วุ่นนัก รักจิง จิ้งจกน้อย [POM AONG]

             Aong : ......
                   
                            ผมมายืนรอไอ้พี่เวรนี่ ชั่งโมงนึงแล้ว -__-  แล้วจะเร่งให้ผมมารอทำไมว่ะ!!
เฮ้อออ อ๋องนะ :) คิคิแนะนำตัวกันโหน่ยยย เพื่อไม่รู้จัก -3- ผมเป็นคนธรมดาที่ไม่พิเศษอะไร วันๆนึงของผม ก็ใช้ชีวิตเหมือเด็กม.ปลาย ปกติ ถ้าให้แตกแยก ก็คงเพราะ เพิ่งเรียนกลับมาจาก เมือนอกแค่นั้น...  อันที่จริงผมเคยเรียนที่นี่ เมื่อ 4 ปีที่แล้ว  แต่เพราะ เหตุผลหลายๆอย่างของครอบครัว ผมเลยต้องย้ายไปเรียนที่ อังกฤษ ตอน ม.1 แล้วกลับมาเรียนอีกที่ตอน ม.5 - - ชีวิตผมช่าง...
"เฮ้ย อ๋อง รอพี่นานมั้ยว่ะ โทดทีนะ อาจารย์ปล่อยเลตไปตั้งชั่วโมงหน่ะ TT"
"แหม่... ก้อไม่รู้สินะ ' ' พี่หนิสัญญาอะไรไว้ไม่เคยทำได้เลยซักอย่าง"  ผมตัดพ้อ ;( ก็คนมันงอลนี่หว่าาา พี่คนนี้คือ ลูกติดของป้าผมเอง แม่เค้ามาแต่งงานกับลุงของผม ได้ 10 ปีแล้วพูดง่ายๆคือ เค้าไม่ได้เป็นญาติจริงๆของผมหรอก "โอ้ยย พี่ขอโทดดด นะค้าบบบ  แล้ววันนี้ เกิดเรื่องไรขึ้นละ ถึงน่าบูดเป็นตูดหมีแบบนี่ หึ?" 
 "ก็...ไม่มีไรมากหรอก แค่เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ"
"อุบัติเหตุ?"
"ครับ ผมรีบมาหาพี่แหละ เลยเดินชนเค้า"
"ใครละ"
"ผมไม่รู้จักหรอก...  แต่หล่อดี ><"
"ไอ้บ้านี่ - - เหอะ หล่อสู้พี่ไม่ได้หรอก เชื่อสิ ^^ "
"=[]= เค้าหล่อกว่า เว้ยย" 
"แน่จั๊ย? =__= "
"เออ สิวะไอพี่บ้า - - "
อุบัติเหตุเมื่อบ่ายวันนี้ทำให้ผม มีความรู้สึกแปลกๆตั้งแต่วิ่งชนพี่เค้าแล้วละ... เค้าเป็นใครกันนะ? เห็นบอกว่าชื่อปอมหนิ? ทำไมหล่อขนาดนั้น? คิวเข้มๆ จมูกโด่ง คม แววตาดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก...