รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ เมื่อไหร่จะไปส่งแก้วเนี่ย”แก้วบ่นเมื่อโทโมะลากเธอมางานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนที่คอนโด
เพื่อนโทโมะ
 
 
“เอาน่าแก้ว เดี๋ยวหมดแก้วนี้พี่ลุกละ”โทโมะบอก แก้วจึงเดินเซ็งไปนั่งที่ริมระเบียงอย่างเซ็งๆ เธอรู้
ว่าเธอกับโทโมะมีอะไรที่คล้ายๆกัน บางครั้งเธอก็แอบเบื่อที่โทโมะลากเธอมาด้วยตลอดเหมือนกัน
 
 
“เห้ย เด็กมึงน่ารักดีนี่หว่า ขนาดงอนละยังน่ารักเลย”เพื่อนโทโมะพูดเมื่อเห็นแก้วงอนโทโมะไปนั่ง
ที่ริมระเบียง
 
 
“ไอ้บ้า นั่นน้องกู”โทโมะพูดแล้วกระดกเหล้าเข้าปาก
 
 
“น้องมึงที่ไหน น้องไอ้ป๊อปต่างหาก แล้วนี่มึงอ่ะ ดีกับไอ้ป๊อปแล้วหรอถึงได้ลากเอาน้องไอ้ป๊อปไป
ไหนมาไหนตลอด”เพื่อนโทโมะอีกคนถามขึ้น
 
 
“มันแย่งหวายไปจากกู ถ้าจะดีกันมันต้องขอโทษกูก่อน เรื่องอะไรกูจะยอมไปคุยก่อน”โทโมะเชิด
ไม่สนใจ
 
 
“แต่มึงกับหวายก็ไม่คิดจะรีเทิร์นอยู่แล้วนิ จะเอามาเป็นเรื่องให้คิดอีกทำไมวะ”เพื่อนโทโมะถาม
 
 
“ไม่รีเทิร์นก็จริง แต่กูยังโกรธอยู่ที่มันแย่งแฟนกูไป กูบอกแล้ว อยากดีกันมันต้องคุยกับกูก่อน”โท
โมะไม่ยอม
 
 
 
“เกลียดเค้าแล้วเอาน้องเค้ามาเที่ยวด้วยกันตลอดแทนที่จะเที่ยวกับสาวๆ”เพื่อนโทโมะพูด
 
 
“แก้วกับกูรู้จักกันตั้งนานแล้ว กูเกลียดแค่พี่ไม่เห็นจำเป็นต้องเกลียดน้องด้วยนี่หว่า แล้วที่ไปไหนมา
ไหนบ่อยเพราะแก้วน่ะดูไม่งี่เง่าเหมือนสาวๆคนอื่นนี่ว่า อยู่ด้วยแล้วสบายใจดี”โทโมะพูด
 
 
“สบายใจทำไมไม่ฝากใจไว้ล่ะวะ”เพื่อนโทโมะแกล้งแซว
 
 
“ไอ้นี่นิ เดี๋ยวฟ้าผ่า นั่นน้องกู ไปล่ะ เดี๋ยวยัยนี่งอนอีก กูกลับล่ะ”โทโมะพูดก่อนจะลุกไปพาแก้ว
กลับบ้าน
 
 
 
“ฟ้าผ่าบ้าอะไรวะ ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆซักหน่อย”เพื่อนโทโมะพูดก่อนจะดื่มเหล้ากันต่อ
 
 
 
“ทีหลังถ้ามากินเหล้ากับเพื่อนอ่ะไม่ต้องลากแก้วมานะแก้วเบื่อมานั่งรอคนเมา”แก้วบ่นเมื่อนั่งรถกับ
โทโมะ
 
 
“เอาน่า เผื่อสาวๆมายุ่งไง แก้วจะได้ช่วยพี่ทัน ไม่อาไม่งอนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปกินอาหารทะเล พี่
รู้จักร้านนึงอร่อยมาก”โทโมะรีบพูด
 
“เอาของกินมาล่อตลอด”แก้วบ่น
 
“อ้าว แล้วไม่ชอบหรอ เพราะไปกับพี่ทีไรแก้วไม่เคยเสียเงินเลยนะ”โทโมะพูด
 
 
“ชอบ แต่ว่าพี่โทโมะ แก้วถามหน่อยสิ ทำไมไม่เอายัยฟางไปไหนมาไหนด้วย เอาแก้วไปทำไม
ทั้งๆที่พี่จีบฟางไม่ใช่หรอ”แก้วถามต่อ
 
 
“เอาจริงๆนะ พี่อ่ะชอบฟางแต่เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนฟางเค้ามีอะไรปิดพี่อยู่อ่ะ มันเลย
ไปไหนมาไหนแล้วกลัวฟางจะอึดอัดน่ะแถมถ้าเอาฟางไปพี่ต้องเจอไอ้ป๊อป ไม่เอาดีกว่า พี่เกลียด
มัน”โทโมะพูด
 
 
“พี่โทโมะนั่นพี่แก้วนะเรื่องก็ผ่านมาตั้งนานแล้วยังไม่หายโกรธหายเกลียดกันอีกหรอ”แก้วพูด
 
 
“ไม่รู้ล่ะๆ ถ้ามันอยากดีกับพี่ก็มาคุยกับพี่เอง พี่ไม่มีวันง้อมันก่อนหรอก มันผิดก่อนเห็นๆ”โทโมะไม่
ยอมคนแก้วเหล่มองแล้วส่ายหน้า ต่อให้อายุมากเท่าไหร่ก็ยังมีมุมเป็นเด็กเอาแต่ใจอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ไม่เจอกันตั้งนานสบายดีมั้ยลูก”แม่พิชชี่เดินมากอดฟางเมื่อเห็นฟางมาดูความเรียบร้อยของ
ร้านแม่พิชชี่กับป๊อปปี้
 
 
“ค่ะ คุณแม่คะฟางเอาผลไม้มาฝากค่ะ”ฟางเอาถุงแอปเปิ้ลฝากแม่พิชชี่
 
“ไม่ต้องลำบากก็ได้ลูก คุณป๊อปเชิญข้างในก่อนค่ะ”แม่พิชชี่เชิญฟางและป๊อปปี้เข้าไปด้านใน
 
“แล้วนี่พิชชี่ไปไหนหรอคะ ไม่เห็นเลย”ฟางมองหาพิชชี่ ป๊อปปี้แอบมองแล้วไม่พอใจลึกๆ
 
“แหม่ๆ คิดถึงเราหรอฟาง ถามหาเนี่ย”พิชชี่เดินถือกล่องอาหารที่ไปซื้อข้างนอกแล้วแซวฟางก่อน
ลงมานั่งข้างๆฟางอีกด้านนึงทันที
 
 
“แหม ก็ถามหานิดหน่อยเอง”ฟางพูดแล้วยิ้มกับป๊อปปี้
 
“ป่ะลูกเที่ยงละ ไปทานข้าวกัน คุณป๊อปด้วยนะคะ”แม่พิชชี่พูด
 
“เอ่อ ผมว่าไม่เป็นไรก็ได้ครับ”ป๊อปปี้พูด
 
“ไม่ได้ค่ะ คุณป๊อปเดี๋ยวก็ทานยาไม่ตรงเวลาก็ป่วยอีกหรอก”ฟางดุก่อนจะพาป๊อปปี้มาทานข้า
วกับพิชชี่และแม่พิชชี่
 
“นี่กุ้ง ทานเยอะๆนะ ร้านนี้ไงที่เราไปกินด้วยกันตอนเรียนบ่อยๆ”พิชชี่ตักกุ้งให้ฟาง
 
 
“แหม แกะด้วยสิ ทีเมื่อก่อนละแกะให้เราตลอด”ฟางพูดพิชชี่จึงยิ้มก่อนจะนั่งแกะกุ้งให้ฟาง ป๊อปปี้
มองนิดนึงแล้วกำช้อนแน่นไม่พอใจ
 
 
“ดูแลกันตลอดแบบนี้ แม่ชักอยากจะได้ฟางมาเป็นลูกสะใภ้แม่จัง”แม่พิชชี่แซวป๊อปปี้แทยสำลักน้ำ
เมื่อได้ยิน
 
 
“คุณแม่ เอ่อ คงไม่ไหวนะคะ”ฟางแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน
 
 
“แต่พิชชี่ว่าไหวนะ ถ้าพิชอยากดูแลฟางไปทั้งชีวิตจริงๆ”พิชชี่พูดแล้วสบตาฟางที่อึ้งเช่นเดียวกับ
ป๊อปปี้ ป๊อปปี้
 
 
“เอ่อทานข้าวต่อเถอะค่ะๆ”ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีป๊อปปี้มองแล้วคิดว่าฟางคงจะเขินสินะ ป๊อปปี้ไม่
พูดอะไรทนข้าวต่อเงียบๆจนเสร็จ แล้วไปทำงานกับแม่พิชชี่ต่อ แต่ใจไม่สงบเพราะภาพที่เห็นเขา
เห็นฟางพูดคุยกับพิชชี่อย่างสนิทสนมแล้วหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ผิดกับเวลาที่ฟางอยู่กับเขา ก็
ใช่สิ เขาคือคนที่เธอเกลียด ไม่ใช่คนที่เธอรักสักหน่อย
 
 
“งั้นเดี๋ยวฟางลากกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”ฟางไหว้แม่พิชชี่
 
“พรุ่งนี้ไปดูหนังกันนะ”พิชชี่ชวน
 
“เอ่อ เดี๋ยวฟางขอดูงานก่อนนะว่าติดอะไรมั้ย งั้นเราไปก่อนนะพิชชี่ บาย”ฟางโบกมือแล้วเดินขึ้นรถ
ป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
“พรุ่งนี้ชั้นลางานให้เธอไปสวีทกับแฟนเธอก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูด
 
“ฟางไม่อยากเอาเวลางานไปเสียอีกค่ะ คุณป๊อปก็รู้ไม่ใช่หรอคะ”ฟางพูดเพราะไม่อยากทำผิด
เหมือนครั้งก่อนอีก
 
“ไปเวลางานมันตอนกลางวันนะ รึว่าชอบไปตอนเลิกงานที่ไปค่ำๆมืดๆแล้วไปทำอะไรกันต่อ
น่ะ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
“นี่คุณป๊อปคะ มันจะมากไปแล้วนะ ทำไมต้องมาว่าฟางด้วย”ฟางโวยวาย
 
 
“กับชั้นล่ะหนีตลอดทีกับพิชชี่ล่ะยิ้มระรื่นหน้าบานเชียว ชั้นมันไม่ได้ดีเหมือนผู้ชายของเธอนิ”ป๊อปปี้
ตัดพ้อ
 
 
“คุณเองก็ไม่ชอบฟางไม่ใช่หรอคะ จะมาพูดแบบนี้ทำไม อ๋อ จริงสิ คุณน่ะคงจะไม่พอใจที่เห็นฟางมี
ความสุข คุณคงชอบสินะที่ฟางไม่มีความสุข ใช่สิ ฟางมันเป็นยัยขาทานเกาะที่บ้านคุณนินา”ฟางเอง
ก็พูดออกมาอย่างน้อยใจบ้าง
 
 
“อยู่กับชั้นไม่มีความสุขสินะ เลยต้องไปหาความสุขเวลาอยู่กับคนอื่นน่ะ”ป๊อปปี้ว่า
 
“ก็คุณมันดีแต่ร้ายกับฟาง ฟางคงมีความสุขหรอก”ฟางที่ฝังใจกับเรื่องเดิมก็พูดออกมา
 
“เธอคงเกลียดชั้นมากสินะ ชั้นมันเลวมากจนเธอไม่อยากจะอยู่ใกล้ๆสินะ”ป๊อปปี้มองฟางเมื่รถจอดที่
บ้านก่อนจะพูดขึ้น
 
 
“ไม่ใช่ว่าฟางไม่อยากอยู่ใกล้นะคะ คุณอย่ามาพูดอะไรแบบนี้สิ”ฟางพูด
 
“ถ้าตัดเรื่องงานไปได้เธอจะอยู่ใกล้ชั้นมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
“แล้วมันมีเรื่องจำเป็นอะไรที่ฟางจะต้องอยู่ใกล้คุณป๊อปล่ะคะ แฟนก็ไม่ใช่”ฟางพูด
 
 
 
“จริงสินะ มันไม่ใช่เรื่องจำเป็นอะไรของเธอเลย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินลงรถไปไม่หันกลับมามองฟาง
เลย
 
 
 
“เป็นอะไรของคุณ เราเกลียดกันไม่ใช่รึไง”ฟางพูดก่อนจะเดินลงรถไปบ้าง
 
 
 งานนี้ป๊อปปี้น้อยใจใหญ่เเล้วอย่าลืมเม้นกับโหวตกันน้า
 
โทษทีที่เมื่อคืนไม่ได้อัพ เมื่อคืนเนตมันกากอ่ะ เราเลยอารมณ์เสียไม่ได้อัพต่อเลยแต่เรามา
อัพละนะๆๆ