[Fic naruto] Faitan สะดุดรักยัยลูก

ณ เมืองหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยความมหาศจรรย์ ผู้คนในเมืองนี้มีแต่พวกเหนือมนุษย์ไม่ว่าจะเป็น พ่อมด แม่มด แวมไพร์ แด็กคูล่า นางฟ้า ซาตาน ยมทูต และอีกหลากหลายเผ่าพันธ์ ที่นี่ทุกอย่างรวมเป็นหนึ่งไม่มีการแบ่งเผ่าพันธ์ชั้นสูงหรือต่ำ ส่วนเผ่าพันธ์ก็เหมือนกับการแบ่งเป็นประเทศในโลกมนุษย์ ดังนั้นความรักข้ามเผ่าพันธ์จึงไม่แปลก และทุกคนที่นี่ก็รักใคร่กันดี ไม่มีทะเลาะเบาะแว้งกันและอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข
 
"ท่านซาโตะ ท่านต้องช่วยเรา" ชายหนุ่มหน้าซีด สวมสูตพูดขึ้น พร้อมกลุ่มคนอีกประมาณ 3-4 คน ตรงดิ่งมายันผู้ครองเมือง
"มีอะไรให้เราช่วยกันรึท่านเดวิธ" ท่านผู้ครองเมืองหรือที่เรียกกันว่าราชาถามกลับ
"ซากุระ แกล้งพวกเรา ครั้งนี้พวกเราไม่ยอมท่านต้องทำโทษ ลูกสาวของท่าน"
"ท่านเดวิธใจเย็นก่อน ลูกเราทำอะไรพวกท่านอีก" ซาโตะถามคนใต้การปกครอง เนื่องจากเมืองแห่งนี้เป็นที่รวมพวกเหนือมนุษย์ ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน ส่วนราชาหรือผู้ครองเมืองในที่นี้หมายถึงผู้ที่มีพลังมากที่สุด
"ท่านดูนี่" ท่านเคาร์ผายมือในอากาศก่อนจะปรากฏโลงศพใบใหญ่ขึ้นมา
"ท่านเอาโลงมาให้เราดูทำไม" ซาโตะถามด้วยความสงสัย
"ท่านลองลงไปนอนสิแล้วท่านจะรู้"
"แต่โลงนี่มันเป็นที่นอนของท่าน ท่านหวงมากไม่ใช่หรือ"
"ลงไปเถอะ...(T^T)..." ท่านเคาร์พูดด้วยหน้าแบบว่าลงไปเดี๋ยวก็รู้
 
ซาโตะลงไปนอนในโล่ง แต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้น ในนี้ก็เย็นสบาย มืดสนิท 'ลูกเราทำอะไรไม่เห็นมีอะไรเลย' เขาคิดในใจหลังจากนั้นประมาณ 5 นาที ก็มีเสียงเคาะที่โล่งเบาๆ
 
"ก็ไม่เห็นมีอะไรนิ ในนี้ก็เย็น สงบ ไม่มีอะไรผิดปกติเลยน่ะท่าน" ซาโตะเปิดฝาโลงลุกขึ้นก้าวออกมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นมองเขาอย่างไม่ละสายตา
"พะ..พวกท่านทำไมมองเราแบบนั้น ห๊ะ...(O[   ]O)... เสียงเรา ทำไมเสียงเราเป็นแบบนี้" ทันทีที่ซาโตะพูดออกไปก็ตกใจเสียงตัวเองที่แหลมเล็กราวกับเสียงของผู้หญิงไม่มีผิด
"ท่านดูในนี้เองแล้วกัน" ท่านเคาร์ผายมืออีกครั้งปรากฏกระจกบานเท่าตัวขึ้นมา ซาโตะมองเข้าไปในกระจกบานนั้น
"...(O[    ]O)...ห๊ะ นะ..นี่มัน อะไรกานนนนน" ท่านซาโตะตะโกนออกมาสุดเสียงจนเกิดลมหมุนรอบบริเวณพัดเอาต้นไม้ล้มละเนละนาด จะไม่ให้เขาตกใจได้ยังไง พอส่องกระจกเขาก็พบหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ่มลิ้ม ร่างกายเปราะบางอ้อนแอ้น น่ากอดเอามากๆ
"ทะ..ท่านพ่อ ทะ..ทำไม มะ..มีสภาพแบบนี้...(O[     ]O)..." ยูกิโตะลูกสาวคนกลางพูดขึ้นมองร่างกายผู้เป็นพ่อหน้าตาตกใจสุดๆ
"ท่านเห็นแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นยังไง ดีน่ะที่ท่านเป็นหญิงเต็มตัว ผิดกับเรา...(T^T)..." ท่านเคาร์พูดหน้าตาเหมือนจะร้องไห้
"แล้วตอนท่านเป็นแบบไหน...(-_-?)..." ฮิดันลูกชายคนโตของซาโตะถามหน้าตาสงสัย
"ยังนี้ไงละ"
 
ฟึบ
 
ท่านเคาร์แปลงร่างให้ดูตอนที่ตนโดนเวทย์ของซากุระ สภาพของเขาคือ ไล่จากปลายเท้าขึ้นมา ขาเรียวยาวขาวสวย กระโปรงสีแดงสั้นประมาณ 3 คืบ เผยให้เห็นต้นขาขาวๆ สะโพกที่ไม่ใหญ่ไม่เล็ก เอวที่คอดได้รูปรับกับสะโพกเป็นอย่างดี หน้าอกที่อวบอิ่มเกินมาตราฐานหญิงทั่วไปแขนเรียวเล็กกอดรัดที่หน้าอกเน้นให้เห็นความใหญ่เป็นอย่างดี แต่พอมองหน้า ฮิดันก็ต้องทำหน้า...(O[              ]O)...เหมือนจะหงายหลัง ก็จะไม่ให้เขาทำได้ยังไง ก็หน้ายังเป็นชายอย่างเต็มภาคภูมิ โชคยังดีที่คนตรงหน้าเป็นผู้ชายหน้าตาดี ถ้าหน้าเหมือนโจรป่าคงมีอวกกันแน่
 
"พะ...พอเถอะท่าน เราจะอวก" ฮิดันทำท่าพะอึดพะอม มองร่างบางกันหน้าที่ไม่เข้ากัน
"พวกท่านเห็นแล้วใช่ไหม ท่านต้องจัดการซากุระให้กับเรา" ท่านเคาร์กลับมาร่างเดิม
"เฮ้ออออ ยัยตัวเล็กทำเรื่องอีกแล้ว" ฮิดันกลุ้มใจกับน้องสาวตัวแสบของตน
"เอ่อออ...ท่านพ่อค่ะ ลูกว่ากลับร่างเดิมดีกว่าค่ะ เห็นแล้วมันแปลกๆ" ยูกิโตะพูดยิ้มแห้งๆ ให้
"อืม พ่อก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน" ซาโตะหลับตาเงยหน้าขึ้นก่อนจะปรากฏแสงสว่างรอบตัว
"เป็นไง เอ๋! ทำไมยังไม่กลับเป็นเหมือนเดิม" ซาโตะตกใจเสียงตัวเอง ก่อนจะก้มมองตัวเองก็ยังอยู่ในร่างของหญิง
"อย่างนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฝีมือใคร" ยูกิโตะพูด
"ใช่แล้ว มีคนเดียวที่ทำได้...(+_+*).. เวทย์นางฟ้า มียัยหนูเล็กที่ใช่เวทย์นางฟ้า" ซาโตะพูดหน้าแค้นเอามากๆ
"แหม..ท่านพ่อยัยหนูเล็กอาจไม่ได้ทำก็ได้อาจเป็นฝีมือนางฟ้าคนอื่นก็ได้นิ" ฮิดันพยายามแก้ต่างให้กับน้องสาวตนเอง ถึงในใจจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเป็นฝีมือยัยแสบก็ตาม
"ฮิดันไม่ต้องมาแก้ตัวให้น้อง ท่านเคาร์ไม่ต้องเป็นห่วง เราจะลงโทษขั้นเด็ดขาดเอง"