Deceive กลรัก หลอกลวง

"ไม่ ฟางไม่ยอม จะให้ฟางแต่งอะไรกับใคร?"

ฟางที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางฟึดฟัด

"ฉันเป็นเจ้าชีวิตแก ฉันมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ นังเด็กกำพร้า" พ่อฟางพูดจบก็เอานิ้วชี้จิ้มที่หน้าผากฟางแล้วผลักไปไกล

ฟางล้มลงไปกับพื้น เธอรู้สึกปวดหัวจี๊ดลึกไปข้างใน พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม

นี่มันความเจ็บปวดทางร่างกาย หรือจิตใจกัน..

"อย่าสำออย ฉันจะส่งให้เธอแต่งงานกับโทโมะ"พ่อพูดแล้วหันไปมองโทโมะ จริงๆเขาก็แค่อยากได้ผลประโยชน์ทางธุรกิจก็เท่านั้น

โทโมะเดินเข้ามายื่นมือให้ฟางแต่ฟางปัดมือของโทโมะออก ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมา

"เก็บความหวังดีของนายไว้เถอะ"ฟางจ้องโทโมะตาเขม็ง

"เอาเถอะสักวันเธอจะกลับมารักฉันอีก"

"ไม่มีวัน!!"ฟางขึ้นเสียง

แต่ยังไม่ทีนที่ฟางจะได้พูดอะไรต่อ โทโมะก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าอุดปากฟาง

"อื้อ อื้อ"ฟางพยายามขัดขืน แต่ก็สลบไปคาอ้อมกอดโทโมะ

"เอาไปเถอะ ฟางก็แค่เด็กกำพร้าจะเอาไปทำอะไรก็ทำ อย่าลืมเอาค่าสินสอดมาด้วยหล่ะ" พ่อฟางพูดพร้อมเตรียมนับเงินในกระเป๋า

ฟางลืมตาเบลอๆขึ้นมา เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงกลางเวที มีผู้คนมากมายกำลังจ้องมองเธออยู่

"เอาหล่ะนะคะ เจ้าหญิงนิทราจะตื่นขึ้นมาแล้ว เจ้าชายจะมาจูบเพื่อคืนชีวิตให้เจ้าหญิงค่ะ ฮิ้ววว"

เสียงพิธีกรบนเวทีกล่าว โทโมะจึงเดินเข้ามาช้าๆก่อนที่จะเริ่มประกบปากฟางแต่ฟาง ก็ลุกพรวดขึ้นมาก่อน

"น..นี่มันอะไรกัน" ฟางมองผู้คนในงานที่กำลังนั่งโต๊ะอาหารมากมาย

"หันไปดูสิ"โทโมะพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก

วิศว   รัก  ธนันต์ธรญ์

น..นี่มันอะไรกัน งั้นที่นี่ก็คืองานแต่งของฉันกับโทโมะสินะ ไม่..ฉันจะไม่แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ฟางคิด แล้วส่ายหน้าเบาๆแทบไม่เชื่อเลยว่านี่คือเรื่องจริง

เหงื่อเม็ดเล็กไหลลงมาจากหน้าผากด้วยความกลัว และ ตกใจ

โทโมะเตรียมจะประกบปากอีกครั้ง ฟางเขยิบถอยตัวหนี แต่ก็หนีไปไม่ได้ มีเชือกมัดแขนเธอกับเตียงไวั

ไม่..!!

"กรี๊ดดด"ฟางกรี๊ดดออกมาพร้อมหลับตาปี๋

"หยุด ถ้าแกทำอย่างนั้นกับฟางอีก แกจะไม่เหลือชิ้นดีแน่!!!"

ชายแปลกหน้าชี้หน้าโทโมะแล้วขึ้นมาบนเวที