแล้วพูดฟางยิ่งหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม
 
 
 
 
“เอาล่ะ เท่านี้ก็เรียบร้อย”ฟางพูดเมื่อติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ป๊อปปี้เสร็จเรียบร้อยและเช็คทรงผมให้
สามีเท่ากับว่าแต่งตัวให้ป๊อปปี้เสร็จหมดแล้ว
 
 
“ดีจังเลยเนาะ มีเมียอาบน้ำแต่งตัวให้เหมือนเด็กเลย”ป๊อปปี้พูด
 
 
“แหม ได้ทีเอาใหญ่นะคะๆ”ฟางพูด
 
 
“แหม ไปทานข้าวกันเถอะหิวแล้วอ่ะ”ป๊อปปี้พูดอ้อนๆฟางยิ้มก่อนจะพยุงป๊อปปี้ลงมาชั้นล่าง
 
 
 
 
 
“พ่อป๊อป แม่ฟางทำไมช้าจังเลย แม๊คกับยอร์ชกำลังจะไปโรงเรียนแล้วน้า”แม๊คพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้
กับฟางเดินลงมา
 
 
“แหม พ่อกับแม่เค้าก็คงจะจู๋จี๋กันบ้างสิแม๊ค ไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งนาน”แก้วยังแซวไม่เลิกทำเอาฟาง
หน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง
 
 
 
“พอเลยๆ แก้ว ไม่ไปหาโทโมะหรอ มาแซวพี่เนี่ย”ป๊อปปี้พูด แก้วจึงหัวเราะ
 
 
“แหมๆ ไปละก็ได้ พี่โทโมะเค้าเข้าใจน่าว่ายังไงแก้วต้องไปมาบ้านนี้กับบ้านพี่เค้าตลอด ไปค่ะฮานะ
คุณพ่อรอเราแน่ละ”แก้วพูดก่อนจะพาฮานะ บอร์ช และแม๊คไปส่งโรงเรียนแล้วตัวเองก็ไปหาโทโมะ
 
 
“อ้าว แล้วนี่พี่เขื่อนกับเฟย์จะไปไหนคะ”ฟางถามเมื่อเห็นเขื่อนและเฟย์กำลังจะออกจากบ้าน
 
 
“ก็วันนี้จะไปลองชุดกับเลือกการ์ดแต่งงานน่ะเดี๋ยวบ่ายๆจะกลับจ้า”เฟย์พูดเขื่อนรีบเข้ามาโอบไหล่
เฟย์ทันที
 
 
“ในที่สุดเราก็ได้แต่งงานกันแล้วเนาะ รอมาเกือบปี แต่งเสร็จจะพาไปฮันนีมูน”เขื่อนพูดอย่างอารมณ์
ดี
 
 
“พูดจริงนะ ไปมัลดีฟส์แต่ห้ามแอบดูบิกินี่สาวๆล่ะไม่งั้นตายแน่”เฟย์พูดก่อนจะหัวเราะแล้วเดินออก
ไปข้างนอกแล้วขับรถออกไป ป๊อปปี้ที่ได้ยินทั้งเรื่องของแก้วและเขื่อนก็ถอนหายใจออกมา
 
 
 
“มาทานข้าวกันดีกว่านะคะ มา เดี๋ยวฟางพาไป”ฟางพาป๊อปปี้มานั่งที่โต๊ะอาหารแล้วจะป้อนข้าวให้
แต่ป๊อปปี้จับมือฟางไว้
 
 
 
“ฟางไปทานข้าวเถอะ ชั้นทานได้ มันเป็นข้าวต้มนิทานไม่ยากหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มฟางจึงนั่ง
ข้างๆแล้วมองป๊อปปี้ทานข้าวเองคนเดียวเงียบๆไม่พูดอะไรจนชายหนุ่มทานหมดชาม
 
 
 
“ยาค่ะ”ฟางยื่นยาให้ป๊อปปี้
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้เราจะให้คุณหมอไปเช็คที่โรงพยาบาลนะคะ”ฟางพูดขณะพยุงป๊อปปี้มานั่งที่โซฟา
 
 
 
“ตอนนี้ทุกคนจะเป็นยังไงบ้างนะ แก้วกับโทโมะคงจะมีความสุขกับชีวิตคู่ เขื่อนกับเฟย์คงจะเตรียม
งานแต่งงานกันวุ่นน่าดูเลยสิท่า แล้วแม๊คกับยอร์ชคงไปโรงเรียนแล้วล่ะสิ”ป๊อปปี้พูดออกมา
 
 
 
“ถ้ารักษาบ่อยๆเดี๋ยวคุณป๊อปก็จะกลับไปมองเห็นทุกอย่างเหมือนเดิมแล้วนะคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้
ป๊อปปี้
 
 
 
“แล้วมันเมื่อไหร่กันล่ะฟาง ชั้นรู้สึกอึดอัดนะ คืนดีกับเมียแต่ไม่ได้ใช้ชีวิตคู่ดีๆเลย ต้องมองไม่เห็น
หน้าล๔กหน้าเมียอีกแล้วเนี่ย แล้วน้องฟิว น้อฟิวไปไหนแล้ว”ป๊อปปี้นีบถาม
 
 
 
“น้องฟิวไปกับคุณท่านค่ะ คุณป๊อปอย่าน้อยใจแบบนี้สิคะ ฟางอยู่กับคุณข้างๆนี่ไม่ไปไหนอีกแล้ว
ฟางจะดูแลคุณแม้ว่าคุณจะมองไม่เห็นหรือไม่ก็ตามฟางจะอยู่ข้างคุณแบบนี้ตลอดไปนะคะ”ฟางพูด
แล้วกอดป๊อปปี้ไว้
 
 
 
“ขอบคุณนะฟางที่ไม่ไปไหน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเลื่อนตัวก้มไปจูบฟางอยู่เนิ่นนาน
 
 
 
 
ครืดๆ
 
 
 
 
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
 
 
 
 
“จ้า พิชมาถึงแล้วหรอ เข้ามาเลยๆฟางกับคุณป๊อปเสร็จแล้วล่ะ”ฟางรีบโทรศัพ์พิชชี่ทำเอาป๊อปปี้
หน้าตึง
 
 
“อะไรกันเนี่ย ทำไมพิชชี่จะมาที่นี่ทำไม”ป๊อปปี้รีบถาม
 
 
 
“ก็พิชเค้าจะมารับคุณป๊อปกับฟางไปโรงพยาบาลไงคะ คุณก็รู้ว่าฟางขับรถไม่เป็น คุณก็เป็นแบบนี้
ถ้านั่งแท็กซี่ก็เปลืองอีก”ฟางพูด
 
 
 
“เสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นเราไปกันเลยเนาะ เดี๋ยวสายละรถจะติดเอา”พิชชี่เดินเมาพูดแล้วช่วยฟางพยุง
ป๊อปปี้ไปขึ้นรถโดยที่ตลอดทางที่นั่งรถไปฟางและพิชชี่พูดคุยถึงเรื่องสมัยเรียนกันอย่างสนุกสนาน
จนป๊อปปี้นิ่งเงียบอย่างอึดอัด
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวหมอจะส่องไฟฉายนะครับแล้วถ้าคุณเห็นแสงก็ให้กลอกตาตามไปมานะครับ”หมอบอกป๊อปปี้
ก่อนจะเริ่มทำการักษาให้ชายหนุ่มโดยมีฟางและพิชชี่ยืนดูอยู่ไม่ห่าง
 
 
 
 
 
“กลัวมั้ย”พิชชี่พูดขึ้น
 
 
 
“กลัว หมายความว่าไงกรอพิช”ฟางหันไปถามพิชชี่
 
 
“ก็กลัวคุณป๊อปเค้าตาบอดตลอดชีวิตไง ฟางไม่กลัวหรอ”พิชชี่พูด
 
 
 
“จะว่าไปกลัวมันก็กลัวนะ แต่ที่เค้าเป็นแบบนี้เพราะช่วยฟางไว้ถ้าไม่มีเค้าฟางคงแย่แน่ และอีกอย่าง
เค้าเป็นสามีของฟาง เป็นพ่อของแม๊คกับฟิว ไม่ว่าเป็นยังไงฟางก็จะอยู่ข้างเค้านี่ล่ะ”ฟางพูดแล้วมอง
ไปที่ป๊อปปี้ที่ทำการรักษาอยู่
 
 
 
“แหม ชั้นชักจะอิจฉาคุณป๊อปแล้วสิ มีเมียดีแบบฟางเนี่ย”พิชชี่พูดติดตลก
 
 
 
“แหมๆ งั้นพิชก็รีบหาลูกสะใภ้ให้คุณน้าเร็วๆสิ เห็นวันก่นคุณน้าล่ะบ่นอยากอุ้มหลานแล้วนะ”ฟาง
ย้อนพิชชี่กลับเพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนที่แม่พิชชี่กับพิชชี่มาหาฟางที่บ้านพร้อมของร้บขวัญน้องฟิว
มากมายได้บ่นกับเธอว่าพิชชี่ไม่ยอมเลือกสาวคนอื่นที่แม่พามาดูตัวเลย
 
 
 
“เอ้า ก็ไม่ถูกใจนี่นาใครจะไปหวานแบบคู่เธอล่ะๆ”พิชชี่แซวแล้วแกล้งหบิกจมูกเพื่อนสาวอย่างหมั่น
เขีเยวแล้วหัวเราะคิกคักกัน2คน
 
 
 
“หัวเราะอะไรกันน่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางและพิชชี่เงียบทันที
 
 
 
 
“สงสัยเราต้องกวนเค้าแน่ๆเลยฟาง ลงไปหาอะไรกันมั้ยจะได้ซื้อขนมมาให้คุณป๊อปด้วยเลย”พิชชี่
พูดเสนอขึ้นมาฟางพยักหน้าเห็นด้วยก่นี่ทั้งคู่จะรีบออกไปจากห้องทันที
 
 
 
 
 
“อาการไม่น่าจะมีอะไรเห็นห่วงนะครับ เพราะตอนนี้คุณป๊อปเริ่มมองเห็นได้รางๆแล้ว พยายามกลอก
ตาไปมาตามแสงนะครับแต่อย่าใช้สายตามากหรือคิดมากเกินไปจะทำให้ปวดตานะครับเอาล่ะเดี๋ยว
หมอจะนัดมาหาใหม่นะครับ”หมอพูดก่อนจะส่งป๊อปปี้ให้นางพยาบาล
 
 
 
 
“เดี๋ยวครับพยาบาลแล้วเมียผมไปไหนแล้วล่ะ”ป๊อปปี้ถามขึ้น
 
 
“อ๋อ เห็นเค้าเดินออกไปกับผู้ชายที่มาด้วยกันตั้งแต่คุณป๊อปรักษาอยู่แล้วนะคะ”ยางพยาบาลพูด
ทำเอาป๊อปปี้หงุดหงิด
 
 
 
 
“อ้าวเสร็จแล้วหรอคะ ขอบคุณมากนะคะ”ฟางเดินเข้ามาพร้อมขนมมากมายแล้วขอบคุณพยาบาล
 
 
“หายไปไหนมาทำไมไม่อยู่กับชั้นตอนชั้นรักษาตัวล่ะฟาง”ป๊อปปี้ถามอย่างหงุดหงิด
 
 
“ไปหาอะไรทานน่ะค่ะพอดีพิชเค้าชวน นี่ฟางซื้อขนมมาฝากด้วยนะคะ”ฟางพูดแล้วยื่นกล่องขนมให้
ป๊อปปี้แล้งจะจับที่แขนเขาแต่ชายหนุ่มสะบัดออกจนถุงขนมหล่นไป
 
 
 
 
“คุณป๊อปฟางเค้าอุตส่าห์ซื้อขนมมาให้คุณทำไมคุณทำแบบนี้ล่ะครับ หล่นหมดแล้วเนี่ย”พิชชี่ว่า
 
 
“เออ ใช่สิ ชั้นมันตาบอดทำอะไรก็ไม่สะดวกเมียเลยหนีไปกับคนอื่นตอนที่รักษาอยู่น่ะ”ป๊อปปี้โมโห
แล้วพยายามจะหนีโดยมาจากแสงสว่างี่ผ่านเข้ามาในตาของตัวเอง ป๊อปปี้พยายามจ้องจนรู้สึกตาจน
ต้องกุมขมับ
 
 
 
“คุณป๊อป อย่าพึ่งใช้สายตาสิคะกลับบ้านกันเถอะค่ะ”ฟางเดินเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
“อย่าดื้อเป็นเด็กสิคุณป๊อป อย่าทำให้คนที่รักคุณที่สุดต้องเป็นห่วงแบบนี้”พิชชี่พูด ป๊อปปี้เลยยอม
เดินกลับขึ้นรถไปกับพิชชี่และฟาง
 
 
 
“ขอบคุณมากนะพิช ช่วงนี้ต้องรบกวนจริงๆเพราะไม่มีใครว่างเลยอ่ะ”ฟางพูดเมื่อลงมาจากรถป๊อปปี้
ได้ยินก็เดินหนีไป
 
 
 
“สามีเธอหึงแน่เลย เคีลยร์กันดีๆนะ”พิชชี่พูดก่อนจะขับรถออกไป ฟางมองป๊อปปี้ที่พยายามเกาะ
ข้างฝาเข้าบ้านไปโดยไม่ขอให้เธอช่วยก็ส่ายหน้าขำๆ
 
 
 
 
“มาค่ะ ไปทานขนมกันดีกว่านะ ฟางซื้อช้อคโกแลตมาให้คุณเต็มเลย”ฟางเดินไปประคองป๊อปปี้ไป
นั่งที่ห้องนั่งเล่น
 
 
 
“นี่มีช้อคบอลด้วย ทานหน่อยสิคะ”ฟางยื่นช้อคบอลไปที่ปากป๊อปปี้ที่ชายหนุ่มยังไม่สนใจเบือนหน้า
หนี ฟางส่ายหน้าก่อนจะวางลงแล้วแกะช้อคโหแลตอันหนึ่งยัดใส่ปากตัวเอง
 
 
 
“อื้อ”ป๊อปปี้ร้องเมื่อถูกฟางโน้มตัวเข้ามาจูบแล้วดันช้อคโกแลตเข้าไปในปากของเขาทันที
 
 
 
 
“หายงอนสิคะ นี่อุตส่าห์ป้อนแล้วนะ”ฟางพูดแล้วหน้าแดงเช่นเดียวกับป๊อปปี้
 
 
 
“งั้นป้อนทุกคำเลยนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็นอนหนุนตักให้ฟางป้อนช้อคโกแลตให้กินแบบเมื่อกี้อีก
 
 
 
 
 
 
ขนาดป่วยยังงอนได้นะๆ ตอนหน้าตอนจบแล้วน้าเรื่องนี้อย่าลืมเม้นกับโหวตน้า