[Fic naruto] Faitan สะดุดรักยัยลูก

sakura talk

"เร็วอิโนะ นารูโตะ พวกเอลเล่นน้ำอยู่ เดี๋ยวพวกนั้นรู้ตัว"

"ซากุระแกจะทำอะไรอีกครั้งที่แล้ว แกล้งท่านเคาร์ยังไม่พออีกหรอ"

"โธ่ นั่นแค่จิ๊บๆ ฉันถูกพ่อกักบริเวณ ไม่ให้ออกจากเมืองหลวงตั้ง 1 เดือนนะแก ขอฉันทำอะไรแก้เซ็งบ้างไม่ได้หรอ" เฮ้อออ ท่านพ่อนะท่านพ่อ เราแค่ไปเล่นที่เมืองแอนเจอร์เองนะ แอนเจอร์เป็นเมืองทางเหนือส่วนใหญ่จะเป็นพวกดูดเลือด เช่น แวมไพร์ แด็กคูล่า อะไรเทือกนี้ ฉันก็แค่เอาผงกระเทียมไปโปรยรอบเมืองเท่านั้นเองนะ ไม่รู้พวกนั้นจะโกรธอะไรนักหนา (เอ่อ.. ที่รู้มาพวกนั้นแพ้กระเทียมนะเธอ:writer)

"เอ่อ.. ซากุระจัง อย่าไปแกล้งพวกเอลเลยน่ะ พวกนั้นน่าสงสารออก" ดูนารูโตะมันพูด

"งั้น ให้ฉันทำนายเอาไหมละ นารูโตะ" ฉันฉีดยิ้มอย่างสวยงามไปให้

"เอ่อ... ไม่ดีกว่า ครั้งที่แล้วเล่นเผาปีกฉันกว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตั้ง 3 วัน...(T^T)..." ฮิฮิ อยากไปฟ้องพ่อฉันเอง สมน้ำหน้า

"นั่นไงซากุระพวกเอลที่เอาขนปีกเธอไป"

"อืม ฉันเห็นแล้ว เราต้องเอาคืนมาให้ได้" หึ นึกแล้วโมโหพวกนั้นเอาขนที่ปีกฉันไปตอนเราบินไปเมืองแอนเจอร์ เมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วที่สำคัญพวกนั้นจะเอาไปเป็นหลักฐานว่าเราไปที่เมืองนั้นมา

"แล้วจะเอาคืนมายังไงละ พวกนั้นเอาไว้ไหนก็ไม่รู้"

"ไม่ต้องห่วงขนปีกของฉัน จะสามารถตอบสนองการเรียกของฉัน แล้วจะประกายแสงออกมา พวกที่มีเชื้อนางฟ้าเท่านั้นถึงเห็นแสงที่ว่าได้"

"อืม เริ่มเลยสิ พวกเราออกมานอกเมืองหลวงนานแล้ว ถ้าท่านลุงซาโตะ จับพลังเวทย์ไม่ได้ละก็.... หึ๊ยยย ไม่อยากนึกภาพ" นารูโตะพูดขึ้นมา

"ฉันก็เหมือนกัน รีบเอาคืนมาดีกว่า"

"ซากุระเริ่มเลยซิ"

"อืม"

writer talk

ซากุระหลับตาลงแล้วปรากฏปีกสีขาวสะอาดออกมาเธอมองปีกตัวเองก่อนจะประสานมือที่หน้าอกเพื่อให้ปีกเปล่งแสง แสงของเธอเป็นสีรุ้ง ต่างจากแสงของนางฟ้าทั่วไป แสดงถึงพลังเวทย์ที่แข็งแกรง

"นั้นไงปีกเธออยู่ที่เสื้อของเอลตนนั้น" นารูโตะชึ้ไปที่เอลที่อยู่ในน้ำ เขากำลังเล่นน้ำกับเพื่อนอีก 4-5 ตน

"แล้วเอาไงต่อ" อิโนะถาม

"ขอคิดแป็บ............ อ๊าาา คิดออกแล้วตามมา" ซากุระทำท่าคิดอยู่ครู่หนึงก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์ออกมาแล้วพากันเดินไปตรงที่พวกเอลเล่นน้ำ

ตัดมาทางพวกเอลที่เล่นน้ำอยู่

"กลิ่นอะไรหอมๆ" เอลตนหนึ่งเงยหน้าสูดกลิ่นที่ว่า

"นั้นสิหอมจัง มาจากไหน" เอลอีกตนพูดขึ้น

"นี่พวกเรามาจากตรงนั้นดูสิมีปีกนางฟ้าลอยอยู่ด้วย เราไปดูกันดีกว่า" เอลอีกตนเห็นปีกที่ลอยอยู่ก็ชวนเพื่อนอีก 4 ตนเดินสวนกระแสน้ำขึ้นไป

"ดูนั่นสิพวกเรา สะ...สุดยอด ขาว สวย น่าสัมผัสเสียจริง" พวกเอลตนอื่นมองภาพที่ว่าตรงหน้า เป็นภาพซากุระกำลังเล่นน้ำชุดบางสีขาวเกาะอกแนบเนื้อไรผมที่เปียกน้ำเคลียกับหน้าสวยรูปไข่ เธอเอามือลูบไล้ตามแขนเรื่อยมาจนถึงเนินอกอิ่ม แล้วก็ถูบริเวณลำคอ จากนั้นเธอเอามือมาถูไล่ที่ขา เธอใส่กระโปรงแบบระบายยาวเท่าเข่า มือไล่ถูจากปลายขาขึ้นมาจนถึนโคนขาเรียวยาวขาว ภาพตรงหน้ามันช่าง.....

ตัดมาทางนารูโตะและอิโนะ

"นารูโตะ นารูโตะ มัวแต่เหม่ออยู่ได้รีบลงมือเข้าสิ" อิโนะเรียกเพื่อนชายที่เคลิ้มไปกับมองภาพของซากุระที่น้ำตก

"หะ ห๊ะ.. อ้อ อืม" นารูโนะเริ่มดึงสติกลับมาได้บางแล้วหันไปตอบ

"เริ่มเลยละนะ" นารูโตะผายมือในน้ำที่ตนยืนอยู่ก่อนจะมีผงสีเขียวระยิบระยับออกมาลงสู่ผิวน้ำ น้ำนั้นค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเขียวมรกต มันเป็นผงทำให้รู้สึกชาไป 15 นาที และทำให้มีความรู้สึกมึนงงคล้ายเสพยา

ตัดมาทางซากุระ

ตอนนี้เธอเห็นพวกเอลยืนตัวแข็งไม่ขยับ เธอจึงเข้าไปใกล้เพื่อไปเอาปีกคืน

หมับ

"คิดว่าเวทย์แห่งแสงจะทำอะไรพวกเราได้หรอ ท่านหญิง" เอลตนหนึ่งจับข้อมือซากุระไว้ พวกเอลเป็นอสูรกายชนิดหนึ่งเวทย์แห่งแสงสว่างระดับล่างจึงทำอะไรไม่ได้

"พวกนายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" เธอตกใจสบัดข้อมือออกจากการรัดกุม

"เธอแกล้งเรามามากของเอาคืนหน่อยแล้วกัน" พวกนั้นจับมือกันร้อมรอบตัวเธอ ปรากฏควันสีดำรอบตัวซากุระ ด้านบนมีก้อนเมฆสีดำทมิฬมีสายฟ้าแลบในก้อนเมฑนั้น

"คิดจะทำอะไร" เธอถามน้ำเสียงนิ่ง สีหน้าเฉยชาผิดกับซากุระแบบเมื่อกี๋ที่พูดเล่นกับพวกนารูโตะ

"ก็เอาคืนไงละ สายฟ้า" พวกนั้นพูดพร้อมกัน

ฟึ๊บ เปร้งงง

เกิดสายฟ้าเส้นใหญ่ขนาดเท่าตัวของซากุระฟาดผ่าลงมาที่เธอ ซากุระยืนนิ่งไม่ไหวติง

"นารูโตะ ซากุระแย่แล้ว" อิโนะที่เห็นภาพเพื่อนสาวโดนสายฟ้าผ่าเรียกนารูโตะที่กำลังร่ายเวทย์ใหม่

"อะไรนะ อิโนะ" นารูโตะหันมาถามเพื่อน อิโนะชี้ไปที่ซากุระที่ยังคงโดนสายฟ้าผ่าอยู่ สายฟ้านั้นผ่ากินเวลานานกว่า 30 วินาที

"ซากุระ....." นารูโตะพุ่งทยานเข้ามาหาซากุระ ซากุระหันมองก่อนจะใช้พลังพลัดนารูโตะออกไปจนกระเด็นไปโดนอิโนะกระแทกกับโหดหินทำไห้ทั้งคู่กระอักเลือดออกมา

ตาซากุระเปลี่ยนจากสีเขียวมรกตสดใสเป็นสีดำฉายแววสีแดงเข้มออกมาอย่างน่ากลัว เธอหันไปมองพวกเอลที่ใช้เวทย์สายฟ้าผ่าเธอ เธอกระพือปีกสีดำออกมาแรงๆ พัดเอาเอลกระเด็นออกไป ซากุระผายมือขวาออกมาปรากฏแซ่สีดำพันตัวเอลทั้ง 5 ไว้ ทำการเหวี่ยงพวกนั้นขึ้นฟ้าด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างเธอร่ายเวทย์สายฟ้าจนปรากฏเป็นก้อนสายฟ้าที่มือจนส่งเสียงดังไปทั่วบริเวณ เธอส่งสายฟ้านั้นไปให้พวกเอลที่ลอยอยู่บนฟ้าจนพวกนั้นตัวดำเป็นถ่านและตกลงสู่ผิวน้ำอย่างแรง

แง๊กๆ แง๊กๆ

พวกเอลชักแง๊กๆ อยู่ในน้ำ ซากุระมองด้วยรอยยิ้มที่สะใจเอามากๆ ดวงตาเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว

"โอ๊ยยย... แฮ๊กๆ แฮ๊กๆ" ซากุระทรุดตัวลงนั่ง หอบหายใจแรงๆ ด้วยความเหนื่อย

"ซะ..ซากุระ ไม่เป็นไรชะ..ใช่ไหม" นารูโตะเดินเข้ามาเอามือกุมท้องตัวเองด้วยความเจ็บและจุก ที่ปากของเขามีรอยเลือดสีแดงสดไหลออกมา สภาพเดียวกับอิโนะ

"ฉันไม่เป็นไร ขอโทษนะ ให้พลังมากไปหน่อย พอดีกำลังโกรธ" เธอมองเพื่อนแล้วขอโทษ เมื่อไหร่ที่พลังซาตานออกมาเธอจะคุมมันไม่ค่อยได้ แรงกระตุนพลังของซาตาลคือ ความโกรธ ความแค้นและเจ็บ เธอเจ็บและโกรธพวกนั้นมากเลยใช้พลังมากไปจนทำเพื่อนทั้ง 2 เจ็บจนเลือดออก

"ไม่เป็นไร" ทั้ง 2 พูดออกมาพร้อมกัน แล้วทั้งคู่ก็หลับตาก่อนที่คราบเลือดและรอยช้ำจะค่อยๆ หายไป

"เล่นแรงไปปะแก" อิโนะถามซากุระมองสภาพพวกเอลตอนนี้ ชักแง๊กๆ ยังมีสายฟ้าแลบทั่วตัวอยู่เลย

"สงสัยว่าจะเป็นแบบนั้น เดี๋ยวฉันใช้เวทย์รักษาและบิดเบือนความทรงจำกับพวกนี้ก่อนแล้วกัน ถ้าพวกนี้เอาไปฟ้องท่านพ่ออีกละก็ คราวนี้ได้อยู่แต่ในปราสาทเป็นแน่" ซากุระเดิมมาอยู่ตรงหน้าพวกเอลใช้มือยกพวกนั้นขึ้นพร้อมกันด้วยพลังจิตขึ้นมาบนฝั่งเธอใช้เวทย์รักษาทำการรักษาและลบความจำบางส่วนออกและไม่ลืมที่จะเอาขนปีกเธอคืนมา

"สำเร็จได้ขนคืนมาแล้ว" ซากุระฉีกยิ้มสดใสอีกครั้งชูขนปีกของตนขึ้นฟ้า แล้วขนปีกก็หายไป

"งั้นเรากลับกันได้แล้วหละ ออกมานานมากแล้ว" อิโนะบอกทั้ง 2

"อืม" ทั้งคู่พูดพร้อมกันก่อนทั้ง 3 จะกางปีกออกมาแล้วบินกลับไป นารูโตะเป็นลูกครึ่งนางฟ้ากับแวมไพร์ อิโนะเป็นสายนางฟ้าโดยตรง