รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมไม่รับสายนะ”แก้วหงุดหงิดที่โทโมะไม่รับสายตัวเองจนป๊อปปี้ที่อยู่ข้างๆก็แปลกใจ
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่าแก้ว”ป๊อปปี้ถามน้องสาว
 
 
“พี่โทโมะอ่ะดิไม่รับสายแก้วอ่ะ ปกติโทรไปแค่1มิสคอลก็น่าจะรับไม่ก็โทรกลับแล้วนะ”แก้วโวยวาย
 
“เป็นแฟนมันรึไง”ป๊อปปี้มองน้องสาว
 
“โนว พี่น้องกันนี่ล่ะ”แก้วบอก
 
“แหม ละที่พี่นี่แทบไม่โทรจิกแบบนี้ คิดอะไรกับมันป่ะเนี่ย”ป๊อปปี้มองแก้ว
 
“ไม่มีทางอ่ะ ก็แค่ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยเฉยๆเท่านั้นเองไม่มีอะไร”แก้วบอก
 
“แล้วไปโทรจิกมันทำไมล่ะถ้าไม่ใช่แฟนกัน”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
“ก็แก้วให้พี่โทโมะช่วยตามหายัยฟางไง ตอนแรกโทรไปมีโทรกลับนะ แต่จู่ๆก็ไม่รับ อ๊ายยยย ปิด
เครื่องอีก”แก้วโวย
 
 
“นิสัยมันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”ป๊อปปี้พูดเพราะจำได้ว่าโทโมะเป็นพวกโทรมาแล้วโทรกลับแน่นอน
 
“หรือว่าไม่ทำตามที่แก้วขอแล้วหนีไปซุกกิ๊กชัวร์เลย”แก้วโวยก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าทันที
 
 
“แกหึงมันรึไงวะ”ป๊อปปี้ไม่เข้าใจน้องตัวเอง
 
 
“ไม่ได้หึง เอ๊ะ เดี๋ยวนะ พี่โทโมะเคยบอกแก้วว่า นานทีมีเวลาสวีทกับฟางพี่เค้าจะไม่ยอมเปิดเครื่อง
กันสาวๆมาขัดจังหวะ นี่เท่ากับว่าตอนนี้ปิดเครื่อง งั้นก็หมายความว่าพี่โทโมะกับฟาง”แก้วสันนิษฐาน
ป๊อปปี้คว้ามือน้องสาวทันที
 
 
“งั้นไปรถพี่ บอกมาด้วยคอนโดมันอยู่ไหน”ป๊อปปี้รีบขับรถออกไปด้วยความเร็ว
 
 
“ย่าทวด น้าเฟย์ฮะ ตอนนี้ยอร์ชเริ่มกลัวคนที่จะมาเป็นแฟนพี่แก้วจังเลย”ยอร์ชมองตามอย่างกลัวๆ
 
 
“แหม เห็นแบบนี้แก้วน่ะรักใครรักจริงนะจ้ะ เอาล่ะไปๆ เรียนต่อได้แล้ว”เฟย์บอกก่อนจะพายอร์ชไป
เรียนกับตัวเองต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมยังไม่กลับไปอีกเนี่ย”กั้งตื่นมาต้องแปลกใจที่เห็นโบว์นั่งอยู่ที่ปลายเตียงตัวเอง
 
“ชั้นต้องดูให้แน่ใจว่านายน่ะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงอีกมั้ย”โบว์พูด กั้งมองไปที่ระเบียงพบว่าเสื้อผ้าตัว
เองถูกซักเรียบร้อยแล้ว
 
 
“นี่เธอซักผ้าเป็นด้วยหรอ”กั้งถามเพราะจำได้ว่าโบว์นั้นทำอะไรไม่เป็นเลย
 
“ก็หัดทำอะไรเองตอนย้ายมาอยู่คอนโดคนเดียวน่ะ”โบว์ตอบกั้งสังเกตเห็นว่ามือโบว์แดงๆก็ลุกจาก
เตียงมาจับมือโบว์ทันที
 
 
“ว้าย ปล่อยนะ”โบว์ชักมือกลับแล้วไม่ยอมให้กั้งดู
 
 
“นี่เธอแพ้ผงซักฟอกขนาดนี้ทำไมยังจะซักอีก”กั้งถาม โบว์หลบตา นี่อะไรเนี่ย จากคุณหนูที่มีแต่
คนใช้ทำอะไรให้มาตั้งแต่เด็กย้ายมาอยู่คนเดียวที่คอนโด ทำงานที่บริษัทออกแบบภายในที่ทำงาน
หามรุ่งหามค่ำ ฝืนทำกับข้าวเอง ซักผ้าเองจนตัวเองต้องมือเป็นแผลแบบนี้
 
 
“เธอทำแบบนี้ทำไมโบว์ มันลำบากขนาดนี้ทำไมไม่ใช่ชีวิตสุขสบายในบ้านแสนสุขมีคนใช้คอยดูแล
ประคบประหงมตามเดิมก็ดีแล้วนิ”กั้งว่า
 
“ชั้นอยากลองออกมาใช้ชีวิตเองคนเดียว อยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้างมันผิดนักรึไง”โบว์ว่า
 
“ปกติพ่อเธอสั่งอะไรเธอทำตามตลอดไม่มีบ่นแล้วนี่นึกยังไงถึงทำแบบนี้”กั้งถาม
 
 
“ชั้น เอ่อ คือชั้น”โบว์อึกอัก
 
 
“ถ้าอยากทำอะไรตามใจตัวเอง แล้วตอนที่เรียนอยู่พ่อเธอสั่งให้เลิกกับชั้น เธอก็ทำ ทำไมตอนนั้น
ไม่ทำตามใจตัวเองบ้างล่ะ”กั้งพูดออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อนึกถึงอดีตที่เขากับโบว์เคยรักกัน แต่
เพราะโบว์รวยเขาจน พ่อของโบว์เกลียดเขา เลยสั่งให้โบว์เลิกกับเขาและโบว์ก็ทำ
 
 
“ถ้าชั้นไม่ทำแบบนั้นพ่อชั้นก็ต้องส่งคนมากระทืบนายบ่อยๆน่ะสิ”โบว์บอกความจริง เพราะพ่อเธอขู่
แบบนั้นทำให้โบว์ต้องเลือกบอกเลิกกั้ง แล้วด่ากั้งว่าจน และดูถูกสารพัดเพื่อให้กั้งเกลียดเธอ
 
 
 
“แล้วมาทำดีกับชั้นแบบนี้ไม่กลัวพ่อเธอจะทำอะไรชั้นงั้นหรอ”กั้งถาม
 
 
“ตอนนี้ชั้นคิดแล้วว่า ถ้ามันจะเกิดอะไรชั้นก็พร้อมจะเสี่ยงไปกับนาย กั้งชั้นขอโทษ ฮืออ ชั้น
ขอโทษ”โบว์ร้องไห้ออกมากั้งอึ้งเมื่อเห็นอดีตแฟนเก่าตัวเองร้องไห้
 
 
“ชั้นรู้ว่าตอนนี้ทั้งใจนายมันไม่ได้มีให้ชั้นอีกแล้ว ชั้นผิดเอง ฮือๆ ชั้นไม่ขอให้นายกลับมาคบเหมือน
เดิม ไม่เป็นไร ฮือๆไม่เป็นไร”โบว์เพราะรู้ตัวเองดีว่าถึงจะบอกตอนนี้มันก็สายไปแล้ว กั้งไม่มีใจให้
เธออีกแล้ว เพราะกั้งชอบฟางไม่ใช่เธอ
 
 
“อย่าร้องไห้เลยโบว์”กั้งขัยบตัวไปใกล้ๆแล้วเช็ดน้ำตาให้โบว์ โบว์มองกั้งอย่างอึ้งๆก่อนจะเลื่อนริม
ฝีปากไปจูบฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
“อื้ออ”โบว์ร้องครางเมื่อถูกกั้งจูบกลับก่อนที่กั้งจะดันตัวโบว์ลงไปนอนกับเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
ปังๆๆๆๆ
 
 
“ใครครับ”โทโมะถามหน้าประตู
 
 
“รูมเซอร์วิสครับ”เสียงบอกด้านนอกทำให้โทโมะเดินไปเปิด
 
 
 
ตุบ
 
 
 
“หนอยได้พี่โทโมะไม่รับสายงั้นหรอ กล้าดียังไงห้ะ”แก้วกระโดดบีบคอโทโมะทันทีที่เข้าไปได้
 
 
 
“แก้ว แค่กๆ ปล่อยพี่นะ”โทโมะร้อง แต่ไม่กล้าผลักแก้วให้ล้มเพราะแก้วเป็นผู้หญิงเลยทำให้ตัวเอง
โดนบีบคอแบบนั้น
 
 
 
“เห้ย พอแล้วแก้ว เรามาตามหาคนนะไม่ใช่มาฆ่าโทโมะ”ป๊อปปี้ดึงแก้วออกมาเมื่อได้สติ
 
 
“ตอบมาไม่รับสายไม่พอทำไมต้องปิดเครื่อง”แก้วถามทันที
 
 
“เอ่อ คือ”โทโมะอึกอัก
 
 
 
“ใครมาคะพี่โทโมะเสียงดังจัง”ฟางเดินเช็ดผมออกมาในชุดนอนที่เป็นเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของโทโมะก็
ตกใจที่เห็นป๊อปปี้และแก้วอยู่ ป๊อปปี้ช๊อคเมื่อเห็นฟางและโทโมะอยู่ด้วยกัน
 
 
“ถึงชั้นจะเกลียดแกนะไอ้ป๊อป แต่มั้นไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิด”โทโมะบอกแต่ช้าไปเมื่อป๊อปปี้จัดการ
ซัดเข้าไป1หมัด โทโมะล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
“ทำไมถึงทำพี่โทโมะแบบนี้คะคุณป๊อป”ฟางรีบไปดูอาการโทโมะทันที
 
 
“แคร์ผู้ชายทุกคนยกเว้นชั้น ดีจริงๆ ให้มันได้อย่างงี้สิ”ป๊อปปี้มองฟางอย่างปวดใจ
 
 
“ต่อให้เธอจะมีลูกกับชั้นอีกกี่คนชั้นก็ไม่เคยอยู่ในสายตาเธอเลยสินะ”ป๊อปปี้พูดอย่างน้อยใจ
 
 
“หา อะไรนะ ลูก”โทโมะตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน แก้วตบหน้าผากตัวเองเบาเมื่อพี่ชายหลุดเรื่องราวใน
อดีตออกมา
 
 
“ทำไมต้องพูดแบบนี้คะ พูดต่อหน้าคนอื่นทำไม”ฟางตกใจ
 
 
“อายมากงั้นหรอที่เธอมีลูกกับชั้น”ป๊อปปี้เสียใจก่อนจะเดินออกากห้องไป ฟางตกใจ
 
 
 
“พี่โทโมะคะ เดี๋ยวฟางมานะคะ”ฟางรีบวิ่งตามป๊อปปี้ไปจนรั้งแขนป๊อปปี้ไว้ได้แล้วอึ้งเมื่อเห็นชาย
หนุ่มร้องไห้
 
 
 
 
“อย่ามอง มันคือน้ำตาคนเลวของเธอไงล่ะ อย่ามองให้มันเสียสายตา”ป๊อปปี้พูดอย่างช้ำใจ ฟางจึง
ลากป๊อปปี้ลงลิฟท์มาจนถึงรถของป๊อปปี้
 
 
 
“คุณป๊อปมีอะไรอยากจะคุยกับฟางมั้ยคะ”ฟางพูดออกมา ทำให้ป๊อปปี้ชะงักมองฟางที่กอดอกมอง
ชายหนุ่อย่างสงบนิ่งไม่มีท่าทีจะหนีหรือโวยวายอะไร
 
 
 
 ตอนหน้า2คนนี้เค้าจะเคลียร์กัน มาดูซิว่าฟางจะเปิดใจให้ป๊อปปี้รึยัง
 
 
อัฟให้เเล้วอย่าเม้นกับโหวตน้า