รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วค่า”ฟางกลับมาในตอนค่ำแล้วทักทายทุกคนในบ้าน ป๊อปปี้เห็นก็เดินปึงปังขึ้นไปบน

ห้องนอนตัวเองทันที ยอร์ชและย่าใหญ่มองท่าทางป๊อปปี้อย่างไม่เข้าใจ

 

 

“วันนี้ทำไมพี่เป็ดไม่กลับมาพร้อมพ่อป๊อปอ่ะ”ยอร์ชถามฟาง

 

 

“อ๋อ วันนี้พี่ไปเจอเพื่อนมานะเลยแวะทานข้าวด้วยกันแล้วมา”ฟางตอบ

 

 

“ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันใช่มั้ยฟาง”ย่าใหญ่ถามต่อ

 

 

“เปล่านี่คะ ก็ตอนฟางเจอเพื่อนคุณป๊อปก็ปล่อยให้ฟางกลับกับเพื่อนเองเลย”ฟางพูด

 

“แต่ป๊อปบอกว่าฟางไม่สนใจกลับกับเขานี่”ย่าใหญ่พูด

 

 

“เค้าไปไหนไม่รู้ฟางจะไปตามเค้าที่ไหนล่ะคะ ผู้ชายอะไรทั้งขี้บ่นขี้งอนยิ่งกว่าผู้หญิง”ฟางบ่นอุบ ย่า

ใหญ่หัวเราะก่อนจะพายอร์ชขึ้นไปนอน

 

“ยังไงก็ง้อๆหน่อยละกันนะลูก”ย่าใหญ่พูดลอยๆก่อนจะขึ้นห้องไป ฟางจึงเดินไปบ้างหลังจากตรวจ

ความเรียบร้อยของบ้านแล้วก็ไปอาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอน แต่ก่อนนอนคำพูดของย่าใหญ่ก็ดังขึ้น

มา

 

 

 

“ไปดูซักนิดคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง”ฟางเดินออกจากห้องนอนตัวเองแล้วไปที่ห้องนอนป๊อปปี้เห็น

ไปเปิดอยู่

 

 

 

“ทำไมยังไม่นอนอีกนะ”ฟางพูดก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนอนเพราะไม่กล้าเรียกป๊อปปี้

 

 

 

แอ้ด

 

 

“เธอมาทำอะไรหน้าห้องชั้น”ป๊อปปี้มองฟางที่กำลังจะเดินกลับห้องก็พูด

 

“เอ่อ ฟางเห็นไฟเปิดอยู่เลยสงสัยว่าทำไมคุณป๊อปยังไม่นอนอีกอ่ะค่ะ”ฟางพูด

 

“หรอ ไม่นอนก็ดีชงกาแฟให้หน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนอนตัวเองฟางเหวอก่อน

จะลงไปที่ครัวแต่ไม่ชงกาแฟแต่ชงนมและเอานมดื่มเย็นๆมาให้ป๊อปปี้แทน

 

 

แอ้ด

 

 

“ฟางเห็นว่าวันนี้คุณดื่มกาแฟเยอะแล้วไม่ควรจะดื่มอีกนะคะ มันจะทำให้ใจสั่นตอนนอน”ฟางพูดเมื่อ

เห็นว่าป๊อปปี้มองฟางที่ถือนมและน้ำดื่มมาแทน

 

 

“คืนนี้คงไม่นอนหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

“ไม่ได้ค่ะพรุ่งนี้คุณต้องไปทำงานนะคะ”ฟางรีบพูด

 

“ก็งานมันไม่เสร็จนิ พรุ่งนี้ต้องเอาไปเสนอให้แม่แฟนเธอด้วย”ป๊อปปี้พูด

 

 

“พิชชี่ไม่ใช่แฟนฟางค่ะ ไหนคะให้ฟางช่วย จะได้รีบๆไปนอน”ฟางพูดก่อนจะรีบเบียดตัวเองไปนั่ง

ข้างๆป๊อปปี้เพื่อนั่งดูแบบงานต่างๆในคอมป๊อปปี้ ป๊อปปี้แอบเหล่ร่างเล็กที่มานั่งใกล้ชิดตัวเอง กลิ่น

หอมๆของแชมพูทำให้ป๊อปปี้เผลอสูดดมเข้าไป

 

 

“ร้านแม่พิชชี่เป็นสไตล์วินเทจเอาแบบนี้สิคะ”ฟางพูดแล้วหันไปบอกป๊อปปี้ ตอนนั้นเองป๊อปปี้และ

ฟางหน้าใกล้กันมาก เหมือนแรงดึงดูดที่ทำให้ป๊อปปี้กับฟางเข้ามาใกล้กันแล้วก้มลงจูบกันทันที

 

 

 

“อืม”เสียงฟางครางในลำคอแล้วเผลอจูบตอบป๊อปปี้ แต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยมา ป๊อปปี้รีบถอนจูบ

ฟางทันที

 

 

“ดึกมากแล้ว ไปนอนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปทำงานเช้าอีก”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่สบตาฟาง

 

 

“ค่ะ”ฟางรีบลุกแล้วเดินออกจากห้องไปทันที

 

 

 

“หวานแฮะ”ป๊อปปี้จับปากตัวเองกอนจะสะบัดหัวไล่ออกจากความคิดแล้วนั่งทำงานต่อ

 

 

 

 

 

“แบบนี้ก็ได้นะน้าชอบดี”แม่พิชชี่พูดขณะที่แวะมาคุยงานกับป๊อปปี้ที่บริษัท

 

“ครับงั้นเดี๋ยวผมจะเร่งทำให้คุณน้านะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลันสายตาหันไปเห็นพิชชี่และฟางที่เล่น

เกมส์ในไอแพตด้วยกันก็หน้าตึง

 

 

“คู่นี้นะสนิทกันตั้งแต่ปี1แล้วล่ะ พิชชี่พาฟางมาที่บ้านบ่อยๆเพราะต้องจับคู่ทำรายงานด้วยกันบ่อยๆ

ไม่คิดว่าจบแล้วจะบังเอิญมาเจอกันอีก”แม่พิชชี่พูดถึงพิชชี่และฟางสนิทสนมกันมากแค่ไหนป๊อปปี้

ถึงกับหน้าตึง

 

“เย็นนี้ไปทานข้าวบ้านเรานะ แม่เราชวน”พิชชี่เดินมากับฟางขณะที่ฟางเดินมาส่งพิชชี่และแม่พิชชี่ที่

รถ

 

“เอาสิ ว่าจะไปเล่นกับลูกแมวตัวนั้นด้วย”ฟางบอกก่อนจะโบกลาพิชชี่และแม่พิชชี่แล้วเดินกลับมาใน

บริษัท

 

 

 

“แฟนหรอๆ”กั้งทักฟางทันที

 

 

“บ้า เพื่อนฟางสมัยเรียนน่ะ”ฟางยิ้ม

 

“เพื่อนแล้วยิ้มทำไม มันมีซัมติงกันนี่หว่าๆ”กั้งรีบแซวทันที

 

“บ้าหรอ เพื่อนจ้าๆ”ฟางรีบปฎิเสธ

 

“ดีๆ งั้นถ้ากั้งจีบจะได้ไม่มีคู่แข่ง”กั้งพูดเล่นเอาฟางอึ้ง

 

“อะไรเนี่ยๆ เจอกัน2วันจีบเลยหรอ”ฟางอึ้ง

 

 

“ลองเสี่ยงดูๆเพราะฟางน่ารักนินาทำไงได้ใครจะอดใจไหว อยู่ใกล้ก็หลงทุกคนล่ะๆ”กั้งพูดเล่นเอา

ฟางนึกถึงเมื่อคืนที่เธอเผลอไปจูบกับป๊อปปี้ก็แก้มแดง

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ ที่นี่ที่ทำงานไม่ใช่สวนสาธารณะจะได้มาจีบกันน่ะ”สาวน้อยคนหนึ่งพูดแขวะ

ฟางกับกั้งทันที

 

 

“จีบกันที่สวนสาธารณะร้อนตายสิเธอ มิน่าผิวนี่ออกคล้ำเชียวนะโบว์”กั้งรีบแซวโบว์พนักงานสาวขา

สวยคนนั้น

 

 

“นี่ไม่ได้ดำซักหน่อยนะ เออ ใครจะไปดีอย่างฟางล่ะทั้งเป็นพนักงานใหม่แถมขาวตัวเล็กน่ารัก

อีก”โบว์ประชดกั้ง

 

 

“แน่นอน ใครไปเก้งก้างสูงชะลูดอย่างเธอ”กั้งว่าโบว์

 

“เก้งก้างอะไรชั้นน่ะไซส์นางแบบย่ะ”โบว์พูด

 

“นางแบบงั้นก็สเปคฝรั่งน่ะสิ โทษทีนะไม่ใช่สเปคชั้นหรอกแบบนี้”กั้งเยาะ

 

 

 

“เออ ชั้นมันไม่ดีนี่ คอยดูนะชั้นจะหาแฟนเป็นฝรั่งแล้วมาเยาะนายเลยคอยดู”โบว์เดินปึงปังเข้าไป

ทำงานต่อ

 

 

“ไปทานข้าวกันเถอะเที่ยงละ”หั้งพูดแล้วพาฟางไปทานข้าวทันที จนถึงเวลาทำงานในตอนบ่ายฟาง

ก็เดินกลับมาในห้องพร้อมขนมเห็นป๊อปปี้นั่งทำงานที่เดิม

 

“ถ้าสวีทกันเสร็จแล้วก็ช่วยทำงานต่อด้วยนะครับคุณเลขาไม่ใช่เอาเวลาไปยั่วผู้ชายอย่าง

เดียว”ป๊อปปี้เปิดประเด็นว่าฟางทันที

 

 

“ค่ะ ฟางทำงานแน่ค่ะเพราะฟางไม่ใช่คนทิ้งงาน”ฟางย้อน

 

 

“แต่เวลาเจอผู้ชายฟางก็ทิ้งงานตลอด”ป๊อปปี้ยังจิกกัดฟางไม่เลิก

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะคะ”ฟางหงุดหงิด

 

 

“หรือว่ามันไม่จริง อะไรกลางวันก็กั้งตอนเย็นก็ไปกับพิชชี่ แหมๆ แล้วโทโมะล่ะ เวลาไหนๆ”ป๊อปปี้

ประชด

 

 

“ทำไมคะ แล้วคุณมายุ่งอะไรด้วย”ฟางว่าป๊อปปี้กลับ

 

 

“เปล่า ชั้นก็แค่รู้สึกว่าเลือกเอาซักคนเถอะ อย่าทำตัวหว่านเสน่ห์แบบนี้เลย สงสารผู้ชายเค้า”ป๊อปปี้

ว่า

 

 

“หนึ่งในนั้นผู้ชายที่ฟางหว่านเสน่ห์ก็ไม่มีคุณแน่นอนค่ะ”ฟางว่าป๊อปปี้จึงเดินเข้ามาใกล้ฟางทันที

 

 

“อ้อ หรอ แต่ไม่ต้องหว่านหรอกเพราะชั้นได้ชิมเธอทั้งตัวแล้ว ชิมก่อนพวกนั้นอีก”ป๊อปปี้พูดยั่ว

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

“เลว”ฟางว่าแต่ถูกป๊อปปี้รวบตัวไปจูบอย่างร้อนแรง

 

 

“แฮ่กๆ”ฟางดันตัวเองออกมาแล้วจะตบอีกแต่ป๊อปปี้ดึงฟางไปจูบต่ออีกครั้งจนฟางเริ่มเซ

 

 

“หยุด ถ้าจูบชั้นอีก ชั้นกับเธอได้เล่นหนังสดคาห้องทำงานแน่”ป๊อปปี้พูดฟางฮึดฮัดทำอะไรไม่ได้

แล้วแปลกใจที่ป๊อปปี้เก็บของปึงๆปังแล้วจะกลับบ้าน

 

 

“จะไปไหนคะยังไม่เลิกงานเลย”ฟางพูด

 

 

“ก็เรียบร้อยแล้วก็กลับสิ ไปเตรียมงานที่จะเริ่มพรุ่งนี้ ไม่ดีใจรึไงที่เธอได้เลิกงานไวไปหาหนุ่มๆของ

เธอตามนัดไง”ป๊อปปี้ประชดฟาง

 

 

“หรอคะ งั้นก็ขอขอบพระคุณคุณหัวหน้ามากเลยนะคะที่เลิกงานเร็วให้”ฟางพูดกลับแล้วเก็บกระเป๋า

บ้าง

 

 

“หึ รีบเชียวๆ”ป๊อปปี้เหล่มองฟาง

 

 

“ทีคุณล่ะคะก็รีบเหมือนกันล่ะน่า”ฟงพูดแล้วเดินออกจากห้องมากับป๊อปปี้เห็นกั้งและโบวะเลาะกัน

อีกแล้ว

 

 

 

 

“อะไรกันเนี่ยเกิดอะไรขึ้น”ฟางรีบไปหากั้งและโบว์ทันที

 

 

“นี่ไงหวานใจนายมาแล้วก็ไปหาเค้าซะสิ”โบว์พูดแล้วเดินปึงปังชนไหล่ฟางอย่างแรงจนฟางล้มกั้งรีบ

เข้ามาประคองฟางทันที

 

 

“เจ็บมากมั้ยฟาง”กั้งถามฟางด้วยความเป็นห่วงป๊อปปี้เหล่มองนิดนึงก่อนเบ้ปากใส่ฟาง

 

 

“ไม่เป็นอะไรหรอกจ้าว่าแต่ทะเลาะกันทำไมเนี่ย”ฟางถามกั้งทันที

 

“ผู้หญิงไร้สาระอย่าไปยุ่งเลย พวกพูดไม่รู้เรื่องแล้วนี่ฟางจะไปไหนน่ะ”กั้งถาม

 

 

“อ๋อ เค้าก็จะไปกินข้าวเย็นกับผู้ชายในสต๊อกเค้าน่ะสิ เสียใจด้วยนะกั้งที่เป็นแค่ตัวเลือกเค้าไม่ได้

เป็นตัวจริง”ป๊อปปี้พูดเยาะกั้ง

 

 

“อย่าไปฟังเค้า คือฟางแค่ไปทานข้าวกับแม่เพื่อนแล้วก็เพื่อนน่ะไปก่อนนะ”ฟางบอกแล้วกั้งจึงเดิน

ไปส่งแล้วเรียกแท๊กซี่ให้

 

 

“กลัวเสียคะแนนรึไงบอกว่าเป็นเพื่อน ชิส์”ป๊อปปี้มองฟางไม่พอใจก่อนะเหล่ไปมองโบว์ที่นั่งมองกั้ง

และฟางสนิทสนมกันแล้วกำมือแน่นไม่พอใจ

 

 

“งานนี้สนุกแน่ยัยขอทาน”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างมีแผนการ

 

 

ขอแจ้งก่อนน้า เราต้องไปทำธุระประมาณ3-4วัน ะไม่ได้มาอัพฟิค แต่เรากลับมาแล้วเรา

สัญญาเราะรีบมาอัพให้นะ ระหว่งที่รอก็อ่านเรื่องเก่าๆที่จบบริบูรณ์รอก็ได้น้า

 

สัญญากลับมาแล้วจะรีบมาอัพให้เลยยยยย