Not credibly....ไม่สนิทใจ

Not credibly.... ไม่สนิทใจ chapter 23

           ฟางที่ยังคงนั่งรอคอยการกลับมาของป๊อปปี้ที่จะกลับมาหาตัวเองแต่สุดท้าย สุดท้าย

จริงๆ เขาคนนั้น คนที่เธอรักหมดใจก็หายไปไร้ร่องรอย ตั้งแต่วันนั้นที่เขากับเธอยู่ด้วยกัน

ในห้องโรงพยาบาล ครั้งสุดท้ายจริงๆ ครั้งสุดท้ายที่เธอไม่ได้เจอเขาเลย ไม่เห็นเขาเลย

ไม่มีใครที่จะให้คำตอบเธอได้เลยว่าเขาหายไปไหน แม้ทุกครั้งเธอจะพยายามถามอยู่เรื่อยๆ 

แต่สุดท้าย คำตอบก็ ' ว่างเปล่า '

           นี้ก็เป็นอีกวันที่ฟางนั่งยังรอคอยการกลับมาของเขาคนนั้นแม้มันจะไม่มีประโยชน์อะไร

เลย ในวันที่ผ่านๆมา  เธอก็ยังนั่งรอคอยการกลับมาของเขา แต่วันนี้ฟางจะได้ออกจากโรง

พยาบาล ก่อนที่ทุกอย่างจะดับลงเมื่อได้ยินเสียง ประตูที่เปิดออกอย่างช้า จนฟางกังวลแล้ว

หันไปดูก่อนจะพบแต่ ' ความว่างเปล่า '

         จนฟางชะงักแต่ก็ยิ่งตกใจเข้าไปอีกเมื่ออยู่พยาบาลก็เข้ามา ฟางจึงรีบถามไปว่า

         " มีอะไรรึเปล่าค่ะ "

         ฟางรีบพูดไปเมื่อนางพยาบาลเหมือนกับวิ่งเข้ามาหาเธอเหมือนมีอะไร 

         " คือว่า คนที่คุณฟาง ชนด้วยตอนนี้ฟื้นแล้วค่ะ "

         ฟางที่มองหน้าพยาบาลเหมือนกับไม่เข้าใจว่า ' ใครกันน่ะ ' ก็จะให้เธอจำได้ยังไงล่ะว่า

ใคร ก่อนที่ทุกอย่างในหัวฟางมีสิ่งต่างที่ผ่านๆมา ปาร์ตี้ การเจ็บปวด ทรมาน คนรัก พิช....พิชชี่

ใช่ เพื่อนของเธอ ก่อนที่ฟางจะรีบพูดไปว่า

        " อ่อ ค่ะ พิชชี่เป็นไงบ้างค่ะ "

        " ตอนนี้พึ่งฟื้นขึ้นได้ไม่นานค่ะ คุณฟางจะไปหาเขาไม่ค่ะ "

        ฟางส่ายหน้าไปมา แล้วพูดไปว่า

        "  เดียวยังไงๆ ฟางขอไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วไปหาเขาดีกว่าค่ะ แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนค่ะ

อ่อ ! อีกอย่างช่วยเช็คการออกของฟางด้วยน่ะค่ะ "

        " อ่อ ! ค่ะ ได้ค่ะ คุณ พิชญตม์   ศิระวงศ์ประเสริฐ  อยู่ห้องข้างซ้ายของคุณฟางเองค่ะ "

         ฟางที่นั่งฟังก่อนยิ้มตอบรับแล้วพูดว่า

       "  ขอบคุณค่ะ เอ่อ.....คุณพยาบาลชื่ออะไรค่ะ "

        ฟางยิ้มแล้วพูด เมื่อเห็นว่าพยาบบาลคนนี้ เธอรู้สึกถูกชะตายังไงๆ ไม่รู้จึงถามไป

       "  อ่อ ! ชื่อ เกล ค่ะ "

        ก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มให้กันแล้ว เกลก็ขอตัวเดินออกไปทำงาน ฟางที่ไม่รู้จะคุยกับใครก็เดิน

เข้าไปอาบน้ำ และแต่งตัวที่จะไปหา ' พิชชี่ ' แม้ไม่รู้จะพูดอะไรกับพิชชี่ เพราะเธอผิดเต็มๆ 

แต่อยู่ๆ ในหัวของฟางที่กำลังกลับมาเห็น เขาคนนั้น ที่หายไปไม่มีร่องรายอะไรทัั้งนั้น พร้อม

กับน้ำตาที่ไหลออกมา มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เธอคิดถึงเขาคนนั้น 

Part  ' พิชชี่ '

         ห้องที่อับไปด้วยเครื่องหายใจ เครื่องช่วยหายใจ อุปกรณ์ต่างๆ นานา ที่เต็มไป แล้วกลิ่น

ที่เต็มไปด้วยยา แต่ก็มีแสงที่ลอดมาเบาบางบ้าง แต่ทุกอย่างก็จบลงเมื่อฟางเข้ามาในห้องที่

กลิ่นโชย มาเต็มไปด้วยยาต่างๆ ก่อนที่ฟางจะเดินเข้ามาหาพิชชี่ อย่างเบา เพราะเขาคงต้อง

ใช้กำลังอย่างมาก ก่อนที่ฟางจะมองพิชชี่ ที่ตอนนี้ยังคงหลับอยู่ ก่อนที่ฟางจะเดินไปที่ม่าน

แล้วเปิดออก ที่ละนิดๆ จนแสงเข้ามา จนทำให้พิชชี่ตื่นขึ้นมา

        " อือ "

ขอโทษด้วน่ะค่ะ มีเรื่องเข้ามามากมาย ตอนนี้ท้อมากเลยค่ะ 

ขอโทษด้วบน่ะค้ะ ตอนนี้ก็ไม่ค่อยว่างแต่จะพยายามที่จะลงให้น่ะค้ะ 

ไม่หายไปไหนแน่นอนค่ะ 

ช่วยคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค้ะ