รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
“น้องโบว์เดี๋ยวเย็นนี้ช่วยเอานี่ไปเคลียร์ทีนะจ้ะ”พี่ที่ทำงานพูดก่อนจะเดินไปส่งเอกสาร โบว์มอง
แบบงานก่อนจะเดินกลับมาที่รถ
 
 
“หยุด นี่คือการปล้นส่งของมีค่ามาให้หมด”โจรเดินมาเอามีดจี้ที่โบว์ โบว์ตกใจมากกลัวโจรแทงตัว
เองรีบส่งของให้
 
 
“มาจอดรถคนเดียวเปลี่ยวๆแบบนี้เดี๋ยวโจรก็ปล้นหรอกเธอน่ะ”กั้งเดินตามโบว์มา
 
“เถอะน่า แล้วนายมาตามชั้นทำไม”โบว์ถามกั้ง
 
 
“เธอลืมของน่ะ”กั้งชูกล่องข้าวของโบว์ที่โบว์ชอบทำกับข้าวมาทานทุกกลางวัน
 
“แล้วนั่นใครน่ะ”กั้งถามต่อมองผู้ชายที่อยู่หลังโบว์แต่เขาไม่เห็นมีด
 
“เอ่อ ช่างซ่อมรถน่ะ”โบว์โกหก
 
 
“ซ่อมรถละรถเธอเป็นอะไรน่ะไหนดูหน่อย”กั้งเดินไปหาโบว์ โบว์ตกใจ
 
 
“อย่านะ”โบว์ร้องเพราะกลัวโจรจะทำร้ายกั้ง
 
 
“คนขับรถงั้นหรอ”กั้งพูดจบก็โยนกระเป๋าใส่โจรเมื่อโจรเผลอ โบว์จึงสะบัดตัวหลุดออกมาแล้ววิ่งไป
หากั้งทันที
 
 
 
“แส่นะมึง”โจรพูดจบก็เอามีดจะแทงกั้งแต่กั้งเอี้ยวตัวหลบจึงโดนที่แขนแทน
 
 
“ทำกั้งงั้นหรอ”โบว์ร้องแล้วเอาส้นสูงตัวเองปาใส่โจร ทำให้โจรจะเข้าไปทำร้ายโบว์
 
“ว้าย”โบว์ล้มลงทำให้เปิดโอกาสให้โจรชักมีดจะแทงโบว์ได้
 
 
 
ฉึก
 
 
“กั้งงงงง”โบว์ร้องเมื่อกั้งล้มลงต่อหน้า เลือดสดๆไหลออกมาจากท้องกั้ง โจรปามีดลงแล้ววิ่งหนีไป
 
 
“ใครก็ได้ช่วยกั้งด้วย”โบว์ร้องขอให้ช่วย เป็นจังหวะเดียวกับที่ฟางและป๊อปปี้เดินมาเอารถที่ลาน
จอดรถพอดีก็ตกใจ
 
 
“เห้ย เกิดอะไรขึ้นน่ะ”ป๊อปปี้ร้องตกใจเมื่อเห็นกั้งถูกแทง
 
 
“โจรปล้นโบว์ค่ะแล้วกั้งมาช่วย เจ้านายคะช่วยกั้งด้วย”โบว์พูดป๊อปปี้และฟางรีบพากั้งไปส่งโรง
พยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ดีนะที่ไม่ถูกจุดสำคัญน่ะ”ฟางพูดแล้วมองกั้งที่นอนบนเตียงคนไข้เซ็งๆ
 
“แต่ต้องนอนโรงพยาบาลน่าเบื่อชะมัด”กั้งบ่นอุบ ฟางจึงหัวเราะออกมา
 
 
 
“เดี๋ยวชั้นไปคุยกับตำรวจก่อนนะ”โบว์เดินออกไปข้างนอก
 
“ฟางเรานอนโรงพยาบาลก็มาเยี่ยมเราหน่อยนะ”กั้งรีบอ้อนฟาง
 
“เอาสิ ฟางจะมาเยี่ยมกั้งทุกวันจนออกโรงพยาบาลเลยนะ”ฟางพูดอย่างใจดีป๊อปปี้แอบฟังก็ซึมลง
ไป ทีกับเขาเขาต้องขาให้ฟางดูแล แต่นี่ฟางเสนอตัวดูแลกั้งเองเลย
 
“แล้วเอาข้าวร้านที่เราชอบไปกินกันมาส่งให้กั้งทุกวันเลยนะ”กั้งพูด
 
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวฟางทำกับข้าวมาให้ เพราะฟางทำอร่อยกว่า ฮิฮิ”ฟางพูดแล้วยิ้ม
 
“จริงนะ สัญญาแล้วนะ เย้ ดีจังได้กินกับข้าวฝีมือคนสวย”กั้งพูดอย่างดีใจ
 
“เว่อร์ละๆ”ฟางตีแขนกั้งเบาๆป๊อปปี้แอบมองด้วยความเสียใจ
 
 
 
 
วันต่อมา
 
 
โบว์ถือช่อดอกไม้มาให้กั้งพร้อมกับข้าวมันไก่เจ้าประจำแถวมหาลัยที่กั้งชอบกินมาให้แล้วกำลังจะ
เคาะประตูก็ชะงักเมื่อเห็นภาพผ่านกระจกห้องของกั้ง ฟางกำลังป้อนข้าวให้กั้ง
 
 
“ยืนทำอะไรหรอโบว์ไม่เข้าไปหรอ”ป๊อปปี้เดินมาถามลูกน้องสาวที่ยืนนิ่ง
 
 
“เอ่อ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร โบว์ขอตัวกลับก่อนนะคะ”โบว์พูดจบก็วางกล่องเข้าและช่อดอกไม้ที่เค้าท์
เตอร์พยาบาลแล้วฝากให้นางพยาบาลเอาเข้าไปให้กั้ง ป๊อปปี้มายืนที่จุดที่โบว์บืนก็อึ้งเมื่อเห็นฟาง
ป้อนข้าวกั้งแล้วหัวเราะกันอย่างมีความสุข ภาพที่ฟางเคยป้อนแซนวิชเขาเข้ามาในหัว ป๊อปปี้ยืนซึม
ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเย็นนี้กลับไปก่อนนะ พอดีชั้นจะต้องเคลียร์งาน หรืออาจจะต้องนอนที่นี่เลย”ป๊อปปี้พูดเมื่อ
เห็นฟางเตรียมจะเก็บของกลับบ้าน
 
 
“แล้วไม่ไปเยี่ยมกั้งด้วยกันก่อนหรอคะ แล้วค่อยกลับมาทำงาน”ฟางถามป๊อปปี้นิ่งสะอึกภาพเมื่อ
ตอนกลางวันฉายเข้ามาในหัว
 
 
“ไม่ล่ะ เธอไปเถอะ กั้งคงมีความสุขที่อยู่กัน2คนกับเธอ”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินไปไขกุญแจห้องนอน
ส่วนตัวที่ป๊อปปี้ทำไว้เวลาต้องทำงานที่บริษัท ใจจริงเขาไม่มีงานมากมายหรอก แต่ถ้ากลับบ้านไป
เจอฟางที่ตั้งใจทำกับข้าวให้กั้งวันพรุ่งนี้แล้วมันทำให้เขาปวดใจ ขอนอนพักใจที่นี่ดีกว่า
 
 
 
“อ้าวทำไมกลับมาคนเดียวล่ะฟาง”ย่าใหญ่ถามเมื่อฟางลงมาจากแท๊กซี่คนเดียว
 
“พอดีคุณป๊อปบอกจะอยู่เคลียร์งานดึกน่ะค่ะเลยให้ฟางกลับมาก่อน”ฟางบอก
 
“แล้วเป็นเลขาประสาอะไรทำไมถึงทิ้งให้เจ้านายทำงานคนเดียว”แก้วว่าฟาง
 
“ฟางจะอยู่แต่คุณป๊อปไล่ให้ฟางกลับนี่คะ”ฟางพูดความจริง
 
“แต่ก็น่าจะอยู่ดูแลพี่ชั้นสิ ไม่ใช่หนีกลับมาสบายๆแบบนี้”แก้วว่า เพราะเป็นห่วงพี่ชาย
 
 
 
“เอาล่ะๆ อย่าทะเลาะกัน เอาเป็นว่าฟางถ้าไม่นอนที่โน่นก็ช่วยเอากับข้าวไปส่งให้ป๊อปปี้หน่อย อ้อ
เอาเสื้อผ้าไปให้ป๊อปปี้ด้วยนะ”ย่าใหญ่สั่งฟาง
 
 
“ค่ะ ฟางกะว่าจะอาบน้ำแล้วไปหาคุณป๊อปอยู่เหมือนกัน”ฟางพูดก่อนจะขอตัวขึ้นไปอาบน้ำและเอา
เสื้อผ้าของป๊อปปี้สำหรับคืนนี้และพรุ่งนี้มาให้แล้วลงไปรับกล่องข้าวากคุณละเอียดก่อนจะขึ้นแท๊กซี่
มาที่บริษัทเพื่อมาหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
ฟางเคาะประตูแต่ไม่มีคนเปิดประตูห้องทำงานให้ก็เลยเดินเข้ามา พบว่าตรงที่โซนทำงานของป๊อปปี้
ว่างเปล่า มีแบบงานและเอกสารที่ถูกเคลียร์เรียบร้อยบนโต๊ะ
 
 
“ทำงานเสร็จแล้วทำไมไม่กลับบ้านนะคุณป๊อป”ฟางพูดเมื่อเช็คดูงานของป๊อปปี้ก่อนจะวางกล่องข้าว
และกระเป๋าเสื้อผ้าลงพลางสอดสายตามองหาเจ้าของห้อง
 
 
 
โครม
 
 
 
เสียงดังมาจากโซนส่วนตัวที่ติดกับโซนทำงานฟางรีบเดินเข้าไปในโซนนั้นพบว่าป๊อปปี้นั่งดื่มเหล้า
อย่างหนักก็รีบปรี่เข้าไปยึดแก้วเหล้าที่ป๊อปปี้กำลังจะดื่มมัน
 
 
“งานเสร็จไม่ยอมกลับบ้านเพราะว่าจะมากินเหล้าคนเดียวแบบนี้น่ะหรอคะ”ฟางว่าป๊อปปี้
 
“อย่ามายุ่งเรื่องของชั้นน่า”ป๊อปปี้ว่า
 
 
“ไม่ได้ค่ะ ที่บ้านเป็นห่วงคุณป๊อปนะคะ เลยให้ฟางเอาเสื้อผ้าและข้าวเย็นมาให้คุณที่นี่”ฟางพูด
 
 
 
“หึ กับชั้นต้องได้รับคำสั่งถึงจะมาดูแลกับกั้งไม่ต้องขอก็เต็มใจไปดูแลเลยสินะ”ป๊อปปี้ที่เมาแล้วพูด
ออกมาอย่างน้อยใจ
 
 
“ก็กั้งเป็นเพื่อนฟางก็ต้องห่วงต้องดูแลเป็นธรรมดา”ฟางพูด
 
“กับชั้นคงเป็นได้แค่เจ้านายสินะ”ป๊อปปี้พูดอย่างตัดพ้อ
 
 
“ใช่ค่ะ แค่เจ้านาย”ฟางพูดยิ่งทำให้ป๊อปปี้เจ็บปวดกว่าเก่าก่อนจะเอาเหล้ามาดื่มไปทั้งขวดเพราะ
ฟางยึดแก้วไปแล้ว
 
 
 
“นี่คุณป๊อปพอได้แล้วค่ะ”ฟงรีบดึงขวดเหล้าออกมาแล้วเอาขวดและแก้วเหล้าไว้ห่างๆป๊อปปี้
 
“คุณเป็นอะไรคะทำไมถึงเมาแบบนี้”ฟางถามขึ้น
 
 
“ไม่ต้องมาสนคนอย่างชั้น ชั้นมันเลว ไม่ว่าจะทำอะไรคนแถวนี้ก็ไม่เคยมองมันดีขึ้นมาเลย”ป๊อปปี้
พูดอย่างตัดพ้อ ฟางสะอึงนิ่ง เพราะรู้ดีว่าคนๆนั้นก็คือเธอ
 
 
 
“คุณป๊อปเมามากแล้วนะคะ ไปนอนดีกว่า”ฟางพูดก่อนจะพยุงป๊อปปี้ไปที่เตียงนอน
 
“ทั้งๆที่เรามีลูกด้วยกันคนนึง ทั้งๆที่เธอให้ชั้นเป็นพ่อของแม๊ค แต่เธอเองไม่ยอมรับชั้น ชั้นมันไม่
เคยดีในสายตาเธอเลยใช่มั้ย”ป๊อปปี้ดึงฟางมาแนบลำตัวเมื่อฟางดันตัวป๊อปปี้นอนลง
 
 
“คุณป๊อปคะ คุณเมามากแล้วนะ”ฟางดิ้นจะดันตัวเองออกจากการเกาะกุมแต่ป๊อปปี้กอดรัดแน่นกว่า
เดิม
 
 
“ถ้าชั้นมันพยายามเป็นคนดีให้เธอแต่เธอก็ไม่เคยสนใจงั้นชั้นก็ขอใช้วิธีของชั้นละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็
พลิกตัวให้ฟางนอนอยู่ใต้ตัวเองแล้วตัวเองก็ขึ้นคร่อมทับไว้
 
 
“คุณป๊อปคุณมะ อื้อออ”ฟางจะพูดให้ป๊อปปี้ฟังแต่ป๊อปปี้โน้มตัวมาจูบฟางทันทีก่อนจะสอดลิ้นสากๆ
เข้าไปในโพรงปากหวานของฟางเพื่อหยอกล้อกับลิ้นของฟางก่อนจะเอามือเลิกเดรสกระโปรงของ
ฟางขึ้นแล้วถอดกางเกงในของฟางรูดลงมาทันที
 
 
 
“ยะ อย่าค่ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้เอานิ้วเข้าไปที่ร่องกลีบกุหลาบตัวเองก็ทุบตีป๊อปปี้เพื่อให้หยุดทำแต่
ป๊อปปี้ไม่หยุดแล้วซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวก่อนะทำรอบตีตราเป็นเจ้าของทั่วลำคอ
 
 
 
“อึก”ฟางร้องเมื่อถึงฝั่งฝันกระตุกเกร็จก่อนจะปล่อยน้ำหวานมาเลอะมือป๊อปปี้ ชายหนุ่มดึงมืออกมา
ก่อนจะชิมมัน ทำให้ฟางหน้าแดงจัดแล้วจะลุกแต่ป๊อปปี้ดันฟางลงไปนอนอีกครั้งก่อนจะเอามือไป
ปลดซิบชุดเดรสแล้วถอดมันร่นลงมากองที่ขาฟางก่อนจะปลดตะขอบราของฟางออกมาเพื่อดูดยอด
อกสวยนั้น ฟางเม้มปากสะกดอารมณ์ไม่ให้ฟุ้งซ่าน
 
 
 
กรุ้งกริ้ง
 
 
เสียงถอดเข็มขัดของป๊อปปี้ทำให้ฟางตกใจ แต่ก็ช้าไปที่ฟางจะลุกไปหนเมื่อแท่งร้อนถอดสอดเข้า
มาในร่องกลีบกุหลาบของฟาง ร่างกึ่งเปลือยของฟางกระตุกเกร็งแล้วมองร่างสูงที่ถอดเสื้อผ้าไป
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
 
 
 
“ฟางเจ็บ”ฟางร้องเพราะแม้เธอไม่ใช่สาวบริสุทธ์แล้วแต่นอกจากป๊อปปี้ข่มขืนเธอเมื่อ8ปีก่อนเธอก็
ไม่เคยมีใครอีกเลย
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ครางเป็นชื่อของฟางแล้วขยับสะโพกให้เร็วขึ้น ร่างกายด้านในฟางบีบรัดแท่งร้อนนั้น
ตลอดเวลายิ่งทำให้ป๊อปปี้ยิ่งขยับสะโพกไวขึ้นฟางที่ใช้มือทุบป๊อปปี้เริ่มเปลี่ยนเป็นโอบกอดชาย
หนุ่มไว้และแอ่นรับแรงกระแทกนั้นไป
 
 
 
“อ๊า”ทั้งคู่ร้องครางพร้อมกันออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันฟางมองชายหนุ่มที่อยู่บนร่างกายตัวเองแล้วน้ำตา
ไหลออกมา เขาทำมันอีกแล้ว ทำแบบนี้กับเธออีกแล้ว
 
 
 
 อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมานะทุกคน ป๊อปเมาาาาาา
 
 
เม้นกับโหวตหน่อยน้า พอดีเน็ตไม่ค่อยดีเลยพึ่งอัพ