รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขับรถดีๆนะป๊อป”ย่าใหญ่บอกป๊อปปี้ที่ออกไปทำงานพร้อมกับฟาง

 

“อย่าซนนะลูก เดี๋ยวพ่อจะหาครูสอนพิเศษมาให้เราเร็วๆ โอเค๊”ป๊อปปี้บอกยอร์ชที่เดินมาส่งตัวเอง

 

 

“พ่อก็อย่าแกล้งพี่เป็ดน้อยนะฮะเวลาทำงาน”ป๊อปปี้สะอึกเมื่อถูกลูกชายจับได้

 

 

 

“เอ้า ยืนเซ่ออยู่ทำไมไปดิ”ป๊อปปี้บีบแตรใส่ฟางที่ไหว้ย่าใหญ่แล้วโบกมือลายอร์ชอยู่ฟางรีบมานั่ง

รถทันที

 

 

 

“ทวดว่าพ่อจะทะเลาะกับพี่เป็ดน้อยมั้ยฮะ”ยอร์ชมองรถของป๊อปปี้ที่ขับออกไปก็ถาม

 

“ขอให้อย่าถึงขั้นเลือดตกยางออกเลยละกัน”ย่าใหญ่ส่ายหน้าเอือมๆคู่นี้

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้ตอนบ่ายต้องไปดูงานที่สถานที่จริงนะ เธอช่วยเช็คทีว่าชั้นติดอะไรต่อจากนี้มั้ย”ป๊อปปี้

ถามฟางขณะขับรถไป

 

 

“ถ้าบ่ายไม่มีค่ะ แต่ตอน6โมงต้องไปซื้อของเล่นให้น้องยอร์ช”ฟางอ่านรายการให้ป๊อปปี้ฟังป๊อปปี้

แทบเบรกรถ

 

 

“นี่ เอาเรื่องงานสิเธอ อย่าเอาเรื่องอื่นมาปน”ป๊อปปี้ว่าฟางทันที

 

 

“ก็มันมีในรายการจริงๆนะคะ นี่ไง”ฟางพูดแล้วโชว์กำหนดการของตัวเองที่ถูกลูกชายตัวแสบเขียน

ลงไป

 

 

“ไอ้ลูกตัวแสบ”ป๊อปปี้ส่ายหน้า

 

 

“งั้นคุณป๊อปต้องซื้อให้น้องยอร์ชนะคะมีในกำหนดการไว้แล้ว”ฟางรีบพูด

 

“นี่เป้นแม่ชั้นรึไง สั่งจัง”ป๊อปปี้ย่น ฟางไม่ตอบอะไรจนถึงบริษัท ป๊อปปี้เดินไปที่ห้องทำงานตัวเอง

 

 

 

 

“เอ่อ คุณป๊อปคะทำไมฟางต้องทำงานในห้องเดียวกับคุณป๊อปด้วย”ฟางรีบถามทันทีที่เห็นโต๊ะ

ทำงานตัวเองอยู่ตรงข้ามโต๊ะของป๊อปปี้

 

“อ้อ ถ้าอยากจะย้ายก็ยกเองนะ พอดีคนอื่นเค้าต้องทำงานไม่มีเวลามาสนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆไร้

สาระ”ป๊อปปี้แขวะฟาง

 

“ฟางไม่ได้ไร้สาระนะคะ”ฟางรีบพูด

 

“อ้อ หรอนึกว่าที่ทำอยู่ตอนนี้กำลังทำตัวเรื่องมากเหมือนเด็ก”ป๊อปปี้พูด

 

“ฟางก็ไม่ได้เป็นเด็กด้วย”ฟางนิ่วหน้าหงุดหงิดเมื่อถูกป๊อปปี้ว่า

 

“ไม่เด็กใช่มั้ย งั้นดี ไปชงกาแฟหน่อยสิ คุณเลขา”ป๊อปปี้สั่งฟางทันที ฟางึงเดินไปชงกาแฟที่ห้อง

ชงกาแฟมาให้

 

 

“ขมไป ชงมาใหม่”ป๊อปปี้จิบกาแฟปุ๊บก็ไล่ให้ฟางไปชงมาใหม่

 

 

“หวานไป ไปชงมาใหม่”ป๊อปปี้ชิมนิดเดียวก็ไล่ให้ฟางไปชงมาใหม่

 

 

“น้ำเยอะไป”ป๊อปปี้พูดก่อนจะไล่ฟางไปชงกาแฟอีกรอบ

 

 

“ข้นไป”ป๊อปปี้ไล่ฟางอีกครั้งจนฟางเริ่มหมดความอดน

 

 

“นี่คุณป๊อปคะ โน่นไม่เอา นี่ก็ไม่เอา นี่ฟางเดินจนส้นสูงจะหักแล้วนะคะ”ฟางเริ่มหมดความอดทน

พูดขึ้น

 

 

“ก็เธอชงไม่อร่อยนิต้องไปทำมาใหม่”ป๊อปปี้พูด

 

 

“คุณแกล้งฟางใช่มั้ยคะ”ฟางเริ่มหงุดหงิด

 

 

“ชั้นเป็นเจ้านายชั้นไปแกล้งอะไรคนโปรดของย่าชั้นล่ะ ทำไมต้องอคติมองชั้นว่าแกล้งเธอขนาดนี้

ด้วย สำคัญตัวผิดเกินไปแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางเม้มปากแน่น

 

“แล้วคุณอยากได้แบบไหนล่ะคะ คุณก็บอกฟางมาสิ”ฟางพูดสะกดอารมณ์โกรธตัวเองไว้

 

 

“เป็นเลขาที่ดีต้องรู้จักอดทน อดกลั้น ช่างสังเกตและไหวพริบดี กะอีแค่เรื่องกาแฟง่ายๆยังไม่รู้เรื่อง

งานต่อไปจะไปทำอะไรได้ ต่อให้เดินจนส้นหักชั้นไม่สงสารหรอกนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ค่ะ เดี๋ยวฟางไปชงมาใหม่ให้”ฟางเดินปึงปังไปทันที ก่อนจะเดินกลับมาในห้องพร้อมกับถาดกาแฟ

นับสิบถ้วย จนป๊อปปี้อึ้งกับการกระทำของฟาง

 

 

“เลือกเอาเลยค่ะว่าชอบแบบไหน รสไหน”ฟางวางถาดกาแฟให้ป๊อปปี้เลือก

 

“กว่าชั้นจะเจอรสที่ชอบกาแฟไม่เย็นไปแล้วหรอ ทำอะไรคิดหน่อยดิ”ป๊อปปี้พูด

 

“ก็คุณไม่เคยบอกฟางว่าชอบอะไรแล้วจะรู้มั้ยล่ะค่ะ”ฟางโวยวายบ้าง

 

 

“ก็ไม่รู้จักสังเกตเล่า เอาล่ะนี่มันก็เที่ยงละ ชั้นไปกินดีกว่าส่วนเธอ เอามายังไงก็เก็บด้วยนะ บ่ายโมง

เจอกันที่รถ”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินตัวปลิวไปทานข้าวด้านนอกฟางมองตามอย่างเจ็บใจก่อนจะต้องเดิน

เอาถาดกาแฟทั้งหมดไปล้างเก็บไว้

 

 

 

“หิวมั้ยครับ”ชายคนหนึ่งเดินถือแฟ้มงานมาหาฟางแล้วทัก

 

“คะ”ฟางหันไปมองชายแปลกหน้าคนนั้น

 

“ก็เห็นเดินไปชงกาแฟให้หัวหน้าตั้งหลายรอบเลยเดินมาถาม”ชายคนนั้นพูดยิ้มๆ

 

“นิดหน่อยค่ะ”ฟางยิ้มตอบอย่างเป็นมิตร

 

“งั้นไปทานข้าวกัน ผมชื่อกั้งนะ ยินดีที่ได้รู้จักพนักงานใหม่ครับ”กั้งทักทายฟาง

 

“เราชื่อฟางนะยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปทานข้าวกับกั้ง

 

 

 

 

ในเวลาต่อมา

 

 

“ยัยนั่นหายไปไหนนะ บอกว่าบ่ายโมงๆ”ป๊อปปี้หงุดหงิดมองนาฬิกาพบว่ามันก็เลยเวลาบ่ายโมงมา

มากแล้ว

 

 

“ขอบคุณมากนะกั้ง เดี๋ยววันหลังไปกินอีกนะ”ฟางเดินหัวเราะกับกั้งเข้าบริษัทมาแล้วผ่านลานจอดรถ

ป๊อปปี้หันขวับ

 

“อื้อ เอางั้นก็ได้แต่คราวหน้าต้องไปไวไวนะเพราะเจ้านี้คนเยอะมาก”กั้งพูดแล้วหัวเราะกับฟาง

 

 

“นัดบ่ายโมง วันแรกก็สายซะละนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางและกั้งหันไป

 

“เอ่อ เราไปก่อนนะฟางละเจอกัน”กั้งพูดแล้วเดินเข้าบริษัทไปทันที

 

 

“ก็พอดีว่าร้านข้าวมันคนเยอะเลยได้ช้า”ฟางอึกอักพูด

 

“แก้ตัวล่ะสิไม่ว่า วันแรกก็สาย สายอย่างเดียวไม่พอไปกับผู้ชายอีก เธอนี่มัน”ป๊อปปี้ว่าฟาง

 

“สายไม่ใช้หรอค่ะงั้นเราก็ไปกันเลยสิคะ”ฟางพูดแล้วเดินไปขึ้นรถทันที ป๊อปปี้หงุดหงิดทำอะไรไม่

ได้เพราะสายแล้วจริงๆ

 

 

 

 

“ร้านนี้พี่อยากให้ป๊อปช่วยออกแบบให้ด้านในเป็นลานกว้างแล้วรองรับลูกค้าได้เยอะๆ”เจ้าของร้าน

เดินคุยกับป๊อปปี้แล้วฟางเดินฟังตามพลางมองไปรอบๆ

 

 

“ฟางใช่ป่าว”พิชชี่จะโกนเรียกฟาง ฟางดีใจที่เจอพิชชี่ก็รีบวิ่งไปหาเพื่อนทันที

 

 

“พิชชี่มาทำอะไรที่นี่เนี่ย”ฟางรีบถามพิชชี่ทันที

 

“มาเป็นเพื่อนแม่เรื่องคุยกับเจ้าของงานอ่ะ จะต่อเติมร้านนี้ซักหน่อย”พิชชี่บอกฟาง

 

“จริงอ่ะ เรามาเป็นเลขาให้เจ้านายเราคุยกับลูกค้าที่จะให้ขยายร้านน่ะ”ฟางบอก

 

“เห้ยจริงดิ งั้นฟางก็ทำงานบริษัทนี้หรอ ว้าว โลกกลมดีเนาะ”พิชชี่พูดแล้วหัวเราะกับฟาง ป๊อปปี้ที่

คุยงานเสร็หันขวับไปมองฟางที่ยืนคุยกับพิชชี่ทันที

 

 

 

“กลางวัน บ่ายคน นี่มาทำงานนะครับคุณเลขา”ป๊อปปี้แขวะฟางอีกครั้ง

 

“ก็งานเสร็จแล้วนี่คะ จะแวะคุยกับเพื่อนได้หรอคะ”ฟางย้อน

 

“อ้าว ที่แท้ก็หนูฟางนี่เองก็ว่าหน้าคุ้นๆ มาๆเดี๋ยวน้าเลี้ยงกาแฟเราละกัน เชิญคุณป๊อปด้วยนะคะ”แม่

พิชชี่พูดก่อนที่จะพาทุกคนเค้าไปในโซนร้านกาแฟของตัวเอง

 

 

 

“นี่จ้ามอคค่าใส่วิปครีมเยอะๆของฟาง”พิชชี่ยื่นกาแฟ แล้วซักพักพนักงานก็เอากาแฟมาเสิร์ฟให้

ป๊อปปี้ทันที

 

 

“อ้าว คุณป๊อปก็ชอบมอคค่าเพิ่มวิปครีมเหมือนฟางเลยหรอครับ”พิชชี่ทักฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่กิน

กาแฟเหมือนตัวเองไม่พูดอะไรหันหลังใส่ฟางไปคุยกับแม่พิชชี่ทันที อ้าว ที่แท้ก็กินกาแฟรสเดียว

กับเธอหรอกหรอ

 

 

“ถ้างั้นไม่มีอะไรแล้ววันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ”ป๊อปปี้บอกลาแม่พิชชี่แล้วเดินไป

 

“เดี๋ยวนัดทานข้าวกันนะฟาง”พิชชี่โบกมือให้ฟางแล้วยิ้มอย่างสดใส

 

“จ้า บาย”ฟางโบกมือให้พิชชี่ก่อนจะขึ้นรถไป

 

 

 

“เสน่ห์แรงจริงจริ๊ง”ป๊อปปี้แขวะฟางอีกแล้ว

 

“ก็เพื่อนนี่คะ เรียนคณะเดียวกันไม่แปลกที่จะสนิทกัน”ฟางพูดตามตรง

 

 

 

“เอ๊าะหรอ กลางวันคน บ่ายคน เย็นนี่จะมีอีกมั้ยห้ะ”ป๊อปปี้พูดขณะเลิกงานแล้วมาเดินห้างกับฟาง

เพื่อหาซื้อของให้ยอร์ช

 

“ฟาง มาเดินห้างก็ไม่บอกพี่จะได้ไปรับ”โทโมะรีบเดินมาหาฟางแล้วชะงักเมื่อเจอป๊อปปี้

 

“นี่เธอนัดมันหรอห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟางทันที

 

 

“ฟางมากับคุณแล้วฟางจะนัดพี่โทโมะทำไม ตอนไหนละคะ”ฟางพูด

 

“ใช่ๆ แกมันพวกมองโลกด้านเดียว”โทโมะแขวะป๊อปปี้บ้าง

 

“นี่มันเด็กบ้านชั้น ได้เมียชั้นไปคนแล้วแกจะมายุ่งทำไมห้ะ”ป๊อปปี้รีบว่า

 

“ฟางเหนื่อยมั้ยอยู่กับพวกหงุดหงิดมองโลกด้านเดียวแบบนี้เนี่ย”โทโมะพูดพลางเอามือโอบไหล่

ฟางยั่วป๊อปปี้

 

 

“เอ่อ พี่โทโมะ”ฟางตกใจที่โดนโอบไหล่

 

 

“เออ กลางวัน บ่าย เย็นควงกันไม่ซ้ำหน้า งั้นกลับกับผู้ชายในสต๊อกละกันแม่สาวฮอท”ป๊อปปี้เดิน

ปึงปังไปทันที

 

 

 

“ฮ่าๆๆ สะใจจัง”โทโมะหัวเราะเยาะป๊อปปี้ไล่หลังก่อนจะเอามือโอบไหล่ฟางลง ฟางมองแล้วส่าย

หน้ากับโทโมะขำๆ

 

“พี่โทโมะก็ไปแกล้งเค้า”ฟางพูด

 

 

“ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้เหลือกัน2คนป่ะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวเราเอง”โทโมะพูดพลางเดินพาฟางไปกินข้าวทันที

 

 

 

เปลี่ยนบ้างให้ป๊อปปี้เป็นคนขี้งอนบ้าง 55555

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตกันน้าาา