MAXSTEP POISON สเต็ปรัก อาบยาพิษ

9.9

วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.17 น.

  27 chapter
  184 วิจารณ์
  54.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) step of 'kiss'

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
          
 
 
          
          หลังจากวันนั้นมา ทุกๆคนก็เริ่มซ้อมกันอย่างหนักหน่วง เฟย์และฟางมาที่ตึกบ่อยขึ้นเพื่อมาซ้อมเต้นคู่ หญิงสาวหน้าตาสระสวยสองคนที่ต้องเต้นคู่กับเคนตะและจองเบที่แก้วพามาก็เหมือนจะถูกใจเจ้าตัวเป็นอย่างมาก อีกอย่างคือคงจะกำลังกิ๊กกั๊กกันจริงๆจังๆอยู่ด้วย
 
 
          "แหมไอ้เคนไอ้เบ เดี๋ยวนี้ตัดหน้าพวกกูไปละ" เขื่อนอดแซวไม่ได้เมื่อเพื่อนต่างชาติทั้งสองของเขากำลังมีคู่ครอง
 
 
          "ก็คนมันมีดีกรีไง เลยได้มาเด็ด เนอะจินนี่" เคนตะบอกกลับแล้วหันไปหาเจ้าของชื่อ เธอพยักหน้าแล้วยิ้มหวาน จินนี่เป็นเพื่อนกับแก้วที่เรียนสายเต้นมาด้วยกัน ภายนอกอาจจะดูหวานๆใสๆ แต่ลีลาการวาดลวดลายของเธอไม่เป็นสองรองใคร
 
 
          "ต้องขอบคุณแก้วจริงๆ ที่ทำให้พี่เจอเนื้อคู่" จองเบพูดกับครูฝึกคนสวยที่กำลังนั่งอมยิ้มกับบทสนทนาของทั้งหมดนั่น ผู้หญิงของจองเบเป็นลูกครึ่งเกาหลีที่ชื่อฮันนาบี เธอเป็นสายเต้นที่ถือว่าเก่งพอๆกับแก้วเลยทีเดียว
 
 
          "อ่ะๆ ไปซ้อมกันได้แล้ว" ครูฝึกคนสวยบอกแล้วทุกคนก็เริ่มทำการซ้อม เพลงที่พวกเขาเลือกคือเพลงทิ้งเขาซะ (Leave him) เพลงของห้าหนุ่มนี่แหละ
 
 
 
 
 
 
 
          ซ้อมไปได้หลายสิบรอบครูฝึกคนสวยก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้น
 
 
          "นี่ แก้วคิดว่าจากที่เราเต้นกันน่ะ มันดูยังไม่ค่อยมีอะไรพิเศษเลย เราแค่เอาผู้หญิงมาเต้นคู่กับศิลปิน มันยังดูไม่โดดเด่น"
 
 
          "งั้นเราก็ต้องทำให้มันให้โดดเด่นสิ"
 
 
          "แล้วจะทำยังไงอ่ะ" ทุกคนนั่งครุ่นคิด
 
 
 
 
เป้าะ !
 
 
          เสียงดีดนิ้วของจินนี่ดังขึ้นพร้อมกับท่าทางที่คิดอะไรดีๆออกมาได้ หวังก็แต่ว่าทุกคนจะเห็นด้วย
 
 
          "จินนี่ว่านะ เราก็เต้นคู่กันไปทีละคู่ไง อย่างท่อนแรกก็ให้ห้าหนุ่มเนี่ยแสดงฝีมือไปก่อน พอถึงท่อนฮุคเราทั้งห้าคนก็ค่อยโผล่ออกมา จากนั้นก็เต้นไปทีละคู่ๆ จนไปถึงฮุคอีกรอบก็เต้นพร้อมกัน"
 
          
          "แล้วตรงไหนที่บอกว่าโดดเด่นล่ะ" แก้วยังคงคิดท่าตามที่จินนี่บอก แต่ความรู้สึกของคนมีความสามารถยังคงไม่พอใจเท่าที่ควร
 
 
          "นี่เลยกำลังจะพูด ท่อนแร็ปไง เอาคู่ไหนซักคู่นี่แหละมาเต้นเดี่ยวๆเลย พิจบแร็ปทุกคู่ก็มาเต้นพร้อมกันโดยที่คู่นำยังคงอยู่ด้านหน้า คู่ที่เหลืออยู่ด้านหลัง" จินนี่ร่ายยาว ทุกคนเริ่มยิ้มออกเพราะการดีไซน์นี่ก็ดูเข้าท่าไม่เบา ติดก็แต่ที่..
 
 
          "เอ้ะ แล้วคู่ไหนจะนำล่ะ" ฟางถาม
 
 
          "ก็ต้องเป็นคู่ที่เด่นที่สุด.." เฟย์
 
 
          "เทพที่สุด.." จินนี่
 
 
          "และก็ร้อนแรงที่สุด.." ฮันนาบีพูดจบคนที่เหลือก็ยังคงมองหน้ากันอย่าง งงๆ แต่สายตาของสี่สาวที่จับจ้องไปที่คู่ๆหนึ่งที่ฟังบทสนทนานั้นอยู่ทำให้ทุกคนต้องหันมองตามแล้วพูดขึ้นมาพร้อมกัน
 
 
 
          "คู่นี้แหละที่สุด !!" โทโมะกับแก้วถูกตกเป็นเป้าไปในทันที 
 
 
          "อะ เอาจริงเหรอ" ครูฝึกสาวถามอย่างอึ้งๆ จะให้คู่ของเธอเต้นนำ แล้วแฟนคลับของพ่อญี่ปุ่นคนนี้เยอะแยะมากมายมหาศาลขนาดนั้น เธอจะไม่โดนรุมกระทืบเอาเรอะ -0-
 
 
          "............." ไม่มีเสียงตอบโต้จากคนที่ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่หารู้ไม่ เพียงแตาเขากำลังยิ้มแปล้นอยู่ในใจต่างหาก
 
 
          "คู่แกนี่แหละยัยแก้วเด้นสุด คิงแอนด์ควีนขาเต้นสเต็ปเทพอย่างแกสองคนนี่แหละ เหมาะที่สุด" เฟย์บอกแล้วยิ้มร่า
 
 
          "ใช่ๆ ..โอกาสแกแล้วไอ้โมะ" เขื่อนสมทบกับเฟย์แล้วก็เดินไปกระซิบที่ข้างหูของเพื่อนร่วมวง โทโมะไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่กระตุกยิ้มออกมาเพื่อแสดงออกให้รู้ว่า 'ยังไงเขาก็ไม่ปล่อยมันไปแน่ๆ' เขื่อนเห็นดังนั้นจึ้งยิ้มออกแล้วเดินกลับไปยืนขนาบข้างกับเฟย?
 
 
          "งั้นตกลงตามนี้นะ" ป็อปปี้รีบบอกสรุปเป็นการตัดสินใจเพื่อให้เพื่อนของเขาอย่างโทโมะได้มีโอกาส 'จีบ' ครูฝึกคนสวยทางอ้อม
 
 
          "โอเคๆ งานเป็นงาน มา เริ่มซ้อมตามที่จินนี่บอกเลย" สิ้นเสียงสั่งของแก้วทุกคนก็ต่างเตรียมตัวที่จะเริ่มซ้อม ทั้งห้าหนุ่มยืนอยู่ในท่าเตรียมของตัวเองก่อนที่ดนตรีจะเริ่มขึ้น
 
 
 
 
 
'ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ 
ถ้าไม่รักก็เกลียดเขาไป (เกลียดเขาไป)
อย่างเธอนั้นไม่มีเหงาหรอก เหงาหรอก
ว่างได้ก็ไม่นาน
 
 
ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ
ถ้าไม่รักก็เขี่ยเขาไป (เขี่ยเขาไป)
คนน่ารักทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด
Baby baby ทิ้งเขาซะ..'
 
 
 
          ดนตรีเพลงเริ่มขึ้นชายหนุ่มทั้งห้าก็เริ่มวาดลวดลายไปตามท่าที่เคยซ้อมไว้ ทุกๆคนใครต่างก็รู้ว่าพวกเขานั้นไม่ได้มีดีแค่หน้าตา ความสามารถของแต่ละคนนั้นพูดได้ว่าถ้าขาดไปคนเดียวก็ไม่ถือว่าเป็นวง    K-OTIC จะต้องมีห้าคนเท่านั้น
 
         
          สำหรับเพลงนี้มันเหมือนมีความหมายแฝงอยู่ในตัว  'ทิ้งเขาซะ'  แน่นอน ว่ามันประโยคที่โทโมะอยากจะสื่อให้ครูฝึกคนสวยของเขาเข้าใจ เขายังลังเลอยู่ว่าแก้วอาจจะมีเผลอใจกลับไปหาไอ้เกาหลีนั่นเมื่อไหร่ก็ได้ เขาอยากจะให้เธอรู้ว่าเขาเองน่ะ ก็ไม่ได้ดีน้อยไปกว่าคิมโซชอนเลยแม้แต่นิด !
 
 
          เมื่อท่อนแร็ปของจองเบจบลงก็ถึงท่อนฮุคที่สอง สาวๆทั้งห้าเตรียมตัวมาประจำที่และเริ่มเปิดสเต็ปเทพที่บาลานซ์กับของทั้งห้าหนุ่มได้เป็นอย่างดี
 
 
'ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ
ถ้าไม่รักก็เกลียดเขาไป (เกลียดเขาไป)
อย่างเธอนั้นไม่มีเหงาหรอก เหงาหรอกว่างได้ก็ไม่นาน
 
ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ
ถ้าไม่รักก็เขี่ยเขาไป (เขี่ยเขาไป)
คนน่ารักทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด
Baby baby ทิ้งเขาซะ..'
 
 
          เข้าสู่ท่อนแร็ปของเคนตะก็ถึงเวลาที่คู่นำอย่างโทโมะและแก้วประชันกัน แปดคนที่เหลือต่างทำท่าไปตามที่วางไว้ ม้วนตัวไปหลบตรงมุมห้องแล้วมองดูการประชันฝีเท้าของคิงและควีนออฟแดนซ์ของค่ายอย่างเมามันส์
 
 
          ทั้งคู่เหมือนกำลังปล่อยหมัดใส่กันอย่างไม่ยั้ง แต่ละท่าของแต่ละคนมันช่างน่าดึงดูดเห็นแล้วตื่นเต้นเร้าใจ แต่ดูเหมือนโทโมะจะเหนื่อยอยู่บ้างเพราะต้องทั้งร้องทั้งเต้น แต่คนอกแกร่งอย่างเขานั้นสบายๆอยู่แล้วในเรื่องแบบนี้
 
 
          ทุกท่วงท่าของทั้งคู่เรียกได้ว่าไม่มีใครยอมใคร แก้วเองก็เต้นได้เท่ห์และเซ็กซี่ไปในเวลาเดียวกัน ส่วนโทโมะนั้นก็ดูรุนแรงและดุดัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่าทางทั้งหมดนี้ทั้งคู่ไม่เคยซ้อมด้วยกันมาก่อน แต่มันกลับดูเข้ากันได้อย่างกลมกลืนมากๆ
 
 
 
 
 
 
 
          แต่จุดคลายแม็กซ์น่ะอยู่ตรงนี้ ตามที่จริงแล้วเมื่อท่อนแร็ปของโทโมะจบลงทุกๆคนต้องมารวมตัวกันเพื่อเต้นท่อนจบพร้อมกัน แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า แก้วโดนฉุดมือให้เข้าหาอกแกร่งของคู่เต้นตัวโตกว่า โทโมะดึงตัวเธอเข้ามากอดแล้วปล่อยตัวแก้วให้เหมือนกับจะตกแต่เขารวบเอาไว้ พอดิบพอดีกับมือของแก้วที่คล้องคอเขาไปเพราะสัญชาติญาณ
 
 
          โทโมะเอื้อมมือไปจับที่ใบหน้าคู่เต้นของเขาเอาไว้ แล้วโน้มหน้าของตัวเองเข้าไปประกบริมฝีปากของสาวร่างสวยอย่างรวดเร็ว แต่กลับกลายเป็นจูบที่อ่อนหวาน และค่อยๆคลืบคลานไปเป็นร้อนแรง แก้วเองได้แต่อึ้ง อึ้ง และอึ้ง ! เธอถลึงตาโตแต่กลับไม่ตอบโต้ มันชาไปหมด ไม่ต่างจากทุกคนในห้องที่ตอนนี้เหมือนถูกรีโมทกดสต็อปไว้ ทั้งตาทั้งปากอ้าค้างไว้นานถึงเกือบนาที
 
 
          "ฮะ ฮะ เฮ้ยยยยย !" เขื่อนรีบตะโกนขึ้นมาทันทีหลังจากได้สติแล้ว
 
 
          "อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >//////////<" เฟย์ออกอาการเขินจัด
 
 
          "กรี๊ดดดด ><" ฟางก็ไม่ต่างกัน
 
 
          "โอ้ shit !" ป็อปปี้เผลอสบถ
 
 
          "ผมจาเปนโลมมมมมม" จองเบทำตาลาย
 
 
          "-0- มันกล้าว่ะ" เคนตะยังอ้าปากค้าง
 
 
          "OoO !!!" จินนี่และฮันนาบีอยู่ในสภาพนี้ พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียว
 
 
 

ตอนนี้มีอะไรพิเศษ? มีนิสนุงง้ะ -*- 
เอาน่า เดี๋ยวมันก็กระดึ้บมาเรื่อยๆน่านะ 555555
กำลังใจหดหายยยย -3-

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา