[Fic naruto] Faitan สะดุดรักยัยลูก

"เมื่อไหร่พี่ฮิดันจะมาละเนี่ย" ซากุระเริ่มหงุดหงิดเพราะพี่ชายบอกให้รอมีเรื่องจะคุย
"แกจะบ่นทำไม ก็รอด้วยกันฉันเริ่มรำคาญแกแล้วนะ" อิโนะเริ่มรำคาญซากุระที่เอาแต่บ่นถึงฮิดัน
"คอยดูน่ะถ้าไม่มาใน 60 วิละก็ฉันจะร่ายเวทย์แบบเดียวกับที่ร่ายโล่ท่านเคาร์เลยค่อยดู" ซากุระชูนิ้วชี้ขึ้นมาปรากฏลูกบอลขนาดเล็กเท่าลูกปิงปองใสสีรุ้งในนั้นมีตัวเลขและมันเริ่มนับถอยหลัง 60...59...58
"เอาจริงหรอซากุระจัง คราวที่แล้วยังไม่เข็ดอีกหรอ" นารูโตะถามหน้าหวั่นๆ เพราะเธอชอบโยนมาให้เขาเป็นประจำ
"ใช่ คราวที่แล้วเกือบโดนดาบเลโซไป ยังกล้าอีกนะ" อิโนะนึกถึงตอนที่ซากุระแกล้งฮิดันตอนนั้นพวกเธอเกือบโดนดาบเคียวฟันดีที่บินหนีได้ทัน
"นึกถึงเรื่องนั้นแล้วแค้นแค่ฉันเป็นห่วงเลยเอายาที่ฉันคิดสูตรเองให้ลองกิน แค่นี้ก็ไล่ฆ่าน้องสาวผู้น่ารักคนนี้ ฮึดๆ...(^^)..." ซากุระร้องไห้กระซิกๆ ด้วยรอยยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอทำ แต่ก็แอบแค้นอยู่น้อยๆ เธอเห็นพี่ชายเป็นหวัดเพราะไปบินในเมืองฟุยุ(เมืองแห่งฤดูหนาว)แล้วมาเมืองชินัทสุ(เมืองแห่งฤดูร้อน) โดยไม่ร่ายเวทย์เซโชริเลยทำให้เป็นหวัดและเขาต้องไปเป็นตัวแทนซาโตะในการประชุมการล่ายมทูตกับหัวหน้าเมืองต่างๆ เธอเป็นห่วงกลัวว่าจะหายไม่ทันเลยปรุงยาสูตรพิเศษให้ แต่เกิดการผิดผลาดเล็กน้อยเลยทำให้หน้าอกของฮิดันใหญ่ขึ้นแต่ก็ยังเล็กกว่าส้มโอ แค่นี้ทำเป็นโกรธพอบอกว่าอีก 3 วันมันก็เป็นเหมือนเดิมแค่นี้พี่ฮิดันก็เอาดาบเคียวไล่ฟัน
"คราวนี้พวกฉันไม่เกี่ยวนะ" อิโนะออกตัว
"ไม่สน" ซากุระมองลูกบอล 30...29..28 'จริงสิเอาอย่างนี้ดีกว่า' ซากุระเพล้งมองที่เพดานขึ้นไปด้านบนบ้านชั้น 3 'เดี๋ยวนะพี่ยูกิโตะบอกห้องพี่ฮิดันอยู่ซ้ายสุดหรือขวาสุดหว่า ขวาร้ายซ้ายดี เอ่อ.. อย่างพี่ฮิดันเหมาะกับสิ่งร้ายๆ อืม..งั้นขวาแล้วกัน'
"ถ้าพี่ฮิดันยังไม่มาในอีก 10 วิละก็" ซากุระมองลูกบอล 5...4..3..2
 
แว๊บ เพล้ง
 
"พี่มาแล้วรอนานกันไหม" ฮิดันปรากฏตัวหน้าซากุระพร้อมดีดลูกบอลของซากุระจนแตกสลายไปในอากาศ
"กว่าจะมานะ" อิโนะบ่นคนแรก
"ใช่รอตั้งนาน จะเที่ยงคืนแล้วเนี่ย" นารูโตะเสริม
"ไม่มาปีหน้าเลยละ" ซากุระเน็บแนมพี่ชาย
"อ้าวก็ไม่บอก งั้นพี่ไปก่อนนะปีหน้าจะมาใหม่" ฮิดันทำท่าจะหายตัว
"ประชดค๊า ประ-ชด" ซากุระพูดเสร็จก็กระโดดงับหูฮิดันก่อนจะเอาเซ่พันคอฮิดันไว้
"แค๊กๆ แค๊กๆ อะ..เอาออกไปหะ..หายใจมะ..ไม่ออก" ฮิดันหันกลับมาเอามือจับเซ่หน้าเขียว
"เออๆ ขอโทษค่ะรัดแรงไปหน่อย" ซากุระคลายเซ่ออก
"หัดทำตัวให้เรียบร้อยน่ารักเหมือนผู้หญิงหน่อยจะได้ไหม" ฮิดันสอนน้องสาว
"อาร๊ายน้องออกนะเรียบร้อยน่ารักเหมือนผ้าพับไว้ขนาดนี้เชียวนะ" ซากุระกลับมานั่งพับเพียบกับพื้นแบบเดียวกับนางเอกละครไทย
"เราเนี่ยนะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ พี่ว่าอย่างเราเหมือนผ้ายับยุ่ยี่ที่ถูกยัดอยู่ในตู้มากกว่า" ฮิดันยืนกอดอกมองหน้าซากุระแล้วพูด
"พูดแบบนี้เจอกันหน่อยม๊ะ" ซากุระลุกขึ้นถลกแขนเสื้อมองหน้าฮิดันก่อนจะกางปีกสีดำของตนออกมากระพือแรงๆ เป็นการขู่พี่ชายว่าเธอเอาจริงดวงตาสีเขียวใบไม้สดใสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำฉายแววแดดฉานราวกับเลือดแรงลมพัดเอาข้าวของภายในบ้านลอยจนไปกระทะกับผนังกำแพงบ้านโชคดีที่ฮิดันสร้างบาร์เรียป้องกันไว้ไม่งั้นบ้านของเขาและบ้านโดยรอบได้พังระแนระนาดกับหมดแน่
"ได้เลยยัยแสบ" ฮิดันเองก็รับคำท้าจากน้องสาวก่อนจะกางปีกพร้อมกระพือแรงๆ ท้องฟ้าด้านบนตอนนี้ปั่นป่วนไปหมดมี ท้องฟ้าด้านขวามีแสงสีม่วงเช่นเดียวกับด้านซ้ายที่มีแสงสีชมพูบนอยู่บนท้องฟ้ามีสายฟ้าฟาดลงมาเป็นระยะสายฟ้าก็เป็นสีเดียวกับแสงของท้องฟ้าในฝั่งนั้น
"พร้อม/พร้อม" ทั้งคู่ตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังกังวาลใส่อีกฝ่าย
"เริ่ม/เริ่ม" ทั้งคู่ตะโกนออกมาพร้อมกันอีกครั้งในครั้งนี้มีสายฟ้าสีดำฝาดลงมากลางบ้านระหว่าง 2 พี่น้อง
 
เปรี๊ยงงงงง
 
"ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ชนะ"
"ม๊ายยยจริง น้องม๊ายเชื่อ"
"มา..ม๊ะ มาให้พี่ดีดหน้าผากเราซะดีๆ" ฮิดันเดินเข้ามายกมือจะดีดหน้าผากโหนกๆ ของซากุระ
"ม๊ายยยยมันม๊ายยยยจริงงง" ซากุระจับหน้าตัวเองส่ายหัวไปมาเหมือนคนเสียสติ
 
โป๊ก พรึบ
 
"ยัยแสบเอาปีกออกซิพี่จะดีดหน้าผากเรา" ทันทีที่ฮิดันดีดนิ้วไปที่หน้าผากซากุระเธอกางปีกที่หูมาบังไว้ที่หน้าผากไว้
"ไม่!! พี่ขี้โกง น้องไม่เชื่อ" ซากุระหุบปีกที่หลังเหลือปีกที่หูปิดหน้าผากไว้กับฮิดันดีด
"จะโกงได้ไง พี่ออกกรรไกรน้องออกกระดาษ แสดงว่าพี่ชนะถูกไหม คลาย" ฮิดันอธิบายให้น้องสาวแสนน่าฆ่าฟัง พร้อมยิงเวทย์คลายปีกของซากุระทำให้ปีกที่หูหายไป ชูมือกำลังจะดีดหน้าผาก
"ไม่!! น้องไม่เชื่อ" ซากุระยกมือบังแทนก้าวเท้าถอยหลังหนีพี่ชาย
"มา..ม๊ะ มาให้พี่ดีดซะดีๆ" ฮิดันเดินเอามาหาซากุระ
"ม๊ายยยยยยย" ซากุระหันหลังวิ่งหนีฮิดันส่วนฮิดันเองก็วิ่งตาม พอซากุระกางปีกฮิดันก็ยิงเวทย์ทำให้ปีกหุบ ทั้งคู่วิ่งไล่กันเหมือนกับเด็กกำลังเล่นกันอยู่
"พี่ยูกิโตะ ผมละสงสารพี่จริงๆ ที่มีพี่น้องติ๋งต๋องแบบนี้" นารูโตะมองทั้งสองอย่างเหนื่อยใจ
"นั่นสิค่ะ ไอ้เราก็คิดว่าจะเปิดศึกระหว่างเทพแห่งซาตานทั้ง 2 ที่ไหนได้ เฮ้อออ" อิโนะเองก็เหนื่อยใจไม่แพ้นารูโตะ
"เฮ้ออ" ยูกิโตะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาเธอคิดอยู่แล้วว่าจะเป็นแบบนี้เล่นเป่ายิ่งฉุบที่ไรก็แบบนี้ทุกที
"เอ่อ... พี่ขอไปจัดการพี่น้องติ๋งต๋องของพี่ก่อนนะ" ยูกิโตะหยิบขนสีขาวของตัวเองในอากาศ ก่อนจะส่งไปยังซากุระกับฮิดัน ขนสีขาวช่างดูอ่อนนุ่นพริ้วไหวตามแรงลมที่ยูกิโตะเป็นคนสร้าง
 
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
 
"...(T^T).../...(T-T)...เจ็บอ่ะ" ทั้งซากุระและฮิดันต่างร้องกันออกมาเอามือลูบที่หน้าผากตัวเองเพราะขนสีขาวที่แสนจะอ่อนนุ่นทำการดีดเขาที่หน้าผากของทั้งคู่อย่างแรง เห็นว่าอ่อนนุ่นแบบนั้นที่จริงแล้วกานของขนนั้นแข็งยิ่งกว่าเหล็กเสียอีก
"จะเลิกเล่นได้หรือยัง หรือว่าอยากให้ฉันเอาโหมดซาตานอีกคน" ยูกิโตะพูดนัยตาสีเหลืองอ่อนเปลี่ยนเป็นสีดำฉายแววแดงฉานออกมาอย่างน่ากลัว
"ใจเย็นนะน้องพี่เลิกเล่นแล้วจ๊ะ น้องใจเย็นนะ" ฮิดันรีบห้ามทันทีเพราะรู้ดีว่าน้องสาวคนกลางถ้าเข้าโหมดซาตานแล้วจะไม่ออกจากโหมดซาตานง่ายๆ ถ้าสิ่งที่ทำยังไม่สำเร็จ (การใช้พลังเวทย์ของพวกซากุระคือการเข้าโหมด ส่วนที่ใช้ชีวิตอยู่เป็นประจำทุกวันคือมนุยษ์ที่ใช้เวทย์มนต์ได้) ยูกิโตะยอมหยุดการเข้าโหมดซาตาน
"แล้วพี่ฮิดันมีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกเราหรอค่ะ" อิโนะถามสิ่งที่อยากรู้
"อืม.. เกือบลืมเป็นเรื่องสำคัญมาก พี่จะบอกว่าทำไมท่านพ่อถึงได้ส่งพวกเรามาที่นี่" ฮิดันเปิดประเด็น
"ล่ายมทูต" ยูกิโตะพูด
"ใช่ท่านพ่อจะจัดการที่เมืองสีรุ่ง และให้พวกเราและแสงอุษาจัดการที่โลกมนุษย์เพราะที่นี่คือที่อยู่ของพวกมัน" ฮิดันเริ่มเครียดขึ้นเล็กน้อย
"แล้วทำไมต้องให้พวกเรามาด้วยละ หนูว่าพี่ฮิดันคนเดียวก็จัดการพวกมันได้แล้ว" ซากุระพูด
"พวกมันต้องการพลังของ 3 เทพในตำนาน" ฮิดันพูดมองซากุระกับนารูโตะ
"แล้วพวกมันจะเอาไปทำไม" นารูโตะถาม
"พี่เองก็ยังไม่รู้ ต้องสืบอีกที พ่อเลยให้พี่เป็นคนดูแลพวกเธอตอนอยู่เมืองนี้ ส่วนที่เลือกเมืองมนุษย์เพราะที่นี่ปลอดภัยที่สุด" ฮิดันบอกกับน้องๆ
"แล้วทำไมเป็นที่นี่ละ พลังเวทย์พวกเราเองก็ใช้ไม่เต็มที" ซากุระแย้ง
"เคยได้ยินไหมว่าที่ๆ อันตรายที่สุดคือที่ๆ ปลอดภัยที่สุด แทนที่เราจะเอาแต่หนี พวกเราก็ล่าพวกมันแทนไง ด้วยพลังแห่งเทพทั้ง 3 " ฮิดันให้เหตุผล
"เทพทั้ง 3 หรอ มีแต่นารูโตะกับซากุระที่มีพลังสถิตของเทพในตำนานไม่ใช่หรอ แล้วอีกคนคือใคร?" อิโนะถาม
"เดี๋ยวพวกเธอก็รู้เอง ส่วนเธออิโนะเธอคือผู้พิทักษ์ของเทพทั้ง 3 เธอมีพลังนางฟ้าที่บริสุทธิ์ มีพลังที่แข็งแก่งที่สุดในบรรดานางฟ้าทุกคนในรุ่นเดียวกัน" ฮิดันมองอิโนะ
"ค่ะฉันจะคอยดูทั้ง 2 คนเอง"
"ไม่ใช่แค่ 2 คนนี้หรอนะ เธอต้องดูแลพลังสถิตเทพอีกคนด้วยเข้าใจไหม"
"ค่ะเข้าใจแล้วค่ะ"
"ดีมากวันนี้เหนื่อยกันมามากแล้วแยกย้ายกันไปนอนปะพรุ่งนี้พวกเธอต้องไปสมัครเรียน เชื่อฟังซาสึเกะให้มากๆ ด้วยนะซากุระ" ฮิดันกำชับน้องสาวแสนแสบของตนก่อนจะหายตัวไป
"ซะ..ซาสึเกะคุงหรอ...(>/////<)..." ซากุระพอได้ยินชื่อก็หน้าแดงเอานิ้วจิ่มๆ วนๆ กันไปมา 'เนื้อคู่ของฉัน เอ๊ะ!? ดะ..เดี๋ยวนะพี่ฮิดันละไปไหนแล้ว หรือว่า! ตายหละหว่า' ซากุระกำลังนึกถึงซาสึเกะอยู่เพลินๆ ก็สะดุดขึ้นมาเมื่อพี่ชายหายไปเพราะเธอ...
"พี่ออกจะเก่งขนาดนั้นคงรู้ม๊างงงง" ซากุระเริ่มหวั่นๆ กับสิ่งที่เธอทำ ก็ทั้งหมดจะแยกย้ายกันไปนอน