ลิขิตรัก ชะตาชีวิต
8.5
เขียนโดย ป็อปคอร์น
วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 20.03 น.
13 ตอน
22 วิจารณ์
23.86K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 21.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฮึก...ฮือ..."เสียงร้องไห้ดังออกมาจากบนดาดฟ้า หญิงสาวผิวขาว หน้าตา
สวยหวานกำลังร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างหนัก
"ฟาง เธอทะเลาะกับพ่อ แม่มาอีกแล้วสินะ"เสียงทุ้มดังขึ้น ฟางหันมามอง
"ป๊อปปี้"เธอโผเข้ากอดเขาทันที ป๊อปปี้ชะงัก ก่อนจะลูบผมเธอเบาๆ
"ร้องไปก็เท่านั้นแหละ"
"พ่อกับแม่ไม่เข้าใจฉันเลย"ฟางคร่ำครวญ
"มีฉันนะ ฟาง เธอยังมีฉันตรงนี้เสมอ"ป๊อปปี้กุมมือหญิงสาวไว้แน่น ทั้งสอง
มองตากันอย่างมีความหมาย
"พี่ฟาง!" เสียงเล็กแหลมแผดขึ้นทำให้ทั้งสองปล่อยมือกัน
"มันไม่ใช่อย่างที่เฟย์คิดนนะ"ฟางรีบอธิบาย
"พี่ป๊อป เขาเป็นคนรักของเฟย์ พี่คิดจะแย่งเฟย์เหรอ"เฟยฺโวยลั่น
"พี่บอกเฟย์ตอนไหนว่าพี่เป็นของเฟย์"ป๊อปปี้ทักท้วง
"แต่ก็ไม่ใช่ของมัน"เฟย์มองฟางอย่างอาฆาต
"เฟย์ พี่เป็นพี่เฟย์นะ"ฟางเอ่ยอย่างเสียใจ
"พี่ป๊อป ไปกับเฟย์"เฟย์ลากป๊อปปี้ออกไป แต่ป๊อปปี้ขัดขืน
"เฟย์ พี่ต้องอยู่ปลอบใจฟาง"ป๊อปปี้เอ่ย
"พี่ฟาง บอกพี่ป๊อปไปสิ ว่าพี่อยากอยู่คนเดียว"เฟย์มองฟางอยางบังคับ
"ฟาง..."ป๊อปปี้มองเธอด้วยความเป็นห่วงจับใจ
"ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร"ฟางยิ้มให้ทั้งสอง เฟย์ยิ้มออกมาก่อนจะพาป๊อปปี้ไป
"นี่ โทโมะ นายเห็นฟางไหมอ่ะ"แก้วถามหาฟางกับโทโมะที่กำลัง
นั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียวที่โต๊ะ
"เธอไม่เห็นฉันจะไปเห็นเหรอ"คำตอบที่ได้กลับมาทำเอาเธออยากจะต่อย
ปากสวยได้รูปของนายขี้เก๊กตรงหน้านัก ฮึ่ย....
"เออ ไม่เห็นก็ตอบดีๆดิ กวนกลับมาทำไม"แก้วนั่งลงข้างๆเขา
"อั๊ยยะ ทำอะไรกันน่ะ"เขื่อนเดินเข้ามา
"นี่ ไอ้หน้ายาว นายเห็นฟางไหมอ่า"แก้วรีบถามทันที
"ขนาดเธอยังไม่เห็น แล้วฉันจะเห็นเหรอวะ"เขื่อนว่า
"นายสองคนเนี่ย น่าจับโยนลงนอกหน้าต่างชะมัด"แก้วบ่น
"เธอจะถามหาฟางทำไม"โทโมะถาม
"เพื่อนฉัน ก็อยากไปอยู่ด้วยน่ะสิ"แก้วว่า
"เฮ้ย...ไม่ได้นะ นั่นที่รักฉัน เธอห้ามแย่ง"เขื่อนโวยทันที
"หลงตัวเอง หน้าด้านเนอะนายอ่ะ"แก้วเบะปากใส่
"พูดจางี้ อยากโดนจับกดป่ะ"เขื่อนเขยิบเข้ามาใกล้ แก้วรีบหนี
"อย่ามาทุเรศนะ ไอ้บ้า ไปไกลๆเลย"แก้วหลบไปอยู่ข้างๆโทโมะ พลาดท่า
สะดุดล้มบนตักของชายหนุ่มพอดี ทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง ต่างคนต่างอึ้ง
รู้สึกวาบๆในใจแปลกๆ เขื่อนยิ้มกับท่าทีทั้งสองก่อนจะกดถ่ายรูปไว้
"เฮ้ย ไอ้บ้าหนู เอามานะเว้ย"แก้วรีบวิ่งไปหาเขื่อนทันที เขื่อนหัวเราะร่า
แล้วหนีไปทางอื่น โทโมะมองภาพแก้ววิ่งออกไปก่อนจะนิ่ง
ทำไมเราต้องใจเต้นกับยัยทอมบ้านี่ด้วยวะ เราชอบฟางไม่ใช่รึไง บ้าแน่ๆ
สงสัยอากาศแปรปรวณ....
อัพเรื่องใหม่ เรื่องนี้เป็นไงบ้างคะ เม้นหน่อยๆ นร้า
สวยหวานกำลังร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างหนัก
"ฟาง เธอทะเลาะกับพ่อ แม่มาอีกแล้วสินะ"เสียงทุ้มดังขึ้น ฟางหันมามอง
"ป๊อปปี้"เธอโผเข้ากอดเขาทันที ป๊อปปี้ชะงัก ก่อนจะลูบผมเธอเบาๆ
"ร้องไปก็เท่านั้นแหละ"
"พ่อกับแม่ไม่เข้าใจฉันเลย"ฟางคร่ำครวญ
"มีฉันนะ ฟาง เธอยังมีฉันตรงนี้เสมอ"ป๊อปปี้กุมมือหญิงสาวไว้แน่น ทั้งสอง
มองตากันอย่างมีความหมาย
"พี่ฟาง!" เสียงเล็กแหลมแผดขึ้นทำให้ทั้งสองปล่อยมือกัน
"มันไม่ใช่อย่างที่เฟย์คิดนนะ"ฟางรีบอธิบาย
"พี่ป๊อป เขาเป็นคนรักของเฟย์ พี่คิดจะแย่งเฟย์เหรอ"เฟยฺโวยลั่น
"พี่บอกเฟย์ตอนไหนว่าพี่เป็นของเฟย์"ป๊อปปี้ทักท้วง
"แต่ก็ไม่ใช่ของมัน"เฟย์มองฟางอย่างอาฆาต
"เฟย์ พี่เป็นพี่เฟย์นะ"ฟางเอ่ยอย่างเสียใจ
"พี่ป๊อป ไปกับเฟย์"เฟย์ลากป๊อปปี้ออกไป แต่ป๊อปปี้ขัดขืน
"เฟย์ พี่ต้องอยู่ปลอบใจฟาง"ป๊อปปี้เอ่ย
"พี่ฟาง บอกพี่ป๊อปไปสิ ว่าพี่อยากอยู่คนเดียว"เฟย์มองฟางอยางบังคับ
"ฟาง..."ป๊อปปี้มองเธอด้วยความเป็นห่วงจับใจ
"ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร"ฟางยิ้มให้ทั้งสอง เฟย์ยิ้มออกมาก่อนจะพาป๊อปปี้ไป
"นี่ โทโมะ นายเห็นฟางไหมอ่ะ"แก้วถามหาฟางกับโทโมะที่กำลัง
นั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียวที่โต๊ะ
"เธอไม่เห็นฉันจะไปเห็นเหรอ"คำตอบที่ได้กลับมาทำเอาเธออยากจะต่อย
ปากสวยได้รูปของนายขี้เก๊กตรงหน้านัก ฮึ่ย....
"เออ ไม่เห็นก็ตอบดีๆดิ กวนกลับมาทำไม"แก้วนั่งลงข้างๆเขา
"อั๊ยยะ ทำอะไรกันน่ะ"เขื่อนเดินเข้ามา
"นี่ ไอ้หน้ายาว นายเห็นฟางไหมอ่า"แก้วรีบถามทันที
"ขนาดเธอยังไม่เห็น แล้วฉันจะเห็นเหรอวะ"เขื่อนว่า
"นายสองคนเนี่ย น่าจับโยนลงนอกหน้าต่างชะมัด"แก้วบ่น
"เธอจะถามหาฟางทำไม"โทโมะถาม
"เพื่อนฉัน ก็อยากไปอยู่ด้วยน่ะสิ"แก้วว่า
"เฮ้ย...ไม่ได้นะ นั่นที่รักฉัน เธอห้ามแย่ง"เขื่อนโวยทันที
"หลงตัวเอง หน้าด้านเนอะนายอ่ะ"แก้วเบะปากใส่
"พูดจางี้ อยากโดนจับกดป่ะ"เขื่อนเขยิบเข้ามาใกล้ แก้วรีบหนี
"อย่ามาทุเรศนะ ไอ้บ้า ไปไกลๆเลย"แก้วหลบไปอยู่ข้างๆโทโมะ พลาดท่า
สะดุดล้มบนตักของชายหนุ่มพอดี ทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง ต่างคนต่างอึ้ง
รู้สึกวาบๆในใจแปลกๆ เขื่อนยิ้มกับท่าทีทั้งสองก่อนจะกดถ่ายรูปไว้
"เฮ้ย ไอ้บ้าหนู เอามานะเว้ย"แก้วรีบวิ่งไปหาเขื่อนทันที เขื่อนหัวเราะร่า
แล้วหนีไปทางอื่น โทโมะมองภาพแก้ววิ่งออกไปก่อนจะนิ่ง
ทำไมเราต้องใจเต้นกับยัยทอมบ้านี่ด้วยวะ เราชอบฟางไม่ใช่รึไง บ้าแน่ๆ
สงสัยอากาศแปรปรวณ....
อัพเรื่องใหม่ เรื่องนี้เป็นไงบ้างคะ เม้นหน่อยๆ นร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ