MAXSTEP POISON สเต็ปรัก อาบยาพิษ
เขียนโดย 
เบบี๋ทีเคอาร์
วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.17 น.
แก้ไขเมื่อ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) ระวัง ! warning
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"พะ พะ พี่ !!" เมื่อแก้วถูกปลดปล่อยจากอ้อมแขนของคู่เต้นของเธอก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ อยู่ดีๆก็มาโดนขโมยจูบไปซะงั้น ยอมรับว่ถึงมันจะไม่ใช่จูบแรก แต่ก็รู้สึกดีมากกว่าจูบอื่นเป็นไหนๆ แต่ว่ายังไงๆ การจูบครั้งนี้แบบนี้มันเรียกว่าฉวยโอกาสชัดๆ !
"อ่าาาาาา ได้เวลาเลิกซ้อมพอดี กลับก่อนนะทุกคน จุ๊บ !~" โทโมะทำทีเป็นไม่รู้เรื่องก่อนจะไปเก็บของและบอกลาทุกๆคนอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนจะไปยังฝากความเขินอายไว้ให้ครูฝึกคนสวย เขาเข้าไปหอมแก้มเธอหนึ่งทีหนักๆแล้วเดินออกจากห้องไป
"ไอ้บ้า ! -////-" แก้วตะโกนไล่หลังไปตอนที่โทโมะได้เดินออกจากห้องซ้อมไปแล้ว
"-0-" ทุกคนที่เหลือยังคงสีหน้าเดิม อึ้ง ไม่หายแล้วครับท่าน
"อะ เอ่อ.. ฉัน กะ กลับก่อนนะ" เมื่อหันไปหาทุกคนที่จับจ้องมาที่เธอก็ถึงกับผงะ รีบขอตัวกลับบ้านไปอีกคน ตายๆๆ คนอย่างเธอต้องอายเพราะเรื่องแบบนี้เนี่ยนะ ให้ - ตาย - เถอะ !
"เฟย์ พี่ว่ามันชักจะยังไงๆแล้วนะสองคนนั้นอ่ะ"
"เนอะพี่ฟาง ตอนนี้ต่อมจิ้นของเฟย์ทำงานหนักมากอ้ะเมื่อกี๊นี้เห็นแล้วฟิ้นนนฟิน ><"
"จิ้น ? จิ้นอะไรเหรอ" จินนี่ถามอย่างสงสัย ไม่ต่างจากฮันนาบีที่ทำหน้างงงัน
"ก็สองสาวพี่น้องเนี่ย เค้าจิ้นคู่นั้นกันมาตั้งนานแล้วล่ะ" เขื่อนไขข้อข้องใจ
"อ่อ แบบนี้นี่เอง แล้วที่โทโมะจูบยัยแก้วเมื่อกี๊นี้นี่มันอุบัติเหตุหรือจงใจ ??" ไม่น่าถามนะนาบี -.-
"แก้วโดนจับหน้าเข้าไปจูบแบบนั้นถ้าเป็นอุบัติเหตุ ก็เป็นอุบัติเหตุที่แสนเสแสร้งมากกกกกกกกกกกกกก" ป็อปปี้ลากเสียงยาวพร้อมกับทำหน้าตากวนๆให้เหมาะกับน้ำเสียง
"โฮ้ย ไอ้โมะมันไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยจริงๆนะเนี่ย"
"โอกาส ?" สี่สาวทวนคำพูดของเขื่อนขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ทำเอาสี่หนุ่มถึงกับอ้ำอึ้งไปไม่ถูกทางที่เพื่อนร่วมวงจอมป่วนพลั้งปากพูดอะไรออกไปไม่ทันคิด
"เอ่อ กะ ก็ ก็แบบที่คิดนั่นแหละครับสาวๆ"
"โว้ยยยยยยยย นอนไม่หลับ คนบ้าเอ้ย คนบ้าๆๆๆๆๆ ไอ้ผีบ้ส ไอ้พี่โมะบ้า !" หลังจากเสร็จจากการทำธุระส่วนตัวแล้ว หญิงสาวร่างสวยก็มานอนอมทุกข์อยู่บนเตียงนอน ซึ่งตอนนี้เวลาก็ปาเข้าไปจะเที่ยงคืนแล้ว เธอยังคิดเรื่องที่เขา.. 'จูบ' เธอเมื่อเวลาที่ผ่านมาได้ติดตาติดใจ แก้วได้แต่กัดหมอนไปพลาง ตะโกนด่าคนฉวยโอกาสไปพลาง คนบ้าอะไร อยู่ดีๆมาทำให้เขิน
ผิดกับคนฉวยโอกาสอย่างโทโมะที่ตอนนี้นอนกอดตุ๊กตามิกกี้เมาส์(?) อย่างสบายอกสบายใจ ป่านนี้คงจะหลับฝันดีไปเพราะได้(ขโมย)จูบกับคนที่รัก ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายยังไงมันก็ต้องมีกันบ้าง อาการที่ต้องการจะครอบครองคนรักน่ะ มันทำให้ต้องทำก่อนคิดไปเสมอนั่นแหละน่า
เช้าวันต่อมาก็เป็นเหมือนกับเฉกเช่นเคย ทุกคนมาซ้อมเพื่อเตรียมความพร้อมกับการแข่งขันที่มีแฟนเพลงเป็นคนตัดสิน วันนี้แก้วเองไม่ค่อยจะมีสมาธินัก เมื่อได้เต้นคู่กับโทโมะก็เหมือนจะมีอาการระแวงว่าจะโดนฉวยโอกาสอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าเธอหลงตัวเองหรืออะไรยังไงหรอกนะ แต่สายตเขานี่สิ มันส่อเหลือเกิน ความคิดประหลาดๆแบบนั้นน่ะ..
"ไม่เอาน่าแก้ว พี่ขอโทษ" เป็นครูฝึกสาวเองที่ขอสั่งพักทุกคนเะอให้ตัวเองไปสงบสติให้ได้ก่อน เธอเลยขอตัวเดินออกมาข้างนอกซักพัก แต่มันยังไม่วายมีคนมาทำให้เธอยิ่งเสียสติเนี่ยสิ
"พี่ แก้วขอเวลาส่วนตัว" แก้วพูดกับโทโมะที่เดินตามมาง้อเธอ ตอนนี้เธอชักจะหงุดหงิดแล้วนะขอบอกไว้เลย
"หายงอนก่อน.."
"งอนบ้าอะไรไม่ได้งอน" ใช่เธอไม่ได้งอน แต่เธออาย อ๊าอิย้าอิยาน่ะเข้าใจ๊ -//-
ฟึบ!
"นะ.." โทโมะรีบโผเข้ากอดตัวแก้วจากด้านหลังแล้วอ้อนวอนเธอด้วยคำพูดที่แผ่วเบานั่น อีกยังเอาคางมาเกยไหล่เธอไว้อีก 'ทำไมชอบทำให้ใจสั่นนักนะ ไอ้บ้า !'
"โอ้ยนี่ ปล่อยน่า หายโกรธโอเคๆหายโกรธแล้ว" เธอจึงตัดสินใจพูดออกไปทันทีเพื่อตัดปัญหาที่เขาจะมาทำรุ่มร่ามกับเธอ
"อย่างนี้สิน่ารัก :)"
"กลับไปห้องเลยไป ฉันจะไปห้องน้ำ"
"เจอกันนะ" เมื่อเห็นว่าคนสวยเริ่มอารมณ์เสียเขาก็เลยรีบตีตัวออกมาทันทีเพราะอาจจะเจ็บตัวเพราะแรงขอเธอก็ได้
"พอออกมาจากห้องน้ำแก้วก็ยืนบิดขี้เกียจอยู่ที่ริมระเบียงตึก แต่แล้วก็มีฝ่ามือหนามาหุ้บเข้าที่ปากเธอแล้วลากเข้าไปในมุมมืดที่ไม่มีใคร
"อื้ออออออ อ่อยอั้นอ้ะ อ่อยยยยย !" เมื่อเห็นว่าคนแปลกหน้าคนนี้ไม่ยอมปล่อยเธอก็จัดการเขาทันที หึ ! รู้จักยัยแก้วคนนี้น้อยไปซะละ
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก อั้ก !" เสียงทุ้มแหลมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่ถูกกัด และถูกถีบไปติดกำแพง พร้อมกับหมัดที่พุ่งเข้าทางช่องท้องทำให้ชายนิรนามแทบทรุด แต่โดนรั้งคอไว้โดยแรงบีบมือข้างเดียวของหญิงสาวตรงหน้า
บ้าน่ะ ! ผู้หญิงตัวแค่นี้ทำไมแรงเยอะจังวะ
"แกเป็นใครฮะ ต้องการอะไร ฉันถามว่าแกเป็นใคร !!" แก้วตะคอกถามพร้อมเพิ่มแรงบีบที่มือให้มากขึ้น ทำเอาคนถูกกระทำถึงกับตาเหลือก
"อั้ก ! ปะ ปล่อยก่อน ซะ ซิ" เขาพูดไม่เป็นภาษา แก้วจึงปล่อยเขาลงแต่ยังใช้มือจับไว้ที่คอเสื้อของเขาแน่น
"ตอบมา !!!"
"มีคนอยากเจอเธอ แค่ก คืนนี้ที่ร้าน TKS แค่กๆ เขาต้องการ คะ คุยกับเธอมาก"
"มันเป็นใคร ?" แก้วลดกำลังลงแล้วค่อยๆถาม
"ไม่รู้ มันจ้างฉันมาให้บอกเธอ ดูแล้วเป็นคนต่างชาติ น่าจะมาจากเกาหลี หน้าตาเหมือนดาราที่เคยเห็นผ่านๆในทีวี" ชายคนนั้นพูดอย่างเกรงกลัว ส่วนแก้วเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนๆนั้นน่ะคือใคร..
"หึ โซชอนงั้นเหรอ เลิกยุ่งกับหมอนั่นซะ ฉันขอเตือน !" จากที่ถูกกุมคอเสื้อก็กลายเป็นโค่นให้ล้มลงนอนราบแล้วทีเท้างามๆวางอยู่ที่หน้าท้อง สำหรับคำว่าโกรธแล้ว แก้วไม่มีทางเปลี่ยนใจ !
"เขาต้องการพบกับคะณมาก เขาบอกว่าถ้าคุณไม่ไปเขาจะทำให้คนรอบข้างของคุณได้รับอันตราย" ชายคนนั้นเหมือนจะหวังดี แต่เขาก็ยังเป็นคนของหมอนั่นอยู่ดี เพราะฉะนั้นเธอจะสั่งสอนให้เข็ดหลาบกันไปข้าง
พลัวะ! ตุ้บ!! อั้ก !!!
ผู้ชายนิรนามนอนสลบลงไปที่พื้นด้วยสภาพที่ชักดิ้นชักงอ ทำเอาคนที่มองดูสถานการณ์อยู่เมื่อห้าวินาทีที่แล้วถึงกับต้องตะลึง โทโมะตามมาอีกครั้งเผื่อเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเธออีก และก็เกิดขึ้นจริงๆ แต่กลับตะละปัดไปว่าคนอีกคนต่างหาก ที่ถูกเธอทำร้าย
"กะ แก้ว !! OoO"
"ไปกันเถอะพี่" แก้วพูดเพียงเท่านั้นก็เดินนำโทโมะไปที่ห้องก่อน และเตรียมเก็บข้าวของกลับบ้านไปเจอศึกหนักในคืนนี้เอาอีกแล้ว เธอเป็นตัวปัญหาให้ทุกคนมีอันตรายอีกแล้ว..
"แก้ว แกจะไปไหน ?" เขื่อนเอ่ยถามเพื่อนสาวที่เมื่อเข้ามาก็ไม่พูดไม่จาเอาแต่เก็บของท่าเดียว
"วันนี้ฉันมีนัด พวกแกทุกคนอย่าแยกจากกันนะ ระวังตัวไว้ด้วย" เมื่อพูดจบหญิงสาวก็เดินออกไปพอดีกับที่โทโมะเดินเข้ามาด้วยหน้าตาที่แตกตื่น
"ไอ้เขื่อน เฟย์ ฟาง ! แก้วเคยเรียนการต่อสู้มาบ้างรึปล่าว" คนถามรีบร้อนอยากจะรู้คำตอบเพราะยังตะลึงกับภาพที่เห็นเมื่อครู่นี้ไม่หาย ผู้หญิงตัวแค่เนี้ย โค่นคนตัวฝหญ่กว่าหลายเท่าได้ยังไง บ้าน่ะ !
"มีอะไรเหรอโทโมะ" ฟางถามอย่างสงสัย
"เมื่อกี๊นี้แก้วเพิ่งซ้อมผู้ชายนอนสลงอยู่หน้าห้องน้ำ"
"ห้ะ !!!!!!!!!" ทุกคนในห้องแผดเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ
"ยัยแก้วมันแรงควาย แค่สองมือมันก็ทำคนพิการได้แล้ว ตัวแค่นั้นมีแรงยิ่งกว่าเอาช้างมาฉุด แต่ก็จะเป็นเวลาที่มันโกรธมากๆก็เท่านั้นแหละ ตอนปกติมันไม่มีแรงขนาดนั้นหรอก" เขื่อนไขข้อข้องใจให้กับทุกๆคน โทโมะก็นึกย้อนไปวันที่แก้วโดนไอ้เกาหลีนั่นจูบ ทำไมเธอถึงไม่ขัดขืน ? หรือเป็นเพราเธอไม่สบายกันนะ ?
"เรื่องมันเริ่มไม่ดีแล้วนะ ก่อนไปยัยแก้วก็พูดอะไรออกมาแปลกๆ" จินนี่บอกอย่างเป็นกังวล
"บอกว่อะไร" โทโมะเป็นคนเดียวทีไม่ได้อยู่ในห้องตอนนั้นก็ถามขึ้น
"บอกว่าให้เกาะกลุ่มกันไว้" จองเบตอบ
"อย่าแยกออกจากกัน" ป็อปปีเเสริม
"ระวังตัวให้ดีๆ" เฟย์บอกสมทบประโยคสุดท้าย
"ฉันว่าเราตามยัยแก้วไปกันเถอะ พวกผู้หญิงงไม่ต้องไปนะ ไปอยู่ที่ร้านเฟย์ฟางละกัน" เขื่อนเริ่มเป็นห่วงเพื่อนสาวของตัวเอง ทุกๆคนพยักหน้ารับแล้วเตรียมขับรถออกไปี่บ้านของแก้วแล้ค่อยๆสะกดรอยตามไป..
ไอแอมคัมแบ็ค ซอรี่รีดเดอร์
ช่วงนี้เรียนหนักใกล้สอบแล้ว
ขอกำลังใจเป็นคอมเม้นสำหรับเรื่องเล็กๆน้อยๆ ให้กันได้ป่ะ -*-
ไม่ได้ไม่เป็นไร แค่ไม่ลืมเรื่องนี้กับออลเวย์วิทก็พออออ ♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
