รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

ครืน

 

 

เสียงฝนตกลงมาปรอยๆ แม๊คโผเข้ากอดฟางแน่น ฟางขยับตัวเองให้แม๊คกอดตัวเองได้แต่ห้ามทับ

ท้องของเธอเพราะตอนนี้ท้องโตเกือบ5เดือนแล้ว

 

 

 

“แม่ฟางแม๊คกลัว”มีคซุกตัวกอดฟางไว้

 

 

“หลับเถอะนะครับ แม่กอดเราอยู่นี่แล้วนะ”ฟงพูดแล้วจูบลงที่หน้าผากแม๊คให้หลับก่อนจะมองที่

หน้าต่างที่ฝนตกโปรยปรายด้านนอก หลังจากวันนั้นที่ร้านกาแฟของแม่พิชชี่ เกือบ2เดือนแล้ว เธอก็

ไม่ได้ข่าวป๊อปปี้อีกเลย เขาจะเป็นยังไงบ้างนะ

 

 

 

 

 

“ตาป๊อปยังไม่กลับอีกหรอแก้ว”ย่าใหญ่เดินลงมาด้านล่างบ้านกลางดึก

 

“ค่ะย่า ฝนก็ตกด้วย ไม่รู้ว่าพี่ป๊อปจะไปติดฝนที่ไหนรึเปล่า”แก้วพูด

 

 

“ตาป๊อปนะ ทำไมไม่กลับมาที่บ้านนะ เหลวไหลเกินไปแล้วนะ”ย่าใหญ่ดุป๊อปปี้

 

 

“นี่ก็ผ่านไป2เดือนแล้วหลังจากที่ฟางตัดเยื่อใยพี่ป๊อปไป พี่ป๊อปก็เอาแต่กินเหล้า เห้อ พี่ป๊อปนะพี่

ป๊อป”แก้วอดห่วงพี่ชายที่เอาแต่กินเหล้าไม่ได้

 

 

“โทรไปก้ไม่รับสายด้วยสิเหลานคนนี้ เห้อ ตายอร์ชก็หงอยไปเลยที่เห็นพ่อเค้าเป็นแบบนั้น”ย่าใหญ่

พูดเศร้าๆ

 

 

“งั้นแก้วว่าเราให้พี่เขื่อนกับพี่โทโมะช่วยพาพี่ป๊อปกลับมาดีกว่า”แก้วพูดก่อนจะเดินออกไปเรียก

เขื่อนที่ดูหนังอยู่ให้ออกไปหาป๊อปปี้ส่วนเธอก็กดโทรศัพท์โทรหาโทโมะ

 

 

 

 

 

“ครับผม พี่ไม่รู้นะ พี่ลองทายจากผับประจำที่มันกับเพื่อนชอบมากินน่ะ ครับตอนนี้พี่อยู่หน้าผับแล้ว

ครับ”โทโมะคุยโทรศัพท์กับแก้วหลังจากที่คนรักขอให้เขามาตามหาพี่ชายของเธอ

 

“เมื่อกี้เจอรถของพี่ป๊อปด้วยล่ะ”เขื่อนพูดเมื่อเอารถไปจอดที่ลานจอดรถมา

 

 

“งั้นแสดงว่าเรามาถูกที่ละล่ะ แก้วงั้นเดี๋ยวพี่เข้าไปตามไอ้ป๊อปมันก่อนนะ จ้า คร้าบๆ ไม่เหล่สาว

แน่นอนครับ ฝากดูแลฮานะด้วยนะ”โทโมะพูดแลวรีบบอกแก้วให้ดูแลฮานะที่เขาเอาไปฝากแก้วที่

บ้านเมื่กี้ก่อนจะออกมาตามหาป๊อปปี้

 

 

 

“นั่นรึเปล่าโทโมะ ใช่เฮียรึเปล่า”เขื่อนชี้ไปที่เค้าท์เตอร์บาร์เหล้าที่มีชายคนหนึ่งเอาแต่นั่งดื่มเหล้า

ตรงนั้นคนเดียว

 

 

“ทำไมมานั่งดื่มคนเดียวแบบนี้ บ้านไม่กลับรึไง”โทโมะพูดเมื่อเดินไปถึงที่ป๊อปปี้นั่งอยู่พร้อมกับ

เขื่อน

 

 

 

“ปล่อยชั้น ชั้นจะทำอะไรมันก็เรื่องของชั้น”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะดื่มเหล้าต่อ

 

 

“เฮีย พอเถอะนะ แล้วกลับบ้านกัน ทุกคนที่บ้านเป็นห่วงเฮียมากเลยนะ”เขื่อนพูด

 

 

“ห่วง คนอย่างชั้นใครมันจะมาห่วง มีเมีย เมียก็ยังจะทิ้งเลย แต่ก็สมแล้วล่ะ ที่เมียจะทิ้ง เพราะชั้น

มันคนไม่ดี ดีแต่ทำให้ฟางเสียใจ สุดท้ายเลยต้องเป็นแบบนี้ไง”ป๊อปปี้ที่เมาแล้วก็พูดออกมาเพ้อๆ

 

 

 

“แล้วการที่นายทำตัวเองแบบนี้ เอาแต่กินเหล้ามันยิ่งแย่ไปกว่าเดิมนะ”โทโมะพูด

 

 

“ช่างหัวมันสิ กินให้มันตายๆไปเลย จะได้ลืมว่าชั้นเคยทำให้ฟางต้องเจ็บมากมายแค่ไหน เราจะได้

เริ่มต้นกันใหม่”ป๊อปปี้พูดแล้วเทเหล้าอีกก่อนจะดื่มมันไป

 

 

“เฮีย เฮียเมาแล้ว กลับบ้านเถอะ”เขื่อนพูดแล้วเดินไปดึงป๊อปปี้จะกลับบ้านจนป๊อปปี้เซล้มลงไปกอง

กับพื้น

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น ปล่อย จะกลับก็กลับไปดิ”ป๊อปปี้พูดแล้วปัดมือเขื่อนออกก่อนจะเซแล้วขึ้นมา

นั่งลงที่เดิม

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

โทโมะเอาถังน้ำแข็งที่เอามาจากบาร์เทนเดอร์สาดใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“สาดน้ำใส่ชั้นทำไมวะ อยากมีเรื่องเร้อะ’ป๊อปปี้ลุกไปกระชากเสื้อโทโมะจะเอาเรื่องทันที โทโมะจึง

ชกป๊อปปี้เพื่อเรียกสติ

 

 

“เลิกบ้าซะที แล้วก็กลับบ้านไปกับพวกชั้น รู้มั้ยนายทำให้ทุกคนที่บ้านเปนห่วง ทั้งแก้ว ย่าใหญ่

และก็ยอร์ชที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกของนายอีกคนไงล่ะ กลับได้แล้ว”โทโมะตะคอกใส่ป๊อปปี้

 

 

 

“หึๆ ชั้นนี่มันแย่ชะมัด สมควรแล้ว สมควรแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเช็ดเลือดที่ออกมาจากปากก่อน

จะลุกเดินออกไปด้านนอกผับซึ่งตอนนั้นฝนตกหนัก แต่ชายหนุ่มไม่สนใจกลับเดินไปกลางสายฝน

อย่างเลื่อนลอย

 

 

 

 

ปี้น

 

 

 

มีรถจะมาชนป๊อปปี้ โทโมะและเขื่อนรีบดึงป๊อปปี้ไปทันที ทั้ง3หนุ่มล้มลงกับพื้นที่ฝนตกลงมาหนัก

 

 

 

“จะบ้าไปแล้วรึไง ดูรถบ้างดิวะไอ้ป๊อป นี่มันไม่ใช่ตัวแกเลยนะเว่ย”โทโมะโมโหแล้วพูดกับป๊อปปี้

 

 

 

“ชั้นมันคือคนเลวมากนักรึไง ทำไมฟางถึงไม่ให้อภัยชั้นเลย ทำไมวะ ทำไม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะชก

กับพื้นอย่างอัดอั้น เขื่อนและโทโมะตกใจรีบห้าม

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

โทโมะต่อยหน้าป๊อปปี้ไปอีกครั้งจนชายหนุ่มนอนลงกับพื้นแล้วจ้องมองสายฝนที่ตกลงมาจากฟ้า

เวลานี้สินะที่เขาะร้องไห้โดยที่ไม่มีใครเห็นได้

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้เรียกชื่อฟางออกมาเบาๆ โทโมะและเขื่อนมองหน้ากันแล้วหันกลับไปมองป๊อปปี้ ก่อน

จะตัดสินใจแบกป๊อปปี้กลับมาที่บ้านโดยที่เขื่อนขับรถป๊อปปี้กลับมาเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ทั้ง3คนเลยคะ”แก้วตกเมื่อเห็นโทโมะและเขื่อนที่แบกป๊อปปี้เข้ามามี

สภาพตัวเปียกฝนกันหมด

 

 

“ไอ้ป๊อปมันคลั่งน่ะแก้ว ช่วยมาทำแผลให้ไอ้ป๊อปที”โทโมะพูดแล้ววางป๊อปปี้ลงที่เตียงห้องนอนตัว

เอง แก้วมองสภาพพี่ชายที่ปล่อยให้ตัวเองทรุดโทรม หนวดเคราเริ่มขึ้น ผมไม่ยอมตัด ที่ใบหน้า

ตอนนี้มีรอยแผลจากโทโมะต่อยจนเลือดออก ส่วนที่มือก็เป็นรอยเลือดจากที่ตัวเองชกกับพื้น

 

 

 

“ฟาง ทำไมถึงไม่ให้อภัยชั้น ฟาง”ป๊อปปี้ละเมอเพ้อหาฟางขณะที่แก้วทำแผลให้

 

 

“เนี่ย เพ้ออย่างงี้ตลอดที่กลับแล้วล่ะ”เขื่อนพูด

 

 

“แก้ว เขื่อน รู้มั้ยว่าฟางอยู่ที่ไหน บอกพี่หน่อยเถอะ”โทโมะที่ยืนมองเพื่อนตัวเองที่สภาพย่ำแย่ก็

พูดขึ้น แก้วและเขื่อนมองหน้ากัน

 

 

 

 

“แฮ่กๆ”ฟางลืมตาตื่นมาในวันต่อมาแล้วมองไปรอบๆห้อง ทำไมถึงฝันถึงป๊อปปี้นะ ก่อนจะเดิน

อุ้ยอ้ายไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

 

 

 

 

“ฮัลโหลจ้าพิช วันนี้ไม่ต้องเอาขนมไปส่งหรอ จ้า เดินทางดีๆนะ”ฟางรับโทรศัพท์จากพิชชี่ที่โทร

มาบอกว่าวันนี้จะพาแม่ไปไหว้พระทำบุญเลยต้องปิดร้าน ฟางจึงเดินเอาพวกเค้กไปใส่ตู้เย็น

 

 

“อ๊า อาเขื่อนไม่เอา แม๊คจั๊กจี้น้า”เสียงของแม๊คหัวเราะคิกคักทำให้ฟางชะงัก เดินออกมาที่ชานบ้าน

แล้วต้องตกใจที่เห็นแก้วและเขื่อนเล่นกับแม๊คอยู่

 

 

“คุณแก้ว เขื่อน ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่”ฟางถามอย่างตกใจ

 

 

“ก็ มาหาเธอไง เธอน่ะ กำลังทำให้พี่ชั้นตายทั้งเป็นนะ”แก้วพูดแล้วสบตาฟางนิ่ง

 

 

“อะไรกันคะ ฟางไม่เข้าใจ”ฟางไม่เข้าใจ

 

 

“ถ้าฟางไม่เข้าใจ งั้นฟางก็กลับไปกับพวกพี่จะได้มั้ย ถือว่าพี่ขอ”โทโมะเดินมาที่ด้านหลังฟางแล้ว

พูด ฟางหันไปมอง

 

 

“แต่ฟางบอกแล้วไงคะว่าฟางจะไม่กลับไปเด็ดขาดไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง”ฟางพูด

 

 

 

“แม้กระทั่งคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอใกล้จะตายเธอก็ไม่กลับไปดูดำดูดีเลยหรอ เธอนี่มันใจร้าย

เกินไปแล้วนะ เธอมันเห็นแก่ตัว”แก้วตะคอกว่าฟางก่อนน้ำตาจะไหล เขื่อนรีบอุ้มแม๊คไปอีกทาง

 

 

 

“ฟางไม่ได้เห็นแก่”ฟางกำลังจะพูดแต่แก้วพูดดักซะก่อน

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาแก้ตัว เธอรู้บ้างว่าหลังจากที่เธอบอกพี่ป๊อปว่าจะไม่มีวันกลับไปหาเค้า ไม่ยอมให้อภัยพี่

ป๊อป พี่ป๊อปก็เอาแต่กินเหล้า ไม่สุงสิงกัใคร กลายเป็นคนเก็บตัว ปล่อยเนื้อตัวจนหนวดขึ้นไม่ดูแล

ตัวเอง งานยริษัทก็ไม่ไปทำงาน นี่ใช่มั้ยสภาพพี่ป๊อปตอนนี้มันสาแก่ใจเธอแล้วใช่มั้ย หรือว่าต้องให้

พี่ชั้นตายไปต่อหน้าเธอ เธอถึงจะยอมให้อภัยเค้าน่ห้ะฟาง”แก้วร้องไห้แล้วว่าฟางออกมาอย่างอัด

อั้น โทโมะเข้าไปกอดปลอบแก้วไว้

 

 

 

 

“ถือว่าพี่ขอร้องนะฟาง ไปดูไอ้ป๊อปมันหน่อย จะต้องให้พี่กราบฟาง พี่ก็ยอมถ้าแลกให้ฟางกลับไปดู

มัน แค่วันเดียวพี่ก็ยอม”โทโมะขอร้องฟาง ฟางนิ่งเงียบ

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

ฟางค่อยๆเดินเข้าไปในห้องนอนป๊อปปี้ช้าๆแล้วมองร่างสูงที่หลับอยู่เพราะพิษไข้

 

 

 

“คุณเป็นขนาดนี้เลยหรอคะ”ฟางมาใกล้ๆป๊อปปี้แล้วอึ้งที่เห็นสภาพของป๊อปปี้ ภาพของชายหนุ่มที่

หล่อเหลามีสาวๆมารุมล้อมตอนนี้กลายเป็นชายหนุ่มที่มีแต่หนวดเคราขึ้น ร่างกายทรุดโทรม น้ำตา

ใสๆไหลออกมาจากตาฟางทันที

 

 

 

“คนบ้า ทำไมถึงไม่รักตัวเองแบบนี้นะ เป็นอะไรขึ้นมาแล้วแม๊คกับคุณท่านจะอยู่ยังไง”ฟางพูดแล้ว

พยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแต่ปาดไปก็เท่านั้น มันไม่หยุดไหลเลย

 

 

 

“ฟาง ทำไมเธอถึงไม่ให้อภัยชั้น”ป๊อปปี้ละเมอเพ้อออกมา ฟางนิ่ง ก่อนจะค่อยๆนั่งลงที่ข้างๆป๊อปปี้

อย่างระมัดระวังเพราะตัวเองกำลังท้องโย้อยู่

 

 

 

“ถึงชั้นจะโกรธคุณมากเท่าไหร่แต่ชั้นก็ไม่ยอมให้คุณตายหรอกนะคะ”ฟางเอื้อมมือไปจับที่แก้มของ

ป๊อปปี้อย่างอ่อนโยนเลยทำให้รู้ว่าป๊อปปี้ตัวร้อนไข้ไม่ลดเลยก็ลุกขึ้นไปเอากะละมังและผ้าขนหนูชุบ

น้ำมาเช็ดตัวให้กับป๊อปปี้เพื่อให้ไข้ลด

 

 

“ฟาง เธออยู่ไหนฟาง ฟาง”ป๊อปปี้ละเมอเรียกชื่อฟางอีกครั้งยิ่งทำให้ฟางน้ำตาไหลออกมา

 

 

 

“คนบ้า ทำไมไม่นึกถึงตัวเอง ป่วยจะตายอยู่แล้วนะ”ฟางพูดนึกถึงตอนที่ป๊อปปี้ป่วยแล้วขอร้องให้

เธอเช็ดตัวให้กับเขา ภาพที่เธอเคยดูแลเขาก็ผุดเข้ามาในหัว ก่อนเช็ดตัวให้ป๊อปปี้ต่อจนเสร็จแล้ว

เดินไปเอาของไปเก็บในห้องน้ำ

 

 

 

“ฟาง อย่าไปจากชั้นนะ ชั้นรักเธอ ฟาง”ป๊อปปี้ละเมอควานหาฟางในอากาศ ฟางยืนมองแล้วน้ำตา

ไหลกว่าเดิม

 

 

 

“ชั้นยอมเพราะว่าคุณป่วยเท่านั้น แต่ชั้นไม่หายโกรธคุณหรอก”ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้ไว้ แต่ก็ต้อง

ระวังไม่ให้ท้องตัวเองเป็นอะไรไป

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะคะ รักตัวเองซะบ้าง”ฟางพูดแล้วซบลงที่อกกว้างของป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ กว่าจะยอมมา”เขื่อนที่แอบดูฟางกับป๊อปปี้ที่ห้องพูดแล้วเดินมานั่งข้างๆย่าใหญ่ที่เล่นกับแม๊ค

และยอร์ช โดยมีแก้วและโทโมะนั่งอยู่

 

 

“แม๊คคิดถึงพี่ยอร์ช ย่าทวด แม๊คคิดถึงทุกคนมากเลยนะครับ”แม๊คพูดแล้วกอดยอร์ชกับย่าใหญ่ไว้

 

 

“ย่าทวดและทุกคนก็คิดถึงเรากับแม่มากเลยนะรู้มั้ย”ย่าใหญ่พูด

 

 

“อยากให้ฟางดูแลไอ้ป๊อปต่อไปจัง”โทโมะพูด

 

 

“นั่นน่ะสิคะ ไม่รู้ว่าถ้าพี่ป๊อปฟื้นขึ้นมาแล้วฟางยังจะหนีไปอีกอยู่รึเปล่า”แก้วพูด

 

 

 

 

 

ตอนนี้นิเขื่อนกับโทโมะที่เหนื่อยเลย

 

แล้วฟางจะหนีรึเปล่านะ ก็ไม่รู้สิๆ

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตน้า พอดีพิมเพลินลืมอัพน่ะ แหะๆ