วุ่นนัก รักจิง จิ้งจกน้อย [POM AONG]

             Pom : ......

                            ผมมาถึงบ้านนานแล้ว แต่... ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป - - บ้าจริง ตั้งแต่ได้เจอ น้องผู้ชายตัวเล็กที่ชื่อว่า... อะไรนะ อ้อ ชื่อ อ๋อง จิตใจผมก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มองอะไรเห็นแต่รูปเด็กคนนั้น ผมต้องรู้ให้ได้ว่า น้องเค้าเป็นใคร เรียนอยู่ที่ไหน ให้ได้ แต่ก่อนอื่น โทรไปปรึกษา เก้งก่อนดีกว่า ป่านนี้เรียนเสร็จแล้วมั้ง

เก้ง : [ฮัลโล ว่าไง ไอ้กาปอม]

 ปอม : ปอม เว้ย แต่ไม่เป็นไร วันนี้ตูอารมย์ดี >< ไม่ด่าๆ

เก้ง : [แหม่... ไปอารมย์ดีอะไรมาละนั่น - - ]

ปอม : ก็ นี่แหละถึงโทรมาปรึกษา ว่าแต่ตอนนี้แกว่างปะวะ ไม่ว่างไม่เป็นไรนะเว้ยเดี๋ยวโทรไปใหม่

เก้ง : [วตอนนี้ตูกำลังกินข้าวกะน้องอยู่ แต่ว่าคุยได้ ไม่มีปัญหา]

ปอม : เออๆ คือว่า แกนะ เก่งเรื่องคอมใช่มั้ย?

เก้ง : [อ้อ มากกกกเลยละ 555 ทำไม มีไร]

ปอม : เออ ไอ้เก่งเอ้ยย  ขี้อวดเกินหน้าเกินตานะมึงน่ะ เรื่องของเรื่อง คือ... อยากถามว่า ถ้าเกิดเราเล่นเฟสเนี้ย ถ้าจะหาเพื่อนน่ะ เราสามารถใส่อะไรลงไปเพื่อค้นหาได้บ้างว่ะ

เก้ง : [มันก็ ใส่ได้หลายๆ อย่างโว้ย เช่น E-mail ชื่อ นามสกุล ชื่อในวงเล็บ ชื่อเก่าของคนๆนั้นี่เยเปลี่ยนมาแล้ว ก็ได้ว่ะ มีไรปะวะ]

ปอม : อ่อ ป่าวๆ แค่นี้แหละ ขอบใจมาก กินข้าวให้อร่อย เอ๊ะ เดี๋ยวนะ แกมีน้องด้วยเหรอวะเก้งตั้งแต่ตูคบกะมึงมาเนี้ย ยังไม่เคยเห็นน้องแกซักคน - -

เก้ง : [ญาตินะๆ เพิ่งกลับจากอังกฤษ]

ปอม : อ่อ เครๆ ว่างพามาให้ตูเห็นหน้าด้วยนะเว้ย  แค่นี้แหละ บาย

ตี้ด...  ผมตัดสายไปแล้ว เอ๋...  อยากรู้จังว่าหน้าน้องไอ้เก้งนะหน้าตาเป็นยังไง เอ๊ะ!แต่เดี๋ยวตอนนี้ไม่ใช่เวลามาสงสันนะเฟ้ยปอม ต้องรีบหาเฟสน้องอ๋องก่อน สิว่ะ กิกิ ^___^