รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

“ฟางมาถ่ายรูปกันเร็ว”เสียงของเพื่อนๆที่ในคณะเรียกฟางที่สวมชุดครุยกำลังชะเง้อหาคุณละเอียด

ให้ฟางละสายตาจากการหาไปหาเพื่อนๆ ฟางวิ่งไปถ่ายรูปกับเพื่อนๆที่ป้ายหน้าคณะ

 

 

“ยินดีด้วยนะคะหนูฟาง”คุณละเอียดเดินมายื่นช่อดอกไม้ให้กับฟาง ฟางรับช่อดอกไม้แล้วกอดกับ

คุณละเอียดด้วยความดีใจ

 

 

“คุณท่านอยู่ใต้ต้นไม้ไปหาคุณท่านมั้ยคะ”คุณละเอียดพาฟางไปหาย่าใหญ่ที่นั่งใต้ต้นไม้ ทันทีที่

ฟางเห็นย่าใหญ่ฟางก็เดินไปแล้วก้มลงกราบย่าใหญ่ทันที

 

 

“ตายล่ะๆ ลุกขึ้นสิฟาง ชุดครุยเปื้อนหมดแล้วนะ”ย่าใหญ่รีบพูดแล้วประคองฟางขึ้นมา

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ เพราะคุณท่านที่ส่งเสียให้ฟางเรียนจนฟางมีวันนี้ นี่ค่ะเกียรตินิยมออันดับหนึ่ง”ฟางลุก

ขึ้นยื่นวุฒิบัตรให้ย่าใหญ่ดู ย่าใหญ่ดูแล้วยิ้มก่อนจะลูบหัวฟาง

 

 

 

“ฟาง ถ่ายรูปหน่อย”ชายคนหนึ่งในชุดครุยเดินเข้ามาถ่ายรูปฟางทันที

 

 

 

“อ้าวพิชชี่ คุณท่านคะ นี่พิชชี่เพื่อนของฟางเองค่ะ”ฟางรีบแนะนำพิชชี่ที่เดินพร้อมกล้องเข้ามาหา

ฟาง พิชชี่ไหว้ฟางก่อนจะจะขอฟางถ่ายรูปไว้

 

 

“อ้อ ฟาง ไปยืนกับครอบครัวฟางสิเดี๋ยวพิชชี่ถ่ายรูปให้ฟางนะ”พิชชี่บอกก่อนจะสั่งให้ฟางไปยืนกับ

คุณท่านและคุณละเอียดก่อนตัวเองจะถ่ายรูปให้ฟาง

 

 

 

 

“ถ่ายรูปแล้วไม่มีผมได้ไงฮะ”ยอร์ชเดินเข้ามาช่อดอกกุหลาบขาวช่อโตให้ฟาง

 

 

“ยอร์ช”ฟางวิ่งไปกอดยอร์ชทันทีแล้วรับช่อดอกไม้มา

 

 

“โอ๊ยย ยอร์ชโตแล้วนะพี่เป็ดน้อย กอดอะไรแบบนี้เหมือนตอนเด็กๆเดี๋ยวสาวๆก็หนีหายจากยอร์ช

ไปหมดสิ”ยอร์ชทำหน้ามู่ใส่

 

“ก็คนมันไม่ได้เจอกันตั้งนานนิ ตั้ง8ปีก่อน ไปจนไปเรียนจบเลยนะ”ฟางพูด

 

 

“ก็คุยกันแทบทุกวันตั้งแต่MSNยันSkypeพี่ยังไม่เบื่ออีกหรอพี่เป็ดน้อย”ยอร์ชถาม

 

“ก็มันไม่เท่าตัวจริงนินา ไหนๆไปอยู่โน่นมีแฟนรึเปล่าน่ะ”ฟางแซว

 

“แหม ในigเราเห็นกันชัดเจนแบบนั้นแล้วนิๆ”ยอร์ชพูดกับฟาง

 

“แต่สุดท้ายก็บ่นอกหักหมดทุกคนนินา”ฟางหัวเราะ

 

“แหมๆ ใครจะไปเหมือนพี่เป็ดน้อยอ่า มีแฟนมารอถ่ายรูปด้วย”ยอร์ชแอบเหล่ไปทางพิชชี่ที่ยืนคุย

กับย่าใหญ่อย่างนอบน้อม

 

 

“บ้าไม่ใช่แฟนซักหน่อย เพื่อนที่คณะพี่”ฟางบอก

 

 

“เอาล่ะ2คนนั้นเดี๋ยวไปคุยกันต่อที่รถ เดี๋ยวเราไปทานข้าวกัน พิชชี่ติดอะไรมั้ยลูกเดี๋ยวเราไปทาน

ข้าวกัน”ย่าใหญ่พูด

 

 

“อ่อ งั้นไม่เป็นไรครับ ฟางงั้นเดี๋ยวเราไปหาพ่อแม่กับพี่สาวก่อนนะ เย็นนี้เจอกัน”พิชชี่พูดก่อนจะพูด

ถึงนัดที่เพื่อนที่คณะจะพากันไปฉลองวันจบของตัวเองที่ร้านประจำ

 

 

 

 

“เอ่อ ยอร์ชมาคนเดียวหรอ”ฟางถามยอร์ชเมื่อมาถึงรถพบว่ามีแค่ลุงถมที่เฝ้าอยู่ไม่มีใครอื่นอีกเลย

 

 

“ฮะ พ่อป๊อปติดประชุมเลยให้ยอร์ชขึ้นเครื่องมา พึ่งมาเมื่อเช้าเอง”ยอร์ชพูด ฟางแอบโล่งใจที่ไม่

เจอคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุด

 

 

 

“ยังไม่ลืมมันอีกหรอ”ย่าใหญ่พูด

 

 

 

“เอ่อ เปล่านี่คะย่าใหญ่ แต่ฟางก็แค่ไม่รู้ฟางจะทำตัวยังไงถ้าเจอกันอีกที เพราะเค้าช่างร้ายกาจกับ

ฟางเหลือเกิน”ฟางพูดถึงอดีตที่เจ็บปวดของตัวเอง

 

 

“อ้อจริงสิฟาง นี่โปสการ์ดของเจ้าแม๊คนะ เห็นว่าเจ้าเขื่อนพาแม๊คไปเที่ยวต่างเมืองอีกแล้วเนี่ย”ย่า

ใหญ่ยื่นโปสการ์ดของแม๊คให้ฟางดู แล้วบ่นถึงเขื่อนญาติชายที่เรียนที่อังกฤษพาหลานชายไปเที่ยว

ต่างเมือง2คนอาหลานแล้วส่งโปสการ์ดมาให้ฟางและย่าใหญ่บ่อยๆ

 

 

“แล้วเมื่อไหร่ฟางะได้เจอแม๊คล่ะคะ ตอนนี้ฟางเองก็เรียนจบแล้วนะคะ”ฟางหัยไปพูดกับย่าใหญ่

หลังจากที่ไปทานข้าวฉลองวันจบของฟางกลับมา

 

 

“รอแม๊คเรียนจบป.3ที่โน่นก่อนดีมั้ยฟาง เพราะชั้นดูแล้วแม๊คเองยังต้องไปมาหาหมอที่โน่นอยู่ด้วย

นะ”ย่าใหญ่พูด

 

 

 

“ค่ะ ฟางก็แค่คิดถึงลูก”ฟางพูด ใช่ แม๊คคือลูกของเธอ ลูกที่เกิดจากค่ำคืนที่โหดร้ายคืนนั้น เกิดจาก

ความผิดพลาดของป๊อปปี้ที่ไม่สวมถุงยางอนามัยและเธอเองก็เด็กเกินที่จะรู้จักทานยาคุม หลังจาก

ป๊อปปี้ไปฝรั่งเศสได้เดือนนึงฟางก็ท้องทำให้ย่าใหญ่ตัดสินใจพาฟางลาออกจากโรงเรียนแล้วไปต่อ

ที่เมืองนอกเพื่อคลอดลูกหลังจากนั้นก็ให้ฟางมาเรียนต่อมหาลัยจนจบถึงทุกวันนี้

 

 

“ชั้นรู้ว่าเธอคิดถึงลูก เดี๋ยวปิดเทอมนี้เห็นว่าเขื่อนจะพาแม๊คมาเมืองไทยนี้นิ”ย่าใหญ่พูด

 

 

“จริงหรอคะคุณท่าน ขอบคุณมากนะคะ”ฟางยิ้มดีใจก่อนจะไหว้ขอบคุณ ย่าใหญ่ยิ้มกับฟาง ถึงแม้

เธอจะเคยท้องก่อนวัยอันควรแต่ฟางก็สามารถเลือกเดินในขีวิตที่ดีได้และประสบความสำเร็จได้แบบ

นี้

 

 

 

ตกเย็นฟางเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาที่ร้านกับเพื่อนๆ

 

 

 

“เย้ ยินดีกับบัณฑิตใหม่ทุกคน เอ้าชนน”พิชชี่พูดกับเพื่อนๆก่อนจะดื่มเหล้ากับเพื่อนๆ ฟางเองก็ดื่ม

เช่นกันแม้ว่าฟางจะไม่ใช่คนดื่มเหล้าบ่อยแต่นี่งานสังคมกับเพื่อน และนานๆทีจึงดื่มจนตัวเองเริ่ม

กรึ่มๆ

 

 

 

 

“ฟางใช่มั้ย”โทโมะเดินมาทักฟางที่โต๊ะทันที

 

“อ้าวพี่โทโมะ สวัสดีค่ะ”ฟางไหว้โทโมะทันที

 

 

 

“สวยผิดหูผิดตาเลยนะ เป็นไงเรียนจบแล้วนิ”โทโมะพูด

 

 

“ค่ะ พึ่งจบวันนี้เลยค่ะ”ฟางยิ้ม

 

 

“พี่ซื้อนี่มาตอนไปสวิสนะ กะเอาให้เราตอนวันจบพอดี โชคดีที่เจอกัน”โทโมะยื่นกล่องนาฬิกาให้

ฟาง

 

 

“เอาให้ฟางแบบนี้แล้วเมียพี่ไม่ว่าหรอคะ”ฟางถามถึงพิมที่ตอนนั้นวันวาเลนไทน์โทโมะซื้อช๊อคโก

แลตที่เธอชอบมาให้ที่มหาลัยยังโดนพิมวีนอยู่เลย

 

 

“หย่ากันแล้วล่ะ”โทโมะตอบสั้นๆพลางดื่มเหล้า

 

 

 

“เอ้า ทำไมละคะ พี่พิมออกจะรักพี่โทโมะดี”ฟางถามพลางเอานาฬาที่โทโมะให้ไปใส่

 

 

 

“ก็เพราะยิ่งคบกันเหมือนกันกับว่าเรายิ่งไม่เข้าใจกันน่ะสิฟาง เรา2คนเลยจากกันโดยดีแล้วลดระดับ

เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม”โทโมะพูด โชคดีที่เขากับพิมไม่มีลูกไม่งั้นเรื่องคงยุ่งกว่านี้

 

 

“น่าเสียดายจัง”ฟางพูดตามตรง

 

 

“เสียดายทำไมล่ะ พี่น่ะชอบเรา ตอนนี้พี่ก็โสดแล้ว เราก็โสดเอางี้มั้ย พี่ขอเลื่อนระดับเป็นจีบฟาง

อย่างเต็มตัวได้ป่ะ”โทโมะรีบถามฟางทันที ฟางนิ่งคิด เธอเองไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธ์ผุดผ่องแล้วด้วยสิ

 

 

“ฟางเองไม่ดีพอที่พี่จะมารักหรอกค่ะ”ฟางยิ้ม

 

“ทำไม มีลูกแล้วงั้นหรอ”โทโมะแกล้งแหย่ ฟางสะอึก

 

 

“ค่ะ ฟางมีลูกแล้ว”ฟางตอบโทโมะอึ้งซักพักก่อนจะหัวเราะออกมา

 

 

 

“แหมฟางนี่มุกเยอะนะ บอกมาได้ว่ามีลูกแล้ว ใครจะไปเชื่อผู้หญิงที่น่ารัก เรียบร้อย แถมยังเรียน

เก่งแบบฟางน่หรอจะมีลูกแล้วน่ะ”โทโมะพูดไม่เชื่อ ฟางส่ายหน้า ไม่ใช่แค่โทโมะคนเดียวที่ไม่เชื่อ

ว่าเธอมีลูกแล้ว แต่ใครต่อใครมาจีบเธอเธอก็จะบอกแบบนี้ทุกคนก็ไม่เคยจะเชื่อ รวมถึงพิชชี่เองด้วย

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะ เอาเป็นว่าถ้าถึงเวลาแล้วพี่ก็จะรู้เองว่าว่ามีลูกแล้วจริงๆ”ฟางพูดก่อนจะนั่งคุยกับโทโมะ

ต่อซักพักแล้วไปเต้นกับเพื่อนๆ ก่อนจะขอตัวเพื่อนๆกลับบ้านเพราะดึกมากแล้ว เธอให้ลุงถมมาส่ง

แต่เธอเกรงใจลุงเพราะว่าลุงแก่แล้ว โทโมะจึงอาสามาส่งฟางที่บ้าน

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะพี่โทโมะ กลับบ้านดีๆนะคะ”ฟางพูดก่อนจะโบกมือให้โทโมะที่ขับรถออกไป แล้วเดิน

เข้าไปในบ้าน

 

 

 

“ตี1พอดี ทุกคนคงหลับหมดแล้วสินะ”ฟางพูดพลางถอดรองเท้าเข้าไปในบ้านแล้วต้องแปลกใจที่

เห็นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ใบหนึ่งและแสงไฟสว่างมาจากห้องครัว

 

 

“ใครน่ะ คุณละเอียดหรอคะ”ฟางถามแต่ไม่มีเสียงตอบ ฟางเริ่มคิดว่าเป็นโจรก็คว้าไม้กวาดใกล้ๆ

แถวนั้นมาเป็นอาวุธก่อนจะเดินย่องเข้าไปในห้องครัว

 

 

 

ขลุกขลัก

 

 

 

แผ่นหลังกว้างของชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อสูททำให้ฟางแปลกใจ โจรทำไมใส่สูทดูดีแบบนี้

 

 

“จะทำอะไรน่ะไอ้โจรบ้า”ฟางพูดก่อนจะเอาไม้กวาดฟาดใส่โจรทันที

 

 

“เห้ย อย่านะ โอ๊ย”ป๊อปปี้ร้องก่อนจะทรุดลง

 

 

“อ๊ะ”ฟางชะงักเมื่อป๊อปปี้หันมา ก็ตกใจ ป๊อปปี้อาศัยช่วงที่ฟางอึ้งดึงกระชากไม้กวาดมาทันที แต่

ฟางที่ถือไว้ทำให้ถูกกระชากไปตามแรงแล้วเผลอนั่งลงบนตักของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ไม่นะ อย่าทำอะไรฟางอีกนะ”ฟางร้องและดิ้น

 

 

“ชั้นต่างหากที่ต้องว่าเธอมาตีชั้นก่อนนะ”ป๊อปปี้โวยวายแล้วล๊อคฟางแน่น ฟางตกใจรีบดิ้นหนีด้วย

ความกลัว

 

 

“อย่าทำอะไรฟางนะ ฟางขอร้อง”ฟางพูดร้องขอป๊อปปี้และดิ้นไม่หยุด

 

 

“ขืนเธอดิ้นอีกทีนะ ชั้นปล้ำเธอคาห้องครัวแน่”ป๊อปปี้ว่า ฟางตกใจจนเป็นลม

 

"ไม่เอานะ ไม่เอาาา"ฟางร้องส่ายหน้าไปมาภาพที่ป๊อปปี้ข่มขืนเธอเมื่อ8ปีก่อนผุดเข้ามาฟางดิ้นซัก

พักก่อนจะเเน่นิ่งไปคาอ้อมกอดป๊อปปี้

 

“อ่าว เฮ้ เธอ แค่ก็เป็นลม อ่อนแอชะมัด”ป๊อปปี้มองฟางที่สลบในอ้อมกอดก็พูดก่อนจะมองหน้าฟาง

ชัดๆ 8ปีที่ไม่เจอกันทำยัยนี่สวยขึ้นขนาดนี้เลยรึเนี่ย ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรต่อก็จัดการอุ้มฟางขึ้นไปบน

ห้องนอนของฟางเองแล้ววางบนเตียงจัดแจงท่านอนดีๆก่อนจะเดินออกจากห้องฟางไป

 

 

เรื่องนี้จะเอาคืนป๊อปปี้ด้วยการให้ฟางมีคนมาจีบเยอะๆ 555ไรเตอร์ชอบแกล้งให้รีดเดอร์

ลุ้นเล่นๆ

 

อย่าลืมมาเม้นกับโหวตน้า