Deceive กลรัก หลอกลวง
9.4
เขียนโดย 
yeewa
วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.22 น.
19 ตอน
61 วิจารณ์
38.87K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2557 11.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
11) ไม่หวังดี อยากได้คืน..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฟ...ฟาง"ป๊อบปี้พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"ฉันเป็นใครเนี่ย"ฟางพูดพร้อมก้มหน้าขมวดคิ้ว
แอ๊ดดด
เสียงประตูห้องเปิดออก
"คุณป๊อบปี้เชิญที่ห้องเราหน่อยครับ เดี๋ยวให้พยาบาลดูแลฟางไปก่อน" คุณหมอพูดกับป๊อบปี้
ป๊อบปี้เดินตามหมอออกไปนอกห้อง
คุณหมอให้ป๊อบปี้เข้ามาในห้องตรวจคนไข้โทนสีขาว
"คือเราทราบมาว่าสมองของคุณฟางได้รับการกระทบกระเทือน"คุณหมอพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"ความจำบางส่วนถูกปิดตายลง คือ.. หมอเสียใจด้วยนะครับ"คุณหมอพูดจบ ป๊อบปี้แทบทรุดลงไปกับพื้น นี่ฉัน.. ฉันทำร้ายฟางขนาดนี้เลยหรอ
แอ๊ดดด
ป๊อบปี้กลับเข้ามาในห้องที่ฟางอยู่อีกครั้ง
"ตกลงฉันเป็นใคร"ฟางถามป๊อบปี้ด้วยท่าทางงงๆ
"เอาเป็นว่าถ้าฉันกลับมาฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟังนะ.."ป๊อบปี้พูดเสียงแผ่วเบา ดวงตาแดงก่ำเพราะกั้นน้ำตาไว้ เขาเดินออกไปจากห้องช้าๆ ด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อฟาง
ฟางนั่งเหงาอยู่ในห้อง เธอไม่มีแม้แต่เพื่อนคุย ไม่รู้จักใครทั้งสิ้น.. สายตาก็กวาดมองโน่นนี่ไปเรื่อย
แอ๊ดด
เสียงประตูเปิดทำให้ฟางต้องหันขวับไปมอง
"เป็นไงบ้างฟางไม่เจอกันนาน.."ผู้ชายปริศนาวางช่อดอกไม้ลงข้างๆหัวเตียง
"เธอเป็นใคร.."ฟางถามออกไป
"ฉัน..โทโมะไง แฟนของเธอ" โทโมะรีบพูดออกไป.. เขารู้ว่าตอนนี้ฟางกำลังความจำเสื่อมอยู่ เขารู้ตัวแล้วว่าเขายังรักฟางอยู่ เขาอยากให้เขาและฟางกลับมารักกันอีกครั้งนึง โอกาสมีควรคว้าไว้!
"ฉันเป็นคนรักนายหรอ"ฟางถามโทโมะ
"ใช่ ตอนนี้เธอเป็นคนรักของฉัน และจะเป็นคนรักของฉันตลอดไป.." โทโมะพูดอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะใช้มือจับที่ปลายคางฟางเบาๆ
"แล้วไอคนเมื่อกี้ใครอ่ะ?"ฟางถามโทโมะอย่างงงๆ
โทโมะเพิ่งเห็นป๊อบปี้ออกมาจากห้องเมื่อกี้ก็คงจะเป็น ป๊อบปี้สินะที่ฟางพูดถึง
"ไอคนหน้าหวานๆใช่มั๊ย"
"อืมๆ ใช่"ฟางพยักหน้าเบาๆ
"ไอนั่นน่ะ เป็นแฟนเก่าเธอ เขาชอบทุบตีเธอบ่อยๆ ทำร้ายเธอ ล่าสุดเนี่ยเขาผลักเธอจนรถชนไง"โทโมะโกหกฟาง เขาอยากให้ฟางเกลียดป๊อบปี้ และอยากให้ฟางกลับมารักเขา...
"เมื่อน่าเชื่อเลยเนอะ เห็นหน้าตาใสๆ ไม่คิดว่าจะใจร้ายกับฉันขนาดนี้.."
"ฉันนี่แหละที่เป็นคนพาเธอมาส่งโรงพยาบาล ตกใจแทบแย่"โทโมะโกหก แล้วยิ้มที่มุมปาก
"ขอบคุณนายมากนะ"ฟางพูดยิ้มๆให้โทโมะ
"ไม่เป็นไร"โทโมะใช้มือลูบหัวฟางเบาๆ
ตอนกลางคืน
แอ๊ดด
ป๊อบปี้รีบกลับมาที่โรงพยาบาล เขาเปิดประตูเข้ามา แอร์เย็นๆสัมผัสที่ผิวกายทำให้รู้สึกดีขึ้น จากที่รีบวิ่งด้วยความเหนื่อยมาหาฟาง
ฟางกำลังนั่งดูทีวีอยู่ เธอหันหน้าไปทางป๊อบปี้เล็กน้อยแล้วเมินหนี
"กินอะไรมั๊ย ฉันซื้อเค้กที่เธอชอบมาฝากด้วย"ป๊อบปี้ชูถุงคัพเค้กให้ฟางดู แต่ไม่มีทีท่าว่าฟางจะดีใจ เธอยังคงหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขี้น..
"อ่ะ ฉันป้อนนะ"ป๊อบปี้ยื่นเค้กไปใกล้ๆปากฟาง
"ฉันไม่หิว"ฟางตอบเสียงเรียบ แล้วหันหน้าไปทางอื่น
"กินหน่อยเถอะ"ป๊อบปี้ยิ้มให้ฟาง
"ก็บอกว่าไม่หิว!ไม่หิวไง!"ฟางหันมาตะคอกใส่ป๊อบปี้
ป๊อบปี้ตกใจในการกระทำของฟาง.. นี่ฟางเป็นอะไร..
"ทำอะไรผิดไว้ นายเคยขอโทษฉันบ้างไหม ฉันรู้หมดแล้ว อดีตของนายน่ะ!"ฟางพูดกับป๊อบปี้ด้วยสีหน้าบึ้งตึง
"ฉันทำอะไรให้เธอ"ป๊อบปี้ถามด้วยสีหน้าจริงจัง
"ฉันเป็นใครเนี่ย"ฟางพูดพร้อมก้มหน้าขมวดคิ้ว
แอ๊ดดด
เสียงประตูห้องเปิดออก
"คุณป๊อบปี้เชิญที่ห้องเราหน่อยครับ เดี๋ยวให้พยาบาลดูแลฟางไปก่อน" คุณหมอพูดกับป๊อบปี้
ป๊อบปี้เดินตามหมอออกไปนอกห้อง
คุณหมอให้ป๊อบปี้เข้ามาในห้องตรวจคนไข้โทนสีขาว
"คือเราทราบมาว่าสมองของคุณฟางได้รับการกระทบกระเทือน"คุณหมอพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"ความจำบางส่วนถูกปิดตายลง คือ.. หมอเสียใจด้วยนะครับ"คุณหมอพูดจบ ป๊อบปี้แทบทรุดลงไปกับพื้น นี่ฉัน.. ฉันทำร้ายฟางขนาดนี้เลยหรอ
แอ๊ดดด
ป๊อบปี้กลับเข้ามาในห้องที่ฟางอยู่อีกครั้ง
"ตกลงฉันเป็นใคร"ฟางถามป๊อบปี้ด้วยท่าทางงงๆ
"เอาเป็นว่าถ้าฉันกลับมาฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟังนะ.."ป๊อบปี้พูดเสียงแผ่วเบา ดวงตาแดงก่ำเพราะกั้นน้ำตาไว้ เขาเดินออกไปจากห้องช้าๆ ด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อฟาง
ฟางนั่งเหงาอยู่ในห้อง เธอไม่มีแม้แต่เพื่อนคุย ไม่รู้จักใครทั้งสิ้น.. สายตาก็กวาดมองโน่นนี่ไปเรื่อย
แอ๊ดด
เสียงประตูเปิดทำให้ฟางต้องหันขวับไปมอง
"เป็นไงบ้างฟางไม่เจอกันนาน.."ผู้ชายปริศนาวางช่อดอกไม้ลงข้างๆหัวเตียง
"เธอเป็นใคร.."ฟางถามออกไป
"ฉัน..โทโมะไง แฟนของเธอ" โทโมะรีบพูดออกไป.. เขารู้ว่าตอนนี้ฟางกำลังความจำเสื่อมอยู่ เขารู้ตัวแล้วว่าเขายังรักฟางอยู่ เขาอยากให้เขาและฟางกลับมารักกันอีกครั้งนึง โอกาสมีควรคว้าไว้!
"ฉันเป็นคนรักนายหรอ"ฟางถามโทโมะ
"ใช่ ตอนนี้เธอเป็นคนรักของฉัน และจะเป็นคนรักของฉันตลอดไป.." โทโมะพูดอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะใช้มือจับที่ปลายคางฟางเบาๆ
"แล้วไอคนเมื่อกี้ใครอ่ะ?"ฟางถามโทโมะอย่างงงๆ
โทโมะเพิ่งเห็นป๊อบปี้ออกมาจากห้องเมื่อกี้ก็คงจะเป็น ป๊อบปี้สินะที่ฟางพูดถึง
"ไอคนหน้าหวานๆใช่มั๊ย"
"อืมๆ ใช่"ฟางพยักหน้าเบาๆ
"ไอนั่นน่ะ เป็นแฟนเก่าเธอ เขาชอบทุบตีเธอบ่อยๆ ทำร้ายเธอ ล่าสุดเนี่ยเขาผลักเธอจนรถชนไง"โทโมะโกหกฟาง เขาอยากให้ฟางเกลียดป๊อบปี้ และอยากให้ฟางกลับมารักเขา...
"เมื่อน่าเชื่อเลยเนอะ เห็นหน้าตาใสๆ ไม่คิดว่าจะใจร้ายกับฉันขนาดนี้.."
"ฉันนี่แหละที่เป็นคนพาเธอมาส่งโรงพยาบาล ตกใจแทบแย่"โทโมะโกหก แล้วยิ้มที่มุมปาก
"ขอบคุณนายมากนะ"ฟางพูดยิ้มๆให้โทโมะ
"ไม่เป็นไร"โทโมะใช้มือลูบหัวฟางเบาๆ
ตอนกลางคืน
แอ๊ดด
ป๊อบปี้รีบกลับมาที่โรงพยาบาล เขาเปิดประตูเข้ามา แอร์เย็นๆสัมผัสที่ผิวกายทำให้รู้สึกดีขึ้น จากที่รีบวิ่งด้วยความเหนื่อยมาหาฟาง
ฟางกำลังนั่งดูทีวีอยู่ เธอหันหน้าไปทางป๊อบปี้เล็กน้อยแล้วเมินหนี
"กินอะไรมั๊ย ฉันซื้อเค้กที่เธอชอบมาฝากด้วย"ป๊อบปี้ชูถุงคัพเค้กให้ฟางดู แต่ไม่มีทีท่าว่าฟางจะดีใจ เธอยังคงหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขี้น..
"อ่ะ ฉันป้อนนะ"ป๊อบปี้ยื่นเค้กไปใกล้ๆปากฟาง
"ฉันไม่หิว"ฟางตอบเสียงเรียบ แล้วหันหน้าไปทางอื่น
"กินหน่อยเถอะ"ป๊อบปี้ยิ้มให้ฟาง
"ก็บอกว่าไม่หิว!ไม่หิวไง!"ฟางหันมาตะคอกใส่ป๊อบปี้
ป๊อบปี้ตกใจในการกระทำของฟาง.. นี่ฟางเป็นอะไร..
"ทำอะไรผิดไว้ นายเคยขอโทษฉันบ้างไหม ฉันรู้หมดแล้ว อดีตของนายน่ะ!"ฟางพูดกับป๊อบปี้ด้วยสีหน้าบึ้งตึง
"ฉันทำอะไรให้เธอ"ป๊อบปี้ถามด้วยสีหน้าจริงจัง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
