Deceive กลรัก หลอกลวง

 
"ถ้าฉันไม่หยุดแล้วแกจะทำไม"โทโมะยิ้มท้าทายคนตรงหน้า
 
ชายแปลกหน้าเดินขึ้นมาบนเวทีด้วยความโกรธ เขากำหมัดแน่นจนสั่นแล้วชกไปบนใบหน้าของเจ้าบ่าวในค่ำคืนนี้ทันที
 
ผลัก!
 
โทโมะล้มลงกลางเวที เขาค่อยๆใช้มือจับหน้าที่ช้ำไว้ก่อนที่จะเยื้องมือเพื่อต่อยชายแปลกหน้าแต่เสียงฟางก็แทรกขึ้นมาก่อน
 
"หยุด!! หยุดได้แล้วโทโมะ"ฟางตะโกนบอกโทโมะด้วยน้ำตาคลอเบ้า
 
"ทำไม.. ทำไม.. รักมันมากใช่ไหม!!!"โทโมะตวาดฟาง
 
"เลิกทำร้ายป๊อบปี้ได้แล้ว!! นายมันเลว นายมันชั่ว นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย"ฟางตะคอกโทโมะ
 
ป๊อบปี้ที่กำลังมองฟางด้วยความอดกลั้น โทโมะทำให้ฟางมีน้ำตา
 
"ฉันจะไม่ยอม.. ให้ผู้หญิงของฉัน มีน้ำตา!!"ป๊อบปี้พูดจบก็ซัดเข้าที่หน้าโทโมะอีกหมัด
 
ทั้งสองสวนกันไปสวนกันมา
 
ฟางเองก็พยายามแกะเชือกที่มัดอยู่ไว้ด้วย
 
ฟางสบัดเชือกเส้นสุดท้ายออกแล้วรีบวิ่งเข้าไปหาป๊อบปี้
 
เธอเอาตัวเข้าไปขวางป๊อบปี้ไว้ขณะที่โทโมะกำลังจะต่อยป๊อบปี้
 
โทโมะชงักมือไว้ เมื่อเห็นฟาง
 
"ฟาง.."โทโมะเริ่มน้ำตาซึม น.นี่ฟางรักหมอนี่ขนาดนี้เลยหรอ
 
"หยุด!! ซะทีโทโมะ" ฟางจ้องโทโมะตาเขม็ง
 
"ต..แต่"โทโมะพยายามจะอธิบาย แต่ฟางไม่ฟังเธอจับมือลากป๊อบปี้ลงจากเวทีไป..
 
ปล่อยให้โทโมะอ้ำอึ้งอยู่บนเวทีอย่างนั้น
 
เจ้าบ่าววันนี้ หัวใจแตกสลายไปในพริบตา ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถบรรเทาลงได้ เขากำลังจะได้ครอบครอง
 
สิ่งที่เขารัก สิ่งที่เขาเฝ้าปราถนา แต่มันก็ถูกทำลายโดยผู้ชายเพียงแค่คนเดียว
 
แก้วเดินขึ้นมาบนเวทีพร้อมพยุงตัวของโทโมะขึ้น
 
เธอยิ้มๆให้กับโทโมะ น้ำตาคลอเบ้า เธอเข้าใจว่าการที่รักใครแล้วเขาไม่รักเรามันเจ็บเช่นไร
 
"ก..แก้ว"โทโมะพูดแล้วสวมกอดแก้วด้วยความอดกลั้น น้ำตาไหลออกมาอาบแก้มอย่างไม่ขาดสาย
 
"น..นายไม่เป็นไรนะ"แก้วผลักโทโมะออกเล็กน้อยน้ำตาร่วงพรูออกมาจากดวงตาของเธอ..
 
"ทำไม..ขนาดฉันทำกับเธอขนาดนี้ เธอยัง..ฮึก...ดีกับฉัน แก้ว..."
 
"ที่ฉันทำไป ฮึก..ฉันไม่คาดหวังอะไรกับนายตอนนี้แล้ว ฮึก.. ฮือ.. ล่ะนะ แค่รู้ไว้ละกันว่า
 
ที่ฉันทำไปเพราะไม่ได้อยากให้นายรักอะไรมากมาย เพียงแค่ฉันทำไปเพราะรักนายก็เท่านั้นเอง"
 
แก้วพูดจบก็ปาดน้ำตา ก่อนที่จะเดินออกมาจากอ้อมกอดโทโมะ แล้วเดินลงเวทีด้วยความเจ็บ
 
นั่นสินะ โทโมะรักฟางไปแล้ว เขาจะกลับมารักเธอได้ยังไง
 
"แก้ว..."เสียงโทโมะเรียกจากด้านหลัง
 
"หือ.."แก้วหันกขวับไป
 
"ลองคบกันไหม"โทโมะที่ยิ้มทั้งคราบน้ำตา ยื่นมือมาให้แก้ว
 
แก้วแทบไม่เชื่อหูตัวเอง  เหมือนความฝันมาก น..นี่โทโมะกำลังจะขอฉันคบ
ผู้ชายที่ฉันรักกำลังจะขอฉันคบ..  แก้วคิด น้ำตาเริ่มคลอเบ้าอีกครั้ง
 
น้ำตาแห่งความตื้นตันไหลอกมาจากดวงตาของแก้ว ฉันรักนายมาก รักมาเกือบทั้งชีวิต แต่นายก็เอาแต่ห่วงใยผู้หญิงที่ชื่อว่าฟาง
 
ล..แล้ววันนนี้ นาย.. นายก็มองมาที่ฉันสักที..
 
แก้วยิ้มให้โทโมะแล้วยื่นมือไปจับมือหนาของโทโมะ 
 
"ฉัน..ฉันรักนายนะ ฮือ..ฮึก.."แก้วโผกอดโทโมะแล้วร่ำไห้ออกมา
 
ท่ามกลางเสียงปรบมือของผู้คนมากมาย
 
ฝ่ายป๊อบปี้และฟาง
 
ป๊อบปี้จะพาฟางหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตาแก่นั่นต้องจับฟางให้แต่งงานกับคนอื่นอีกแน่
 
ป๊อบปี้คิดขณะกำลังขับรถ แล้วมองฟางที่หลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ
 
"ฉันจะพาเธอไปที่ที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน แล้วเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ"
 
ป๊อบปี้ลูบหัวคนตัวเล็กที่นอนหลับปุ๋ยข้างๆเบาๆ