รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะ”ฟางบอกพนักงานชายที่พยุงป๊อปปี้มาที่ห้องนอนชายหนุ่มนอนกดรีโมตทีวีไล่ดู

ช่องไปเรื่อยๆด้วยความเบื่อหน่าย เพราะเขาเจ็บตัวเลยต้องทำให้ต้องพักอีกคืนเพื่อดูอาการ

 

 

“เดี๋ยวพนักงานเอาอาหารเย็นมาให้นะคะคุณป๊อป ส่วนนี่ก็เป็นยาแก้ปวด”ฟางบอกป๊อปปี้

 

 

“ได้อยู่นี่อีกคืนแล้วคงจะดีใจสินะที่ได้อยู่ใกล้ชิดแบงค์น่ะ”ป๊อปปี้หงุดหงิดเพราะเมื่อกี้ตอนเขาทำ

แผลอยู่ที่ห้องพยาบาลเขาเห็นฟางพูดอะไรไม่รู้กับแบงค์ด้านนอกแล้วแบงค์ก็จับมือฟาง

 

 

“นี่คุณป๊อปคะ เจ็บขนาดนี้ยังจะมีแรงมาแจวะฟางอีกนะ”ฟางพูดแล้วย่นจมูกใส่ป๊อปปี้ทันที

 

“แน่นอนชั้นน่ะมีแรงเยอะกับอีแผลแค่นี้น่ะ สบาย”ป๊อปปี้พูดแล้วยักไหล่ไม่แคร์

 

 

“งั้นดี งั้นฟางจะไปหาคุณแบงค์”ฟางพูดประชดป๊อปปี้ แต่จริงๆเธอก็ต้องไปหาจริงๆเพราะต้อง

เอางานให้ป๊อปปี้

 

 

 

“รีบจนตัวสั่นระริกระรี้เชียว น้อยๆหน่อย ชั้นอายคนอื่นเค้าเดี๋ยวเค้าจะหาว่าชั้นไม่สั่งสอนเลขาให้ดี

เที่ยววิ่งตามผู้ชาย”ป๊อปปี้พูดจิกกัดฟาง ฟางหันขวับ

 

 

“คุณป๊อป ฟางไปเอางานมาให้คุณนะคะคุณยังจะว่าอีกหรอ”ฟางว่าป๊อปปี้ลุกเดินเข้ามาหาฟางแล้ว

จับฟางไปแนบลำตัว

 

 

 

“ชั้นไม่เชื่อ”ป๊อปปี้พูดฟางเลยดิ้นหนีแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อย

 

 

“ปล่อยฟางนะ”ฟางโกรธป๊อปปี้อยู่เลยยิ่งดิ้นทันที

 

 

“งั้นไหนๆจะโร่ไปหาผู้ชายแล้วชั้นจะสอนละกันจะได้ไปถึงที่แล้วรู้งาน”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงซุกไซร้

ฟางไปทั่วลำคอฟาง

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“อย่ามาดูถูกฟางนะ”ฟางตบหน้าป๊อปปี้แล้วพูดจะเดินหนีป๊อปปี้อุ้มฟางทันทีแล้วโยนลงเตียงก่อนตัว

เองจะทาบทับฟางไว้

 

 

“ชั้นกำลังจะสอนนี่ไงอย่ามาดิ้นหวงตัวไปหน่อยเลย ทำอย่างไม่เคยนอนกับชั้น”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“เพราะคุณข่มขืนฟางไงล่ะคะฟางไม่เต็มใจ ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะคะ”ฟางดิ้นไปมาและเริ่มกลัวป๊อปปี้

 

 

“แต่ก็ได้ชื่อว่านอนด้วยกันแล้วมานี่ ชั้นจะรื้อฟื้นบทเรียนให้เธอเอง”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบฟางทันที

ฟางดิ้นและทุบตีกลางหลังป๊อปปี้รัวให้ชายหนุ่มหยุดแต่ป๊อปปี้กลับไม่ยอมหยุดมัน

 

 

“ไม่เอานะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนกุดตัวเองออกจนหมดก่อนจะถอดบราของฟาง

ออกแล้วจัดการดูดเม้มยอดอกสวยนั้นของฟางอย่างหื่นกระหาย

 

 

“ไม่นะ อย่าทำฟาง ฟางกลัวแล้ว”ภาพที่ป๊อปปี้ข่มขืนฟางฉายเข้ามาในหัวก็ร้องไห้จนตัวสั่น ป๊อปปี้ที่

รู้สึกถึงแรงสะอื้นของฟางก็หยุดชะงักการกระทำนั้นแล้วเงยหน้ามองฟาง

 

 

“ฟางคือขั้น”ป๊อปปี้ปล่อยฟางเป็นอิสระแล้วพูด

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“เลว ฮือออ”ฟางร้องไห้จัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้ววิ่งหนีป๊อปปี้ออกห้องไป

 

 

“โธ่ โว้ย”ป๊อปปี้โมโหตัวเองพยายามหาน้ำดื่มกินแต่ก็ปาขวดน้ำทิ้งก่อนจะบีบแก้วน้ำแตกคามือให้

เลือดไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ คนบ้า คนใจร้าย คนเลว”ฟางวิ่งมาร้องไห้ด้านนอกแถวสวนของรีสอร์ตพยายามเอามือถูร่อง

รอยที่ป๊อปปี้ทำเธอเมื่อกี้ออกไปแต่ถูจนตัวแดงฟางก็ไม่ลบภาพเมื่อกี้ไปจึงได้แต่นั่งที่ม้านั่งแล้ว

ร้องไห้ออกมา

 

 

 

“ฟางมาร้องไห้ทำไมตรงนี้น่ะครับ ใครทำอะไรฟางน่ะ”แบงค์เดินผ่านมาก็เดินเข้าไปหาฟาง ฟางรีบ

ปาดน้ำตาทิ้ง

 

 

“ปะ เปล่านี่คะ”ฟางพูดแล้วปรีบเสียงให้ปกติ

 

 

“ไม่ล่ะ ตาแดง แล้วเสียงสั่นแบบนี้น่ะ บอกผมมานะ ทะเลาะกับคุณป๊อปปี้ใช่มั้ย”แบงค์ถาม

 

 

“ทะ ทำไมฟางจะต้องทะเลาะกับเค้าล่ะคะ เค้าเป็นเจ้านายฟางจะกล้าทำอะไรเค้าได้”ฟางพูด

 

 

“เจ้านายแต่เค้าแคร์คุณฟางมากเลยนะครับ แคร์นเกินหน้าที่เจ้านายลูกน้องเลย”แบงค์พูดจากการ

สังเกตของตัวเองทำเอาฟางนิ่งเงียบ

 

 

“คงไม่ใช่หรอกค่ะ เค้าน่ะเกลียดฟางจะตาย”ฟางพยายามเถียง

 

 

“เกลียดแต่ยอมให้ตัวเองโดนหินกระแทกจนหัวแตกแทนฟางแบบนั้นน่ะหรอครับที่บอกว่าเกลียด

ผมว่านั่นเป็นการกระทำของคนที่รักและแคร์กันมากๆนะครับ”แบงค์พูด

 

 

“ไม่ใช่หรอกค่ะ เค้าน่ะจะรักหรอ ไม่มีทางเค้าน่ะเป็นผู้ชายใจร้าย เลวร้ายมากที่สุดคนนึงที่ฟางเจอ

เลย”ฟางพูดแล้วนึกถึงอดีตตัวเอง

 

 

“ฟางครับ เอาเป็นว่าผมไม่รู้นะว่าในอดีตพวกคุณมีเรื่องอะไรกันมา แต่เท่าที่ผมเห็นนี่มันเป็นการ

กระทำของคนที่ห่วงคนอีกคนนึงกลัวเค้าจะเป็นอะไรไปถึงขั้นยอมให้ตัวเองเจ็บแบบนี้ ลึกๆเค้าไม่

เกลียดฟางหรอกนะ ผู้ชายด้วยกันเค้าดูออก ว่าแต่ฟางนั่นล่ะ ที่ยังตั้งแง่ให้คุณป๊อปปี้เองรึ

เปล่า”แบงค์พูดทำให้ฟางนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ”แก้วรับกล่องขนมแล้วเดินออกมานอกร้านต้องหันไปมองโทโมะที่ทำท่าทางลับๆล่อๆ

แก้วจึงค่อยๆเดินย่องไปทักโทโมะจากด้านหลังทันที

 

 

“นั่นแน่ พี่โทโมะทำอะไรคะ”แก้วทักโทโมะเล่นเอาโทโมะสะดุ้งทันที

 

 

“ปะ เปล่านี่จ้ะ เออ แก้วมาก็ดีละ ช่วยอะไรพี่หน่อยดิ”โทโมะพูด

 

 

“อะไรหรอคะ”แก้วสงสัย

 

 

“ไม่ทันละ”โทโมะต้องร้องก่อนจะรีบโอบแก้วไว้ข้างลำตัว

 

 

“โทโมะคะนี่ใครคะ นี่คุณนอกใจแบมหรอ”สาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาว่าโทโมะทันที

 

 

 

“นอกใจ แบมใช้คำนี้กับผมไม่ได้นะในเมื่อเราเลิกกันแล้ว และนี่แก้ว แฟนผม”โทโมะพูดก่อนจะ

โอบแก้วไว้

 

 

“ไม่จริงอ่ะ เจอแบมแค่อาทิตย์เดียวอาทิตย์ต่อมาก็เปลี่ยนคนแล้วหรอ”แบมโวยวาย

 

 

“ผมน่ะรักสนุกไม่ผูกมัดใคร แบมทำใจซะเถอะนะว่าเราไปด้วยกันไม่ได้ แบมน่ะไม่ได้ขาวหมวยแบบ

แก้วเค้า ขอโทษนะที่ต้องพูดตรงๆน่ะ”โทโมะพูด

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“ไอ้คนเจ้าชู้ อย่าให้ได้เจอกันอีกเลย ฮือๆ”แบมร้องไห้วิ่งหนีไปหลังจากตบโทโมะจนหน้าหัน

 

 

 

“สมน้ำหน้าพี่โทโมะอยากเจ้าชู้ดีนัก”แก้วหัวเราะเยาะโทโมะทันทีที่แบมออกไป

 

 

“ก็ยัยนี่น่ะนิสัยเหมือนเด็กน่ารำคาญจะตาย อูย เจ็บชะมัด”โทโมะพูดก่อนจะเอามือจับแก้มตัวเองไว้

 

 

 

“แล้วเมื่อไหร่พี่จะยอมหยุดที่ใครซักคนล่ะคะจะได้ไม่ต้องเป็นแบบนี้”แก้วพูดแล้วเอาน้ำแข็งประคบ

ที่แก้มโทโมะ

 

 

“ฟางไงที่พี่อยากหยุดด้วย”โทโมะพูดแก้วชะงักเมื่อได้ยินชื่อฟาง

 

 

“ยัยนั่นไม่ได้ดีอย่างที่พี่คิดหรอก”แก้วพูดเพราะดูจากที่ฟางไล่โปรยเสน่ห์ให้ผู้ชายทุกคน

 

 

“แน่ะแก้ว อย่าว่าฟางดิฟางอ่ะพี่เจอกันก่อนแล้วพี่รู้น่าว่าเป็นไง”โทโมะพูด

 

“ค่าๆๆๆ”แก้วพูดก่อนจะพยุงโทโมะเดินไป

 

 

“เห้อ”ฟางถอนหายใจหน้าห้องตัวเองหลังจากหนีไปสงบสติอารมณ์ตัวเองด้านนอกอยู่พักใหญ่ ทำ

ไงได้ล่ะป๊อปปี้เล่นทำแบบนี้กับเธอใครจะไปอยากอยู่ด้วย

 

 

 

 

 

แอ้ดด

 

 

“หลับหรอกหรอ”ฟางเดินเข้ามาแล้วเห็นป๊อปปี้นั่งหลับที่โซฟาก็เดินเข้ามาใกล้ๆก็ตกใจที่เห็นเศษ

แก้วหล่นตรงพื้นก่อนจะเห็นรอยเลือดไหลมาจากมือข้างหนึ่งป๊อปปี้

 

 

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”ฟางตกใจรีบวิ่งไปเอากล่องปฐมพยาบาลที่พนักงานนอกห้องแล้วเข้ามาจัดการ

ทำความสะอาดพื้นแล้วนั่งลงทำแผลให้ป๊อปปี้

 

 

“เธอ”ป๊อปปี้สะดุ้งเมื่อถูกสำลีชุบแอลกอฮอล์แต้มลงที่แผลก็ตื่นขึ้นแล้วรีบชักมือกลับ

 

 

“ห้ามชักมือกลับนะคะคุณป๊อป ทำไมทำแบบนี้เลือดออกแล้วไม่ยอมทำแผลอีก”ฟางบ่นยาวเหยียด

 

 

“ทำโทษตัวเองล่ะมั้ง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

“ทำโทษอะไรกันคะ”ฟางไม่เข้าใจ

 

 

“ที่ชั้นทำกับเธอเมื่อกี้ไง ทำเธอร้องไห้อีกแล้ว ชั้นมันเลว ไม่ใช่ลูกผู้ชายจริงๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วชักมือ

กลับแต่ฟางดึงมือป๊อปปี้มาแล้วนั่งทำแผลต่อ

 

 

“ถ้าจะทำร้ายตัวเองเพราะฟางแบบนี้ทีหลังอย่าทำอีกนะคะ มันไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยที่คุณทำ

ไป”ฟางพูดแล้วนั่งพันแผลให้ป๊อปปี้ที่มือจนเสร็จ

 

 

“ขอโทษนะฟางกับเรื่องเมื่อกี้”ป๊อปปี้พูดขึ้นฟางชะงัก นิ่งเงียบ

 

 

 

“ฟางจะลืมมันที่คุณทำเมื่อกี้ แต่ถ้าคุณป๊อปพูดอีกล่ะก็ฟางจะไม่พูดกับคุณอีก”ฟางพูดแล้วนั่งลง

เก็บกล่องปฐมพยาบาลแล้วเอาไปคืนพนักงานด้านนอกก่อนจะกลับเข้ามาในห้องแล้วจัดเสื้อผ้าให้

ป๊อปปี้เตรียมอาบน้ำ

 

 

 

“งั้นอาบน้ำก่อนนะคะเดี๋ยวแผลค่อยทำใหม่อีกครั้ง ฟางขอพวกยาจากพนักงานมานิดหน่อยพอ

ทำได้คืนนี้”ฟางบอกก่อนป๊อปปี้จะเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมาในชุดใหม่ ฟางก็นั่งลงทำแผลข้างๆ

ป๊อปปี้ต่อโดยที่ชายหนุ่มลอบมองคนตัวเล็ก

 

 

“นี่ข้าวค่ะเดี๋ยวคุณทานข้าวแล้วนี่ยา เดี๋ยวฟางอาบน้ำก่อน”ฟางบอกก่อนจะเข้าไปอาบน้ำแล้วพบว่า

ป๊อปปี้ยังไม่ทานข้าวอีก

 

 

“ทำไมไม่ทานข้าวอีกคะคุณป๊อป”ฟางดุแล้วนั่งลงข้างๆป๊อปปี้ ชายหนุ่มดึงฟางมาแนบลำตัว

 

“ลืมยาก่อนอาหาร”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบฟางอย่างอ่อนโยนและเนิ่นนาน

 

 

มาดูซิว่าป๊อปปี้จะทำให้ฟางลืมอดีตที่เจ็บปวดตัวเองได้เเล้วเปิดใจให้ป๊อปปี้แก้ตัวรึเปล่า

 

อัพให้แล้วก็อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาาาาา