รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“น้องโบว์เดี๋ยวเย็นนี้ช่วยเอานี่ไปเคลียร์ทีนะจ้ะ”พี่ที่ทำงานพูดก่อนจะเดินไปส่งเอกสาร โบว์มอง

แบบงานก่อนจะเดินกลับมาที่รถ

 

 

“หยุด นี่คือการปล้นส่งของมีค่ามาให้หมด”โจรเดินมาเอามีดจี้ที่โบว์ โบว์ตกใจมากกลัวโจรแทงตัว

เองรีบส่งของให้

 

 

“มาจอดรถคนเดียวเปลี่ยวๆแบบนี้เดี๋ยวโจรก็ปล้นหรอกเธอน่ะ”กั้งเดินตามโบว์มา

 

“เถอะน่า แล้วนายมาตามชั้นทำไม”โบว์ถามกั้ง

 

 

“เธอลืมของน่ะ”กั้งชูกล่องข้าวของโบว์ที่โบว์ชอบทำกับข้าวมาทานทุกกลางวัน

 

“แล้วนั่นใครน่ะ”กั้งถามต่อมองผู้ชายที่อยู่หลังโบว์แต่เขาไม่เห็นมีด

 

“เอ่อ ช่างซ่อมรถน่ะ”โบว์โกหก

 

 

“ซ่อมรถละรถเธอเป็นอะไรน่ะไหนดูหน่อย”กั้งเดินไปหาโบว์ โบว์ตกใจ

 

 

“อย่านะ”โบว์ร้องเพราะกลัวโจรจะทำร้ายกั้ง

 

 

“คนขับรถงั้นหรอ”กั้งพูดจบก็โยนกระเป๋าใส่โจรเมื่อโจรเผลอ โบว์จึงสะบัดตัวหลุดออกมาแล้ววิ่งไป

หากั้งทันที

 

 

 

“แส่นะมึง”โจรพูดจบก็เอามีดจะแทงกั้งแต่กั้งเอี้ยวตัวหลบจึงโดนที่แขนแทน

 

 

“ทำกั้งงั้นหรอ”โบว์ร้องแล้วเอาส้นสูงตัวเองปาใส่โจร ทำให้โจรจะเข้าไปทำร้ายโบว์

 

“ว้าย”โบว์ล้มลงทำให้เปิดโอกาสให้โจรชักมีดจะแทงโบว์ได้

 

 

 

ฉึก

 

 

“กั้งงงงง”โบว์ร้องเมื่อกั้งล้มลงต่อหน้า เลือดสดๆไหลออกมาจากท้องกั้ง โจรปามีดลงแล้ววิ่งหนีไป

 

 

“ใครก็ได้ช่วยกั้งด้วย”โบว์ร้องขอให้ช่วย เป็นจังหวะเดียวกับที่ฟางและป๊อปปี้เดินมาเอารถที่ลาน

จอดรถพอดีก็ตกใจ

 

 

“เห้ย เกิดอะไรขึ้นน่ะ”ป๊อปปี้ร้องตกใจเมื่อเห็นกั้งถูกแทง

 

 

“โจรปล้นโบว์ค่ะแล้วกั้งมาช่วย เจ้านายคะช่วยกั้งด้วย”โบว์พูดป๊อปปี้และฟางรีบพากั้งไปส่งโรง

พยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนะที่ไม่ถูกจุดสำคัญน่ะ”ฟางพูดแล้วมองกั้งที่นอนบนเตียงคนไข้เซ็งๆ

 

“แต่ต้องนอนโรงพยาบาลน่าเบื่อชะมัด”กั้งบ่นอุบ ฟางจึงหัวเราะออกมา

 

 

 

“เดี๋ยวชั้นไปคุยกับตำรวจก่อนนะ”โบว์เดินออกไปข้างนอก

 

“ฟางเรานอนโรงพยาบาลก็มาเยี่ยมเราหน่อยนะ”กั้งรีบอ้อนฟาง

 

“เอาสิ ฟางจะมาเยี่ยมกั้งทุกวันจนออกโรงพยาบาลเลยนะ”ฟางพูดอย่างใจดีป๊อปปี้แอบฟังก็ซึมลง

ไป ทีกับเขาเขาต้องขาให้ฟางดูแล แต่นี่ฟางเสนอตัวดูแลกั้งเองเลย

 

“แล้วเอาข้าวร้านที่เราชอบไปกินกันมาส่งให้กั้งทุกวันเลยนะ”กั้งพูด

 

“ไม่อ่ะ เดี๋ยวฟางทำกับข้าวมาให้ เพราะฟางทำอร่อยกว่า ฮิฮิ”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

“จริงนะ สัญญาแล้วนะ เย้ ดีจังได้กินกับข้าวฝีมือคนสวย”กั้งพูดอย่างดีใจ

 

“เว่อร์ละๆ”ฟางตีแขนกั้งเบาๆป๊อปปี้แอบมองด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

วันต่อมา

 

 

โบว์ถือช่อดอกไม้มาให้กั้งพร้อมกับข้าวมันไก่เจ้าประจำแถวมหาลัยที่กั้งชอบกินมาให้แล้วกำลังจะ

เคาะประตูก็ชะงักเมื่อเห็นภาพผ่านกระจกห้องของกั้ง ฟางกำลังป้อนข้าวให้กั้ง

 

 

“ยืนทำอะไรหรอโบว์ไม่เข้าไปหรอ”ป๊อปปี้เดินมาถามลูกน้องสาวที่ยืนนิ่ง

 

 

“เอ่อ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร โบว์ขอตัวกลับก่อนนะคะ”โบว์พูดจบก็วางกล่องเข้าและช่อดอกไม้ที่เค้าท์

เตอร์พยาบาลแล้วฝากให้นางพยาบาลเอาเข้าไปให้กั้ง ป๊อปปี้มายืนที่จุดที่โบว์บืนก็อึ้งเมื่อเห็นฟาง

ป้อนข้าวกั้งแล้วหัวเราะกันอย่างมีความสุข ภาพที่ฟางเคยป้อนแซนวิชเขาเข้ามาในหัว ป๊อปปี้ยืนซึม

ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเย็นนี้กลับไปก่อนนะ พอดีชั้นจะต้องเคลียร์งาน หรืออาจจะต้องนอนที่นี่เลย”ป๊อปปี้พูดเมื่อ

เห็นฟางเตรียมจะเก็บของกลับบ้าน

 

 

“แล้วไม่ไปเยี่ยมกั้งด้วยกันก่อนหรอคะ แล้วค่อยกลับมาทำงาน”ฟางถามป๊อปปี้นิ่งสะอึกภาพเมื่อ

ตอนกลางวันฉายเข้ามาในหัว

 

 

“ไม่ล่ะ เธอไปเถอะ กั้งคงมีความสุขที่อยู่กัน2คนกับเธอ”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินไปไขกุญแจห้องนอน

ส่วนตัวที่ป๊อปปี้ทำไว้เวลาต้องทำงานที่บริษัท ใจจริงเขาไม่มีงานมากมายหรอก แต่ถ้ากลับบ้านไป

เจอฟางที่ตั้งใจทำกับข้าวให้กั้งวันพรุ่งนี้แล้วมันทำให้เขาปวดใจ ขอนอนพักใจที่นี่ดีกว่า

 

 

 

“อ้าวทำไมกลับมาคนเดียวล่ะฟาง”ย่าใหญ่ถามเมื่อฟางลงมาจากแท๊กซี่คนเดียว

 

“พอดีคุณป๊อปบอกจะอยู่เคลียร์งานดึกน่ะค่ะเลยให้ฟางกลับมาก่อน”ฟางบอก

 

“แล้วเป็นเลขาประสาอะไรทำไมถึงทิ้งให้เจ้านายทำงานคนเดียว”แก้วว่าฟาง

 

“ฟางจะอยู่แต่คุณป๊อปไล่ให้ฟางกลับนี่คะ”ฟางพูดความจริง

 

“แต่ก็น่าจะอยู่ดูแลพี่ชั้นสิ ไม่ใช่หนีกลับมาสบายๆแบบนี้”แก้วว่า เพราะเป็นห่วงพี่ชาย

 

 

 

“เอาล่ะๆ อย่าทะเลาะกัน เอาเป็นว่าฟางถ้าไม่นอนที่โน่นก็ช่วยเอากับข้าวไปส่งให้ป๊อปปี้หน่อย อ้อ

เอาเสื้อผ้าไปให้ป๊อปปี้ด้วยนะ”ย่าใหญ่สั่งฟาง

 

 

“ค่ะ ฟางกะว่าจะอาบน้ำแล้วไปหาคุณป๊อปอยู่เหมือนกัน”ฟางพูดก่อนจะขอตัวขึ้นไปอาบน้ำและเอา

เสื้อผ้าของป๊อปปี้สำหรับคืนนี้และพรุ่งนี้มาให้แล้วลงไปรับกล่องข้าวากคุณละเอียดก่อนจะขึ้นแท๊กซี่

มาที่บริษัทเพื่อมาหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

ฟางเคาะประตูแต่ไม่มีคนเปิดประตูห้องทำงานให้ก็เลยเดินเข้ามา พบว่าตรงที่โซนทำงานของป๊อปปี้

ว่างเปล่า มีแบบงานและเอกสารที่ถูกเคลียร์เรียบร้อยบนโต๊ะ

 

 

“ทำงานเสร็จแล้วทำไมไม่กลับบ้านนะคุณป๊อป”ฟางพูดเมื่อเช็คดูงานของป๊อปปี้ก่อนจะวางกล่องข้าว

และกระเป๋าเสื้อผ้าลงพลางสอดสายตามองหาเจ้าของห้อง

 

 

 

โครม

 

 

 

เสียงดังมาจากโซนส่วนตัวที่ติดกับโซนทำงานฟางรีบเดินเข้าไปในโซนนั้นพบว่าป๊อปปี้นั่งดื่มเหล้า

อย่างหนักก็รีบปรี่เข้าไปยึดแก้วเหล้าที่ป๊อปปี้กำลังจะดื่มมัน

 

 

“งานเสร็จไม่ยอมกลับบ้านเพราะว่าจะมากินเหล้าคนเดียวแบบนี้น่ะหรอคะ”ฟางว่าป๊อปปี้

 

“อย่ามายุ่งเรื่องของชั้นน่า”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“ไม่ได้ค่ะ ที่บ้านเป็นห่วงคุณป๊อปนะคะ เลยให้ฟางเอาเสื้อผ้าและข้าวเย็นมาให้คุณที่นี่”ฟางพูด

 

 

 

“หึ กับชั้นต้องได้รับคำสั่งถึงจะมาดูแลกับกั้งไม่ต้องขอก็เต็มใจไปดูแลเลยสินะ”ป๊อปปี้ที่เมาแล้วพูด

ออกมาอย่างน้อยใจ

 

 

“ก็กั้งเป็นเพื่อนฟางก็ต้องห่วงต้องดูแลเป็นธรรมดา”ฟางพูด

 

“กับชั้นคงเป็นได้แค่เจ้านายสินะ”ป๊อปปี้พูดอย่างตัดพ้อ

 

 

“ใช่ค่ะ แค่เจ้านาย”ฟางพูดยิ่งทำให้ป๊อปปี้เจ็บปวดกว่าเก่าก่อนจะเอาเหล้ามาดื่มไปทั้งขวดเพราะ

ฟางยึดแก้วไปแล้ว

 

 

 

“นี่คุณป๊อปพอได้แล้วค่ะ”ฟงรีบดึงขวดเหล้าออกมาแล้วเอาขวดและแก้วเหล้าไว้ห่างๆป๊อปปี้

 

“คุณเป็นอะไรคะทำไมถึงเมาแบบนี้”ฟางถามขึ้น

 

 

“ไม่ต้องมาสนคนอย่างชั้น ชั้นมันเลว ไม่ว่าจะทำอะไรคนแถวนี้ก็ไม่เคยมองมันดีขึ้นมาเลย”ป๊อปปี้

พูดอย่างตัดพ้อ ฟางสะอึงนิ่ง เพราะรู้ดีว่าคนๆนั้นก็คือเธอ

 

 

 

“คุณป๊อปเมามากแล้วนะคะ ไปนอนดีกว่า”ฟางพูดก่อนจะพยุงป๊อปปี้ไปที่เตียงนอน

 

“ทั้งๆที่เรามีลูกด้วยกันคนนึง ทั้งๆที่เธอให้ชั้นเป็นพ่อของแม๊ค แต่เธอเองไม่ยอมรับชั้น ชั้นมันไม่

เคยดีในสายตาเธอเลยใช่มั้ย”ป๊อปปี้ดึงฟางมาแนบลำตัวเมื่อฟางดันตัวป๊อปปี้นอนลง

 

 

“คุณป๊อปคะ คุณเมามากแล้วนะ”ฟางดิ้นจะดันตัวเองออกจากการเกาะกุมแต่ป๊อปปี้กอดรัดแน่นกว่า

เดิม

 

 

“ถ้าชั้นมันพยายามเป็นคนดีให้เธอแต่เธอก็ไม่เคยสนใจงั้นชั้นก็ขอใช้วิธีของชั้นละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็

พลิกตัวให้ฟางนอนอยู่ใต้ตัวเองแล้วตัวเองก็ขึ้นคร่อมทับไว้

 

 

“คุณป๊อปคุณมะ อื้อออ”ฟางจะพูดให้ป๊อปปี้ฟังแต่ป๊อปปี้โน้มตัวมาจูบฟางทันทีก่อนจะสอดลิ้นสากๆ

เข้าไปในโพรงปากหวานของฟางเพื่อหยอกล้อกับลิ้นของฟางก่อนจะเอามือเลิกเดรสกระโปรงของ

ฟางขึ้นแล้วถอดกางเกงในของฟางรูดลงมาทันที

 

 

 

“ยะ อย่าค่ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้เอานิ้วเข้าไปที่ร่องกลีบกุหลาบตัวเองก็ทุบตีป๊อปปี้เพื่อให้หยุดทำแต่

ป๊อปปี้ไม่หยุดแล้วซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวก่อนะทำรอบตีตราเป็นเจ้าของทั่วลำคอ

 

 

 

“อึก”ฟางร้องเมื่อถึงฝั่งฝันกระตุกเกร็จก่อนจะปล่อยน้ำหวานมาเลอะมือป๊อปปี้ ชายหนุ่มดึงมืออกมา

ก่อนจะชิมมัน ทำให้ฟางหน้าแดงจัดแล้วจะลุกแต่ป๊อปปี้ดันฟางลงไปนอนอีกครั้งก่อนจะเอามือไป

ปลดซิบชุดเดรสแล้วถอดมันร่นลงมากองที่ขาฟางก่อนจะปลดตะขอบราของฟางออกมาเพื่อดูดยอด

อกสวยนั้น ฟางเม้มปากสะกดอารมณ์ไม่ให้ฟุ้งซ่าน

 

 

 

กรุ้งกริ้ง

 

 

เสียงถอดเข็มขัดของป๊อปปี้ทำให้ฟางตกใจ แต่ก็ช้าไปที่ฟางจะลุกไปหนเมื่อแท่งร้อนถอดสอดเข้า

มาในร่องกลีบกุหลาบของฟาง ร่างกึ่งเปลือยของฟางกระตุกเกร็งแล้วมองร่างสูงที่ถอดเสื้อผ้าไป

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

 

 

 

“ฟางเจ็บ”ฟางร้องเพราะแม้เธอไม่ใช่สาวบริสุทธ์แล้วแต่นอกจากป๊อปปี้ข่มขืนเธอเมื่อ8ปีก่อนเธอก็

ไม่เคยมีใครอีกเลย

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ครางเป็นชื่อของฟางแล้วขยับสะโพกให้เร็วขึ้น ร่างกายด้านในฟางบีบรัดแท่งร้อนนั้น

ตลอดเวลายิ่งทำให้ป๊อปปี้ยิ่งขยับสะโพกไวขึ้นฟางที่ใช้มือทุบป๊อปปี้เริ่มเปลี่ยนเป็นโอบกอดชาย

หนุ่มไว้และแอ่นรับแรงกระแทกนั้นไป

 

 

 

“อ๊า”ทั้งคู่ร้องครางพร้อมกันออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันฟางมองชายหนุ่มที่อยู่บนร่างกายตัวเองแล้วน้ำตา

ไหลออกมา เขาทำมันอีกแล้ว ทำแบบนี้กับเธออีกแล้ว

 

 

 

 อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมานะทุกคน ป๊อปเมาาาาาา

 

 

เม้นกับโหวตหน่อยน้า พอดีเน็ตไม่ค่อยดีเลยพึ่งอัพ