Not credibly....ไม่สนิทใจ

 
Not credibly.... ไม่สนิทใจ chapter 23

 
 
           ฟางที่ยังคงนั่งรอคอยการกลับมาของป๊อปปี้ที่จะกลับมาหาตัวเองแต่สุดท้าย สุดท้าย
จริงๆ เขาคนนั้น คนที่เธอรักหมดใจก็หายไปไร้ร่องรอย ตั้งแต่วันนั้นที่เขากับเธอยู่ด้วยกัน
ในห้องโรงพยาบาล ครั้งสุดท้ายจริงๆ ครั้งสุดท้ายที่เธอไม่ได้เจอเขาเลย ไม่เห็นเขาเลย
ไม่มีใครที่จะให้คำตอบเธอได้เลยว่าเขาหายไปไหน แม้ทุกครั้งเธอจะพยายามถามอยู่เรื่อยๆ 
แต่สุดท้าย คำตอบก็ ' ว่างเปล่า '
 
           นี้ก็เป็นอีกวันที่ฟางนั่งยังรอคอยการกลับมาของเขาคนนั้นแม้มันจะไม่มีประโยชน์อะไร
เลย ในวันที่ผ่านๆมา  เธอก็ยังนั่งรอคอยการกลับมาของเขา แต่วันนี้ฟางจะได้ออกจากโรง
พยาบาล ก่อนที่ทุกอย่างจะดับลงเมื่อได้ยินเสียง ประตูที่เปิดออกอย่างช้า จนฟางกังวลแล้ว
หันไปดูก่อนจะพบแต่ ' ความว่างเปล่า '
 
         จนฟางชะงักแต่ก็ยิ่งตกใจเข้าไปอีกเมื่ออยู่พยาบาลก็เข้ามา ฟางจึงรีบถามไปว่า
 
         " มีอะไรรึเปล่าค่ะ "
 
         ฟางรีบพูดไปเมื่อนางพยาบาลเหมือนกับวิ่งเข้ามาหาเธอเหมือนมีอะไร 
 
         " คือว่า คนที่คุณฟาง ชนด้วยตอนนี้ฟื้นแล้วค่ะ "
 
         ฟางที่มองหน้าพยาบาลเหมือนกับไม่เข้าใจว่า ' ใครกันน่ะ ' ก็จะให้เธอจำได้ยังไงล่ะว่า
ใคร ก่อนที่ทุกอย่างในหัวฟางมีสิ่งต่างที่ผ่านๆมา ปาร์ตี้ การเจ็บปวด ทรมาน คนรัก พิช....พิชชี่
ใช่ เพื่อนของเธอ ก่อนที่ฟางจะรีบพูดไปว่า
 
        " อ่อ ค่ะ พิชชี่เป็นไงบ้างค่ะ "
 
        " ตอนนี้พึ่งฟื้นขึ้นได้ไม่นานค่ะ คุณฟางจะไปหาเขาไม่ค่ะ "
 
        ฟางส่ายหน้าไปมา แล้วพูดไปว่า
 
        "  เดียวยังไงๆ ฟางขอไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วไปหาเขาดีกว่าค่ะ แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนค่ะ
อ่อ ! อีกอย่างช่วยเช็คการออกของฟางด้วยน่ะค่ะ "
 
        " อ่อ ! ค่ะ ได้ค่ะ คุณ พิชญตม์   ศิระวงศ์ประเสริฐ  อยู่ห้องข้างซ้ายของคุณฟางเองค่ะ "
 
         ฟางที่นั่งฟังก่อนยิ้มตอบรับแล้วพูดว่า
 
       "  ขอบคุณค่ะ เอ่อ.....คุณพยาบาลชื่ออะไรค่ะ "
 
        ฟางยิ้มแล้วพูด เมื่อเห็นว่าพยาบบาลคนนี้ เธอรู้สึกถูกชะตายังไงๆ ไม่รู้จึงถามไป
 
       "  อ่อ ! ชื่อ เกล ค่ะ "
 
        ก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มให้กันแล้ว เกลก็ขอตัวเดินออกไปทำงาน ฟางที่ไม่รู้จะคุยกับใครก็เดิน
เข้าไปอาบน้ำ และแต่งตัวที่จะไปหา ' พิชชี่ ' แม้ไม่รู้จะพูดอะไรกับพิชชี่ เพราะเธอผิดเต็มๆ 
แต่อยู่ๆ ในหัวของฟางที่กำลังกลับมาเห็น เขาคนนั้น ที่หายไปไม่มีร่องรายอะไรทัั้งนั้น พร้อม
กับน้ำตาที่ไหลออกมา มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เธอคิดถึงเขาคนนั้น 
 
Part  ' พิชชี่ '
 
         ห้องที่อับไปด้วยเครื่องหายใจ เครื่องช่วยหายใจ อุปกรณ์ต่างๆ นานา ที่เต็มไป แล้วกลิ่น
ที่เต็มไปด้วยยา แต่ก็มีแสงที่ลอดมาเบาบางบ้าง แต่ทุกอย่างก็จบลงเมื่อฟางเข้ามาในห้องที่
กลิ่นโชย มาเต็มไปด้วยยาต่างๆ ก่อนที่ฟางจะเดินเข้ามาหาพิชชี่ อย่างเบา เพราะเขาคงต้อง
ใช้กำลังอย่างมาก ก่อนที่ฟางจะมองพิชชี่ ที่ตอนนี้ยังคงหลับอยู่ ก่อนที่ฟางจะเดินไปที่ม่าน
แล้วเปิดออก ที่ละนิดๆ จนแสงเข้ามา จนทำให้พิชชี่ตื่นขึ้นมา
 
        " อือ "
 
         

 
ขอโทษด้วน่ะค่ะ มีเรื่องเข้ามามากมาย ตอนนี้ท้อมากเลยค่ะ 
ขอโทษด้วบน่ะค้ะ ตอนนี้ก็ไม่ค่อยว่างแต่จะพยายามที่จะลงให้น่ะค้ะ 
ไม่หายไปไหนแน่นอนค่ะ 
ช่วยคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค้ะ