ลิขิตรัก ชะตาชีวิต

โทโมะนั่งอยู่ในห้องสมุด ในซอกตู้เล็กๆอยู่คนเดียว

"เป็นบ้ารึไง มานั่งอะไรในที่อับๆ"แก้วแอบมองอย่างสงสัย

"แอบดูคนอื่นเสียมารยาท"แก้วสะดุ้ง เมื่อรู้ว่าโทโมะรู้ตัวว่าถูกแอบมอง

"แล้วนายทำอะไรอ่ะ"แก้วจำใจออกมานั่งกับเขา

"เธอเป็นควายรึไง ถึงดูไม่ออก"โทโมะว่า แก้วหน้าบึ้งทันทีเมื่อถูกว่า

"โทโมะ นายนี่มันจริงๆนะ"แก้วเซ็ง

"แล้วนี่ฟางไปไหนล่ะ"โทโมะถามหาฟาง

"แหม... ห่วงจริงนะ"แก้วหมั่นไส้

"ก็พอๆกับเธอ ที่ห่วงไอ้ป๊อปนั่นแหละ"โทโมะพูด

"นายรู้เหรอ ว่าฉันชอบป๊อป"แก้วหน้าแดง

"เธอคิดเหรอ ว่ามันจะชอบเธอ"โทโมะว่า

"นายมันปากหมา ไอ้โมะบ้า"แก้วปาหนังสือแถวนั้นใส่โทโมะ ก่อนจะลุกไป

โทโมะมองตามนิดนึงก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่อ

"ธามไท นายทำบ้าอะไรน่ะ"ฟ้าโวยลั่น เมื่อเห็นธามไทกำลังไซร้หญิงสาว

ในห้องเรียน

"มาอีกล่ะ "ธามไททำหน้าเซ็ง

"นายจะต้องโดนรีไทร์ออก"ฟ้าบอกอย่างคาดโทษ

"กล้าเหรอ"ธามไทเดินมาหาฟ้า

"ฉันจะไปบอกอาจารย์แน่ ไอ้หื่น"ฟ้าจะไปแต่โดนเขากอดไว้ทั้งตัว

"หื่นใช่ไหม ได้..."ธามไทเลียและเม้มใบหูของเธอ

"ปล่อยนะ ฉันจะฟ้องพี่ป๊อป"ฟ้าขู่จะฟ้องพี่ชายเธอ

"ไปดิ ไปเล้ย...กลัวตายล่ะ"ธามไทท้าทาย ก่อนจะปล่อยตัวเธอ

"ไอ้บ้า"ฟ้ารีบวิ่งหนีไปทันที

"โอ๊ย..."ฟางถูกผู้เป็นพ่อ ตบหน้าจนหน้าหัน เลือกลบปาก เนื่องจากเธอ

ไปบอกพ่อว่าเฟย์แอบหนีไปผับกับกวิน

"แกมันอิจฉาน้อง เห็นน้องได้ดีกว่า เลยคิดจะใส่ร้าย"

"ฮือ...ไม่จริงนะคะ"ฟางร้องไห้

"เฟย์ไม่คิดเลยนะคะว่าพี่จะใจร้ายแบบนี้"เฟย์แสร้งทำเป็นร้องไห้

"พ่อผิดหวังจริงๆ"พ่อเดินออกไป

"จำไว้นะ ใครที่คิดจะแย่งพี่ป๊อป มันจะเจอแบบนี้ล่ะ"เฟย์ยิ้มร้ายอย่างสะใจ

ก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไป ฟางทรุดลงร้องไห้อย่างอ่อนล้า

เฟย์ร้ายได้อีกนะ ฮ่าๆ เรื่องนี้มีตัวละครเยอะ อย่างงกันล่ะ