รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
“ไม่นะ”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนตัวเองแล้วยังใส่ชุดที่ไปเที่ยว
เมื่อคืนนี้ก็แปลกใจมากที่ตัวเองมาอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไร
 
 
“สงสัยเมื่อคืนดื่มเยอะเลยเอาไปฝันมั้ง ฝันร้ายจัง”ฟางพูดพลางเดินมาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า
ใหม่ ก่อนจะเดินลงมาแล้วได้ยินเสียงหัวเราะคิดชกคักที่สวน
 
 
 
 
“ยอร์ชบอกย่าทวดแล้วว่าพ่อป๊อปไปอยู่ฝรั่งเศสนะ ใจดีจะตาย”ยอร์ชพูดพลางหัวเราะ
 
“แหมก็ทำงานหนักมาทั้งวันแล้วเจอลูกชายเนี่ยคงะทำหน้าเครียดใส่ก็ไม่ไหวมั้ง”ป๊อปปี้พูด
 
 
“เออ จริงสิ ยัยแก้วก็จบแล้วนิทำไมยังไม่กลับมาอีกล่ะ”ย่าใหญ่ถาม
 
 
“แก้วน่ะหรอครับ เห็นว่ารอจัดการสะสางงานอีกซักพักก็จะตามพวกผมมา แล้วคุณย่าล่ะครับเป็นยัง
ไงบ้าง คิดถึงพวกผมมั้ยเนี่ย”ปป๊อปปี้พูดแล้วถามต่อ
 
“แหมทั้งหลานทั้งเหลนไปเมืองนอกกันหมดย่าก็คิดถึงสิ มากเลยด้วยนะ”ย่าใหญ่พูดแล้วลูบหัว
ยอร์ชและป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน
 
 
“ยอร์ชกับพ่อป๊อปนะก็คิดถึงคุณย่า พี่เป็ดน้อยและทุกคนมากๆเลยนะฮะ แบบมีสาวๆฝรั่งที่โน่นนะ
ยอร์ชไม่มองใครเลย มีแต่พ่อป๊อปนั่นล่ะมีสาวๆมารุมชอบ”ยอร์ชพูดพลางฟ้องย่าใหญ่
 
 
“ตลกละไอ้ลูกคนนี้เพื่อนร่วมงานพ่อทั้งนั้น เค้ามาหาพ่อเพราะงาน ถึงจะมาจีบพ่อก็ไม่ชอบ
อยู่ดี”ป๊อปปี้พูดความจริง
 
 
 
“แล้วทำไมไม่มีแฟนซักทีล่ะป๊อป นี่ก็จะ30อยู่แล้ว”ย่าใหญ่พูดป๊อปปี้นิ่งเหมือนมีอะไรในใจ
 
“ป๊อปสนแต่ลูกสนแต่งานครับย่า เลย เอ่อ ไม่ได้คิดเรื่องนี้”ป๊อปปี้พูด ฟางที่เดินมาแอบฟังก็อึ้ง เมื่อ
คืนนี้แสดงว่าเธอไม่ได้ฝันจริงๆด้วย คนใจร้ายเค้ากลับมาแล้ว
 
 
 
ครืด
 
 
เพล้ง
 
 
“ว้าย หนูฟาง เป็นอะไรมากมั้ย”ย่าใหญ่และทุกคนหันไปตามเสียงแล้วตกใจที่ฟางเอามือปัดแจกัน
แล้วแจกันแตกก็เดินมาดูฟาง
 
 
“โอ๊ย”ฟางที่เห็นป๊อปปี้มาด้วยก็ตกใจถอยเหยียบเศษแจกันจนทรุดลงไปทันที
 
 
 
“ตายล่ะ ไปเหยียบเศษแจกันทำไมฮึฟาง ดูซิเลือดออกหมดแล้ว”ย่าใหญ่ตกใจที่ฟางล้มลงไปแล้ว
เห็นเลือดออกที่เท้าของฟางก็ตกใจ
 
 
“ยอร์ช คุณย่าครับไปที่อื่นก่อนครับเดี๋ยวโดนเศษแจกันไปอีกคน เดี๋ยวผมจัดการเอง”ป๊อปปี้พูดจบก็
อุ้มฟางขึ้นก่อนจะสั่งคนใช้ในบ้านเก็บเศษพวกนั้นแล้วพาฟางมาที่ห้องดูทีวีแล้วหยิบกล่อง
ปฐมพยาบาลมาด้วยทันที
 
 
“ปล่อยนะ อย่าเข้ามาใกล้ ชั้นทำเองได้ค่ะ”ฟางรีบหนีป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
“ยังมาทำปากดี อยู่นิ่งสิ เลือดมันหยดตามทางไปหมดแล้วนะ สงสารคนใช้ในบ้านบ้างเถอะ”ป๊อปปี้
ว่า
 
 
“งั้นก็เชิญคุณออกไปเถอะค่ะ ฟางทำแผลของฟางเองได้แค่นี้เอง”ฟางพูดเชิงไล่ป๊อปปี้
 
 
“นี่มันบ้านชั้น เธอนะมันแค่ผู้อาศัยนะ อ้อ หรือว่า8ปีที่อยู่ที่นี่น่ะมันจะทำให้เธอสำคัญตัวผิดว่าเป็น
เจ้าของบ้านไปแล้วห้ะ ยัยขอทาน”ป๊อปปี้ว่าฟางต่อ
 
 
“ไม่ค่ะ ฟางรู้ตัวดีว่าฟางคือใคร ฟางมันแค่ผู้อาศัยเท่านั้น ไม่เคยคิดจะอยาเป็นเจ้าของบ้านเลยนะคะ
แต่เอ่อ คุณออกไปหาน้องยอร์ชเถอะค่ะฟางทำแผลเองได้”ฟางพูดแล้วไม่สบตาเพราะยังคงแอบ
กลัวป๊อปปี้จะทำร้ายตัวเองอีก
 
 
“ทำไม ยังกลัวชั้นรึไง”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ค่ะ เอ้ย ไม่ใช่ค่ะ เอ่อ คือ”ฟางตอบก่อนจะตกใจที่พูดอะไรไปก็รีบหาคำพูดใหม่
 
 
“ไม่ต้องหรอก ชั้นรู้ดี เป็นชั้นชั้นก็คงกลัวฝันร้ายนั้นมาก เผลอๆเธอคงอยากจะแช่งให้ชั้นตกเครื่อง
ตายตอนไปฝรั่งเศสเลยไม่รู้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ฟางไม่เคยคิดเลยนะคะ คุณป๊อปอย่ากล่าวหาฟางนะคะ”ฟางรีบพูดแอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่ป๊อปปี้
กล่าวหาตัวเองแบบนั้นไป
 
 
“หรอ งั้นดี”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงทำแผลให้ฟาง
 
 
 
 
“ปล่อยฟางนะคะ ปล่อยยย”ฟางดิ้นจนป๊อปปี้แอบหงุดหงิดนั่งลงข้างฟางแล้วกระชากฟางมานั่งตักตัว
เองทันที
 
 
“ถ้ายังดิ้นอีก ในห้องดูทีวีนี้ชั้นจะทำมากกว่าทำแผลอีก อย่าลืมสิ ในห้องนี้ชั้นกับหวายก็เคยทำมา
แล้ว”ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางหน้าแดงนึกถึงตอนเด็กๆที่ตัวเองมาเห็นป๊อปปี้กับหวายมีอะไรกันก้นั่งนิ่ง
แต่แอบตัวสั่นกลัวป๊อปปี้
 
 
“ถ้าไม่ยอมหยุดดิ้น ไม่ยอมให้ชั้นทำแผลให้ดีๆล่ะก็ ทั้งวันนี้อย่าคิดว่าชั้นจะปล่อยเธอ”ป๊อปปี้พูดขู่
ฟางเลยยอมเลิกดื้อเลิกหนี ให้ป๊อปปี้ทำแผลให้ฟางทันที
 
 
 
“แสบหน่อยนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ทายาแดงลงไปที่แผล ฟางร้องด้วยความแสบก่อนจะเผลอเอาเท้าเตะ
โดนปากป๊อปปี้ทันที จนป๊อปปี้แทบล้ม
 
 
 
“ขอโทษค่ะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ ฟางบอกแล้วไงว่าฟางจะทำเอง”ฟางรีบขอโทษป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
“ขืนให้เธอทำเองก็มีหวังเธอทำเหยาะๆแหยะๆไม่หายสิ นี่ต้องใส่ยาแดงเยอะๆถึงจะดี”ป๊อปปี้พูด
แล้วจัดการล๊อคขาฟางไว้แล้วจัดการใส่ยาแดงให้ฟาง
 
 
“ไม่เอาค่ะ ฟางแสบ พอแล้ววว”ฟางร้องจะดิ้นหนีป๊อปปี้ก็ดิ้นไปไม่ได้
 
 
 
 
“ย่าทวดว่าพ่อป๊อปจะได้กี่แผลจากการทำแผลให้พี่เป็ดน้อยฮะ”ยอร์ชพูดขึ้นขณะที่แอบดูป๊อปปี้และ
ฟางทำแผลให้กันที่ห้องดูทีวี
 
 
“ทวดว่าให้ป๊อปปี้โดนซะบ้างก็ได้ ชอบแกล้งฟางดีนัก”ย่าใหญ่พูดแล้วแอบขำกับท่าทางของป๊อปปี้
ที่ทั้งถูกฟางทั้งทุบทั้งเตะ แถมยังโดนเตะจนล้มเมื่อกี้อีก
 
 
“โหย ยิ่งกว่าดูมวยปล้ำ ย่าทวดฮะ ใกล้เที่ยงละ ยอร์ชว่าเราไปทำราดหน้าดีกว่า ป่านนี้คุณละเอียด
ซื้อของมาแล้วมั้งฮะ”ยอร์ชพูดก่อนจะเดินพาย่าใหญ่ลงไปชั้นล่างหาคุณละเอียดทันที
 
 
 
 
 
 
“เสร็จแล้ว กว่าจะเสร็จ ยิ่งกว่าทำแผลให้ช้าง คนอะไรแรงเยอะชะมัด”ป๊อปปี้บ่นอุบ
 
“ฟางบอกแล้วไงคะว่าฟางทำเองได้ๆ คุณป๊อปก็ไม่เชื่อ”ฟางพูด
 
 
“ทำไปแล้วล่ะน่า อยากทำเองใช่มั้ยได้ งั้นเดี๋ยวแกะผ้าพันแผลแปป”ป๊อปปี้พูดแอบรำคาญนิดนึงที่
ฟางงอแงจะทำเองตลอดแล้วก้มจะแกะผ้าพันแผลฟางร้องห้าม
 
 
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะๆ”ฟางรีบห้าม ป๊อปปี้ยิ้มมุมปากเมื่อเห็นฟางยอมก็เก็บของ ฟางหยิบสำลีและ
แอลกอฮอล์ออกมาแล้วพยุงไปที่ป๊อปปี้
 
 
“เลือดมันออกนะคะ ซับเลือดก่อน”ฟางพูดแล้วเขย่งตัวจะซับเลือดที่แผลที่ป๊อปปี้โดนตัวเองถีบเมื่อ
กี้ให้ แต่ฟางลืมไปว่าตัวเองเจ็บแผลที่เท้า เลยเขย่งไปไม่มั่นคง ฟางหงายหลังจะล้มลงไป ป๊อปปี้รีบ
คว้าฟางมาเพราะกลัวฟางจะล้มทำให้ป๊อปปี้เองล้มลงไปทับฟางบนโซฟา
 
 
 
ตึกๆ
 
 
ฟางจ้องป๊อปปี้ที่เอาแขนยันไว้ได้ทันแล้วใจเต้น 8ปีที่เธอและเขาไม่ได้เจอกันมันทำให้เขาดูดีขึ้น
หรอเนี่ย ถ้าไม่บอกอายุเธอเองจะไม่เชื่อเลยว่าผู้ชายคนนี้ใกล้อายุ30แล้ว
 
 
 
“ไปข้างล้างเถอะ ใกล้เที่ยงละจะไปไปทานข้าว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกขึ้นนั่งห่างๆฟาง ฟางมองป๊อปปี้
นิดนึงก่อนจะพยายามลุกกะเผลกๆไปเพราะแผลที่เท้าทำให้เธอเดินไปถนัด
 
 
“มานี่ป่ะ”ป๊อปปี้เห็นท่าทางฟางแล้วแอบรำคาญที่ชักช้าก็อุ้มฟางลงไปชั้นล่างทันที
 
 
 
“ว้าว เหมือนเหญิงเจ้าชายที่ละครเวทีที่โรงเรียนยอร์ชที่โน่นเลยฮะย่าทวด”ยอร์ชพูดเมื่อเห็นฟางถูก
ป๊อปปี้อุ้มลงมา
 
 
 
“กะเผลกๆลงมามีหวังพรุ่งนี้โน่นจะได้ทานข้าว ชักช้าอย่างกับเต่า”ป๊อปปี้บ่นแล้วนั่งลงข้างลูกชาย
หลังจากวางฟางลงที่เก้าอี้เสร็จซักพักราดหน้าทะเลของโปรดยอร์ชและป๊อปปี้ก็ถูกคุณละเอียดเอา
มาเสิร์ฟทันที
 
 
 
“เดี๋ยวขอเพิ่ม2จานเลยนะคุณละเอียด ยอร์ชคิดถึงฝีมือของคุณละเอียดจะแย่อยู่แล้ว”ยอร์ชพูดคุณ
ละเอียดยิ้มกับท่าทีที่ปากหวายของยอร์ช
 
 
“เหอะ อยู่โน่นละกินนิดเดียวจนน้าแก้วเค้าบ่นทีอยู่นี่ล่ะ2จาน คุณละเอียดขอผมด้วยนะ”ป๊อปปี้บ่น
กับลุกก่อนจะบอกคุณละเอียดเพื่อขอเพิ่ม
 
 
“น้าแก้วชอบทำแต่ผักนี่ฮะ ยอร์ชไม่ชอบผัก”ยอร์ชบอกแล้วตักราดหน้าจานที่2เคี้ยวตุ้ยๆ
 
 
 
“อ้าวฟาง หมดแล้วต่อก็ได้นิ นี่ชั้นเห็นว่ามันเป็นของโปรดของทั้ง3คนเลยนะ เลยสั่งละเอียดให้ทำ
ไว้”ย่าใหญ่พูดเมื่อเห็นฟางทานหมดจาน เพราะปกติทานราดหน้าที่บ้านฟางชอบขอเพิ่ม2จานตลอด
 
 
“ขอบคุณค่ะคุณละเอียด”ฟางไหว้ขอบคุณเมื่อราดหน้าวางเสิร์ฟลงที่ตัวเอง
 
 
“กินเยอะงี้ล่ะ มิน่าตัวถึงได้หนัก”ป๊อปปี้พูดฟางมองป๊อปปี้แล้วทำหน้างอก่อนจะตักปลาหมึกเข้าปาก
เคี้ยวตุ้ยๆ
 
 
“อย่าว่าแต่ฟางเลยทีคุณล่ะตัวใหญ่ขึ้นตั้งเยอะ”ฟางพูด
 
 
“เค้าเรียกว่ากล้ามต่างหาก แต่ของเธอน่ะไขมันล้วนๆ บวมจะเป็นฮิปโปอยู่แล้ว”ป๊อปปี้แขวะฟาง
ทำเอาฟางค้อนวงใหญ่ใส่ป๊อปปี้ทันที
 
 
“ปากร้ายเหมือนเดิมนะตาป๊อปชอบว่าฟางเค้าตลอดเลย”ย่าใหญ่ดุป๊อปปี้
 
 
“ผมเป็นคนพูดกับผู้หญิงดีๆอยู่แล้วครับ แต่ยัยนี่ขอไว้คนนึงเถอะ”ป๊อปปี้พูดฟางแอบโมโหนิดนึง
 
“ก็ดีค่ะ ทีหลังฟางจะได้เว้นคุณไว้คนนึงเหมือนกัน”ฟางว่ากลับ
 
“เว้นอะไร พูดให้มันดีๆนะ”ป๊อปปี้ขู่
 
 
“โอ๊ย พอๆ ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้ ทานข้าวๆ”ย่าใหญ่รีบร้องห้ามป๊อปปี้กับฟางทันที
 
 
หวานแลว้นะๆ แต่เอาไปเท่านี้ก่อน5555 ป๊อปปี้ถูกฟางเตะๆ
 
อยากรู้เป็นไงก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ