รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เราจะดูพี่เป็ดน้อยเล่นละครของโรงเรียนใช่มั้ยฮะ”ยอร์ชพูดกับย่าใหญ่ขณะที่เดินเข้ามาในงาน

โรงเรียนของฟาง บรรยากาศรอบๆมีบู๊ทขายของต่างๆของนักเรียน ทำให้ยอร์ชเองก็ตื่นตาตื่นใจกับ

งานมาก จนทั้งคู่เดินมาถึงหน้าหอประชุม ย่าใหญ่และยอร์ชไปนั่งที่เก้าอี้เพื่รอละครเวทีเปิดม่านออก

มา

 

 

 

 

ทันทีที่ม่านละครเวทีเปิดออกมา ฟางก็เดินออกมาร้องเพลงละครเวทีในชุดราตรีสไตล์ตะวันตกสีขาว

ผมยาวถูกดัดเป็นลอน ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนสมวัย

 

 

 

“พี่เป็ดน้อยสวยมากเลยครับย่าทวด”ยอร์ชพูดพลางชี้ให้ย่าใหญ่ดูฟางบนเวทีอย่างตื่นเต้น ย่าใหญ่ดู

ท่าทางยอร์ชที่ตื่นเต้นด้วยความเอ็นดู

 

และเมื่อละครแสดงจบลงฟางและเพื่อนๆก็ออกมาโค้งคำนับคนดูข้างนอก

 

 

“ยอร์ชเอาดอกไม้ไปให้พี่เค้าสิลูก”ย่าใหญ่ให้ดอกกุหลาบยอร์ชให้เดินเอาไปให้ฟางบนเวที

 

 

 

“พี่เป็ดน้อยๆ”ยอร์ชเขย่งตัวเรียกฟาง ฟางรีบวิ่งไปหายอร์ชทันที

 

 

“ยอร์ชมาด้วยหรอเนี่ย”ฟางรีบพูดอย่างดีใจก่อนจะดึงยอร์ชขึ้นมาบนเวทีเพราะเห็นคนมารุมถ่ายรูป

เยอะก็กลัวจะชนยอร์ชเข้าเพราะยอร์ชตัวเล็กมาก

 

 

“มาอยู่แล้ว สัญญากันแล้วไง ฮิฮิ ไปถ่ายรูปกับย่าทวดกันเถอะพี่เป็ดน้อย”ยอร์ชรีบชวน

 

“ว้าว นี่น่ะหรอหนุ่มน้อยของเธออ่ะฟาง”เพื่อนฟางเข้ามาทักฟางกันตรึม

 

 

“เป็นน่ารักใช่มั้ยล่ะๆ”ฟางยิ้มก่อนที่ยอร์ชจะถูกเพื่อนๆของเธอดึงไปถ่ายรูปด้วยหลายรูปทันที

 

 

“พอละๆ เดี๋ยวหนุ่มน้อยของชั้นช้ำหมด งั้นชั้นขอตัวก่อนนะ นัดคุณท่านไว้”ฟางบอกก่อนจะจูงมือ

ยอร์ชลงมาด้านล่าง

 

 

“พี่เป็ดน้อยพายอร์ชไปเที่ยวงานหน่อยสิ น้าๆ”ยอร์ชอ้อนฟาง

 

 

“ไปสิฟาง ชั้นนั่งอยู่นี่กับละเอียดเอง”ย่าใหญ่พูดก่อนจะนั่งที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้กับคุณละเอียด

ยอร์ชจึงพาฟางไปเดินจนทั่วงานแล้วกลับมาพร้อมกับขนมมากมายในมือ

 

 

“อ่ะ เปื้อนหมดแล้ว เดี๋ยวพี่ฟางเช็ดให้นะ”ฟางยิ้มก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้ารูปกระต่ายตัวเองเช็ดให้

ยอร์ชตรงที่แก้มที่เลอะไอติมช๊อคโกแลต

 

“พี่ฟางใจดีจัง ถ้าเป็นแม่หวายนะแม่หวายดุยอร์ชใหญ่เลยที่ยอร์ชกินเลอะ”ยอร์ชพูดขึ้นทำเอาฟาง

อดสงสารยอร์ชไม่ได้ก่อนจะซื้อลูกโป่งให้ยอร์ชหนึ่งลูกแล้วเดินกลับมาหาย่าใหญ่และคุณละเอียด

 

 

“ได้ขนมเยอะแยะแบบนี้สงสัยไม่กินกับข้าวฝีมือละเอียดแล้วล่ะมั้ง”คุณละเอียดพูด

 

“ไม่น้า ยอร์ชน่ะชอบกับข้าวของละเอียดมากนะ ยอร์ชกลับไปยอร์ชก็กินได้อยู่”ยอร์ชรีบวิ่งไปกอด

คุณละเอียดทันที

 

 

“เดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูแล้วย่าทวดจะกลิ้งเป็นลูกบอลเลยนะ”ย่าใหญ่พูดยิ้มๆ

 

 

“แล้วนี่ต้องไปงานของคุณป๊อปพี่โมงหรอคะ”ฟางถามขึ้น ย่าใหญ่ตกใจนึกขึ้นได้

 

“จริงสิ งานโปรเจคของตาป๊อป ตายล่ะ6โมงหว่าแล้ว”ย่าใหญ่ตกใจก่อนที่ทุกคนจะรีบขึ้นรถทันที

 

 

“เดี๋ยวก่อนค่ะ หนูฟางจะไม่เปลี่ยนชุดหรอคะ”คุณละเอียดถามเพราะเห็นฟางใส่ชุดจูเลียตมาที่รถ

ด้วย

 

 

“ไม่ทันแล้วล่ะค่ะคุณละเอียดเดี๋ยวค่อยกลับมาเปลี่ยนละกัน”ฟางพูดก่อนทุกคนจะรีบขึ้นรถไปที่มหา

ลัยของป๊อปปี้ทันที

 

 

“เอ่อ คุณท่านเข้าไปในงานกับน้องยอร์ชเถอะค่ะ คุณป๊อปคงไม่ชอบในแน่ๆถ้าฟางเข้าไปด้วย”ฟาง

พูดนิ่งๆ

 

 

“มาถึงขนาดนี้แล้ว มาก็เข้ามาด้วยกันสิ”ย่าใหญ่พูดก่อนจะจูงมือฟางเข้าไปในงานทั้งชุดราตรีแบบ

นั้นและอีกข้างจูงมือยอร์ชท่ามกลางสายตาของนักศึกษาในมหาลัย

 

 

“คุณย่า อ๊ะ เธอ”ป๊อปปี้เมื่อเห็นย่าใหญ่มาก็ทักก่อนจะสะดุดตากับเด็กในบ้านของตัวเองที่วันนี้ดูดีจน

ผิดหูผิดตา

 

 

 

“ว้าว น่ารักดีนิหว่า แต่งชุดเข้ากับตีมงานที่เราจะพรีเซ้นเลยว่ะป๊อป”เพื่อนป๊อปปี้พูดชมฟางทันที

 

 

“เห้ย ป๊อปทำไงดี นางแบบที่จะเดินงานให้แกอ่ะ ข้อเท้าแพลงเดินไม่ได้แล้วอ่ะแก”เพื่อนของ

ป๊อปปี้อีกคนวิ่งมาหาป๊อปปี้

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอคะ”ฟางถามทันที ทุกคนมองฟางเป็นตาเดียว

 

 

“เอ่อ ฟางถามอะไรผิดหรอคะ”ฟางเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง

 

 

“ไม่ผิดหรอกลูก ป๊อปชั้นได้นางแบบคนใหม่ได้แล้วล่ะ นี่ไง”เพื่อนป๊อปปี้พูดแล้วชี้ไปที่ฟาง

 

 

“เห้ย ไม่ได้นะ”ป๊อปปี้ตกใจร้องห้ามกลัวฟางจะทำงานตัวเองพัง

 

 

“นะป๊อปนะ เดี๋ยวกลุ่มพวกเราต้องพรีเซ้นอาจารย์แล้วนะ งานสุดท้ายแล้วนะเว่ย โปรเจคพวกเราผ่าน

เราก็จบกันแล้วนะ มึงเห็นแค่กลุ่มแล้วก็โปรเจคเราน้ะๆ”เพื่อนๆป๊อปปี้รีบอ้อนป๊อปปี้ ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะ

เดินไปหาฟางแล้วถอนหายใจ

 

 

“เอ่อ เธอจะพอช่วยชั้นได้มั้ยอ่ะ”ป๊อปปี้ถามฟาง

 

 

“ค่ะ ได้ค่ะฟางทำได้”ฟางรีบพูดอย่างดีใจก่อนจะเดินตามเพื่อนผู้หญิงของป๊อปปี้ไปด้านหลังเวที

ส่วนย่าใหญ่และยอร์ชก็เดินมาหน้าเวที

 

 

“คุณย่าสวัสดีค่ะ”หวายไหว้ย่าใหญ่ตามมารยาท

 

“แม่”ยอร์ชร้องเรียกหวายอย่างดีใจนคนอื่นหันมามองหวาย

 

 

“ชู่ว เรียกเสียงดังทำไมใกล้แค่นี้ นั่งนิ่งๆดูพ่อเราไปเลยนะ”หวายพูดดุเพราะกลัวคนอื่นจะรู้ว่าเธอมี

ลูกในวัยเรียน

 

 

 

แล้วกลุ่มของป๊อปปี้ก็พรีเซ้นงานขึ้น มาในแปลนตึกแบบยุคบาโรคตะวันตก ทุกคนมองการพรีเซ้นงา

นของกลุ่มป๊อปปี้ด้วยความสนใจก่อนที่ฟางจะถูกป๊อปปี้โค้งเต้นรำ ฟางถอนสายบัวก่อนจะเดินออก

มาจากหลังเวที

 

 

“นังขอทาน”หวายพึมพำอย่างตกใจที่นางแบบบนเวทีคือฟาง และป๊อปปี้กำลังโค้งเชิญฟางเต้นรำให้

เข้ากับบรรยากาศสไตล์ของโมเดลที่พวกเขาทำ

 

 

“ฟะ ฟางว่าฟางเหยียบเท้าคุณ”ฟางกังวลแล้วพูด

 

 

“ช่างเถอะน่า ก้าวตามชั้นละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนทั้งคู่จะเต้นรำคู่กันจนจบเพลง ก่อนที่เสียงปรบมือจะ

ดังทั่วทั้งห้องแสดงแล้วฟางกับป๊อปปี้ก็ลงมาด้านล่าง โดยที่ฟางถูกทุกคนเข้ามาขอถ่ายรูปทันที

 

 

“เหมือนตุ๊กตาเลยว่ะเด็กในบ้านมึงเนี่ย”เพื่อนป๊อปปี้ที่ไปถ่ายรูปกับฟางก็ชมฟางใหญ่

 

“ตุ๊กตาฮิบโปน่ะสิ เด็กอะไรตัวก็สั้นก็ป้อมอย่างกับตุ๊กตาล้มลุก”ป๊อปปี้ก็อดแขวะไม่ได้

 

 

 

“ถ้าไม่ติดว่ามึงมีเมียนี่กูเข้าใจว่ามึงหึงน้องเค้านะเนี่ย”เพื่อนป๊อปปี้พูดแซว ทำเอาป๊อปปี้หน้าตึง

ทันที

 

“ไร้สาระ อย่าพูดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หน่อยเลยป่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ป๊อป ยินดีด้วยน้า จบซักที”หวายยื่นช่อดอกไม้ให้ป๊อปปี้ ก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้ ท่ามกลางเสียง

โห่แซวของเพื่อนๆป๊อปปี้

 

 

“นี่ล่ะตัวจริง ตลอดไปของกู”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วก่อนจะโอบเอวหวายทำทีเป็นเจ้าของ

 

 

“เราเอาดอกไม้ไปให้เจ้าป๊อปหน่อยสิ ชั้นเดินไม่ไหว คนเยอะน่ะ”ย่าใหญ่พูดก่อนจะเดินไปหากลุ่ม

ป๊อปปี้แล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ป๊อปปี้

 

 

“กล้ามากนะยะหล่อน”หวายเปิดฉากว่าฟางทันที

 

 

“เปล่านะคะ ฟางแค่ทำตามคำสั่งคุณท่านเท่านั้นเอง”ฟางรีบบอก ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะรับช่อดอกไม้จาก

ฟางไป

 

 

“ขอบใจนะ ไปตามคุณย่ากับยอร์ชมาให้หน่อยสิ ชั้นจะถ่ายรูปด้วย”ป๊อปปี้พูด

 

“น้องเค้าน่ารักว่ะ เค้ามีแฟนยังวะ”เพื่อนป๊อปปี้รีบพูดเมื่อฟางไปแล้ว

 

“อายุยัยนั่นแค่15เองนะ มึงจะพรากผู้เยาว์รึไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“กูแค่แซวเล่น แหมมึงนี่นะ กูว่านะมึงแอบ”เพื่อนป๊อปปี้พูดป๊อปปี้รีบห้ามไม่ให้เพื่อนตัวเองพูดเพราะ

รู้ว่าจะพูดว่าตัวเองหึงฟางทั้งที่มันไม่เป็นความจริงเลย และอีกอย่างหวายก็อยู่นี่ด้วย ถ้าหวายได้ยิน

เรื่องที่เพื่อนตัวเองแซวไม่บ้านแตกรึไง

 

 

“มาๆมาถ่ยารูปกัน”ป๊อปปี้จูงมือยอร์ชมาถ่ายรูปทั้งครอบครัว

 

 

 

“น้องฟางพี่ว่าน้องไปเข้ากล้องก็ได้นะไม่ต้องถ่ายหรอกเดี๋ยวพวกพี่ถ่ายให้”เพื่อนของป๊อปปี้พูดเมื่อ

เห็นฟางถ่ายรูปแล้วไม่ยอมเข้ากล้องไปถ่ายด้วย

 

 

 

“ภานุ นายเก่งมากเลยนะที่รู้จักการผสมผสานในการพรีเซ้นงานครั้งนี้ ยินดีด้วยนะ จบซักที”อาจารย์

ของป๊อปปี้เดินมาชมป๊อปปี้ถึงที่ หวายเองยิ้มหน้าบานเมื่อป๊อปปี้ถูกชม

 

 

“อ้อ นั่นางแบบนายใช่มั้ยภานุ ชั้นขอถ่ายรูปกับนายกับนางแบบของนายหน่อยสิ”อาจารย์ของป๊อปปี้

พูดก่อนจะชวนฟางกับป๊อปปี้ไปถ่ายรูปกับตัวเองหน้าโมเดลงานป๊อปปี้

 

 

แชะๆ

 

 

ตากล้องมากมายเข้ามาถ่ายรูปให้ฟางและป๊อปปี้ที่มาถ่ายกับอาจารย์ หวายมองอย่างหงุดหงิด

 

 

“จะไปไหนน่ะหวาย”ย่าใหญ่พูดขึ้น

 

“หวายมีธุระค่ะ กลับกันก่อนเลยนะคะ บอร์ชดูพ่อเราด้วย”หวายหงุดหงิดเดินปึงปังออกไปทันที

 

 

 

“หวายไปไหนล่ะครัยคุณย่า”ป๊อปปี้และฟางเมื่อถ่ายรูปเสร็จแล้วก็เดินมาหาย่า ป๊อปปี้รียถามถึง

ภรรยาตัวเองทันที

 

 

“เห็นบอกว่ามีธุระรีบกลับไปแล้วน่ะ เราน่ก็กลับกันเถอะ”ย่าใหญ่พูดก่อนที่ทุกๆคนจะนั่งรถกลับมาที่

บ้าน ซึ่งป๊อปปี้ก็อุ้มยอร์ชขึ้นมาเพราะยอร์ชหลับแล้ว ก่อนจะอุ้มไปบนห้องโดยที่ฟางเปิดประตูให้

 

 

“นี่จะฟินเป็นจูเลียตอีกนานมั้ย ทำไมไม่ถอดชุดห้ะ”ป๊อปปี้บ่นพลางมองฟางที่ยังอยู่ในชุดแสดง

ละครอยู่

 

 

“คือฟางเอาเสื้อผ้าไว้ที่โรงเรียนน่ะค่ะ พอดีว่ากลัวจะมางานของคุณป๊อปไม่ทัน เลยลืมเปลี่ยน”ฟาง

พูดเสียงอ่อยๆ ป๊อปปี้มองแล้วส่ายหน้าเบาๆ

 

 

“เธอนี่น้า”ป๊อปปี้พูดพลางปิดไฟแล้วเดินออกมาจากห้องยอร์ชพร้อมกับฟาง

 

 

 

“แต่วันนี้ก็ขอบใจนะ ถ้าไม่ได้เธอวันนี้งานคงไม่จบ ขอบใจนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางอึ้งไม่คิดว่าตัวเอง

จะถูกผู้ชายอย่างป๊อปปี้ชมเข้า ก็ยิ้มดีใจใหญ่ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องตัวเองไป ป๊อปปี้มองแล้วแอบขำ

กับท่าทางเปิ่นๆของฟาง

 

 

 เสียดายจังที่ป๊อปกับฟางเจอกันช้าไปเนาะ

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะๆๆๆ