So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.

ณ PP Hospital

 

"หมอค่ะ เอ่อป๊อปปี้เป็นไงบ้าง"ฟางที่นั่งรออยู่หน้าห้อง ICU เมื่อหมอออกมาจากห้องก็รีบไปถามอาการป๊อปปี้ทันที

 

"คนไข้ เสียเลือดมากเลยครับ ต้องการเลือดด่วน"หมอบอกฟาง ฟางร้อนรน แล้วเธอก็นึกได้ว่าเธอเลือดกรุ๊ปโอ ซึ่งป๊อปปี้เลือดกรุ๊ปบี กรุ๊ปโอให้เลือดได้กับทุกกรุ๊ป เธอจึงรีบบอกหมอทันที

 

"เอ่อ หมอค่ะ ดิฉันเลือดกรุ๊ปโอ พอจะให้ได้ไหมค่ะ"ฟางรีบพูด

 

"ได้ครับ งั้นเชิญตามมาทางนี้เลย"หมอพูดแล้วพาฟางเข้าไปในห้อง ICU แล้วทำการเจาะเลือดฟาง ฟางที่ถูกเจาะเลือดไปก็รู้สึกเพลียจึงเผลอหลับไป...

 

 

เช้าวันต่อมา...

 

"อึ้มมมม"ฟางที่ลืมตาขึ้นมาก็ลุกขึ้นพลางบิดขี้เกียจไปด้วย

 

"ตื่นแล้วหรอ"เสียงของพิชชี่ที่เดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยของฟาง

 

"อ้าว พิชชี่ เอ่อ.."ฟางพูดแล้วชะงักเล็กน้อย เพราะเธอยังเคืองเรื่องพิชชี่กับป๊อปปี้อยู่

 

"มีอะไรหรอ"พิชชี่ที่เห็นฟางทำหน้าตกใจเล็กน้อย จึงถาม

 

"ฉันมีเรื่องจะถามนาย"ฟางเริ่มพูดเปิดประเด็น ที่เธอจะคุยกับพิชชี่

 

"ว่ามา"พิชชี่พูดอย่างสบายใจเฉิบ

 

"นายกับป๊อปปี้ เป็นพี่น้องกัน งั้นหรอ"ฟางว่า

 

"เอ่อ..ใช่แล้วล่ะ ฉันเป็นน้องพี่ป๊อป"พิชชี่กล้าๆกลัวๆที่จะตอบออกไป

 

"เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ก็คงจะเป็นป๊อปปี้สิน่ะ ที่คิดแผนทั้งหมดน่ะ"ฟางพูดพลางน้ำตาคลอ

 

"นี่เธออย่าพึ่งคิดอย่างนั้นสิ ฟังฉันอธิบายก่อน"พิชชี่ที่เห็นฟางซึมลงก็เริ่มเปิดฉากอธิบายให้ฟางฟังทันที

 

"พี่ป๊อปน่ะเค้าเล่าให้ฉันฟังเสมอเลยน่ะ ว่าเธอคือคนที่เขารักมากที่สุด เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องมาตกหลุมรักคนอย่างเธอ เพราะเธอน่ะ ทั้งดื้อ ชอบสร้างแต่ปัญหามาให้พี่เค้าปวดหัว แต่พี่เค้าก็รู้สึกดีมากเลยน่ะ แล้วจะบอกอะไรให้อีกอย่างน่ะ พี่ป๊อปน่ะ เค้าเคยตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเธอเลยด้วยล่ะ"พิชชี่พูดยาวเหยียด

 

"ยังไงหรอ?"ฟางถาม

 

"ก็เป็นเด็กมีปัญหาแบบนี้ล่ะ แม่พี่ป๊อปเสียไปตั้งแต่พี่ป๊อปยังเด็กๆ แล้วจากนั้นพ่อน่ะก็มารู้จักกับแม่ของฉัน แล้วทั้งคู่ก็แต่งงานกัน แล้วแม่ก็คลอดฉันออกมา ตอนแรกน่ะพี่ป๊อปเค้าเกลียดฉันกับแม่ของฉันมากเลยน่ะ เพราะพี่เค้าคิดว่าพ่อไปมีคนใหม่ แม่เลยตรอมใจตาย แต่จริงๆแล้วแม่พี่ป๊อปเค้าเป็นโรคมะเร็งน่ะ ชีวิตพี่ป๊อปน่าสงสารมากๆเลยน่ะ"พิชชี่พูดอีก ฟางที่นั่งฟังก็เหมือนรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก

 

"เอ่อ แล้วเค้ามารู้จักกับแม่ของฉันได้ไงล่ะ"ฟางถามถึงแม่ของเธอกับพ่อของพิชชี่

 

"ฮ่าๆ ก็พ่อของฉันเคยแอบชอบแม่ของเธอน่ะ"พิชชี่พูด ฟางอึ้ง นี่พ่อของนายเคยแอบชอบแม่ของฉันด้วยหรอเนี่ย

 

"ดะ เดี๋ยวก่อนน่ะ นายบอกว่าไงน่ะ พ่อของนายเคยแอบชอบแม่ของฉันงั้นหรอ"ฟางพูดอย่างงงๆ

 

"ก็ใช่น่ะสิ พ่อฉันน่ะไปสารภาพรักกับแม่ของเธอ แ่ต่ถูกแม่ของเธอหักอกมาเพราะ แม่ของเธอน่ะ เค้ารักพ่อของเธอมาก เลยไม่อยากมีใคร นอกจากพ่อของเธอ"พิชชี่อธิบายอีก

 

"เพราะอย่างนี้สิน่ะ ฉันเข้าใจผิดไปหมดเลย ฉันมันโง่จริงๆนั่นแหละ"ฟางยิ้มทั้งน้ำตา ใช่ ฉันโง่สมควรโดนหลอกแล้ว

 

"อย่าร้องสิ ถ้าพี่ป๊อปเค้ารู้ว่าเธอร้องไห้เค้าต้องไม่ชอบแน่ๆ"พิชชี่พูดแล้วลูบหัวฟางอย่างเบามือ

 

"แล้วนายล่ะ มาคบกับฉันทำไมในเมื่อรู้ว่าป๊อปปี้รักฉันน่ะ"ฟางเงยหน้าไปถามพิชชี่

 

"ก็เพราะว่าพี่ป๊อปเค้าสั่งฉันน่ะสิ จริงๆแล้วฉันมีผู้หญิงอยู่ในใจฉันแล้วล่ะ ^^"พิชชี่พูดแล้วยิ้มหน่อยๆ

 

"แล้วเค้าจะให้ฉันคบกับนายทำไมกัน ทั้งที่มันจะทำให้เค้าเจ็บ"ฟางยังคงถามไม่เลิก พิชชี่ขี้เกียจตอบเลยพูดตัดบทไป

 

"เห้อะๆ ขี้เกียจตอบแล้ว ไปถามพี่ป๊อปเองไป"พิชชี่พูด

 

"เออใช่ ลืมไปเลย ตอนนี้หมอนั่นจะเป็นยังไงบ้างน่ะ"ฟางพูดแล้วรีบลุกออกจากเตียงแต่ต้องเวียนหัวจะล้มลง แต่พิชชี่มาประคองไว้ก่อน

 

"เอ้าๆ เธอนี่น่ะ จะรีบไปไหน ห้องพี่ป๊อปอยู่ตั้งอีกตึกนึง ไม่รู้จะรีบทำไม"พิชชี่บ่นฟาง

 

"ก็ฉันเป็นห่วงนายนั่นนิ"ฟางพูดแล้วรีบเดินออกไปกับพิชชี่

 

ณ ตึก P-2 

 

"นี่ล่ะ ตึกที่พี่ป๊อปอยู่"พิชชี่พูดแล้วพาฟางเข้าไป

 

"เดี๋ยววว อย่าพึ่งรีบสิ ฉันเหนื่อยน่ะ"ฟางพูดพลางหอบไปด้วย เพราะพิชชี่พาเธอวิ่งจากตึก P-7 มายังตึก P-2

 

"ก็เห็นเธอบอกว่ารีบมากไม่ใช่หรอไง ก็อุตส่าห์รีบให้น่ะเนี่ย"พิชชี่พูดแล้วยิ้มกวนๆใส่ฟาง

 

"แกล้งอ่ะ พิชชี่ชอบแกล้งอ่ะ"ฟางทำหน้าบูดใส่พิชชี่

 

"โอเคๆ ไม่แกล้งล่ะๆ"พิชชี่พูดแล้วหัวเราะฟาง นี่สิน่ะ ถึงทำให้พี่ป๊อปรักมาก

 

ปึ้ก ! ฟางเดินชนใครคนหนึ่งเข้า

 

"เอ่อ ขอโทษค่ะ ไม่เป็น~"ฟางต้องชะงักเมื่อเธอชนกับโทโมะเข้า

 

"พี่โกโบริ เอ้ย ไม่ใช่ พี่โทโมะ"ฟางเรียกผิดเรียกถูก

 

"พิชชี่งานนี้ต้องเคลียร์น่ะ  ดูตั้งชื่อฉันดิ ตั้งอะไรก็ไม่รู้"โทโมะยิ้มให้ฟาง แล้วหันไปทำสายตาดุใส่พิชชี่ ก็แหงล่ะพิชชี่เล่นคิดชื่อของโทโมะ ให้เป็นโกโบริ

 

"ขอโทษคร้าบบ พี่โทโมะ"พิชชี่พูดพลางก้มหน้าอย่างรู้ความผิดตัวเอง

 

"จะคุยกันอีกนานไหม พาฉันไปหาป๊อปปี้หน่อย"ฟางที่เห็นทั้งสองเล่นกันก็เริ่มหัวเสีย เพราะเธออยากขึ้นไปหาป๊อปปี้

 

"เอ่อ น้องฟางครับ ถ้าอยากไปหาป๊อปปี้ ให้ขึ้นลิฟต์ ไปชั้นบนสุดเลยน่ะครับ ห้อง 426 น่ะ พี่มีเรื่องจะคุยกับพิชชี่นิดหน่อยน่ะครับ ขอโทษด้วยน่ะ"โทโมะพูดขึ้น

 

"แต่พี่โมะ ฟางเค้า.."พิชชี่พูด โทโมะที่ยืนหันหลังให้ฟาง มองหน้าพิชชี่ พิชชี่จึงพยักหน้า ก่อนจะเดินไปกับโทโมะก็พูดขึ้น

 

"เอ่อ ฟาง อย่างที่พี่โมะบอกอ่ะ ขึ้นไปเลย"พิชชี่พูดแล้วจึงเดินไปกับโทโมะทันที

 

"อะไรของเค้าน่ะ"ฟางส่ายหน้าช้าๆ แล้วรีบขึ้นลิฟต์ไป

 

ห้อง 426

 

แอ้ด !

 

"อึ้มมม"เสียงของป๊อปปี้ที่กำลังถูกหญิงสาวคนหนึ่งเช็ดตัวให้อยู่ เธอคนนั้นไม่ใช่พยาบาล แต่ทำไมถึงมาเช็ดตัวให้ป๊อปปี้ได้น่ะ

 

"เธอเป็นใครน่ะ"ฟางที่เห็นหญิงสาวคนนั้นเช็ดตัวให้ป๊อปปี้อยู่ก็หันมา

 

"แล้วเธอล่ะ เป็นใคร"หญิงสาวคนนั้นถามกลับ

 

"ฉันถามเธอก่อนน่ะ"ฟางพูด อย่างมีน้ำโห

 

"เห้อะ ก็เพราะฉันบังเอิญเป็นแฟนป๊อป น่ะสิ"หญิงสาวคนนั้นพูด ฟางอึ้งไปชั่วขณะ ป๊อปปี้ที่เห็นการกระทำของจินนี่เพื่อนสาว ก็รีบห้าม

 

"มากไปแล้ว จินนี่"ป๊อปปี้รีบพูดขึ้น จินนี่หันไปยิ้มให้ป๊อปปี้

 

"โห ป๊อป แกล้งนิดแกล้งหน่อยเอง"จินนี่พูดกับป๊อปปี้ที่ทำสีหน้าไม่พอใจ เพราะจินนี่ออกตัวว่าเป็นแฟนเขา ซึ่งจินนี่ก็เคยแอบชอบป๊อปปี้ตอนสมัยเรียนด้วยกัน

 

"ฉันไม่ชอบ"ป๊อปปี้พูดสั้น แล้วเหลือบไปมองฟางที่กำลังก้มหน้าร้องไห้อยู่

 

"โอ๊ะ โอ ร้องไห้ซ่ะล่ะ แกล้งนิดแกล้งหน่อยเอง คนสวย"จินนี่ที่เห็นฟางร้องไห้ก็รีบไปปลอบ

 

"จินนี่ ออกไปก่อนไป"ป๊อปปี้พูด จินนี่จึงเดินออกไป ป๊อปปี้จึงลุกขึ้นช้าๆ แต่ก็เจ็บแผล จึงร้องขึ้น

 

"โอ้ย"ป๊อปปี้ร้อง ฟางจึงรีบเดินไปหา 

 

"นอนต่อไปเถอะ อย่าลุกเลยเจ็บแผลป่าวๆ"ฟางพูด แล้วจับตัวป๊อปปี้ให้ไปนอนท่าเดิม

 

"ขอบใจน่ะ ที่ให้เลือดฉัน"ป๊อปปี้เอ่ยขอบคุณ ฟางเงียบและนิ่งไป 

 

"เอ่อ พูดกับฉันหน่อยสิ อย่าเงียบไป"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟาง

 

"มีอะไรว่ามา"ฟางพูดเสียงนิ่ง ป๊อปปี้ที่ได้ยินก็จ๋อยลง

 

"เธอไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร ฉันคงทำให้เธอโกรธมาสิน่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วหันหน้าไปอีกทาง เพื่อไม่ให้ฟางเห็นน้ำตาของเขา....

 

 

 

 

 

 

 

ติดตามต่อน้า เม้นต์กันเยอะๆด้วยน่ะค่ะ ใกล้จะจบแล้วน่ะ อีกสองตอน ช่วยกันเม้นเยอะๆเลยน่ะค่ะ