รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปไปแบบนี้แก้วก็กลับคนเดียวอ่ะดิ”แก้วบ่นเมื่อป๊อปปี้ที่น้อยใจฟางแล้วหนีออกไปแล้วฟางก็วิ่ง
ตามไปอีกคนทิ้งให้เธออยู่กับโทโมะสองต่อสอง
 
 
“จะไปไหนน”โทโมะเมื่อเห็นแก้วจะออกจากห้องก็รีบรั้งแขนตัวแก้วไป
 
 
“ก็กลับบ้านไป ดึกแล้ว”แก้วพูด
 
 
 
“มาก็มีเรื่องแล้วก็ไปเนี่ยนะ อยู่นี่เลยเดี๋ยวพี่ไปส่งเราเอง”โทโมะสั่งก่อนจะเดินไปปิดประตูห้องแล้ว
ลากแก้วมานั่งที่โซฟา
 
 
“อะไรเนี่ยมารั้งแก้วทำไมอีกเนี่ย ขอบอกเลยนะวันนี้แก้วไม่ว่างไปเป็นตัวกันชนให้พี่วันนี้อ่ะ”แก้วรีบ
พูด
 
 
 
“แน่ะ ยังทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกๆบอกพี่มาเลยนะ”โทโมะพูด
 
 
“เรื่องอะไร”แก้วถาม
 
 
“ก็เรื่องเมื่อกี้ไป อะไรป๊อปปี้กับฟางมีอะไรกัน ทำไม อะไร มีลูกอะไรยังไงเล่ามาเดี๋ยวนี้”โทโมะรีบขู่
แก้วทันที
 
 
“พี่โทโมะไม่ต้องมาขู่แก้วเลย ว่าแต่ตัวเองเหอะน่า ถ้าแก้วเล่าไปแล้วจะรับได้หรอห้ะ”แก้วย้อนถาม
ทำเอาโทโมะนิ่งเงียบ
 
 
“เอาน่าพี่น่ะผ่านสาวๆมาเยอะ เรื่องของฟางยังไงสุดท้ายพี่ต้องรู้อยู่ดี เล่าให้พี่ฟังเถอะเรื่องของฟาง
กับไอ้ป๊อปมันน่ะ”โทโมะพูดหลังจากเงียบมานาน
 
 
 
“คืองี้ พี่ป๊อปกับฟางเมื่อก่อนเค้าเคยมีอะไรกันจนฟางท้องแล้วมีลูกชายด้วยกัน1คน”แก้วเล่าเรื่อง
ราวเมื่อก่อนให้โทโมะฟัง
 
 
“เห้ย อย่าบอกนะว่าฟางท้องในวัยเรียน เพราะว่าฟางพึ่งเรียนจบมานะ”โทโมะถามอีกครั้งเพื่อความ
แน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
“ค่ะ ฟางท้องหลานแม๊คตอนฟางอยู่ ม.ปลาย แล้วก็ต้องออกไปคลอดลูกแล้วกลับมาเรียนต่อ”แก้ว
บอกเล่นเอาโทโมะอึ้งเพราะแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นจริงแต่ฟางเป็นคนที่เก่ามากที่แม้จะเข้าเรียนช้าแต่ก็
สามารถจบโดยได้รีบเกียรตินิยมอันดับ1ได้อย่างน่าทึ่ง
 
 
 
“แล้วนี่ลูกฟางกับไอ้ป๊อปไปไหนแล้วล่ะ”โทโมะถามถึงลูกของทั้งคู่
 
 
“หลานแม๊คเป็นเด็กที่สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงเลยให้หมอดูแลที่เมืองนอกมาตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ นี่ก็พึ่ง
ทำเรื่องย้ายหลานกลับเมืองไทยมาได้ เดี๋ยวประมาณอาทิตย์หน้านี่ล่ะค่ะที่หลานแม๊คจะกลับมา
พร้อมกับญาติของแก้ว”แก้วพูดโทโมะนิ่งเงียบจนแก้วสงสัยกับความรู้สึกชายหนุ่ม
 
 
 
“เอ่อ พี่โทโมะโอเคนะคะ ไม่เป็นไรนะ”แก้วขยับตัวเองไปใกล้ๆโทโมะก่อนจะเอื้อมมือแตะที่ไหล่
ชายหนุ่มไว้
 
 
 
“อือ พี่ไม่เป็นไรหรอก แต่เพียงแค่ว่าพี่แปลกใจเฉยๆว่าทำไมตัวเองจีบฟางอยู่แท้ๆ แต่พอรู้เรื่อง
แบบนี้ถึงไม่เสียใจเลยน่ะสิ”โทโมะพูด
 
 
“แสดงว่าจริงๆแล้วพี่น่ะไม่ได้ชอบฟางจริงๆหรอก หรือบางทีอาจจะเอ็นดูเหมือนที่พี่เอ็นดูแก้วซะล่ะ
มั้ง”แก้วพูด
 
 
“ก็นั่นน่ะสิ เอาล่ะหิวแล้วอ่ะ ไปกินข้าวกัน แถวคอนโดพี่มีร้านอาหารญี่ปุ่นใกล้ๆแถวนี้น่ะ บอกเลย
อร่อยมาก”โทโมะพูดก่อนจะเปลี่ยนเรื่องชวนแก้วไป
 
 
“ได้เลย แก้วก็หิวเหมือนกันแต่พี่ต้องเลี้ยงแก้วนะ”แก้วรีบพูดก่อนจะลุกตามโทโมะออกไป
 
 
 
 
 
ฟางที่นั่งบนรถก็ทอดมองท้องฟ้านอกกระจกรถในยามค่ำคืนแล้วพลางคิดเงียบๆว่าเธอตัดสินใจถูกรึ
เปล่าที่ให้โอกาสป๊อปปี้เพราะชายหนุ่มไม่พูดอะไรนอกจะขอให้เธอไปกับเขาเท่านั้น
 
 
“หิวอะไรมั้ยเดี๋ยวชั้นจะได้แวะซื้อที่เซเว่นแถวนี้ให้”ป๊อปปี้พูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานานเพราะการ
ขับรถแล้วพบว่าเขาได้ขับรถมาถึงจังหวัดประจวบคีรีขันธ์แล้ว
 
 
“ไม่ค่ะ แต่คุณบอกฟางได้มั้ยว่าคุณพาฟางมาที่ไหนกัน”ฟางหันกลับไปถามอย่างไม่ไว้วางใจป๊อปปี้
เท่าไหร่
 
 
“เดี๋ยวก็ถีงแล้ว ชั้นไม่พาเธอไปฆ่าหรอกน่า เมียชั้นทั้งคน”ป๊อปปี้พูดถึงสถานะของฟางเล่นเอาฟาง
แก้วแดงทันที
 
 
“นี่ พูดให้มันดีๆนะคะ ใครเมียคุณป๊อป อย่ามาพูดมั่วๆ”ฟางโวยวาย
 
“อ่ะๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ชั้นไปพูดก็ได้ แม้ความจริงมันจะใช่ก็ตาม”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ
 
 
“คุณป๊อป ขับรถต่อไปเลยนะ”ฟางหน้าแดงกว่าเดิมก่อนจะสั่งป๊อปปี้ขับรถต่อไป ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อน
จะขับรถต่อไปจนถึงบ้านหลังหนึ่งที่ถูกตกแต่งสไตล์วินเทจท่ามกลางต้นไม้มากมาย ฟางมองรอบๆ
ไม่ถนัดเพราะมืดแล้วจึงได้แค่นั่งนิ่งๆ
 
 
 
“เอาล่ะถึงแล้ว ลงมาสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลงรถแล้วอ้อมไปเปิดประตูให้ฟาง
 
“ที่นี่ที่ไหนคะ”ฟางไม่ยอมลงรถมามองไปรอบๆแล้วถาม
 
“บ้านชั้นเอง เอาน่าถามมากงั้นคืนนี้ได้นอนในรถนะ”ป๊อปปี้บอกฟางจึงยอมลงรถแล้วตามป๊อปปี้
เข้าไปในบ้านทันที
 
 
“นี่คุณซื้อบ้านหลังนี้ไว้หรอคะ”ฟางเดินเข้ามาในบ้านแล้วอึ้งเมื่อภายในบ้านถูกตกแต่งด้วยสไตล์วิน
เทจและโมเดิร์นผสมกันได้ลงตัวสวยงามไปอีกแบบ
 
 
“อือ ซื้อไว้ แต่ชั้นเป็นคนออกแบบ ตกแต่งทั้งในและนอกบ้านเองหมดทุกอย่างเลยนะ ไว้ตอนกลาง
วันจะพาไปดูสวนด้านนอกบ้านนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“คุณพาฟางมาที่นี่ทำไมล่ะคะ แทนที่จะคุยด้วยกันที่กรุงเทพง่ายๆไม่ต้องถ่อรถมาไกลแบบนี้”ฟาง
พูด
 
 
“ก็เธอเป็นคนอยากคุยกับชั้นไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้พูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเอาน้ำมาให้ฟาง
 
“ก็รู้ค่ะแต่ทำไมถึงต้องพามาที่นี่คะ”ฟางถามต่อ
 
 
“สงสัยชั้นคงจะเป็นเหมือนไอ้โทโมะล่ะมั้ง รู้ว่าไม่ค่อยได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน ก็ขออยู่ให้มันนานๆ
และอยากให้มันเป็นความทรงจำที่ดีของคน2คนตลอดไป”ป๊อปปี้พูดแล้วนึกถึงโทโมะที่ชอบทำแบบ
นี้ ฟางฟังแล้วนิ่งเงียบทันที
 
 
 
 
“เอาล่ะ บ้านชั้นมี2ห้องนะ เธอนอนห้องนี้ ชั้นนอนห้องนี้ เสื้อผ้าชั้นเป็นของยัยแก้วนะ อาจจะยาว
หน่อยเพราะยัยแก้วสูงกว่าเธอ เอ้า ไปพักผ่อนเถอะ”ป๊อปปี้เปิดห้องนอนอีกห้องให้ฟาง ซึ่งคาดว่า
จะเป็นห้องของแก้วหรือไม่ก็ห้องลูกชายของเขา
 
 
“แล้วมีอะไรทำไมไม่คุยกันเลยล่ะคะ”ฟางถาม
 
 
“ชั้นรู้ ว่าบางทีเธออาจะอยากกลับบ้าน ไม่อยากมากับชั้นหรอก”ป๊อปปี้พูดเศร้า
 
 
“ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะ เอ่อ เพียงแต่ว่า เอ่อ ก็คุณป๊อปนั่นล่ะบอกชั้นว่าจะคุยกับชั้นๆ แล้วนี่ต้องมาค้างที่
นี่อีกมันไม่ใช่ละ”ฟางรีบพูด
 
 
“ก็คุยแต่ตอนนี้ หาวว ง่วงแล้ว เอาล่ะชั้นขับรถมาตลอดเลยนะ ง่วงก็ง่วง เมื่อก็เมื่อยไม่มีแรงมาคุย
กับเธอหรอก เอาน่า ขอพักก่อนนะ คืนนี้คืนเดียวเอง”ป๊อปปี้ยื่นหน้ามาใกล้ฟางแล้วพูอ้อนๆเล่นเอา
ฟางขยับถอยหนีแทบไม่ทัน
 
 
“บอกฟางเฉยๆก็ได้ทำไมจะต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้กันด้วย ถ้าคุณเหนื่อยก็ไปพักก็ได้ค่ะ เอาเป็นว่า
ฟางไม่แย้งไม่ถามอะไรแล้ว”ฟางที่ถอยออกมาจากป๊อปปี้ก็รีบพูด
 
“ขอบคุณนะ ที่ยอมอยู่กับชั้นที่นี่”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้กับฟาง
 
“แค่คืนเดียวเท่านั้น”ฟางพูดทำเอาป๊อปปี้แอบทำหน้าสลดลงไปทันที
 
 
“ไม่เป็นไรแค่คืนเดียว แล้วพรุ่งนี้เราค่อยมาพูดกันต่อคืนนี้ก็รีบๆนอนซะนะเหนื่อยมามาก
พอแล้ว”ป๊อปปี้พูด
 
 
“คืนนี้ราตรีสวัสดิ์นะ”ป๊อปปี้พูดจบบก็ก้มลงหอมแก้มฟางหนึ่งทีก่อนะรีบวิ่งออกไปทำเอาฟางลูบแก้ม
ตัวเองเหวอทันที
 
 
 
“คนบ้า คนฉวยโอกาส”ฟางร้องก่อนะรีบวิ่งไปปิดประตูแล้วกระโดดขึ้นเตียงเตรียมตัวนอนทันที
เพราะเธออาบน้ำมาจากคอนโดโทโมะอยู่แล้ว
 
 
 
 
“มาทำแบบนี้ทำไมกันนะ”ฟางพูดกับตัวเองก่อนจะลูบแก้มที่โดนป๊อปปี้หอมแล้วคิดถึงคนที่อยู่อีก
ห้อง เค้าจะนอนรึยังนะฟางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก่อนจะหลับตาลงด้วยความเพลีย
 
 
 
บางทีฟางก็เก็ก ฟอร์มจัดนะ
 
โทษทีเมื่อวานหนีไปเที่ยวกับเพื่นน่ะเลยไม่ได้อัพเลย อย่างอนนะรีดเดอร์ทุกคนนน