รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 “พี่เป็ดน้อยมานี่เร็วๆ”ยอร์ชพูดพลางจูงมือฟางมาที่เรือนกระจกด้านหลังบ้านเพื่อมาดูดอกไม้ในนั้น
 
 
“ว้าว สวยจัง”ฟางเดินไปที่ดอกลิลลี่ที่อยู่ในกระถางสวยงาม
 
 
“พ่อป๊อปชอบดอกลิลลี่มากเลยนะ อย่าไปใกล้ล่ะเดี๋ยวมันตก”ยอร์ชบอกพลางรดน้ำต้นไม้จากบัว
รดน้ำอันเล็กให้ต้นไม้เล็กๆในกระถางสีเหลืองสดของตัวเอง
 
 
“พี่เป็ดน้อยอันนี้ยอร์ชให้นะ แลกกับลูกชุบที่พี่เป็ดน้อยทำให้เมื่อตอนกลางวัน”ยอร์ชพูดก่อนจะเอา
ต้นกระบองเพชรรูปหัวใจให้ฟาง ฟางยิ้ม ก่อนจะวางไว้ข้างๆกระถางต้นไม้ของยอร์ช
 
 
“ยอร์ชระวัง”ฟางตกใจที่เห็นตะขาบตัวโตก็ดึงยอร์ชมาอย่างแรง
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
กระถางต้นลิลลี่ของป๊อปปี้ตกลงแตก
 
 
“ทำอะไรของเธอน่ะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาตามลูกก็เห็นเข้าก็พูดขึ้น
 
 
“ขอโทษค่ะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ”ฟางตกใจที่ตัวเองเป็นต้นเหตุของการทำกระถางต้นลิลลี่ตกแตก
 
 
“มาไม่กี่วันก็ทำของชั้นพัง เธอทำแบบนี้ได้ไงห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟางก่อนจะดึงลูกชายมากับตัวเอง
 
“พี่เป็ดน้อยเค้าดึงยอร์ชมาจากตรงนั้น ตรงนั้นมีตะขาบฮะพ่อ”ยอร์ชว่า ป๊อปปี้มองลูกชายแล้วโมโห
 
“ทีหลังอย่ามาเล่นในนี้อีกเข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้ตะคอกยอร์ช เด็กชายร้องไห้ ฟางรีบลุกขึ้นมาหายอร์ช
 
 
“อย่าทำน้องยอร์ชนะ”ฟางรีบพูดแต่ป๊อปปี้ผลักล้ม
 
 
“อย่ามายุ่ง ยัยขอทาน”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะอุ้มยอร์ชออกไป
 
 
“โอ๊ย”ฟางร้องเมื่อพบว่าตัวเองเอามือไปทับกระถางที่แตกเลือดออกมาทันที ก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้า
ซับแล้ว พยายามหากระถางใหม่ใส่ดอกลิลลี่คืนป๊อปปี้ทันที
 
 
 
“เจ็บตรงไหนรึเปล่าเราน่ะ”ป๊อปปี้ถามยอร์ชเมื่อพามาส่งที่ห้องนอน
 
 
“ไม่ฮะ พี่เป็ดน้อยช่วยผมไว้”ยอร์ชบอก ก่อนป๊อปปี้จะสั่งแม่บ้านอาบน้ำใหม่ให้ลูกชายก่อนจะเดิน
ลงมาด้านล่าง หวายไปกับเพื่อนยังไม่กลับมาป๊อปปี้จังเดินมาเล่นเกมส์ฆ่าเวลา ก่อนจะสังเกตเห็น
ฟางตัวมอมแมมเดินกลับเข้ามาในบ้าน
 
 
“ไปคลุกกับโคลนที่ไหนมาน่ะ”ป๊อปปี้นิ่วหน้าสงสัยแล้วถาม
 
 
“ไม่มีอะไรค่ะ”ฟางตอบ ป๊อปปี้สังเกตมือของฟางที่เอาผ้าเช็ดหน้าพันไว้มีเลือดซึออกมา ฟางซ่อน
มือแล้ววิ่งขึ้นไปบนห้องทันที ป๊อปปี้เดินกลับมาในเรือนกระจกก็เห็นกระถางดอกลิลลี่ตัวเองกลับไป
ใส่ในกระถางสีชมพูอันใหม่
 
 
“ยัยนั่นทำรึเนี่ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปที่ห้อง พอผ่านห้องครัวก็เห็นฟางนั่งทำแผลคนเดียว ยัยนั่น
คงโดนตอนที่ล้มลงไปสินะ
 
 
“อ๊ะ คุณ”ฟางตกใจเห็นป๊อปปี้มานั่งตรงหน้า ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรก่นจะเอายาแดงป้ายสำลีแล้วทำแผล
ให้ฟาง
 
“มันแสบ”ฟางร้องจะชักมือกลับ ป๊อปปี้รีบดึงมือฟางไว้
 
 
“ทนหน่อยสิ แล้วมันะหายมั้ยล่ะห้ะ”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะจัดการทำแผลให้ฟางต่อ ฟางลอบมองป๊อปปี้ที่
ทำแผลให้ตัวเองแล้วมีความรู้สึกว่าคนๆนี้ก้เป็นคนใจดีแฮะ
 
 
 
“ทำอะไรกันน่ะ”หวายพูดขึ้น ป๊อปปี้และฟางเงยหน้าไปมองหวายที่ยืนอยู่ที่ประตูห้องครัวมองป๊อปปี้
ที่ทำแผลให้ฟางเขม็ง
 
 
“ยัยนี่ซุ่มซ่ามก็เลยทำแผลให้น่ะ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะเดินไปหาหวาย
 
“มือก็ไม่ได้เป็นง่อยนิ แล้วทำไมไม่ทำแผลเอง หรือว่านอกจากเป็นขอทานแล้วยังจะชอบให้ท่า
ผู้ชายด้วยยะ”หวายว่าทันที ทำเอาฟางหน้าเจื่อน รู้สึกไม่ดีเลย
 
“ไปเถอะหวาย ไม่มีอะไรหรอกน่า”ป๊อปปี้พาหวายเดินออกไปจากครัว ฟางส่ายหน้าก่อนจะเก็บ
อุปกรณ์ทำแผลไว้อย่างเดิม
 
 
 
 
“เย้ๆ ไปโรงเรียนๆ”น้องยอร์ชดีใจที่ได้ไปโรงเรียนเช่นเดียวกับฟาง วันนี้เป็นวันแรกของการเริ่มเรียน
ในโรงเรียนใหม่ และนี่คงเป็นชีวิตใหม่ของเธอสินะ
 
 
“แต่งชุดนักเรียนโรงเรียนหรูๆก็ดูดีขึ้นนิยัยขอทาน”ป๊อปปี้เดินลงมาทักฟาง หลังจากเตรียมตัวจะออก
ไปเรียนกับหวายทำให้หวายแอบมองป๊อปปี้สนใจฟางด้วยสายตาไม่พอใจ
 
 
“ยอร์ชจะไปโรงเรียนแล้ว ขอกอดพ่อกับแม่หน่อยได้มั้ยครับ”ยอร์ชบอกแม่กับพ่อตัวเองก่อนจะวิ่ง
ไปกอดป๊อปปี้ท่ะไปที่รถแล้วกอดแน่น ป๊อปปี้เมื่อกอดลูกชายก็แอบยิ้มดีใจนิดนึง
 
 
“จะไปกันได้รึยัคะป๊อป วันนี้มีควิซนะ หวายไม่อยากสาย”หวายพูด ป๊อปปี้จึงผละจากกอดลูกชาย
แล้วเดินตามหวายไปก่อนจะขับรถออกไป
 
 
“อ้าว ยอร์ชยังไม่ได้กอดแม่เลย”ยอร์ชพูดเมื่อรถของป๊อปปี้ขับออกไป
 
 
“พ่อกับแม่เค้าต้องรีบไปเรียนน่ะลูก เราเองน่ะก้รีบไปได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ”ย่าใหญ่พูด
 
“งั้นกอดย่าทวดแทนก็ได้”ยอร์ชพูดก่อนจะกอดย่าใหญ่แล้วขึ้นรถไป ฟางเดินมาสวัสดีย่าใหญ่และ
คุณละเอียด
 
 
“ตั้งใจเรียนนะฟาง”ย่าใหญ่พูด
 
 
“ค่ะ ฟางจะตั้งใจเรียนให้สมกับที่คุณท่านให้โอกาสฟางค่ะ”ฟางพูดก่อนจะเดินไปชึ้นรถคันเดียวกับ
ยอร์ชแล้วไปเรียน
 
 
 
 
 
 
ตอนเย็น
 
ฟางกลับมาจากโรงเรียนเร็ว ส่วนยอร์ชและคุณย่าใหญ่ออกไปเที่ยวงานแสดงสินค้าที่ห้าง
 
 
“อ๊า ป๊อปแรงอีก ป๊อป”เสียงร้องครางของหวายดังลั่นทำให้ฟางเดินผ่านที่ห้องทีวีชั้น2ก่อนถึงห้อง
นอนตัวเอง ฟางชะงักหยุดฟังด้วยความสนใจ ก่อนจะเดินไปใกล้ๆห้องดูทีวี
 
 
“อ๊า หวายทนอีกนิดนะป๊อปใกล้จะถึงละเหมือนกัน”เสียงครางของป๊อปปี้ดังมาเช่นกันทำให้ฟางแง้ม
ประตูไปแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และหวายในสภาพกึ่งเปลือยทั้งคู่นั่งบนโซฟาดูทีวีและที่สำคัญ
หวายกำลังขยับตัวบนป๊อปปี้อย่างบ้าคลั่งไม่มีท่าทีจะหยุด ทั้งคู่กำลังมีอะไรกัน!
 
 
“อ๊า ป๊อป อ๊า”ร่างหวายกระตุกเกร็งค้างซักพักก่อนจะก้มลงจูบกับป๊อปปี้อย่างร้อนแรง โดยที่ไม่ถอน
แกนกลางออกมาจากร่างกายหวาย
 
 
“อ๊า”หวายร้องครางเมื่อป๊อปปี้กำลังจะเริ่มเพลงรักบทต่อไปโดนเอาหน้าเข้าไปซุกไซร้ที่อกอวบอิ่ม
 
 
 
“นังขอทาน”หวายหันไปสบตาฟางที่ยืนอึ้งหน้าประตูก่อนจะร้อง ทำให้ป๊อปปี้หันไปมองฟางอย่างหัว
เสีย เช่นเดียวกับหวาย
 
 
 
“จะยืนดูพวกชั้นอีกนานมั้ยยะ ออกไปสิ”หวายว่า ฟางรีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันที
 
 
“จะไปไหนคะป๊อป”หวายคล้องคอเมื่อป๊อปปี้ทำท่าจะลุกไป
 
 
“มีคนมาเห็นป๊อปหมดอารมณ์ละหวาย”ป๊อปปี้บอกก่อนจะใส่กางเกงให้เรียบร้อยแล้วเดินเอาเสื้อ
พาดไหล่ออกห้องไป
 
 
 
“นังฟางนังเด็กขอทาน แกนี่มันมารขวางความสุขชั้นจริงๆ”หวายฮึดฮัดก่อนจะใส่เสื้อผ้าของตัวเอง
บ้าง
 
 
 
 
 
“บ้าๆ จะเป็นตากุ้งยิงมั้ยเรา”ฟางรีบวิ่งเข้ามาที่ห้องนอนตัวเองพยายามตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อไล่
ภาพของป๊อปปี้และหวายออกไปจากหัว
 
 
“ยัยขอทานเธอนี่มันมารขัดความสุขชั้นจริงๆ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางที่นั่งอยู่บนเตียงหันไปมองก็ตกใจ
เมื่อป๊อปปี้ยืนกอดอกมองเธอพลางพิงกำแพงในห้องนอนเธอ
 
“คะ คุณป๊อปปี้เข้ามาได้ไงคะ”ฟางตกใจขยับตัวหนีป๊อปปี้
 
 
“นี่คิดว่าชั้นจะทำอะไรขอทานอย่างเธอรึไง”ป๊อปปี้ว่าพลางมองท่าทางของฟาง
 
 
“ใครจะไปรู้ล่ะคะ ปลอดภัยไว้ก่อน เอ่อ ฟางไปช่วยป้าละเอียดเตรียมอาหารดีกว่า”ฟางพูดจบก็รีบ
ลุกจากเตียงเดินเลี่ยงไม่ใกล้ตัวป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองท่าทางฟางไม่สบตาตัวเองก็นึกสนุกอยากจะแกล้ง
เด็กทันที
 
 
 
ตุบ
 
 
 
ป๊อปปี้จับฟางเหวี่ยงลงไปที่เตียงอย่างแรงก่อนที่ตัวเองจะขึ้นไปทาบทับร่างบางนั้นอย่างรวดเร็ว
 
“คะ คุณป๊อปจะทำอะไรหนูน่ะ”ฟางร้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ขึ้นคร่อมร่าของเธอแล้วมองเธอด้วยสายตา
กรุ้มกริ่ม
 
 
 
“จะว่าไปเด็กจนๆอย่างเธอพอใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนดีๆขึ้นมาก็ดูน่ารักขึ้นนะเนี่ย”ป๊อปปี้แกล้งรวบมือ
เล็กๆของฟางขึ้นเหนือหัวฟางทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียวตัวเอง พลางเริ่มเอามืออีกข้างลูบไล้ตาม
ขาของฟางก่อนจะเลิกกระโปรงขึ้นมาเล่นเอาฟางถึงกับขนลุกซู่และหน้าแดงจัดเพราะป๊อปปี้ใส่แค่
กางเกงยีนส์แค่ตัวเดียวแถมเข็มจัดก็ไม่ใส่ และเสื้อนักศึกษาของป๊อปปี้ก็ถูกพาดไว้ที่ปลายเตียง
ของเธอ
 
 
 
“ยะ อย่าทำอะไรหนูเลยค่ะ”ฟางเริ่มกลัวแล้วหลับตาปี๋ ตัวสั่น เล่นเอาป๊อปปี้ที่แทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่
 
“ฮ่าๆๆๆๆ หน้าของเธอนี่ตลกชะมัด”ป๊อปปี้หัวเราะออกมาก่อนจะปล่อยฟางเป็นอิสระ
 
“คะ คุณป๊อป”ฟางอึ้งก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันที
 
 
“นี่คิดว่าชั้นจะหน้ามืดปล้ำเธอรึไง ไม่มีทางซะหรอก ชั้นมีหวายทั้งคนจะลดตัวลงมายุ่งกับเด็กอย่าง
เธอทำไม ละอีกอย่างเด็กชุดนักเรียนกะโปโลอย่างเธอชั้นไม่มองหรอก แบนชะมัด”ป๊อปปี้พูดก่อน
จะเดินหยิบเสื้อตัวเองแล้วลุดขึ้นเดินออกจากห้องนอนฟางไปทันที
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
“อ๊ายยย คนบ้า ทำไมต้องแกล้งเราแบบนี้ด้วยนะ”ฟางร้องทันทีก่อนจะเอามือจับแก้มตัวเองทั้ง2ข้างที่ตอนนี้แดงจัดยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศซะอีก
 
 
 ตอนต่ไปจะเป็นที่มาว่าทำไมป๊อปปี้ถึงมีลูกตั้งแต่ด็กนะจ้ะ
 
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะๆ