รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อฮะ วันนี้กลับมาเร็วๆนะครับ”วันนี้เป็นวันหยุด ยอร์ชเลยไม่ไปโรงเรียน แต่ป๊อปปี้ต้องไปทำงาน

โปรเจคจบของเขา ที่เขาเองก็ใกล้จะจบแล้ว

 

 

“แล้วนี่หวายจะไปไหนน่ะ วันนี้วันอาทิตย์น่าจะอยู่กับลูกนะ”ป๊อปปี้หันไปเห็นหวายกำลังจะออกไป

ข้างยอกก็ทักขึ้น

 

 

“เพื่อนกลับมาจากเมืองนอกค่ะ เลยว่าจะรีบไปซะหน่อย ไปละนะคะ สายแล้ว”หวายพูดก่อนจะไปที่

รถแล้วขับรถออกไป

 

 

 

 

“วันเกิดลูกแท้ๆกลับไม่อยู่กับลูกเลย”ย่าใหญ่ส่ายหน้า

 

“แล้วนี่จะไปไหนของเธอน่ะ”ป๊อปปี้เห็นฟางแต่งตัวจะออกไปข้างนอก

 

 

“วันนี้ขึ้นเวทีจริงวันแรก ฟางรีบไปซ้อมก่อนนะคะ สายแล้ว แต่วันนี้กลับมาทันวันเกิดน้องยอร์ช

แน่นอนนะ”ฟางรีบพูด

 

 

“งั้นป๊อปไปส่งฟางที่โรงเรียนหน่อยสิ เดี๋ยวย่าจะเอาตัวนายถมไปซื้อของกับเจ้ายอร์ช”ย่าใหญ่พูด

ป๊อปปี้มองหน้าฟางนิดนึงก่อนจะเดินนำไปที่รถตัวเอง

 

 

 

ปี้นนนน

 

 

ป๊อปปี้บีบแตรดังลั่น จนฟางสะดุ้ง

 

 

“จะยืนเป็นคุณนายอีกนานมั้ยห้ะ ขึ้นมาสิ”ป๊อปปี้ว่าฟาง ฟางรีบขึ้นรถ ก่อนที่รถของป๊อปปี้จะรีบขับ

ออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

“จะถึงโรงเรียนมั้ยคะเนี่ย”คุณละเอียดมองรถของป๊อปปี้ที่ขับไปอย่างรวดเร็วแล้วนึกห่วง

 

 

 

 

 

“จะกลับกี่โมง”ป๊อปปี้ถามฟางขณะขับรถติดไฟแดง

 

“คะ”ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้ที่ใส่แว่นกันแดดแล้วตาจ้องที่ทางข้างหน้าไม่มองฟาง

 

“หูหนวกรึไง ชั้นถามว่าจะกลับกี่โมง”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางจนฟางสะดุ้ง

 

“ทำไมคุณต้องว่าฟางตลอดล่ะคะ ทีคุณหวายคุณเสียงหวานเชียว”ฟางพูดไปตามประสาเด็ก ป๊อปปี้

ไม่ตอบทันทีที่ไฟเขียวแล้วป๊อปปี้กระชากพวงมาลัยขับไปอย่างรวดเร็ว โชคดีที่ฟางสวมเข็มขัด

นิรภัย ไม่งั้นหัวเธอคงโขกคอนโซลรถแน่ๆ

 

 

 

เอี้ยดด

 

 

รถของป๊อปปี้มาจอดที่โรงเรียนของฟาง

 

 

 

“ขะ ขอบคุณค่ะ”ฟางไหว้ขอบคุณป๊อปปี้แล้วจะแกะเข็มขัดนิรภัยออกแต่แกะไม่ออกซักที ป๊อปปี้

กระชากมือของฟางให้ฟางหันไปมองหน้าเขาทันที ก่อนจะถอดแว่นตาออกมา

 

 

“อ้อ เมื่อกี้ที่เธอถามว่าทำไมชั้นถึงพูดไม่ดีกับเธอ เหตุผลง่ายๆ มันไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่จะ

ไปทำดีกับเธอ”ป๊อปปี้พูดเยาะ

 

“แล้วก็อย่าสำคัญตัวผิด เอาตัวไปเทียบกับหวายอีกล่ะ หวายน่ะเมียชั้น ส่วนเธอมันแค่ขอทาน จำ

ไว้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอานิ้วจิ้มที่หัวฟาง ฟางจึงรีบแกะเข็มขัดนิรภัยอย่างรวดเร็ว

 

"บ้านนอกแกะไม่เป็นรึไง มานี่"ป๊อปปี้ว่าฟางก่อนจะขยับตัวไปใกล้ฟางจนชิดกันแล้วแกะเข็มขัด

นิรภัยให้ฟาง

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

เมื่อป๊อปปี้เข้ามาชิดฟางทำเอาฟางใจเต้นไม่เป็นจังหวะ บวกกับกลิ่นน้ำหอมของป๊อปปี้ทำเอาฟาง

หน้าแดงจัด ป๊อปปี้เองเมื่อรู้ตัวว่าใกล้ฟางมากก็รีบออกห่างก่อนจะไล่ฟางลงรถไปแล้วขับรถออกไป

อย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

“น้ำตาจอมมารยาน่ะสิ”ป๊อปปี้พูดหลังจากฟางลงรถไปแล้ว นึกหงุดหงิดที่วันก่อนคุณย่าซื้อโทรศัพท์

เครื่องใหม่ให้ฟาง ก็อีกแค่เด็กเก็บมาเลี้ยงจำเป็นจะต้องทำดีไปมากมายอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

“หวายทางนี้จ้า”เพื่นของหวายโบกมือให้หวายเข้ามาในร้านคาราโอเกะ หวายเดินเอาช่อดอกไม้มา

ให้เพื่อนก่อนสายตาจะไปสะดุดกับสายตาคมของโทโมะที่นั่งดื่มกับเพื่อน ก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆโท

โมะทันที

 

 

“ดื่มตั้งแต่หัววันเลยนะคะ”หวายทัก โทโมะจึงวางแก้วเหล้าลง

 

“วันนี้ป๊อปปี้ไม่มาหรอครับ”โทโมะพูดและเน้นชื่ออดีตเพื่อนรักตัวเองไว้

 

 

“ป๊อปทำโปรเจคจบค่ะ นี่ก็ใกล้จะจบแล้ว”หวายตอบ เพราะรู้ว่าที่เมืองนอกเค้าจบเร็วกว่าเมืองไทย

ไม่แปลกที่โทโมะจะเรียนจบก่อนพวกเธอ

 

 

“ว้า ทำไมโทโมะเจอหวายทีไหร่ ป๊อปปี้ถึงชอบทิ้งให้หวายอยู่คนเดียวนะ”โทโมะพูดแล้วสบตากับ

หวาย หวายมองตาโทโมะแล้วหวนนึกถึงตอนที่เธอเคยคบกับโทโมะเป็นแฟน แต่เพราะว่าโทโมะมัว

แต่สนใจเรื่องทีมเต้นจึงไม่มีเวลาให้เธอ ทำให้หวายแอบไปกิ๊กกับป๊อปปี้เพื่อนรักของเขา และเผลอ

มีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งจนเรื่องบานปลายแบบนี้

 

 

 

“เห้ย โทโมะ เพลงที่แกเลือกมาแล้วว่ะ”เพื่อนโทโมะทัก โทโมะละสายตาจากหวายไปที่จอทีวี

ก่อนจะลุกขึ้นไปร้องเพลง

 

 

“ฝากไปเตือนเขา ฝากไปเตือนเขา
 ทั้งที่ได้เธอไปไม่แคร์ แล้วยังได้แต่รังแกหัวใจ”โทโมะร้อง

เพลงแล้วจ้องตาหวายนิ่ง

 

 

“ฝากไปเตือนเขา แค่ไปบอกให้จำไว้ หากคนที่ฉันรัก ต้องเป็นอะไรไป.... ฉันไม่ยอมปล่อย”โทโมะ

ร้องเพลงแต่ยังจ้องหวายนิ่ง เหมือนเตือนอะไรบางอย่างพอจบเพลงก็มานั่งข้างหวายตามเดิม

 

 

 

“พอดีเรียนอยู่ที่โน่นเห็นว่าเมื่อก่อนหวายชอบมากแต่หาซื้อรุ่นนี้ไม่ได้เลยหามาให้ ถือว่าเป็นของ

ขวัญที่ เพื่อน คนนี้มอบให้นะหวาย”โทโมะหยิบกล่องนาฬิการุ่นที่หวายอยากได้ให้หวาย หวายอึ้ง

ไม่คิดว่าโทโมะจะจำมันได้ ก่อนจะรับมันมาแกะแล้วใส่ไว้ที่ข้อมือ แทนนาฬิกาเรือนเก่าที่ป๊อปปี้ซื้อ

ให้แล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อน โทโมะมองภาพที่นาฬิกาของตัวเองถูกใส่แทนนาฬิกาของ

ป๊อปปี้ก็สะใจ

 

 

 

 

“นี่มึงจะรีเทิร์นกับหวายจริงดิ หวายแต่งงานแล้วนะเว่ย”เพื่อนโทโมะพูดขึ้น

 

 

“ไม่รู้ แต่รักคนมีเจ้าของมันดีกว่าไปรักคนไม่มีแฟนไม่ใช่หรอวะ เพราะมี ศัตรู แค่คนเดียว”โทโมะ

พูดก่อนจะย้ำคำว่าศัตรูไว้ แล้วก็กระดกเหล้าเข้าปากเสร็จก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เหมือนคนมีแผนการ

อะไรในหัวอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“โอเคจ้า วันนี้เลิกซ้อมแค่นี้ล่ะ”ผู้กำกับละครที่เป็นเพื่อนในกลุ่มของฟางสั่ง ก่อนที่ฟางจะรีบเปลี่ยน

ชุดกลับทันที

 

 

“แหมๆ รีบเชียวน้า เอ มีนัดกับใครรึเปล่าเนี่ย”เพื่อนแซวฟาง

 

“มีนัดกับหนุ่มน้อย”ฟางตอบแล้วนึกถึงน้องยอร์ชที่บ้าน

 

“เอ๊ะ ใช่คนที่มาส่งเมื่เช้ารึเปล่า”เพื่อนฟางยังแซวไม่เลิก

 

 

“บ้า คนนั้นเจ้านายชั้น ไม่มีอะไรหรอก งั้นชั้นไปละนะ”ฟางบอกก่อนจะเดินออกมาจากหอประชุม

โรงเรียน แล้วพบว่าเวลานี้เป็นเวลาเย็นมาแล้ว จึงจะหยิบโทรศัพท์มือถือจะโทรศัพท์ให้คนมารับ

 

“อ๊ะ โทรศัพท์ไปไหนน่ะ”ฟางตกใจ รีบนั่งลงรื้อโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเองอย่างตกใจ เครื่องนี้ย่า

ใหญ่ซื้อให้ด้วยสิ ทำไงดี

 

 

 

 

“หานี่อยู่หรอ”ป๊อปปี้ที่ยืนกอดอกพิงรถมองฟางมาตลอดก็ชูมือถือของฟางแล้วพูด

 

 

“อ๊ะ โทรศัพท์ฟาง คุณป๊อป”ฟางร้องก่อนจะวิ่งไปหาป๊อปปี้แล้วไหว้ขอบคุณแล้วเอาโทรศัพท์มาจาก

ป๊อปปี้

 

 

“ทำไมคุณป๊อปถึงอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ”ฟางถามป๊อปปี้

 

 

“มียัยบ้าที่ไหนไม่รู้เบอะ ลืมโทรศัพท์ไว้ในรถชั้น ถ้าชั้นเอามาให้มันก็ไม่ใช่เรื่องเลยเก็บไว้ เลยเห็น

เวลานัดซ้อมของเธอ เลยเลยมารับไง”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะขึ้นไปนั่งที่รถ

 

 

“รู้เวลานัดซ้อม นี่แปลว่าคุณเปิดมือถือของฟางหรอคะ”ฟางตกใจ

 

 

“นี่ มือถือเครื่งนี้ย่าชั้นเสียเงินซื้อให้เธอนะ ไม่ใช่ของเธอจริงๆซักหน่อย ชั้นจะเปิดดูแล้วมันจะทำไม

ห้ะ กะอีกแค่รูปปัญญาอ่อนที่ถ่ายกับเพื่อน มันจะเป็นความลับอะไรนักหนาห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟาง ฟางเม้ม

ปากแน่น แก้มแดงจัด ป๊อปปี้ถือวิสาสะเปิดมือถือเธอที่เธอถ่ายรูปกับเพื่อนที่โรงเรียนงั้นหรอ

 

 

 

“จะนั่งทื่ออีกนานมั้ย ลงรถดิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเรียกฟาง ฟางเงยหน้ามองวิวข้างทางพบว่าป๊อปปี้มา

จอดรถที่ข้างๆร้านขนมแห่งหนึ่ง นี่เธอนิ่งจนไม่รู้ตัวว่าป๊อปปี้ขับรถอาเลยหรอเนี่ย ฟางเดินตามป๊อปปี้

เข้าไปในร้านขนมตรงหน้า ก่อนจะหยุดตรงเค้าเตอร์เค้กมากมาย

 

 

 

“ช่วยเลือกหน่อยสิ ชั้นเลือกไม่ถูก”ป๊อปปี้เลือกเค้กมาสองก้อน ก้อนแรกเป็นเค้กช๊อคโกแลตล้วน

อีกก่อนเป็นเค้ช๊อคโกแลตแล้วมีเชอรี่โปะอยู่ ฟางมองป๊อปปี้ด้วยสายตาประมาณว่า ลูกชายตัวเอง

แท้ๆยังไม่รู้เลยรึไงว่าลูกชอบอะไร

 

 

 

“นี่ไม่ต้องมาว่าชั้นผ่านสายตาเลยนะ เร็วๆดิ รีบๆเลือก ยอร์ชรอแล้วนะ”ป๊อปปี้ดุ ฟางจึงเลือกเค้ก

ช๊อคโกแลตที่มีเชอรี่โปะอยู่แล้วให้เขาไปเขียนสุขสันต์วันกิดลูกชาย แล้วถือกล่องมาไว้ที่รถ ซักพัก

รถของป๊อปปี้ก็มาจอดที่บ้าน

 

 

 

 

 

“พ่อออ”ยอร์ชวิ่งไปกอดป๊อปปี้ทันที

 

 

“ทำไมฟางถึงมากับป๊อปปี้ได้น่ะ”ย่าใหญ่ถาม

 

 

“พอดีผมให้ยัยนี่ช่วยเลือกเค้กให้ยอร์ชนะครับ ยอร์ช พ่อซื้อเค้กมาให้น่ะ เราไปทานกันดีกว่าเนา

ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้มลูกชายไปที่โซฟา ฟางเอาเค้กจุดเทียนมาให้ยอร์ช แล้วร้องเพลงวันเกิดให้

ยอร์ช ยอร์ชหลับตาอธิษฐานก่อนจะเป่าเทียนเค้กทันที

 

 

“อธิษฐานอะไรน่ะยอร์ช”ฟางถามพลางตัดเค้กให้ยอร์ช

 

 

“ชู่ว มันเป็นความลับ ขืนบอกพรวันเกิดก็ไม่ศักดิ์สิทธ์น่ะสิพี่เป็ดน้อย”ยอร์ชยิ้มก่อนจะเอาครีมเค้ก

ป้ายหน้าฟางไปทีนึง

 

 

“ว้าย ยอร์ชทำงี้ได้ไงอ่ะ”ฟางร้อง เมื่อถูกยอร์ชหัวเราะ

 

 

“5555หน้าเธอจากจืดๆนี่ดูดีนิ”ป๊อปปี้หัวเราะเยาะฟางแล้วอุ้มยอร์ชมานั่งที่โซฟาเพื่อทานเค้กด้วย

กัน แต่ก็ถูกยอร์ชเอาครีมเค้กป้ายที่หน้าตัวเองทันที

 

 

 

“คิกๆ”ฟางกลั้นหัวเราะ

 

 

 

 

“หัวเราะชั้นหรอห้ะ นี่แน่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอาครีมเค้กป้ายใส่แก้มฟางอีกข้างทันที

 

“คุณป๊อป”ฟางร้องก่อนจะเอาครีมเค้กไปป้ายป๊อปปี้บ้าง แต่ชายหนุ่มขืนตัวสุดฤทธิ์

 

 

 

“เดี๋ยวยอร์ชช่วยนะพี่เป็ดน้อย”ยอร์ชพูดจบก็เอาครีมเค้กมาป้ายแก้มป๊อปปี้อีกข้างทันที ทีนี้หน้า

ป๊อปปี้กับฟางก็มีแต่ครีมเค้กก่อนที่ทั้งคู่จะจัดการเจ้าตัวแสบอย่างยอร์ชทันที

 

 

 

 

 

 

“วันเกิดปีนี้คุณยอร์ชคงจะมีความสุขมากอีกปีนึงนะคะ”คุณละเอียดพูดกับคุณย่าใหญ่ขณะที่มอง

ป๊อปปี้ ฟางและยอร์ช

 

 

 

“ฟางจะเป็นคนที่มาทำให้ป๊อปปี้เปลี่ยนไป แต่น่าเสียดายที่เจอกันช้าไป”ย่าใหญ่พูดแล้วนึกเสียดาย

ฟาง ถ้าเจอกันไวกว่านี้เขาจะให้ฟางเป็นว่าที่ภรรยาของป๊อปปี้เลยทันที

 

 

 มาอัพแล้วนะจ้ะ เม้นกับโหวตเยอะๆหน่อยน้า ตอนนี้กำลังเพิ่งได้ไฟล์เมื่อความรักเข้ามา

ทักทาย เดี๋ยวกู้คืนหมดแล้วเดี๋ยวจะมาอัพให้น้า