MAXSTEP POISON สเต็ปรัก อาบยาพิษ

 
 
 
 
          
MAXSTEP POISON สเต็ปรัก อาบยาพิษ
 
 
 
 
 
 
 
          เสียงดนตรีจังหวะป็อปแดนซ์ถูกเปิดออกมาจากเครื่องสเตอริโอยี่ห้องดัง จังหวะเพลงแดนซ์มันส์ๆบวกกับเสียงเอี๊ยดอ๊าดของร้องเท้าผ้าใบหลายคู่ที่ขยับไปตามท่าทาง เจ้าของร่างทั้งห้ากำลังวาดลวดลายของตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่ครอบคลุมแทบจะทั้งห้องซ้อม ทุกๆคนกำลังซีเรียเคร่งเครียดกับท่าเต้นที่ยากพอตัว ซึ่งมันถูกออกแบบโดยครูฝึกสาวสวยนามว่า 'แก้ว' ..
 
 
 
 
          ก็จะมีแต่ผู้ชายมาดกวนคนนึงนี่แหละ.. ที่ยังคงไม่แยแสจะตั้งใจซ้อม !
 
 
 
 
 
          'เขื่อน' น้องเล็กของวงนักร้องชื่อดัง ที่แฟนเพลงขนานนามให้เป็นวงบอยแบนด์อันดับหนึ่งของเมืองไทย นามว่า 'K-OTIC' กำลังยืนนิ่ง เอ้ะ ไม่สิ.. กำลังยืนกระเง้ากระงอดลีลามากไม่ยอมเต้นไปตามท่าทางเหมือนคนอื่นๆเขาทำกัน ซึ่งแน่นอน นั่นทำให้ทั้งเพื่อนร่วมวงและครูฝึกคนสวยหงุดหงิดไปตามๆกัน เหตุผลไม่ใช่อะไร นั่นคือทุกคนจะต้องเริ่มเต้นกันใหม่อีกครั้ง   ซึ่งไม่มีใครอยากจะทำ !
 
 
 
          "แกหยุดเต้นทำไมกันฮะไอ้เขื่อน" หญิงสาวร่างสวย ผิวพรรณขาวผ่องดุจหิมะ ผมยาวสลวยสีดำอมน้ำตาล จมูกโด่งรั้นได้รูป ดวงตาสีดำขลับกับริมฝีปากอวบอิ่มนั่นจัดได้ว่าสวยขั้นนางฟ้าหล่นมาจากสวรรค์ กำลังด่าทอเพื่อนที่เป็นศิลปินที่ตอนนี้อยู่ในฐานะ 'ลูกศิษย์' ที่ไม่ยอมเต้นไปตามที่สั่ง
 
 
          "โหที่รัก นี่ให้พวกผมเต้นกันมาเกือบจะจะสามสิบรอบได้แล้วนะ เลยเวลาพักมาเยอะแล้วอ่ะ เมื่อไหร่จะเลิกซักที เค้าคิดถึงแฟนเค้าจะแยาแล้ว" เขื่อนออกอาการที่เรียกว่าเอาแต่ใจเต็มที่ เขาและเธออายุเท่ากันเป็นเพื่อนกันมานาน แถมยังกำลังจีบเพื่อนเธออยู่ด้วย
 
 
          "ก็แกมัวแต่ลีลาอยู่ได้ ฉันก็เลยพาลไม่ได้ไปหาฟางเลยนี่ไง" ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อเอาการนามว่า 'ป็อปปี้' ต่อว่าเพื่อนร่วมวงรุ่นน้องที่แทบจะไม่ใช่รุ่นน้อง(?)อย่างหัวเสีย เขาก็เป็นอีกคนที่ตามจีบพี่สาวของเพื่อนเธออยู่เช่นเดียวกัน
 
 
          "ถูกของพี่ป็อป ถ้าแกตั้งใจซ้อมแต่แรกไม่กวนประสาทฉันนะไอ้เขื่อน ฉันก็ปล่อยพวกแกนานแล้ว เพราะฉะนั้น ถ้ายังเต้นตั้งแต่ท่าแรกจนจบท่อนฮุคไม่ได้ ก็ไม่ต้องพัก !!"
 
 
 
 
 
          สิ้นเสียงของครูฝึกสาวแล้วทุกๆคนก็มีสีหน้าหงอยกันไปเลยทีเดียว ทุกคนต่างก็รู้ว่าถึงเธอจะมีอายุน้อยกว่าทุกคนในวงยกเว้นเขื่อนก็ตาม แต่เธอก็สามารถสยบทุกคนได้ ด้วยวาจาที่เปล่งออกไปแล้วไม่มีทางคืนคำพูดเด็ดขาด คือพูดคำไหนคำนั้น ถึงเธอจะสามารถถูกเฉ่งออกไปจากอาชีพนี้ได้แต่ก็ไม่มีใครกล้า ด้วยความสามารถที่ล้นเหลือหาแทนที่ไม่ได้ กับความสวยสาวดุโหดของเธอ ทำให้ทุกๆคนทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องต่างเคารพเธอในฐานะ 'ครูฝึกที่สวยและเก่งที่สุดในค่าย'
 
 
 
 
          ทุกร่างกำลังขยับเคลื่อนอีกครั้งเมื่อเพลงเริ่มบรรเลงขึ้นจากเครื่องสเตอริโอที่ดังออกจากลำโพงตัวใหญ่ คราวนี้ทุกๆคนดูจะตั้งใจและพยายามทำออกมาให้ดีที่สุด เพื่อจุดประสงค์ต่างๆนาๆของตัวเอง
 
 
          "five..six..seven.eight.. หมุนตัว ! วนมาท่าจบ ! โอเคทุกคนผ่านวันนี้พักได้" สิ้นเสี้ยงครูฝึกสาวทุกคนก็พากันเปล่งเป็นเสียงเดียวกันด้วยความดีใจ
 
 
          "เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ่ !!!!!"
 
 
          "รักแก้วใจที่สุดเลยนะฮ้าฟฟ จุ้บ !~  วันนี้ไปพร้อมกันรึปล่าว ?" เขื่อนโพล่งออกมาพร้อมเข้าไปหอมแก้มเพื่อนสาวซึ่งมันเป็นเรื่องปกติสำหรับเพื่อนซี้ทั้งสองคน
 
 
          "อืม ไปสิ ฉันอยากกินเค้กฝีมือพี่ฟางจะแย่ ไปด้วยกันเลยมั้ยล่ะพี่ป็อป" เจ้าของประโยครู้ดีว่าบอสใหญ่ของวงมีจุดประสงค์อะไร คนถูกถามได้แต่พยักหน้าเป็นเชิงคำตอบพร้อมกับยิ้มแปล้น
 
 
 
 
 
 
 
 
          "ฉันไปด้วยสิ" ระหว่างการสนทนาของทั้งสาม ก็มีเสียงปริศนาเรียบนิ่งดังขึ้นมาทำให้เจ้าของร่างสวยหันไปยิ้มให้อย่างเต็มใจ
 
 
          "ไปสิคะคุณผีดิบ วันนี้พูดได้ด้วยเหรอ ฮ่าๆ" ที่เธอพูดแบบนี้เพราะปกติแล้วชายหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นอย่าง 'โทโมะ' คนนี้ไม่ค่อยพูดค่อยจากับใคร แต่วันนี้กลับมาพูดกับเธอซะอย่างงั้น
 
 
          "เอาน่าแก้ว ไอ้นี่มันก็มีจุดประสงค์เหมือนเรานี่แหละ" เขื่อนพูดออกมาเหมือนรู้ดี ทำให้โทโมะต้องส่งสายตาไม่พอใจไปให้ แต่นั่นก็ทำให้คนอย่างเขื่อนไม่สนใจอะไร เดินกอดคอออกจากห้องซ้อมไปกับแก้วสองคน
 
 
 
 
 
 
 
 
          "ไงวะมึง วันนี้อยากออกอาการบ้างรึไงวะ" ป็อปปี้ถามเพื่อนร่วมวงอย่างล้อเลียน คนทั้งวงต่างรู้ดีว่าเขาน่ะแอบมีความรู้สึกดีๆให้กับครูฝึกคนสวยคนนี้มาตั้งแต่เธอมาเป็นครูสอนเต้นให้วันแรกแล้ว
 
 
          "ก็ปล่าว แค่วันนี้ว่างๆ ไม่รู้จะไปไหนเลยจะไปให้กำลังใจเพื่อนจีบสาว" โทโมะพูดอย่างไม่ยอมแพ้ให้เพื่อนจับไต๋เขาได้ว่าที่จริง เขาอยากหาโอกาสได้ใกล้กับเธอมากขึ้นต่างหาก
 
 
          "อ้อเหรอวะ งั้นมึงก็รีบๆ จีบของมึงบ้างนะ เพราะของกูน่ะ อีกนิดก็จะถึงเส้นชัยแล้ว" ชายหนุ่มเจ้าของประโยคพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ เพราะเจ้าตัวรู้ดีว่าหญิงสาวที่ตามจีบอยู่ก็มีใจให้เขาอยู่บ้างแล้ว
 
 
          "พอดีว่ากูไม่รีบเหมือนมึงว่ะ" โทโมะยังไม่ยอมลดความเกรงขามของตัวเอง
 
 
          "เหอะ ระวังไว้เถอะมึง ไม่รีบ.. เดี๋ยวจะโดนฉก !" ถึงป็อปปี้จะพูดแบบนั้น เขาก็ยังคงทำหน้าตาไม่แยแสอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
          รีบไม่รีบมันไม่เกี่ยวกันหรอก ยังไงๆเขาก็จะจีบเธออยู่ดี มันยังไม่ถึงเวลา.. ก็เท่านั้น !
 
 
 
 
 
 
 
 
 

เอโย่ว ! เรื่องเก่ายังไม่จบเรื่องใหม่มาแล้ว 
ก็อยากแต่งอ้ะ ก็เรื่องเก่าไม่มีกำลังใจอ้ะ โหยยยยย
ฝากทั้งเรื่องเก่า Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ  แล้วก็เรื่องนี้ด้วยนะค้า